agrawować Syna mego, liberae eius voluntati, et dispositioni relinquo; tym czasem jednak Syn mój ma providere, i kosztu na to nieżałować, o czym się ma znieść z Ksdzem Proboszczem Brodzkim, zęby się sufragia za dusze moją, i Małżonki mojej, a Matki jego w Ko-
ściele Brodzkim odprawowały, zwłaszcza, że nieboszczka testamentem tysiąc czerwonych złotych do tegoż Kościoła legowała. S strony alienacji pewnych gruntów odpowiedział, iż dla rosszyrzenia Miasta,y wałów koło niego usypanych, pewne grunty, i sadzawka, i ogrody ex vi fundationis primaevae Kościołowi Brodzkiemu należące, są przezemnie odjęte: ma się tedy starać, Syn mój, aby były nagrodzone
aggrawować Syna mego, liberae eius voluntati, et dispositioni relinquo; tym czasem iednak Syn moy ma providere, y kosztu na to nieżałować, o czym się ma znieść z Xdzem Proboszczem Brodzkim, zęby się suffragia za dusze moię, y Małżonki moiey, a Matki iego w Ko-
ściele Brodzkim odprawowały, zwłascza, że nieboszczka testamentem tysiąc czerwonych złotych do tegosz Kościoła legowała. S strony alienatiey pewnych gruntow odpowiedział, isz dla rosszyrzenia Miasta,y wałow koło niego usypanych, pewne grunty, y sadzawka, y ogrody ex vi fundationis primaevae Kościołowi Brodzkiemu należące, są przezemnie odięte: ma się tedy starać, Syn moy, aby były nagrodzone
Skrót tekstu: KoniecSPun
Strona: 287
Tytuł:
Punkta
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
testamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1673
Data wydania (nie wcześniej niż):
1673
Data wydania (nie później niż):
1673
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
. Na swoim weselu koniecznie cieszyć się potrzeba. Gdy w Londonie będziemy tak wszystko rozporządzę, jak na moim było weselu. Chwała Bogu! już pięćdziesiąt lat minęło, a ja wszystko tak doskonale pamiętam, jakoby się dopiero wczoraj było stało. To prawda, rzekł do Amalii, żeś WMPani gdzie piękniejsza, niż moja nieboszczka żona w dzień swego wesela wyglądała, lecz ona daleko lepiej, niż WMPani, była ubrana. Opisał jej z ową radością Staruszkowi przyzwoitą, któremu się to podoba, co w jego młodości, w modzie było, wszystek strój żony swojej, a ona mu obiecała, przynajmniej na głowie i na szyj w jedną część stroju
. Na swoim weselu koniecznie cieszyć śię potrzeba. Gdy w Londonie będziemy tak wszystko rozporządzę, iak na moim było weselu. Chwała Bogu! iuż pięćdzieśiąt lat minęło, a ia wszystko tak doskonale pamiętam, iakoby śię dopiero wczoray było stało. To prawda, rzekł do Amalii, żeś WMPani gdzie pięknieysza, niż moia nieboszczka żona w dzień swego wesela wyglądała, lecz ona daleko lepiey, niż WMPani, była ubrana. Opisał iey z ową radością Staruszkowi przyzwoitą, ktoremu śię to podoba, co w iego młodośći, w modzie było, wszystek stroy żony swoiey, a ona mu obiecała, przynaymniey na głowie i na szyi w iedną część stroiu
Skrót tekstu: GelPrzyp
Strona: 174
Tytuł:
Przypadki szwedzkiej hrabiny G***
Autor:
Christian Fürchtegott Gellert
Tłumacz:
Anonim
Drukarnia:
Jan Chrystian Kleyb
Miejsce wydania:
Lipsk
Region:
zagranica
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
epika
Gatunek:
romanse
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
— Skarżył Walęty Wrona na Grzegorza Kołodzieja o pierzynę, której pierzyny pożyczyła zona tego Wrony Kołodzieyce, jako matce swojej. Nakazało prawo, żeby zapłacił za dwie niedzieli Kołodziej pierzyne Walkowi Wronie, jako się zgodzili obie stronie za złotych dwa. Kołodziej zas skarżył na Bartoszową Slepkową o pierzynę drugą, którą to pierzynę dała matka nieboszczka tejże Slepkowej, jako dziewce, na co swiatki stawiła, za czem nakazało prawo, żeby ta pierzyna zostawała przy tejże Bartoszowej Slepkowy, dlatego, ze tasz Bartoszowa stawiła swiatki, ze jej tę pierzynę dała matka nieboscka, jako dziewce, wydając ją za mąż. (I. 298)
