zechcieli łaskawi; Tys mnie jest sam krzyw; jeśli zaś uwziąwszy Wojnę tę przed się, nikogo niesprawi Odrada twoja; ci co cię wzgardzili W krótkiej mi będą odpowiedać chwili. CXCII. Zem zaś ukrzywdzon, jawne masz stąd proby: Pierwsza, iż mię ci ratować niechcieli, Co mię z dziecinnej ćwiczyli niedoby, I wychowańcem u siebie widzieli; Druga; że z swojej ku niemu podoby Dali, jakiej chciał pomoc, Dolabelli; Którego ani wychowali oni, Ani dla nauk do Rodu się skłoni. CXCIII. A co największa, kiedy Brutus i ja, I cokolwiek jest w Senacie poczciwych, Ojczyźnie każdy jako może sprzyja,
zechcieli łaskawi; Tys mńie iest sam krzyw; iesli zas uwziąwszy Woynę tę przed się, nikogo niesprawi Odrada twoia; ci co cię wzgardzili W krotkiey mi będą odpowiedać chwili. CXCII. Zem zaś ukrzywdzon, iawne masz ztąd proby: Pierwsza, isz mię ci ratować niechcieli, Co mię z dziecinney cwiczyli niedoby, I wychowańcem u siebie widzieli; Druga; że z swoiey ku niemu podoby Dali, iakiey chciał pomoc, Dolabelli; Ktorego ani wychowali oni, Ani dla nauk do Rhodu się skłoni. CXCIII. A co naywiększa, kiedy Brutus y ia, I cokolwiek iest w Senacie pocżciwych, Oyczyznie każdy iako może sprzyia,
Skrót tekstu: ChrośKon
Strona: 208
Tytuł:
Pharsaliej... kontynuacja
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Klasztor Oliwski
Miejsce wydania:
Oliwa
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1693
Data wydania (nie później niż):
1693