lądu zawinie. Nie rychło się już rozmyślać/ wierność ku Panu/ miłość ku Ojczyźnie/ honor życiu równy reiterować się z prace i służby do wczasiku nie dopuści/ doganiać portu potrzeba/ quò vela quò fata. Ważyłem przytym M. N. K. P. M. barziej niżeli ad as et libram niedoskonałość i małość moję z-tak wyniosłego urzędu inne urzędy plus ultra przechodzącą celnością. A co innego jest Pieczętarz/ tylko Cor Regis, żywe Oraculum, Tłumacz lokotenenta Boskiego/ Klejnotu nadroższego Piastun/ prac i trudów Pańskich zastępca/ sławy narodu Trąba/ Argo Rzeczypospolitej sternik/ wolności stróż/ Ojczyzny Filar: Wielkie i nader wspaniałe
lądu zawinie. Nie rychło się iuż rozmyślać/ wierność ku Pánu/ miłość ku Oyczyźnie/ honor żyćiu rowny reiterować się z prace i służby do wczáśiku nie dopuśći/ doganiáć portu potrzebá/ quò vela quò fata. Ważyłem przytym M. N. K. P. M. bárźiey nizeli ad as et libram niedoskonáłość i máłośc moię z-ták wyniosłego urzędu inne urzędy plus ultra przechodzącą celnośćią. A co innego iest Pieczętarz/ tylko Cor Regis, żywe Oraculum, Tłumacz lokotenentá Boskiego/ Kleynotu nadroszszego Piastun/ prac i trudow Pańskich zástępcá/ sławy narodu Trąba/ Argo Rzeczypospolitey sternik/ wolnośći stroż/ Oyczyzny Filar: Wielkie i náder wspániałe
Skrót tekstu: PisMów_II
Strona: 21
Tytuł:
Mówca polski, t. 2
Autor:
Jan Pisarski
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
święty Antoni Krzciciel i Najświętsza Panna ukrzyżowana. Co mówię, śmiertelnego na wieki nie przynoszą prostym rozumom i sumnieniom owe na spowiedziach niedoskonałe, lada jakie albo niejakie w skrupułach i przewinieniach rezolucyje? Częścią przez słabość sposobności własnej albo przez płochość i nieuwagę absolucji, byle odbydź penitenta, lubo to jest nieznośny spowiednika ciężar przyjmować na siebie niedoskonałość spowiedzi owego albo go na duszy na wieki zabić przez nieuważne w grzychach i nałogach utwierdzenie. Ustąpiła miłość bliźniego nienawiści i wielkiemu niemiłosierdziu, w niedbaniu według powołania o dusze i zbawienie jego, tudzież w zdzierstwach na ciężkie czasy zbytecznych od krztów, ślubów, a najwięcej od pogrzebów, gdzieby jeszcze należało pocieszyć, dopomóc
święty Antoni Krzciciel i Najświętsza Panna ukrzyżowana. Co mówię, śmiertelnego na wieki nie przynoszą prostym rozumom i sumnieniom owe na spowiedziach niedoskonałe, lada jakie albo niejakie w skrupułach i przewinieniach rezolucyje? Częścią przez słabość sposobności własnej albo przez płochość i nieuwagę absolucyi, byle odbydź penitenta, lubo to jest nieznośny spowiednika ciężar przyjmować na siebie niedoskonałość spowiedzi owego albo go na duszy na wieki zabić przez nieuważne w grzychach i nałogach utwierdzenie. Ustąpiła miłość bliźniego nienawiści i wielkiemu niemiłosierdziu, w niedbaniu według powołania o dusze i zbawienie jego, tudzież w zdzierstwach na ciężkie czasy zbytecznych od krztów, ślubów, a najwięcej od pogrzebów, gdzieby jeszcze należało pocieszyć, dopomóc
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 230
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
tak mówi Bóg Ociec przez Proroka: Numquid ego qui alios parere facio, ipse non pariam? si ergo qui generationem caeteris tribuo, ego sterilis ero? Pytamże ja ciebie Rabinie/ jakowe tu sobie Bóg rodzenie przypisuje? Jeśli rzeczesz/ że takowe/ jakowe ma stworzenie z przyrodzenia swego: Bluźnisz Rabinie/ i wielką niedoskonałość Bogu przypisujesz/ albowiem stworzenie według natury swojej rodzi sobie podobnego jako człowiek człowieka/ koń konia/ etc. a takowe rodzenie jest za pomieszaniem przeciwnych form Czterech Żywiołów/ za alterowaniem i przeminieniem/ co wszytko wielką niedoskonałość przyrodzenia pokazuje: a iż Bóg Ociec jest pura mens simplicissimus actus, uchowaj Boże/ takową mu niedoskonałość przypisać
ták mowi Bog Ociec przez Proroká: Numquid ego qui alios parere facio, ipse non pariam? si ergo qui generationem caeteris tribuo, ego sterilis ero? Pytamże ia ćiebie Rabinie/ iákowe tu sobie Bog rodzenie przypisuie? Iesli rzeczesz/ że tákowe/ iákowe ma stworzenie z przyrodzenia swego: Bluźnisz Rábinie/ y wielką niedoskonáłość Bogu przypisuiesz/ álbowiem stworzenie według nátury swoiey rodźi sobie podobnego iáko człowiek człowieká/ koń koniá/ etc. á tákowe rodzenie iest zá pomieszániem przećiwnych form Czterech Zywiołow/ zá álterowániem y przeminieniem/ co wszytko wielką niedoskonáłość przyrodzenia pokázuie: á iż Bog Oćiec iest pura mens simplicissimus actus, vchoway Boże/ tákową mu niedoskonáłość przypisáć