3298. (628
— Skarzył Walęty Wrona na Grzegorza Kołodzieia o pierzynę, ktorey pierzyny pozyczyła zona tego Wrony Kołodzieyce, iako matce swoiey. Nakazało prawo, zeby zapłacił za dwie niedzieli Kołodziey pierzyne Walkowi Wronie, iako sie zgodzili obie stronie za złotych dwa. Kołodziey zas skarzył na Bartoszową Slepkową o pierzynę drugą, ktorą to pierzynę dała matka niebosczka teyze Slepkowey, iako dziewce, na co swiatki stawiła, za częm nakazało prawo, zeby ta pierzyna zostawała przy teyze Bartoszowey Slepkowy, dlatego, ze tasz Bartoszowa stawiła swiatki, ze iey tę pierzynę dała matka nieboscka, iako dziewce, wydaiąc ią za mąsz. (I. 298)
3298. (628
Skrót tekstu: KsKasUl_1
Strona: 347
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
małe, strawiło się, krowy, powinien Rura wrócić dzieciom tego nieboszczyka Knapa, a trzeci, co w Luptowie mieszka, odsądzony jest od tego, bo heretykiem został, naczynie, ponieważ go nieoddawał nikt temu Wawrzyńcowi Rurze, aby go dochował dzieciom, zrobiło się czescią na pańskiem, czescią koło domu, pieniędzy pożyczyła nieboszczka zona tego Rury a matka tych dzieci, bez wiadomości Męża swego tego Wawrzyńca Rury, Błażejowi Kuconiowi zło. 8, powinien je oddać tymże dzieciom, od Stanisława Trzepaczki (I. 306)
wziął Rura złotych 2, od Stanisława Slazyka wziął Rura zło. 3 po śmierci zony swojej, to powinien oddać dzieciom,
małe, strawiło sie, krowy, powinięn Rura wrocic dzieciom tego niebosczyka Knapa, a trzeci, co w Luptowie mieszka, odsądzony iest od tego, bo heretykięm został, naczynie, poniewasz go nieoddawał nikt tęmu Wawrzyncowi Rurze, aby go dochował dzieciom, zrobiło sie czescią na panskięm, czescią koło domu, pieniedzy pozyczyła niebosczka zona tego Rury a matka tych dzieci, bes wiadomosci męza swego tego Wawrzynca Rury, Błazeiowi Kuconiowi zło. 8, powinięn ie oddac temze dzieciom, od Stanisława Trzepaczki (I. 306)
wziął Rura zlotych 2, od Stanisława Slazyka wziął Rura zło. 3 po smierci zony swoiey, to powinięn oddac dzieciom,
Skrót tekstu: KsKasUl_1
Strona: 349
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
, od Stanisława Trzepaczki (I. 306)
wziął Rura złotych 2, od Stanisława Slazyka wziął Rura zło. 3 po śmierci zony swojej, to powinien oddać dzieciom, te zło. 5, co u Wojciecha Zięby, odkazała ledrzejowi, synowi swojemu, jako matka, ostatek pieniędzy żadne nie wie, kiedy co podziała nieboszczka zona tego Rury, chusty pozostałe powinien oddać Katarzynie, córce jej, Rura. Strony zagrody osądziło prawo, żeby Rura zapłacił dzieciom tem dwoyga zagrodę, dlatego, ze ten syn i ta córka nieboszczyka Michała, oboje prosciznowate, niemogą otrzymać tej zagrody, od czego jest więcej synów, których spłodził Wawrzyniec Rurą z tasz
, od Stanisława Trzepaczki (I. 306)
wziął Rura zlotych 2, od Stanisława Slazyka wziął Rura zło. 3 po smierci zony swoiey, to powinięn oddac dzieciom, te zło. 5, co u Woyciecha Zięby, odkazała ledrzeiowi, synowi swoięmu, yako matka, ostatek pieniędzy zadne nie wie, kiedy co podziała niebosczka zona tego Rury, chusty pozostałe powinien oddac Katarzynie, corce yey, Rura. Ztrony zagrody osądziło prawo, zeby Rura zapłacił dzieciom tem dwoyga zagrodę, dlatego, ze ten syn y ta corka niebosczyka Michała, oboie prosciznowate, niemogą otrzymac tey zagrody, od czego iest wecey synow, ktorych spłodził Wawrzyniec Rurą z tasz
Skrót tekstu: KsKasUl_1
Strona: 350
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
