Choć ludzkie tylko ręce róść im pomagają. A kiedy upatrować pilniej rzecz będziemy, I samo przyrodzenie we wszytkiem najdziemy Niedoskonałe, bo się natura mianuje Imieniem białogłowskiem, co w statku szwankuje.
CXXI.
Jeśli harde dlatego wznosisz, pyszna, czoło, Że mężczyznami świat ten, jako wielki, wkoło Napełniasz: i różą też najwonniejszą rodzi Ciernie, a przecię kole, przecię wszytkim szkodzi. O marne i uporne, wszelakiej miłości Próżne, kłamliwe, chytre, złe, pełne zazdrości Bez porady i wiary, w fałsz, w zdradę ubrane, Na ten świat dla zarazy mężczyznom zesłane!” PIEŚŃ XXVII.
CXXII.
Gdy tak łajał Rodomont i skargi
Choć ludzkie tylko ręce róść im pomagają. A kiedy upatrować pilniej rzecz będziemy, I samo przyrodzenie we wszytkiem najdziemy Niedoskonałe, bo się natura mianuje Imieniem białogłowskiem, co w statku szwankuje.
CXXI.
Jeśli harde dlatego wznosisz, pyszna, czoło, Że mężczyznami świat ten, jako wielki, wkoło Napełniasz: i różą też najwonniejszą rodzi Ciernie, a przecię kole, przecię wszytkim szkodzi. O marne i uporne, wszelakiej miłości Próżne, kłamliwe, chytre, złe, pełne zazdrości Bez porady i wiary, w fałsz, w zdradę ubrane, Na ten świat dla zarazy mężczyznom zesłane!” PIEŚŃ XXVII.
CXXII.
Gdy tak łajał Rodomont i skargi
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_II
Strona: 350
Tytuł:
Orland szalony, cz. 2
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
