Cerkwie naszej Ruskiej Prawosławnym wyznaniu świadectwa/ którymi upewnieni SS. Doktorowie Cerkiewni/ tę nam takową o postanowieniu z tego świata zeszłych świętych dusz naukę podali. Mówi Błog. Apostoł Paweł/ Wiemy, że jeśliby ziemski dom nasz tego mieszkania był zepsowany, iż budowanie mamy od Boga, dom nie rękoma robiony wiekuisty i w niebiesiech. I zaś tenże/ Śmiemy tedy zawsze, wiedząc, że pokismy w ciele, pielgrzymujemy od Pana (przez wiarę bowiem chodzimy, a nie przez widzenie) a śmiemy i dobrą wolą mamy pielgrzymowac raczej od ciała, a przytomnemi być Panu. Które oboje świadectwa tego samego nas nauczają/ że my po zepsowaniu ciała
Cerkwie nászey Ruskiey Práwosławnym wyznániu świádectwá/ ktorymi vpewnieni SS. Doktorowie Cerkiewni/ tę nam tákową o postánowieniu z tego świátá zeszłych świętych dusz náukę podáli. Mowi Błog. Apostoł Páweł/ Wiemy, że ieśliby źiemski dom nász te^o^ mieszkánia był zepsowány, iż budowánie mamy od Bogá, dom nie rękomá robiony wiekuisty y w niebieśiech. Y záś tenże/ Smiemy tedy záwsze, wiedząc, że pokismy w ćiele, pielgrzymuiemy od Páná (przez wiárę bowiem chodźimy, á nie przez widzenie) á śmiemy y dobrą wolą mamy pielgrzymowác ráczey od ćiáłá, á przytomnemi bydz Pánu. Ktore oboie świádectwá tego sámego nas náuczaią/ że my po zepsowániu ciáłá
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 33
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
waszych/ i byliście z przyrodzenia synowie gniewu/ jako i drudzy. Ale Bóg (który jest bogatym w miłosierdziu) dla wielkiej miłości swojej/ którą was umiłował/ gdyście byli umarli w grzechach/ ożywił was społem w Chrystusie (którego łaską jesteście zbawieni) i pospołu z nimi wskrzesił/ i pospołu posadził na niebiesiech w Chrystusie Jezusie. A przetoż nie godziło się wam więcej tak chodzić/ jako chodzą Poganie w marności zmysłu swego/ mając uwichłany ciemnościami rozum/ oddaleni od żywota Bożego przez nieumiejętność/ która w nich jest/ i dla zaślepienia serca ich: którzy rozpaczając w dali się sami na niewstydliwość na czynienie nieczystości i łakomstwa.
wászych/ y byliśćie z przyrodzenia synowie gniewu/ iáko y drudzy. Ale Bog (ktory iest bogatym w miłośierdźiu) dla wielkiey miłośći swoiey/ ktorą was vmiłował/ gdyśćie byli vmárli w grzechách/ ożywił was społem w Chrystuśie (ktorego łáską iesteśćie zbáwieni) y pospołu z nimi wskrześił/ y pospołu posádźił ná niebieśiech w Chrystuśie Iezuśie. A przetoż nie godźiło się wam więcey ták chodźić/ iáko chodzą Pogánie w márnośći zmysłu swego/ máiąc vwichłány ćiemnośćiámi rozum/ oddaleni od żywotá Bożego przez nieumieiętność/ ktora w nich iest/ y dla záślepienia sercá ich: ktorzy rozpacżáiąc w dáli się sami ná niewstydliwość ná cżynienie niecżystośći y łákomstwá.
