Sacramentis: Certus sum Dogmata mea Katalog Osób, wiadomości o sobie godnych.
habere mę de caelo etc. Dogmata mea stabunt, et Papa cadet etc. Vivens Papatûs hostis eram, exustus bis hostis ero. Trzy wozy Panien Zakonnych z klasztoru Nimiceńskiego przez Leonarda Kopen sprowadził do Wittembergu, na połamanie ślubu czystości namówił, sam najprzystojniejszą z nich Katarzynę de Bore wprzód nadzieją nabawiwszy, za żonę pojął, drugiego Miesiąca po ślubie przynoszącą mu pociechę, czyli prędzej, gdyż Iustus Boronius o nim napisał: Lutherus heri monachus, hodie sponsus, cras maritus, pe rendie Pater, alias po trzech dniach ociec. Kopena owega Raptora Panien z klasztoru panegiryzował z Ambony
Sacramentis: Certus sum Dogmata mea Katalog Osob, wiadomosci o sobie godnych.
habere mę de caelo etc. Dogmata mea stabunt, et Papa cadet etc. Vivens Papatûs hostis eram, exustus bis hostis ero. Trzy wozy Panien Zakonnych z klasztoru Nimiceńskiego przez Leonarda Koppen sprowadził do Wittembergu, na połamanie slubu czystości namowił, sam nayprzystoynieyszą z nich Katarzynę de Bore wprzod nadzieią nabawiwszy, za żonę poiął, drugiego Miesiąca po ślubie przynoszącą mu pociechę, czyli prędzey, gdyż Iustus Boronius o nim napisał: Lutherus heri monachus, hodie sponsus, cras maritus, pe rendie Pater, alias po trzech dniach ociec. Koppena owega Raptora Panien z klasztoru panegiryzował z Ambony
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 657
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
to za łaski znamię. Bo łubom się okrutnej ja dopuścił złości, Ty mi ją możesz przejrzeć z swój dobrotliwości.”
— „Ten wiersz jest piękny, ale nie według czasu; gdyż przeciwko pismu i nauce twojej byłoby, żebyś ty tym swoim żartem z rąk gniewu mego wolen być miał. Za najprzystojniejszą to widzę, abym cię z wieże zrzucić kazał, coby się tobą drudzy karali.”
Kady na to: — „Co wola twoja; ale-ć wiedzieć trzeba, że Bóg Wszechmogący pokutujących nie odrzuca.” Uśmiechnąwszy się cesarz, odpuścił mu; a do owych, co z nim byli, rzekł
to za łaski znamię. Bo łubom się okrutnéj ja dopuścił złości, Ty mi ją możesz przejrzeć z swój dobrotliwości.”
— „Ten wiersz jest piękny, ale nie według czasu; gdyż przeciwko pismu i nauce twojéj byłoby, żebyś ty tym swoim żartem z rąk gniewu mego wolen być miał. Za najprzystojniejszą to widzę, abym cię z wieże zrzucić kazał, coby się tobą drudzy karali.”
Kady na to: — „Co wola twoja; ale-ć wiedzieć trzeba, że Bóg Wszechmogący pokutujących nie odrzuca.” Uśmiechnąwszy się cesarz, odpuścił mu; a do owych, co z nim byli, rzekł
Skrót tekstu: SaadiOtwSGul
Strona: 185
Tytuł:
Giulistan to jest ogród różany
Autor:
Saadi
Tłumacz:
Samuel Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1610 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
I. Janicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Świdzińscy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1879