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 22
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
przypisuje? Jeśli rzeczesz/ że takowe/ jakowe ma stworzenie z przyrodzenia swego: Bluźnisz Rabinie/ i wielką niedoskonałość Bogu przypisujesz/ albowiem stworzenie według natury swojej rodzi sobie podobnego jako człowiek człowieka/ koń konia/ etc. a takowe rodzenie jest za pomieszaniem przeciwnych form Czterech Żywiołów/ za alterowaniem i przeminieniem/ co wszytko wielką niedoskonałość przyrodzenia pokazuje: a iż Bóg Ociec jest pura mens simplicissimus actus, uchowaj Boże/ takową mu niedoskonałość przypisać. Jeśli rzeczesz/ że to rodzenie Boskie rozumie Prorok stworzeniem rzeczy na tym świecie/ który stworzywszy wszytko/ jeszcze jest mocen więcej stwarzać; tym sposobem musiałbyś pozwolić/ że Bóg Ociec niedoskonale i niedostatecznie wszytko
przypisuie? Iesli rzeczesz/ że tákowe/ iákowe ma stworzenie z przyrodzenia swego: Bluźnisz Rábinie/ y wielką niedoskonáłość Bogu przypisuiesz/ álbowiem stworzenie według nátury swoiey rodźi sobie podobnego iáko człowiek człowieká/ koń koniá/ etc. á tákowe rodzenie iest zá pomieszániem przećiwnych form Czterech Zywiołow/ zá álterowániem y przeminieniem/ co wszytko wielką niedoskonáłość przyrodzenia pokázuie: á iż Bog Oćiec iest pura mens simplicissimus actus, vchoway Boże/ tákową mu niedoskonáłość przypisáć. Iesli rzeczesz/ że to rodzenie Boskie rozumie Prorok stworzeniem rzeczy ná tym świećie/ ktory stworzywszy wszytko/ ieszcze iest mocen więcey stwarzáć; tym sposobem muśiałbyś pozwolić/ że Bog Oćiec niedoskonále y niedostatecznie wszytko
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 22
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
wielką niedoskonałość Bogu przypisujesz/ albowiem stworzenie według natury swojej rodzi sobie podobnego jako człowiek człowieka/ koń konia/ etc. a takowe rodzenie jest za pomieszaniem przeciwnych form Czterech Żywiołów/ za alterowaniem i przeminieniem/ co wszytko wielką niedoskonałość przyrodzenia pokazuje: a iż Bóg Ociec jest pura mens simplicissimus actus, uchowaj Boże/ takową mu niedoskonałość przypisać. Jeśli rzeczesz/ że to rodzenie Boskie rozumie Prorok stworzeniem rzeczy na tym świecie/ który stworzywszy wszytko/ jeszcze jest mocen więcej stwarzać; tym sposobem musiałbyś pozwolić/ że Bóg Ociec niedoskonale i niedostatecznie wszytko stworzył/ co jest przeciwko Pismu świętemu: Igitur perfecti sunt caeli et terra, et omnis ornatus eorum
wielką niedoskonáłość Bogu przypisuiesz/ álbowiem stworzenie według nátury swoiey rodźi sobie podobnego iáko człowiek człowieká/ koń koniá/ etc. á tákowe rodzenie iest zá pomieszániem przećiwnych form Czterech Zywiołow/ zá álterowániem y przeminieniem/ co wszytko wielką niedoskonáłość przyrodzenia pokázuie: á iż Bog Oćiec iest pura mens simplicissimus actus, vchoway Boże/ tákową mu niedoskonáłość przypisáć. Iesli rzeczesz/ że to rodzenie Boskie rozumie Prorok stworzeniem rzeczy ná tym świećie/ ktory stworzywszy wszytko/ ieszcze iest mocen więcey stwarzáć; tym sposobem muśiałbyś pozwolić/ że Bog Oćiec niedoskonále y niedostatecznie wszytko stworzył/ co iest przećiwko Pismu świętemu: Igitur perfecti sunt caeli et terra, et omnis ornatus eorum
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 23
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
aby go też i drudzy zażywali/ i uczestnikami byli: przeto natura Boska/ która jest najwyższe dobro/ ma się wylewać na drugie Osoby/ i społeczność z nimi mieć bez uszczerbku nierozdzielności swojej/ gdyż communicatio, to jest społeczność/ non arguit imperfectionem, ale perfectionem, jakom powiedział: lecz diuisio, rozdzielenie ponosi niedoskonałość/ jaka się pokazuje w naturze stworzonej/ która się dzieli in suis personis, w osobach/ jako natura człowiecza w Pietrze/ Pawle/ Szymonie. etc. Scot: 1. dist: 5. que: 2.
