Wtenczas będą z łez moich jedyne pociechy, kiedy się w nich zatopią oraz wszytkie grzechy. IX
Męki piekielne otoczyły mię zewsząd, uprzedziły mię sidła śmierci. W Psalmie 17
I tak się znowu stawam Akteonem nowem, który był nieszczęśliwym psów swoich obłowem. Oto mię chętka ciągnie do łowów i prawie myśl moję cale wnurzam w myśliwej zabawie. Mniemałam, że mym troskom (nie w tym jednak lesie, Dianno) nieco folgi przejażdżka przyniesie; aleć zjadli brytani nie nadszczekiwali i ogarzy niechętni w kniejach nie szperali; ani wierzchom tagiejskim postrach trąba dała, ani lanca zjadłego dzika ponękała. Sieci-m też na partańskich lasach nie stawiła, na zwierz także
Wtenczas będą z łez moich jedyne pociechy, kiedy się w nich zatopią oraz wszytkie grzechy. IX
Męki piekielne otoczyły mię zewsząd, uprzedziły mię sidła śmierci. W Psalmie 17
I tak się znowu stawam Akteonem nowem, który był nieszczęśliwym psów swoich obłowem. Oto mię chętka ciągnie do łowów i prawie myśl moję cale wnurzam w myśliwej zabawie. Mniemałam, że mym troskom (nie w tym jednak lesie, Dyjanno) nieco folgi przejażdżka przyniesie; aleć zjadli brytani nie nadszczekiwali i ogarzy niechętni w kniejach nie szperali; ani wierzchom tagiejskim postrach trąba dała, ani lanca zjadłego dzika ponękała. Sieci-m też na partańskich lasach nie stawiła, na zwierz także
Skrót tekstu: HugLacPrag
Strona: 51
Tytuł:
Pobożne pragnienia
Autor:
Herman Hugon
Tłumacz:
Aleksander Teodor Lacki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1673
Data wydania (nie wcześniej niż):
1673
Data wydania (nie później niż):
1673
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Krzysztof Mrowcewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1997
Więc dalej współ idą, tu znowu przytoczy Pierwsze Matka nauki. Tak ręce, tak oczy Synu mój trzymać będziesz, zgoła zmyślonemi Gestami inne Panny naśladuj; by niemi Król cię jako nie posnał, i od grona tego Odrzuciwszy: Fortelu doszedł naszego. Tak mówi. A ubierać nie przestaje prawie, Równie jak po myśliwej Hekate zabawie, Gdy do Ojca i Brata powraca Latona Matka oraz z nia idzie; i sama ramiona Zdjąwszy kołczan okrywa, a podpięte szaty Spuszczając: wolne włosy splata w sznur bogaty. Prosto tedy do Króla świadcząc ołtarzami, Przystąpiwszy: tak rzecz. Tę między Pannami Twemi, o możny Królu, Achillesa mego (
Więc dáley wspoł idą, tu znowu przytoczy Pierwsze Mátká náuki. Ták ręce, ták oczy Synu moy trzymáć będźiesz, zgołá zmyślonemi Gestámi inne Pánny náśláduy; by niemi Krol ćię iáko nie posnał, y od groná tego Odrzućiwszy: Fortelu doszedł nászego. Ták mowi. A ubieráć nie przestáie práwie, Rownie iák po myśliwey Hekáte zabáwie, Gdy do Oycá y Brátá powraca Látoná Mátká oraz z nia idźie; y samá rámioná Zdiąwszy kołczan okrywa, a podpięte száty Spuszczáiąc: wolne włosy splata w sznur bogáty. Prosto tedy do Krolá świádcząc ołtarzámi, Przystąpiwszy: ták rzecz. Tę między Pánnámi Twemi, o możny Krolu, Achillesa mego (
Skrót tekstu: ClaudUstHist
Strona: 122
Tytuł:
Troista historia
Autor:
Claudius Claudianus
Tłumacz:
Jędrzej Wincenty Ustrzycki
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1700
Data wydania (nie później niż):
1700