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 17v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
masz z wysokości od Boga/ wielki Aryckapłanie/ Melchisedeku niebieski/ Ojcze Duchownych darów/ wszystkich dzierżycielu/ syna jednorodzonego jedynorowny jemu służycielu święty/ który odpuszczasz grzechy światu/ zmiłuj się nad nami/ który rozwięzujesz grzechy wszystkiego świata/ przyjmi oto te modlitwy nasze/ który siedzisz na prawicy Majestatu wielmożności w Cerkwi świętej/ jako na niebiesiech/ po wtóre mówimy/ zmiłuj się nad nami/ i bądź nam miłościw/ bos ty jeden święty/ ty jeden Pan/ najwyższy Ociec/ przenaświętszy/ i przebłogosławiony Sykście. I trochę niżej/ Niechże na nas będzie błogosławieństwo od ciebie przenaświętszy Ojcze/ ninie i zawżdy i na wielki wieczne/ Amen. Abowiem
masz z wysokośći od Bogá/ wielki Aryckápłanie/ Melchisedeku niebieski/ Oycże Duchownych dárow/ wszystkich dźierżyćielu/ syná iednorodzonego iedynorowny iemu służyćielu święty/ ktory odpuszcżasz grzechy świátu/ zmiłuy się nad námi/ ktory rozwięzuiesz grzechy wszystkiego świátá/ przyimi oto te modlitwy násze/ ktory śiedźisz ná práwicy Máiestatu wielmożnośći w Cerkwi świętey/ iáko ná niebieśiech/ po wtore mowimy/ zmiłuy sie nád námi/ y bądź nam miłośćiw/ bos ty ieden święty/ ty ieden Pan/ naywyższy Oćiec/ przenaświętszy/ y przebłogosłáwiony Syxxćie. Y trochę niżey/ Niechże ná nas będźie błogosłáwieństwo od ćiebie przenaświętszy Oycże/ ninie y záwżdy y ná wielki wiecżne/ Amen. Abowiem
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 68v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
on na ziemi z ziemią swoją czyni: zwłaszcza z Świętymi swoimi/ z Wybranymi swoimi/ którzy z ziemie poszli. Co się tycze pierwszego człowieka Adama/ z którego zrodzeni/ nie są jednak ziemią; abowiem do nieba się cisną przez cudowne obeszcie swoje; według onego/ co napisał Paweł ś. Nasze obcowanie jest w niebiesiech. Mówmy o tym szerzej/ przy tym uroczystym święcie Jacynta świętego/ w imię Pańskie. Miały wojny poginąć na przyszcie Chrystusowe: pełno o tym pisma mamy. Opowiedział to Izajasz ś. i Micheasz/ gdy mówi: iż zleją miecze na lemiesze, i skują groty na sierpy; nie podniesie naród przeciwko narodowi miecza
on ná źiemi z źiemią swoią czyni: zwłaszczá z Swiętymi swoimi/ z Wybránymi swoimi/ ktorzy z źiemie poszli. Co się tycze pierwszego człowieká Adámá/ z ktorego zrodzeni/ nie są iednák źiemią; ábowiem do niebá się ćisną przez cudowne obeszćie swoie; według onego/ co nápisał Páweł ś. Násze obcowanie iest w niebieśiech. Mowmy o tym szerzey/ przy tym vroczystym święćie Jácynthá świętego/ w imię Páńskie. Miáły woyny poginąć ná przyszćie Chrystusowe: pełno o tym pismá mamy. Opowiedźiał to Izáiasz ś. y Micheasz/ gdy mowi: iż zleią miecze ná lemiesze, y skuią groty ná śierpy; nie podnieśie narod przećiwko narodowi mieczá
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: 55
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
coby mieli czynić z Panem Jezusem/ niedbał jednak na tę złość ich/ ale rzekł do Apostołów: Gaudete in illa die et exultate, ecce enim merces vestra multa est in caelis; Secundum haec enim faciebant Prophetis Patres eorum. Weselcie się w ten dzień i radujcie się/ albowiem zapłata wasza wielka jest w niebiesiech. Albowiem toż czynieli Ojcowie ich Prorokom/ ale wy na to nic niedbajcie/ i owszem diligite inimicos vestros, benefacite his qui oderunt vos. I przydaje: Et qui te percusserit in maxillam, praebe at alteram, a jeśliby cię kto uderzył w gębę nadstaw drugiej strony/ albowiem gdy miłujecie tych którzy was
coby mieli czynić z Pánem Iezusem/ niedbał iednák ná tę złość ich/ ále rzekł do Apostołow: Gaudete in illa die et exultate, ecce enim merces vestra multa est in caelis; Secundum haec enim faciebant Prophetis Patres eorum. Weselćie się w ten dźień y ráduyćie się/ álbowiem zapłátá wászá wielka iest w niebieśiech. Albowiem toż czynieli Oycowie ich Prorokom/ ále wy ná to nic niedbayćie/ y owszem diligite inimicos vestros, benefacite his qui oderunt vos. Y przydáie: Et qui te percusserit in maxillam, praebe at alteram, á iesliby ćię kto vderzył w gębę nádstaw drugiey strony/ álbowiem gdy miłuiećie tych ktorzy was
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 147
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
działo/ i abyś długo żył na ziemi/ Ephes. 6. 1. 2. 3.