zostawać przy zęnie i z tem dziecięciem, które jest przy niej, i para cieluszków, które wianowała tasz Stanisławowa Roszka Yakubowi Pali, mężowi swojemu przyszłemu, na rekowinach przy ludziach, przy Yąnie Lachu, przy Sobestynie Bierowczaku; zarebku połowica przychodzi na te dzieci nieboszczyka Stanisława Roga, Wojciech Rog powinien zpłacic to pół zarebku dzieciom nieboszczka brata, yeslisz będzie chciał sam otrzymać ten zarębek; lakob Pala ma stawić czterech rekowników, ze niema utracić tem dzieciom nieboszczyka Stanisława Roga ani z bydła, ani z pieniędzy, co za zarebek, ani z naczynia domowego, brony dwie, trzosło, lemiesza niemasz, zwoszęn wozowy, widły żelazne, lancuch
zostawac przy zęnie y z tem dziecięciem, ktore iest przy niey, y para cieluszkow, ktore wianowała tasz Stanisławowa Roszka Yakubowi Pali, męzowi swoięmu przyszłemu, na rekowinach przy ludziach, przy Yąnie Lachu, przy Sobestynie Bierowczaku; zarebku połowica przychodzi na te dzieci niebosczyka Stanisława Roga, Woyciech Rog powinien zpłacic to puł zarebku dzieciom niebosczka brata, yeslisz będzie chciał sąm otrzymac tęn zarębek; lakob Pala ma stawic czterech rekownikow, ze nima utracic tęm dzieciom niebosczyka Stanisława Roga ani z bydła, ani z pieniedzy, co za zarebek, ani z naczynia domowego, brony dwie, trzosło, lęmiesza nimasz, zwoszęn wozowy, widły zelazne, lancuch
Skrót tekstu: KsKasUl_1
Strona: 351
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
., i tak konkludował, że tamtej liniej drugiej, z której idzie księżna im. zmarła, debetur nie tylko tutela, ale i successio in bona, casu quo księżniczka im. pupilla sterilis decederet, bo transformatio bonorum albo raczej successionis in tertio gradu idzie; tego jednak non negavit, że jako księżna im. nieboszczka dóbr swoich obligowana była testamentem ojca swego zbywać w dom radziwiłłowski, jeśliby tego potrzebował, tak i księżniczkę im. pupillam ligat testamentum aevi materni; a że zaś ex praescripto legum tak ecclesiasticarum, jako i secularium pokrewieństwo nie idzie tylko ad 8 gradum inclusive, bo in 5 gradu wolno się sine dispensatione ecclesiae żenić,
., i tak konkludował, że tamtej linijej drugiej, z której idzie księżna jm. zmarła, debetur nie tylko tutela, ale i successio in bona, casu quo księżniczka jm. pupilla sterilis decederet, bo transformatio bonorum albo raczej successionis in tertio gradu idzie; tego jednak non negavit, że jako księżna jm. nieboszczka dóbr swoich obligowana była testamentem ojca swego zbywać w dom radziwiłłowski, jeśliby tego potrzebował, tak i księżniczkę jm. pupillam ligat testamentum aevi materni; a że zaś ex praescripto legum tak ecclesiasticarum, jako i secularium pokrewieństwo nie idzie tylko ad 8 gradum inclusive, bo in 5 gradu wolno się sine dispensatione ecclesiae żenić,
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 212
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
opiekunów córce swojej tu possessionatos et pares conditionis, ex quo sam nie może jako non indigena administrować ani cudzoziemca żadnego naznaczyć; ultimarie rzekł: exstantibus cognatis z matki competit tutela, ex cognatis zaś znajduje się imp. wojewodzina wileńska, która że jako białogłowa nie może tego praetendere, zatem devolvitur do synów jejmci; jeśli zaś nieboszczka księżna im. uprosiła kogo inszego per testamentum, to testamentarii tutores sunt irrevocabiles a tutela ani dispositio regia nie może intrare, byle w testamencie tacy byli ordynowani, którzy są indigenae polani. Ta tedy solutio scrupulium bardzo się nam nie podobała, non aliam suspicionem movit, tylko że wprzód był apud cognatos.
