mógł. Petrus Damianus Epis: 14. ad Desiderium. ca: 4. Cielesna pokusa. Cielesna pokusa. Przykład I. Stał się czystym Heliasz Mnich za sprawą Anielską/ mając staranie o Zakonnicach. Przykł 115.
NApisano (in Paradiso Eraclidis) iż ś. Heliasz Mnich/ użaliwszy się płci białogłówskiej/ o Pannach nabożnych podjął się starania/ i miał ich jednym Klasztorze do trzech set. A gdy przez dwie lecie ten urząd sprawował/ kiedy jeszcze był młody/ 30 abo 40 lat mając: potym wpadł w ciężką pokusę cielesną: i tak opuściwszy Klasztor przez dwa dni nic nie jedząc po pustyni się błąkał/ i mówił. Panie Boże
mogł. Petrus Damianus Epis: 14. ad Desiderium. ca: 4. Cielesna pokusa. Cielesna pokusá. PRZYKLAD I. Sstał sie czystym Heliasz Mnich zá spráwą Anyelską/ máiąc stáránie o Zakonnicách. Przykł 115.
NApisano (in Paradiso Eraclidis) iż ś. Heliasz Mnich/ vżaliwszy sie płći białogłówskiey/ o Pánnách nabożnych podiął sie starania/ y miał ich iednym Klasztorze do trzech set. A gdy przez dwie lećie ten vrząd spráwował/ kiedy iescze był młody/ 30 abo 40 lat máiąc: potym wpadł w ćiężką pokusę ćielesną: y ták opusćiwszy Klasztor przez dwá dni nic nie iedząc po pustyni sie błąkał/ y mowił. Pánie Boże
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 118
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
. alleg. M. Scriv. imSeelen-Schaisp. m. 13. seqq.
W tysiąc lat jakoś po Narodzeniu Pańskim żył we Włoszech pobożny Mnich Nilus, który wzgędem żywota świątobliwego był nader ogłoszony/ i miedzy ludźmi wzięty. A gdy go Cesarz Otto III. kiedyś w Klasztorze nawiedził /a o rozmaitych rzeczach nabożnych ucieszną z nim rozmowę miał/ i przy żegnaniu się z nim przyjacielskie go upominał/ aby czego od niego żądał; Aż on nie długo się namyślając przystąpił do Cesarza/ i położył mu rękę na piersi mówiąc: Cesarzu Panie mój/ nie możesz mi nic wdzięczniejszego na świecie pokazać nad to/ jako kiedy się o duszę
. alleg. M. Scriv. imSeelen-Schaisp. m. 13. seqq.
W tyśiąc lat iakoś po Národzeniu Páńskim żył we Włoszech pobożny Mnich Nilus, ktory wzgędem żywotá świątobliwego był náder ogłoszony/ y miedzy ludźmi wźięty. A gdy go Cesarz Otto III. kiedyś w Klasztorze náwiedźił /á o rozmáitych rzeczách nabożnych ućieszną z nim rozmowę miał/ y przy żegnániu śię z nim przyiaćielskie go upominał/ áby czego od niego żądał; Aż on nie długo śię námyśláiąc przystąpił do Cesárzá/ y położył mu rękę ná pierśi mowiąc: Cesárzu Pánie moy/ nie możesz mi nic wdźięcznieyszego ná świećie pokażáć nád to/ iáko kiedy śię o duszę
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Xii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
który nas Matki urodziły/ niech błogosławiony nie będzie: Czemużesmy nie pomarli zaraz z żywota: Czemużesmy z niego nie wyszli/ iżeśmy wnet nie zginęli!
Tak oto lamentować będziecie nie tylko Wy Prostaczkowie/ ale i Wy Panowie (Szlachcicy) którzy to wszystko/ co ze słowa Bożego na kazaniach słyszycie / i w Księgach nabożnych czytacie/ lekce sobie ważycie/ i na wiatr puszczacie; Aleć próżne i daremne takie wasze lamenty będą. Choćbyście potym i krwią płakali; ba choćbyście się z drugim Heraklitem łzami rozpłynęli/ i najrzewliwsze treny z oczu wylewali: Już się tam nie wyprosicie; bo już tam nie będzie nadzieje/ aby /
ktory nas Mátki urodźiły/ niech błogosłáwiony nie będźie: Czemużesmy nie pomárli záraz z żywotá: Czemużesmy z niego nie wyszli/ iżesmy wnet nie zginęli!
