albo przez nieznajomą/ albo przez nie chętną krainę ciągnąć przyjdzie/ aby nie ustał/ i z głodu nie umarł/ koniecznie potrzeba/ dobry wiatyk/ dostateczne mieć strawne. 4. Reg: 4, 3. Reg: 19., Exod.,[...] . Reg: 17. Nie upośledził i w tym sług swoich najmiłosierniejszy Bóg/ w nakazanej podjętej drodze naszej gdy widząc dobrze jako w tej złośliwego świata/ przez którą nam trzeba ciągnąć/ krainie/ w samych chlebach (jako gdzieś) jadowitym wapnem zamieszane mąki/ i bliskie przy drogach studnie/ śmiertelną zarażone truciźną/ czartowska złość głodnym i upragnionym podmyka/ żebyśmy snać miasto posiłku/ na
álbo przez nieznáiomą/ álbo przez nie chętną krainę ćiągnąć przyidźie/ áby nie ustał/ y z głodu nie umarł/ koniecznie potrzebá/ dobry wiátyk/ dostateczne mieć stráwne. 4. Reg: 4, 3. Reg: 19., Exod.,[...] . Reg: 17. Nie upośledźił y w tym sług swoich náymiłośiernieyszy Bog/ w nákázaney podiętey drodze nászey gdy widząc dobrze iáko w tey złośliwego świátá/ przez ktorą nam trzeba ćiągnąć/ krainie/ w samych chlebach (iáko gdźieś) iádowitym wapnem zámieszane mąki/ y bliskie przy drogách studnie/ śmiertelną zárażone trućiźną/ czartowska złość głodnym y upragnionym podmyka/ żebysmy snać miásto pośiłku/ ná
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 170
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
człowiekowi jest najprzyzwoitsze/ także Chryzostomus dobrze napisał: Homo, qui misericors non est, à naturá hominis decidit: Człowiek/ powiada/ który nie jest miłosierny/ naturę człowieczą z siebie składa/ i przyrodzenia ludzkiego na sobie nie ma. A luboć temu tak/ że człowiek miedzy wszystkiemi tworami Boskiemi jest i ma być najmiłosierniejszy: Wszakże jednak wiele takowych ludzi przed czasy było/ i teraz jeszcze jest miedzy Państwem i Szlachtą/ którzy Naturę miłosierdzia z siebie jakoby zrzuciwszy w odzieżą tyraństwa i okrucieństwa się obłoczą.
Jest ono pospolite przysłowie: HOMO HOMINI DEUS: Człowiek człowiekowi Bogiem; a teraz HOMO HOMINI DIABOLUS: Człowiek człowiekowi Diabłem. I nie śmie
człowiekowi iest nayprzyzwoitsze/ tákże Chrysostomus dobrze nápisał: Homo, qui misericors non est, à naturá hominis decidit: Człowiek/ powiáda/ ktory nie iest miłośierny/ náturę człowieczą z śiebie zkłada/ y przyrodzenia ludzkiego ná sobie nie ma. A luboć temu ták/ że człowiek miedzy wszystkiemi tworámi Boskiemi iest y ma bydź naymiłośiernieyszy: Wszákże iednák wiele tákowych ludźi przed czásy było/ y teraz iescze iest miedzy Páństwem y Szláchtą/ ktorzy Náturę miłośierdźia z śiebie iákoby zrzućiwszy w odźieżą tyráństwá y okrućieństwá śię obłoczą.