Interim samym zmrokiem
opiekunów córce swojej tu possessionatos et pares conditionis, ex quo sam nie może jako non indigena administrować ani cudzoziemca żadnego naznaczyć; ultimarie rzekł: exstantibus cognatis z matki competit tutela, ex cognatis zaś znajduje się jmp. wojewodzina wileńska, która że jako białogłowa nie może tego praetendere, zatem devolvitur do synów jejmci; jeśli zaś nieboszczka księżna jm. uprosiła kogo inszego per testamentum, to testamentarii tutores sunt irrevocabiles a tutela ani dispositio regia nie może intrare, byle w testamencie tacy byli ordynowani, którzy są indigenae polani. Ta tedy solutio scrupulium bardzo się nam nie podobała, non aliam suspicionem movit, tylko że wprzód był apud cognatos.
Interim samym zmrokiem
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 212
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
Rzptej i w.k.m. po posiłki; tegoż roku fabricavit coś, ale mnie do tego nie wokował ani do pieniędzy liczenia, chyba do pisania i służenia w jakim interesie śp. księżnie im., do tego nec vocatus, nec incitatus byłem”. Pytano imci, jeżeli księżna im. nieboszczka jakich pieniędzy nie wzięła od cudzoziemców, bo miano za to dać 40 tys. tal. bitych; odpowiedział, że nie wie, że był natenczas im. ks. Wołłowicz, ten najlepiej musi wiedzieć, a zaś informować doskonalej
nikt nie może o tym tylko im. ks. płocki. Posłał król im. do
Rzptej i w.k.m. po posiłki; tegoż roku fabricavit coś, ale mnie do tego nie wokował ani do pieniędzy liczenia, chyba do pisania i służenia w jakim interesie śp. księżnie jm., do tego nec vocatus, nec incitatus byłem”. Pytano jmci, jeżeli księżna jm. nieboszczka jakich pieniędzy nie wzięła od cudzoziemców, bo miano za to dać 40 tys. tal. bitych; odpowiedział, że nie wie, że był natenczas jm. ks. Wołłowicz, ten najlepiej musi wiedzieć, a zaś informować doskonalej
nikt nie może o tym tylko jm. ks. płocki. Posłał król jm. do
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 305
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
pod wieczór. Furman tedy wywiózłszy skrzynię, tam zostawił. Tandem Włoch, niby oczekiwając na mającę łódź po siebie podejść, trupa utopił, a skrzynię po wodzie puścił. Wsadzony także i sam mąż jest do wieży, bo o nim magna suspicio, jakoby to z namowy z nim to stać się miało, ex quo nieboszczka w takiej materyjej z nimi miała sprawę, która i do męża swego, i do żony rzeczonego winiarza należała. Per revisionem w kamienicy naleziono i dół w piwnicy, i niektóre instrumenta patrati criminis, vestigia także nieboszczki: rękawiczki, fartuch etc. Samo królestwo ichm. summam koło tego adhibet curam, aby et complices wyjawili
pod wieczór. Furman tedy wywiózłszy skrzynię, tam zostawił. Tandem Włoch, niby oczekiwając na mającę łódź po siebie podejść, trupa utopił, a skrzynię po wodzie puścił. Wsadzony także i sam mąż jest do wieży, bo o nim magna suspicio, jakoby to z namowy z nim to stać się miało, ex quo nieboszczka w takiej materyjej z nimi miała sprawę, która i do męża swego, i do żony rzeczonego winiarza należała. Per revisionem w kamienicy naleziono i dół w piwnicy, i niektóre instrumenta patrati criminis, vestigia także nieboszczki: rękawiczki, fartuch etc. Samo królestwo ichm. summam koło tego adhibet curam, aby et complices wyjawili
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 307
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
