XXI.
XXII.
„Nakoniec, czemu grzech swój pokrywam - mówiła - Któregom w niebytności twej się dopuściła? Bo choćbym go przed wszytkiem światem chciała taić, Sumnieniu go mojemu nie mogę utaić; Bo dusza, która w brzydkiem grzechu się najduje, Taki żal i pokutę taką w sobie czuje, Żebym najwiętsze męki na ciele wolała Cierpieć i prędzejbym je podomno wytrwała.
XXIII.
Wiedz i ty o tem grzechu, jeśli zwać możemy Grzechem, co poniewolnie i przez gwałt czyniemy, A potem zaraz mieczem twem nieuproszonem Rozdziel niewinną duszę z ciałem splugawionem I zawrzy mi, proszę cię usilnie, na wieki Z twoich ręku bez wszelkiej litości
XXI.
XXII.
„Nakoniec, czemu grzech swój pokrywam - mówiła - Któregom w niebytności twej się dopuściła? Bo choćbym go przed wszytkiem światem chciała taić, Sumnieniu go mojemu nie mogę utaić; Bo dusza, która w brzydkiem grzechu się najduje, Taki żal i pokutę taką w sobie czuje, Żebym najwiętsze męki na ciele wolała Cierpieć i prędzejbym je podomno wytrwała.
XXIII.
Wiedz i ty o tem grzechu, jeśli zwać możemy Grzechem, co poniewolnie i przez gwałt czyniemy, A potem zaraz mieczem twem nieuproszonem Rozdziel niewinną duszę z ciałem splugawionem I zawrzy mi, proszę cię usilnie, na wieki Z twoich ręku bez wszelkiej litości
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_II
Strona: 156
Tytuł:
Orland szalony, cz. 2
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
