sobie u P. Boga tego, zarabiasz na dobrą śmierć? 2. To podobno człowiecze znasz ty P. Boga twojego, jako Najwyższe i nieskończone dobro, jako morze wszystkich wdzięczności, przyjemności, jako przepaść dobra, które gdyby człowiek mógł wymówić, gdyby mógł go dostatecznie objąć comprehendere by i najwyższy Anioł, by i najdoskonalsze stworzenie (gdy by było podobne) tedy by już tym samym dobrem nieskończonym, dobrem którym Bóg jest, nie była ta przepaść; taka to bezdenność dobroci P. Boga naszego! O toć ty człowiecze, nie znasz P. Boga twojego jako dobra nieskończonego, boć gdybyś go znał, tak, a przejętliwie
sobie v P. Bogá tego, zárabiasz ná dobrą śmierć? 2. To podobno człowiecze znasz ty P. Bogá twoiego, iáko Naywyższe i nieskończone dobro, iáko morze wszystkich wdźięcznośći, przyiemnośći, iáko przepáść dobra, ktore gdyby człowiek mogł wymowić, gdyby mogł go dostátecznie obiąc comprehendere by i naywyższy Anioł, by i naydoskonálsze stworzenie (gdy by było podobne) tedy by iuż tym sámym dobrem nieskończonym, dobrem ktorym Bog iest, nie byłá tá przepáść; táka to bezdenność dobroći P. Bogá nászego! O toć ty człowiecze, nie znasz P. Bogá twoiego iáko dobrá nieskończonego, boć gdybyś go znał, ták, á przeiętliwie
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 57
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
To pierwsze jest z wężykowego biegania wzięte/ kołka do końca nie zawierające łamanie/ jeden raz tylko na prawo/ a raz na lewo obracając/ w które łacniejci wprawić a niżli w poślednie/ ale oboje wielkiego uważenia/ czasu i podawania ciała wszytkiego równego/ potrzebuje. A iż jest i to i owo miedzy wszytkimi biegańmi najdoskonalsze/ przeto też i do nauki zwłaszcza słowy na karcie wyrażonej zaprawdę najtrudniejsze. A raczej zeznać wolę bez wstydu/ iż sposobu i słów (terminos nazywają) Polskim językiem naszym/ którym Kawalkatorska nauka w piśmie podana do tych miast nigdy nie była/ wyrazić/ i ku wyrozumieniu doskonałemu podać piórkiem nie umiem: jednakże je
To pierwsze iest z wężykowego biegánia wźięte/ kołká do końcá nie záwieráiące łamánie/ ieden raz tylko ná práwo/ á raz ná lewo obracáiąc/ w ktore łácnieyći wpráwić á niżli w poślednie/ ále oboie wielkiego vważenia/ czásu y podawánia ćiáłá wszytkiego rownego/ potrzebuie. A iż iest y to y owo miedzy wszytkimi biegáńmi naydoskonálsze/ przeto też y do náuki zwłaszczá słowy ná kárćie wyráżoney záprawdę naytrudnieysze. A ráczey zeznáć wolę bez wstydu/ iż sposobu y słow (terminos názywáią) Polskim ięzykiem nászym/ ktorym Káwálkatorska náuká w piśmie podáná do tych miast nigdy nie byłá/ wyráźić/ y ku wyrozumieniu doskonáłemu podáć piorkiem nie vmiem: iednákże ie
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Hiij
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
tak wiele mogę dokazać/ jako oko bez światła widzieć/ jako ciało bez dusze począć.
8. Bądźże mi mój Jezu, w tym wszytkim zamyśle/ zawsze i ustawicznie pomocnym/ i sam ty wymaluj/ wyrysuj/ wyrób w-duszy mojej/ w-żywocie moim/ w-sprawach żywota mego/ jako najdoskonalsze podobieństwo twoje/ i zachowaj je i rozmnażaj je we mnie/ póki duch ten w-ciele moim żyć będzie.
9. A nie we mnie tylko/ ale i we wszytkich braci moich/ ludziach/ od ciebie odkupionych. Uczyń Panie/ uczyń każdego z nas/ żywym/ doskonałym/ statecznym Obrazem świątobliwości twojej.
ták wiele mogę dokázáć/ iáko oko bez świátłá widźieć/ iáko ćiáło bez dusze począć.
8. Bądźże mi moy IEZV, w tym wszytkim zamyśle/ záwsze i vstáwicznie pomocnym/ i sam ty wymáluy/ wyrysuy/ wyrob w-duszy moiey/ w-żywoćie moim/ w-spráwách żywotá mego/ iáko naydoskonálsze podobieństwo twoie/ i záchoway ie i rozmnażay ie we mnie/ poki duch ten w-ćiele moim żyć będźie.
9. A nie we mnie tylko/ ále i we wszytkich bráći moich/ ludźiách/ od ćiebie odkupionych. Vczyń Pánie/ vczyń káżdego z nas/ żywym/ doskonáłym/ státecznym Obrázem świątobliwośći twoiey.
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 112
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