Ták oto lámentowáć będźiećie nie tylko Wy Prostaczkowie/ ále y Wy Pánowie (Szláchćicy) ktorzy to wszystko/ co ze słowá Bożego ná kazániách słyszyćie / y w Kśięgách nabożnych czytaćie/ lekce sobie ważyćie/ y ná wiátr pusczaćie; Aleć prożne y dáremne tákie wásze lamenty będą. Choćbyśćie potym y krwią płákáli; bá choćbyście śię z drugim Heraklitem łzámi rozpłynęli/ y nayrzewliwsze treny z oczu wylewáli: Iuż śię tám nie wyprośićie; bo iuż tám nie będźie nádźieie/ áby /
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Aaiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
. Drogi abo pielgrzymstwa na którekolwiek miejsca święte. Wtóre. Zażywanie częste znaku krzyża świętego i modlitwy. Trzecie, Skrucha i spowiedź grzechów wszytkich. Czwarte. Przystojne Egzorcyzmy. Ostatnie. żniesienie ostróżne czarów z miejsca. O pierwszym miałeś przykład w drugiej części młota czarownic/ co masz także rozumieć o postach/ i inszych nabożnych sprawach ku czci świętych pewnych czynionych. O wtórym w przeszłym rozdziale było/ jako antoni Z. sideł szatańskich uszedł. O trzecim tamże rada Petri de Palude zgadzająca się z Tomaszem świętym/ i wszytkimi Doktorami. O czwartym/ to jest/ o Egzorcyzmach wszscy którzy o tym piszą zgadzają się. O ostatnim było torychę wyżej
. Drogi ábo pielgrzymstwá ná ktorekolwiek mieyscá święte. Wtore. Zázywánie częste znáku krzyżá świętego y modlitwy. Trzećie, Skruchá y spowiedź grzechow wszytkich. Czwarte. Przystoyne Exorcismy. Ostátnie. żnieśienie ostrożne czárow z mieyscá. O pierwszym miałeś przykład w drugiey częśći młotá cżárownic/ co masz tákże rozumiec o postách/ y inszych nabożnych spráwách ku czći świętych pewnych cżynionych. O wtorym w przeszłym rozdźiale było/ iáko antoni S. śideł szátáńskich vszedł. O trzecim támże rádá Petri de Palude zgadzáiąca sie z Thomaszem świętym/ y wszytkimi Doktorámi. O czwartym/ to iest/ o Exorcismách wszscy ktorzy o tym piszą zgadzáią sie. O ostátnim było torichę wyżey
Skrót tekstu: SpInZąbMłot
Strona: 336
Tytuł:
Młot na czarownice
Autor:
Jacob Sprenger, Heinrich Institor
Tłumacz:
Stanisław Ząbkowic
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
magia, obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
ust natura formowała z miodu, Ani też tam oracyj trzeba i wywodu, Gdzie Bóg, Ojczyzna i Pan swoje składy święte W archiwie piersi waszych chowają zamknięte. Dziś wam się Bóg swej chwały, dziś ołtarzów zwierza; Nowego, które stwierdził krwią własną, przymierza; Klasztorów płci obojej, kędy świecką tuczą Wzgardziwszy, w nabożnych łzach grzechy nasze płóczą, W Bogu ślubnej czystości i sercem i usty Odpaszczają ust naszych i serca rozpusty; Wam Ojczyzna, rodzice, krewne, dzieci małe, Płeć niewojenną, dziewki oddaje dojźrałe, Mowa Chodkiewiczowa CZĘŚĆ CZWARTA
Też by miały ku żądzy psiej pogańskiej juchy W opłakanej niewoli rodzić Tatarczuchy? Wam ubogich poddanych chrześcijańskie gminy
ust natura formowała z miodu, Ani też tam oracyj trzeba i wywodu, Gdzie Bóg, Ojczyzna i Pan swoje składy święte W archiwie piersi waszych chowają zamknięte. Dziś wam się Bóg swej chwały, dziś ołtarzów zwierza; Nowego, które stwierdził krwią własną, przymierza; Klasztorów płci obojej, kędy świecką tuczą Wzgardziwszy, w nabożnych łzach grzechy nasze płóczą, W Bogu ślubnej czystości i sercem i usty Odpaszczają ust naszych i serca rozpusty; Wam Ojczyzna, rodzice, krewne, dzieci małe, Płeć niewojenną, dziewki oddaje dojźrałe, Mowa Chodkiewiczowa CZĘŚĆ CZWARTA