Synowie posłuszni bądźcie rodzicom we wszytkim; abowiem się to podoba Panu/ Colos 3 20. Panom i gospodarzom.
A wy Panowie toż czyńcie przeciwko sługom/ odpuszczając grozbę/ widząc iż i was samych Pan jest na niebiesiech/ a brakowania osób u niego nie masz/ Ephes 6. 9.
Panowie/ to co sprawiedliwego/ i słusznego oddawajcie sługom: wiedząc iż i wy Pana macie w niebie Colos. 4. 1.
Zapłaty najemnikowi twemu nie zawściągaj do jutra/ Levit 19. 13. Sługom i robotnikom.
Słudzy posłuszni bądźcie panom
dźiáło/ y ábyś długo żył ná źiemi/ Ephes. 6. 1. 2. 3.
Synowie posłuszni bądźćie rodźicom we wszytkim; ábowiem śię to podoba Pánu/ Colos 3 20. Pánom y gospodarzom.
A wy Pánowie toż czyńćie przećiwko sługom/ odpuszczáiąc grozbę/ widząc iż y was sámych Pan iest ná niebieśiech/ á brákowánia osob v niego nie mász/ Ephes 6. 9.
Pánowie/ to co spráwiedliwego/ y słusznego oddawayćie sługom: wiedząc iż y wy Páná máćie w niebie Colos. 4. 1.
Zapłaty náiemnikowi twemu nie zawśćiągay do iutra/ Levit 19. 13. Sługom y robotnikom.
Słudzy posłuszni bądźcie pánom
Skrót tekstu: RybMKat
Strona: 91
Tytuł:
Katechizmy
Autor:
Maciej Rybiński
Drukarnia:
Andrzej Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1619
Data wydania (nie wcześniej niż):
1619
Data wydania (nie później niż):
1619
ej nasz jedyny o pokorze ś. cichości/ toż i o wszytkich inszych cnotach śś. rozumie/ i chce po nas/ abyśmy naśladując onego oraz bliźnim naszym onymi świecili; przetoż mówi: Tak niechaj świeci świa tłość wasza przed ludźmi: aby widzieli uczynki wasze dobre, i chwalili Ojca waszego który jest w niebiesiech. W tejże rozmowie o Czystości sumnienia, z okazji nóg umymywania te słowa z ust swoich Pańskich wydał Zbawiciel przy bankiecie swoim. WY jesteście czystymi, ale nie wszyscy. A u Mateusza przed mi godami iów swoich do miłości jej zachwycając/ wymówił: Błogosławieni czystego serca, abowiem oni Boga oglądają. Czysty
ey nasz iedyny o pokorze ś. ćichośći/ toż y o wszytkich inszych cnotách śś. rozumie/ y chce po nas/ ábysmy naszláduiąc onego oráz bliźnim nászym onymi świećili; przetoż mowi: Ták niechay świeći świá tłość waszá przed ludźmi: áby widźieli vczynki wásze dobre, y chwalili Oycá wászego ktory iest w niebieśiech. W teyże rozmowie o Czystośći sumnieniá, z okazyey nog vmymywániá te słowa z vst swoich Páńskich wydał Zbáwićiel przy bankiećie swoim. WY iesteśćie czystymi, ále nie wszyscy. A v Mattheuszá przed mi godami iow swoich do miłośći iey zachwycáiąc/ wymowił: Błogosłáwieni czystego sercá, ábowiem oni Bogá oglądaią. Czysty
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 75
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
. Więc tez o czynieniu i wypełnieniu tego co dobrego wiemy przy tejże biesiedzie taki dekret ferował. JEśli to wiecie błogosławieni będziecie, jeśli to uczynicie: I orzedtym na innym miejscu mówi: Nie każdy który mi mówi, Panie, Panie, wnidzie do królestwa niebieskiego: ale który czyni wola Ojca mego który jest wniebiesiech: dając znać że wola do dobrego nie skuteczna/ nie wiele przed Dobrym Bogiem wygra. O czym pięknie jeden: dobrych dzieł pełne niebo/ dobrych żądz/ pełne piekło. O Męce swej zaś najdroższej kiedy go zapytał Symon Piotr/ Panie dokądże idziesz? tak się z nim wrzecz udał JEzus: Dokąd ja idę