Iest ono pospolite przysłowie: HOMO HOMINI DEUS: Człowiek człowiekowi Bogiem; á teraz HOMO HOMINI DIABOLUS: Człowiek człowiekowi Dyiabłem. Y nie śmie
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Iv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
curriculum, mutuò alij ab alijs juvemur. hoc misericors ille vult, gratumque habet. Teraz zaiste czas jest, dać ratunek tym tam nędzarzom, ustawicznie wołającym miseremini mei. Teraz czas uczynności, z nadzieją zysku wielkiego; przez oświadczenie według możności naszej; tym tam Łazarzom afektu naszego. Gdyż sam tego po nas potrzebuje, najmiłosierniejszy on żywych i umarłych Sędzia: i wdzięcznie to przyjmuje; kiedy wszyscy tak za żywota, jako i po śmierci, wzajemną sobie czyniemy usługę; i ratunek dajemy. Tego po nas potrzebuje najmiłosierniejszy Pan nasz, i to od nas oświadczenie, wszytkim w Panu zasypiającym uczynione, wdzięcznie bardzo odbiera. hoc misericors ille vult et
curriculum, mutuò alij ab alijs juvemur. hoc misericors ille vult, gratumque habet. Teraz záiste czás iest, dáć rátunek tym tám nędzarzom, ustáwicznie wołáiącym miseremini mei. Teraz czás uczynnośći, z nádźieią zysku wielkiego; przez oświádczęnie według możnośći nászey; tym tám Łázárzom áffektu nászego. Gdyż sąm tego po nas potrzebuie, naymiłośiernieyszy on żywych y umárłych Sędźia: y wdźięcznie to przyimuie; kiedy wszyscy ták zá żywotá, iáko y po śmierći, wzáiemną sobie czynięmy usługę; y rátunek dáięmy. Tego po nas potrzebuie naymiłośiernieyszy Pan nász, y to od nas oświádczęnie, wszytkim w Pánu zásypiáiącym uczynione, wdźięcznie bárdzo odbiera. hoc misericors ille vult et
Skrót tekstu: PiskorKaz
Strona: 850
Tytuł:
Kazania na Dni Pańskie
Autor:
Sebastian Jan Piskorski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1706
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1706
z nadzieją zysku wielkiego; przez oświadczenie według możności naszej; tym tam Łazarzom afektu naszego. Gdyż sam tego po nas potrzebuje, najmiłosierniejszy on żywych i umarłych Sędzia: i wdzięcznie to przyjmuje; kiedy wszyscy tak za żywota, jako i po śmierci, wzajemną sobie czyniemy usługę; i ratunek dajemy. Tego po nas potrzebuje najmiłosierniejszy Pan nasz, i to od nas oświadczenie, wszytkim w Panu zasypiającym uczynione, wdzięcznie bardzo odbiera. hoc misericors ille vult et gratum habet. Część III. Kazanie Pierwsze
10. Poświęćmysz tedy ręce nasze, poświęćmy usta nasze, poświęćmy serca nasze, pamięć naszę; przykładem samego, który jest Najświętszy: przykładem tej tu
z nádźieią zysku wielkiego; przez oświádczęnie według możnośći nászey; tym tám Łázárzom áffektu nászego. Gdyż sąm tego po nas potrzebuie, naymiłośiernieyszy on żywych y umárłych Sędźia: y wdźięcznie to przyimuie; kiedy wszyscy ták zá żywotá, iáko y po śmierći, wzáiemną sobie czynięmy usługę; y rátunek dáięmy. Tego po nas potrzebuie naymiłośiernieyszy Pan nász, y to od nas oświádczęnie, wszytkim w Pánu zásypiáiącym uczynione, wdźięcznie bárdzo odbiera. hoc misericors ille vult et gratum habet. Część III. Kazanie Pierwsze
10. Poświęćmysz tedy ręce násze, poświęćmy ustá násze, poświęćmy sercá násze, pámięć nászę; przykłádem sámego, ktory iest Nayświętszy: przykłádem tey tu
Skrót tekstu: PiskorKaz
Strona: 850
Tytuł:
Kazania na Dni Pańskie
Autor:
Sebastian Jan Piskorski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1706
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1706
Boga najzwać/ czcić/ chwalić/ sławić/ naprzykład Boże mój/ tyś jest Bóg/ tyś jest któryś jest/ tyś jest Bóg w-Trojcy świętej jedyny/ tyś jest najmędrszy/ najwszechmocniejszy/ najlepszy/ najmiłościwszy/ najdobrotliwszy/ najprawdziwszy/ niezmierzony/ nieskończony/ niepojęty/ nieograniczony/ wieczyny/ najsprawiedliwszy/ najmiłosierniejszy/ najsłodszy/ najpiękniejszy/ najdziwniejszy/ najgodniejszy/ wszytko wiedzący/ wszytko widzący/ wszędzie będący/ wszytko napełniający/ wszytko rządzący/ wszytko przewyższający. toś jest Boże mój/ takiś jest/ i równego niemasz/ i drugi żaden do ciebie przybrany być nie może. Część trzecia/ Ćwiczenie 32.
Wtóry sposób
Bogá nayzwáć/ czćić/ chwalić/ sławić/ náprzykład Boże moy/ tyś iest Bog/ tyś iest ktoryś iest/ tyś iest Bog w-Troycy świętey iedyny/ tyś iest naymędrszy/ naywszechmocnieyszy/ naylepszy/ naymiłościwszy/ naydobrotliwszy/ nayprawdźiwszy/ niezmierzony/ nieskończony/ niepoięty/ nieográniczony/ wieczyny/ nayspráwiedliwszy/ naymiłośiernieyszy/ naysłodszy/ naypięknieyszy/ naydźiwnieyszy/ naygodnieyszy/ wszytko wiedzący/ wszytko widzący/ wszędźie będący/ wszytko nápełńiáiący/ wszytko rządzący/ wszytko przewyższáiący. toś iest Boże moy/ tákiś iest/ i rownego niemasz/ i drugi żaden do ćiebie przybrány bydź nie może. Część trzećia/ Cwiczenie 32.
Wtory sposob
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 468
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