Też by miały ku żądzy psiej pogańskiej juchy W opłakanej niewoli rodzić Tatarczuchy? Wam ubogich poddanych chrześcijańskie gminy
Skrót tekstu: PotWoj1924
Strona: 132
Tytuł:
Transakcja Wojny Chocimskiej
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1670
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1670
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1924
przeciwiają/ i Duchowi Bożemu zgoła karać dać nie chcą: a to po większej części pochodzi z dumy i hardości/ że są/ jako Apostoł Z. uczy/ φιλαυδι, Laini siebie miłujący/ dumni/ pyszni (wiele osobie rozumiejący) i uszy świerzbiące mający. Przetoż im też to/ co częścią w Księgach nabożnych czytają/ częścią w kościele na kazaniach słyszą/ w smak nie idzie. Ale niech im w smak idzie/ albo nie idzie/ przedsię prawda prawdą zostanie; i nie wiem/ jako się duszne ostoi ich zbawienie. Genes. 6. v. 3. 2. Tim. 3. v. 2. c
przećiwiáją/ y Duchowi Bożemu zgołá karáć dáć nie chcą: á to po większey częśći pochodźi z dumy y hárdośći/ że są/ jáko Apostoł S. uczy/ φιλαυδι, Laini śiebie miłujący/ dumni/ pyszni (wiele osobie rozumiejący) y uszy świerzbiące májący. Przetoż im też to/ co częśćią w Kśięgách nabożnych czytáją/ częśćią w kośćiele ná kazániách słyszą/ w smák nie idźie. Ale niech im w smák idźie/ álbo nie idźie/ przedśię prawdá prawdą zostánie; y nie wiem/ jáko śię duszne ostoi ich zbáwienie. Genes. 6. v. 3. 2. Tim. 3. v. 2. c
Skrót tekstu: GdacPrzyd
Strona: 13.
Tytuł:
Appendiks t.j. przydatek do dyszkursu o pańskim i szlacheckim albo rycerskim stanie
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
. Druga zdawna Zakonnicą będąc/ i tylko modlitwą i bogomyslnością się karmiąc/ wzdrygała się: aby jej Siostra nie uprzedzała w cnotach/ i w Zakonnych postępkach. Jeśli widziała umartwienia/ dyscypliny/ czułości/ Siostry swej wdoweczki/ wstydała się; aby co więcej niemiała czynić/ między Duchownemi Pannami wychowana i wypieszczona w nabożnych postępkach. Wdowka zaś patrząc na zawziętą Siostry swej doskonałość Zakonną/ chciała ją naśladować/ i do jej perfekcjej dochodzić. Żywot B. Siostry Łucji.
O zaprawdę ś. emulacja; Niechże się tedy tym cieszy i chwali nabożna Zakonnica/ iż dziś tak wiele Psalmów/ Rożanego Wianka/ modlitw/ umąrtwienia/ Silentia/
. Druga zdawná Zakonnicą będąc/ y tylko modlitwą y bogomyslnośćią się karmiąc/ wzdrygáłá się: áby iey Siostrá nie vprzedzáłá w cnotách/ y w Zakonnych postępkách. Ieśli widźiáłá vmartwienia/ dyscypliny/ czułośći/ Siostry swey wdoweczki/ wstydáłá się; áby co więcey niemiáłá czynić/ między Duchownemi Pánnámi wychowáná y wypieszczona w nabożnych postępkách. Wdowká záś patrząc ná záwźiętą Siostry swey doskonáłość Zakonną/ chćiáłá ią násládowáć/ y do iey perfekcyey dochodźić. Zywot B. Siostry Lucyey.
O záprawdę ś. emulácya; Niechże się tedy tym ćieszy y chwali nabożna Zakonnicá/ iż dźiś ták wiele Psálmow/ Rożánego Wianká/ modlitw/ vmąrtwienia/ Silentia/
Skrót tekstu: OkolNiebo
Strona: 72
Tytuł:
Niebo ziemskie aniołów w ciele
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Okolski
Drukarnia:
Drukarnia Jezuitów
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
