że w szerokich wolnościach państwa te osiadły/ a od przodków I k. m. nawiętszemi ozdobione swobodami. Jednak przecię tak są prawem okreszone aby nie swawola ich która państwa znosi/ ale zwierzchność: nie rozpusta którą porządek mieszą/ ale zwyczaje i wyroki sądziły. Przodkuje naród ten przed inszemi na świecie w swobodach/ ale najwolniejszy człowiek skromnością też przechodzić ma/ a szczęścia tego swego w którym go Bóg mieć chciał/ na sromotę i zgubę narodu swego nie obracać. Posiadali przodkowie tych obojga narodów prowincyje/ państwa i włości wielkie/ ale przy powadze zwierzchności/ która porządku przestrzega: ale za uchwałą pospolitą/ która prawa daje. Co wszystko jako jest
że w szerokich wolnośćiách pánstwá te ośiádły/ á od przodkow I k. m. nawiętszemi ozdobione swobodámi. Iednák przećię ták są práwem okreszone áby nie swawola ich ktora pánstwá znośi/ ále zwierzchność: nie rospustá ktorą porządek mieszą/ ále zwyczaie y wyroki sądźiły. Przodkuie narod ten przed inszemi ná świećie w swobodách/ ále naywolnieyszy człowiek skromnośćią też przechodźic ma/ á sczęśćia tego swego w ktorym go Bog mieć chćiał/ ná sromotę y zgubę narodu swego nie obrácáć. Pośiadáłi przodkowie tych oboygá narodow prowincyie/ pánstwá y włośći wielkie/ ále przy powadze zwierzchnośći/ ktora porządku przestrzega: ále zá vchwałą pospolitą/ ktora práwá dáie. Co wszystko iako iest
Skrót tekstu: BielDiar
Strona: C3
Tytuł:
Diariusz wiadomości od wyjazdu króla z Wilna do Smoleńska
Autor:
Samuel Bielski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
, przypalają żelazem, jak się strup uczyni kładą Digestivum, przydawszy trochę Aegiptianum.
Item jeżeliby była gorączka wielka, na ten czas ostróżnie potrzeba z puszczaniem krwi, lecz dawać się mają Coridialia Álexipharmaca.
Item na zwyczajny karbunkuł, w którym się krostki jak jagły wydają, przykładaj Rzodkiew z octem, roztarszy wraz ciepło.
Najwolniejszy który się bez krosty wydaje, leczy się tak jako Roża.
Albo weźmi Glejty, Blejwasu, na proch utartych, Bolum Armenum, warz w occie, i przykładaj. Sposoby leczenia O zapaleniu które się nazywa Herpes
.
Znaki: Naprzód wydaje się nabrzmiałość ma kotrej części ciała, szerkoa okrągła, zapalona, bolejąca, i
, przypaláią żelázem, iák się strup uczyni kłádą Digestivum, przydáwszy troche Aegiptianum.
Item ieżeliby byłá gorączká wielka, ná ten czás ostrożnie potrzebá z puszczániem krwi, lecz dawáć się máią Coridialia Álexipharmaca.
Item ná zwyczáyny karbunkuł, w którym się krostki iák iagły wydáią, przykłáday Rzodkiew z octem, rostárszy wraz ćiepło.
Naywolnieyszy ktory się bez krosty wydáie, leczy się ták iáko Roża.
Albo weźmi Gleyty, Bleywasu, ná proch utártych, Bolum Armenum, warz w octćie, y przykłáday. Sposoby leczenia O zápáleniu ktore się názywa Herpes
.
Znáki: Naprzod wydáie się nábrzmiałość ma kotrey częśći ciała, szerkoa okrągła, zápalona, boleiąca, y
Skrót tekstu: PromMed
Strona: 185
Tytuł:
Promptuarium medicum
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1716
Data wydania (nie wcześniej niż):
1716
Data wydania (nie później niż):
1716
Temu zasię który się wspina/ odejmiesz tę wadę zacinając go gdy się wespnie z prawej strony długim palcatem po kolanach/ i jako najniżej po nogach raźnie/ bo się za tym obawiając o nogi/ podnaszać nie będzie/ poczuwając w nich ostrszy ból niżli indziej na ciele. Księgi
K temu munsztuk prosty dęty/ i jako najwolniejszy pod ten czas kłaść nań trzeba/ gdyż przykry wielką i sam tego przyczyną bywa. Nazad k temu takiej wady konia cofać nie ucz/ ale raczej w przód go pubudzaj co raz jako najprędzej/ kradnąc mu czas ku wspinaniu: lecz i leszczotki łubiane abo gontowe cienkie klaskające barzo są pożyteczne do tego/ uderzając
Temu záśię ktory się wspina/ odeymiesz tę wádę záćináiąc go gdy się wespnie z práwey strony długim pálcatem po kolánách/ y iáko nayniżey po nogách ráźnie/ bo się zá tym obáwiáiąc o nogi/ podnaszáć nie będźie/ poczuwáiąc w nich ostrszy ból niżli indźiey ná ćiele. Kśięgi
K temu munsztuk prosty dęty/ y iáko naywolnieyszy pod ten czás kłáść nań trzebá/ gdyż przykry wielką y sam tego przyczyną bywa. Názad k temu tákiey wády koniá cofáć nie vcz/ ále ráczey w przod go pubudzay co raz iáko nayprędzey/ krádnąc mu czás ku wspinániu: lecz y leszczotki łubiáne ábo gontowe ćienkie kláskáiące bárzo są pożyteczne do tego/ vderzáiąc
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Iv
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