. Więc tez o czynieniu y wypełnieniu tego co dobrego wiemy przy teyże bieśiedźie taki dekret ferował. IEśli to wiećie błogosławieni będźiećie, ieśli to vczynićie: Y orzedtym ná innym mieyscu mowi: Nie káżdy ktory mi mowi, Pánie, Pánie, wnidźie do krolestwá niebieskiego: ále ktory czyni wola Oycá mego ktory iest wniebieśiech: daiąc znáć że wola do dobrego nie skuteczna/ nie wiele przed Dobrym Bogiem wygrá. O czym pięknie ieden: dobrych dźieł pełne niebo/ dobrych żądz/ pełne piekło. O Męce swey záś naydroższey kiedy go zapytał Symon Piotr/ Pánie dokądże idźiesz? ták się z nim wrzecz vdał IEzus: Dokąd ia idę
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 77
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
ż miłości i żarliwości ku zbawieniu ludzkiemu pełną: myśląc z sobą/ że też i ja mam na wzór Mistrza swego kazać/ bliźnym moim wszytkim z któremi obcuje/ słowem albo przykładem dobrym według onego: Tak niechaj świeci światłość wasza przed ludźmi, aby widzieli uczynki wasze dobre, i chwalili Ojca waszego, który jest w niebiesiech. WPIąTEK. Osobliwym sposobem rozstrząsywać będę najokrutniejszą Pana JEzusową Mękę/ gdzie obraz na się wezmę winowajcę jednego najgorszego/ zaczym mi wielkiej cierpliwości potrzeba będzie. W SOBOTę. Lepak będę sobie uważał CHrystusa JEzusa umarłego/ i w grobie leżącego; na którego w duchu patrząc/ wezmę też na się personę człowieka umarłego/ aby
ż miłośći y żárliwośći ku zbáwieniu ludzkiemu pełną: myśląc z sobą/ że też y iá mám na wzor Mistrzá swego kázáć/ bliźnym moim wszytkim z ktoremi obcuie/ słowem álbo przykłádem dobrym według onego: Ták niechay świeći świátłość waszá przed ludźmi, áby widźieli vczynki wasze dobre, y chwalili Oycá waszego, ktory iest w niebieśiech. WPIąTEK. Osobliwym sposobem rozstrząsywáć będę nayokrutnieyszą Páná IEzusową Mękę/ gdźie obraz ná się wezmę winowaycę iednego naygorszego/ zaczym mi wielkiey ćierpliwośći potrzebá będźie. W SOBOTę. Lepák będę sobie vwáżał CHrystusá IEzusá vmarłego/ y w grobie leżącego; ná ktorego w duchu pátrząc/ wezmę też ná się personę człowieka vmarłego/ áby
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 102
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
sprawując/ zapieramy się/ i nie znamy żeśmy jego uczyniami i Synami. Lecz też wiedzieć trzeba zapewnie/ iżon zaprze się nas/ na sądzie onym straszliwym przed Aniołami swymi sś. gdyż tak sam raczy mówić: Wszelki któryby mnie wyznał przed ludźmi/ wyznam go ja przed Ojcem moim/ który jest w niebiesiech: a któryby się mnie zaprzał przed ludźmi/ zaprzę się go i ja przed Ojcem moim. Ioan. 8. . 44. Mat: 10. PUNKT WTÓRY
Co cierpiał dla ciebie twój Zbawiciel, a wiedz. iż wszytko zgoła raczył cierpieć, dla miłości twej, nic zgoła nie wyimując, co jednokolwiek Bóg
sprawuiąc/ zápierámy się/ y nie známy żesmy iego vczyniami y Synami. Lecz też wiedźieć trzebá zápewnie/ iżon záprze się nas/ ná sądźie onym straszliwym przed Anyołámi swymi sś. gdyż ták sam ráczy mowić: Wszelki ktoryby mie wyznáł przed ludźmi/ wyznam go ia przed Oycem moim/ ktory iest w niebieśiech: á ktoryby się mnie záprzáł przed ludzmi/ záprzę sie go y ia przed Oycem moim. Ioan. 8. . 44. Mat: 10. PVNKT WTORY
Co ćierpiał dla ćiebie twoy Zbawićiel, á wiedz. iż wszytko zgoła raczył ćierpieć, dla miłośći twey, nic zgoła nie wyimuiąc, co iednokolwiek Bog
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 127
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
