pewna że człowiek stworzony I do pewnego końca urodzony, Ma kres którego całe dostąpienie Niesie mu dobro i uspokojenie. Bo jeźli rzeczy co duszy nie mają Rozumnej, w celach przyzwoitych trwają Jeźli stworzenie wszelakie i zgoła Zwierzęta, ptastwo, ryby, drzewa, zioła, Każde z nich ma swe własne przyrodzenie W którym uznaje całe nasycenie. Gdy rzeczy martwe, lub tylko żyjące Mają dobro swej naturze służące Dalekoż więcej w rozum ozdobiony Człowiek mieć musi kres swój przyrodzony, A pewnie inszy od nierozumnego Stworzenia, bowiem nie jest zarównego Rodu, i stądże inszej szczęśliwości Chce należytej do swojej godności. W tym oto nasz błąd że nie uważamy Co wzdy
pewna że człowiek stworzony Y do pewnego końca urodzony, Ma kres ktorego całe dostąpienie Niesie mu dobro y uspokoienie. Bo ieźli rzeczy co duszy nie maią Rozumney, w celach przyzwoitych trwaią Jeźli stworzenie wszelakie y zgoła Zwierzęta, ptastwo, ryby, drzewa, zioła, Każde z nich ma swe własne przyrodzenie W ktorym uznaie całe nasycenie. Gdy rzeczy martwe, lub tylko żyiące Maią dobro swey naturze służące Dalekoż więcey w rozum ozdobiony Człowiek mieć musi kres swoy przyrodzony, A pewnie inszy od nierozumnego Stworzenia, bowiem nie iest zarownego Rodu, y ztądże inszey szczęśliwości Chce należytey do swoiey godności. W tym oto nasz błąd że nie uważamy Co wzdy
Skrót tekstu: OpalŁPoeta
Strona: B
Tytuł:
Poeta
Autor:
Łukasz Opaliński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1661 a 1662
Data wydania (nie wcześniej niż):
1661
Data wydania (nie później niż):
1662
Tekst uwspółcześniony:
tak
