ś to włożył/ i tobie panującemu nad wszytkim oddaję. I tom uczynił trzykroć. Uczyniwszy tedy tę trojaką ofiarę/ jam klęknął i błogosławiłem Boga/ który mi dał com mu ofiarować mógł. I zaraz dane mi jest wyryzumienie/ co ta trojaka ofiara znaczyła: złote posłuszeństwo/ najwyssze uboztwo/ i najaśniejszą czystość/ które mi Bóg dałtak doskonałe zachować/ iż mię ni wczym sumnienie nie strofując. A jako kiedym kładł rękę za nadrze wybierałem te myńcę samemu Bogu/ który je tam sam był włożył. Tak mi też dał Bóg moc na duszy/ iż za wszytkie dobra/ które mi są od jego.
ś to włożył/ y tobie pánuiącemu nád wszytkim oddáię. Y tom vczynił trzykroć. Vczyniwszy tedy tę troiáką ofiárę/ iam klęknął y błogosłáwiłem Bogá/ ktory mi dał com mu ofiárowáć mogł. Y zaraz dáne mi iest wyrizumienie/ co tá troiáka ofiárá znáczyłá: złote posłuszeństwo/ naywyssze vboztwo/ y naiáśnieyszą czystość/ ktore mi Bog dałták doskonáłe záchowáć/ iż mię ni wczym sumnienie nie strofuiąc. A iáko kiedym kładł rękę zá nadrze wybierałem te myńcę sámemu Bogu/ ktory ie tám sam był włożył. Ták mi też dał Bog moc ná duszy/ iż zá wszytkie dobrá/ ktore mi są od iego.
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 138
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
niezgaszona powszytkie wieczności niebieska pochodnio! choćbyś była Bogu owocu inszego nie wydała; felix est sterilis et non coinquinata, habebit fructum etc. choć byś była światła inszego światu nie przyniosła, tylko tę jednę Córę, tysiącami Dziatek swoich, Wnuczek twoich Panu Bogu na tym miejscu, w Panieństwie rodzącą; tylko tę jednę Najaśniejszą Ozdobę Majestaty Polskie, Węgierskie, Halickie oświecającą; dosyć byś była i ziemi, i niebu wszytkiemu roziaśniała; ale kiedyś zapaliwszy gorącego Ducha, Serafickim nauki Franciszka żarliwego ogniem; tak wiele inszych lamp gorających, Oblubieńcowi niebieskiemu wystawiła; one Agnieszki, Katarzyny Bonońskie, Elżbiety Portugalskie, nasze Kingi, Bolenty, i tysiąc inszych
niezgászona powszytkie wiecznośći niebieska pochodnio! choćbyś byłá Bogu owocu inszego nie wydáłá; felix est sterilis et non coinquinata, habebit fructum etc. choć byś byłá świátłá inszego świátu nie przyniosłá, tylko tę iednę Corę, tyśiącámi Dźiatek swoich, Wnuczek twoich Pánu Bogu ná tym mieyscu, w Páńienstwie rodzącą; tylko tę iednę Naiáśnieyszą Ozdobę Máiestaty Polskie, Węgierskie, Hálickie oświecáiącą; dośyć byś byłá y źiemi, y niebu wszytkiemu roziáśniáła; ále kiedyś zápáliwszy gorącego Duchá, Seráfickim náuki Franćiszká żarliwego ogniem; ták wiele inszych lamp goráiących, Oblubieńcowi niebieskiemu wystáwiłá; one Agnieszki, Kátárzyny Bononskie, Helżbiety Portugálskie, násze Kingi, Bolenty, y tyśiąc inszych
Skrót tekstu: PiskorKaz
Strona: 785
Tytuł:
Kazania na Dni Pańskie
Autor:
Sebastian Jan Piskorski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1706
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1706