Potrzecie/ mamy wiedzieć/ że trzy Kondycje upatrujemy w naturze stworzonej/ jako jest natura człowiecza/
áby go też y drudzy záżywáli/ y vczestnikámi byli: przeto náturá Boska/ ktora iest naywyższe dobro/ ma się wylewáć ná drugie Osoby/ y społeczność z nimi mieć bez vszczerbku nierozdźielnośći swoiey/ gdyż communicatio, to iest społeczność/ non arguit imperfectionem, ále perfectionem, iákom powiedźiał: lecz diuisio, rozdźielenie ponośi niedoskonáłość/ iáka się pokázuie w náturze stworzoney/ ktora się dźieli in suis personis, w osobách/ iáko náturá człowiecza w Pietrze/ Páwle/ Szymonie. etc. Scot: 1. dist: 5. que: 2.
Potrzećie/ mamy wiedźiec/ że trzy Kondycye vpátruiemy w náturze stworzoney/ iáko iest náturá człowiecza/
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 32
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
się zemną w tym rozmówić. Rabina z Teologiem. TEOLÓG.
DLa snadniejszego poznania/ maż wiedzieć/ że intellecto, rozumienie nasze/ które przez rozum pochodzi/ jest daleko różne od rozumienia Boskiego/ albowiem rozumienie nasze jest accidens et contingens, przypadkowe/ i trafunkowe/ przemieniające się/ in praeteritum et in futurum, wielką niedoskonałość w sobie stąd pokazuje. Lecz u Boga rozumienie jest zawsze permanens, zawsze obecne/ zawsze trwające/ nie przypadkowe ani trafunkowe/ ale istotne/ gdyż kiedyby inaczej kto chciał rozumieć/ musiałby w tej sprawie wielką przypisać PAnu BOgu niedoskonałość/ i nie byłby jego rozum doskonalszy nad rozum ludzki/ czego się nie
się zemną w tym rozmowić. Rábiná z Theologiem. THEOLOG.
DLa snádnieyszego poznánia/ maż wiedźieć/ że intellecto, rozumienie násze/ ktore przez rozum pochodźi/ iest dáleko rozne od rozumienia Boskiego/ álbowiem rozumienie násze iest accidens et contingens, przypadkowe/ y tráfunkowe/ przemieniáiące się/ in praeteritum et in futurum, wielką niedoskonáłość w sobie stąd pokázuie. Lecz v Bogá rozumienie iest záwsze permanens, záwsze obecne/ záwsze trwáiące/ nie przypadkowe áni tráfunkowe/ ále istotne/ gdysz kiedyby ináczey kto chćiał rozumieć/ muśiałby w tey spráwie wielką przypisáć PAnu BOgu niedoskonáłość/ y nie byłby iego rozum doskonálszy nád rozum ludzki/ czego się nie
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 41
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
przypadkowe/ i trafunkowe/ przemieniające się/ in praeteritum et in futurum, wielką niedoskonałość w sobie stąd pokazuje. Lecz u Boga rozumienie jest zawsze permanens, zawsze obecne/ zawsze trwające/ nie przypadkowe ani trafunkowe/ ale istotne/ gdyż kiedyby inaczej kto chciał rozumieć/ musiałby w tej sprawie wielką przypisać PAnu BOgu niedoskonałość/ i nie byłby jego rozum doskonalszy nad rozum ludzki/ czego się nie godzi mówić. Toż rozumieć mamy o miłości nieskończonej Boskiej/ która przez wolą Bożą jako rozumienie przez rozum Boski pochodzi: Ponieważ tedy to rozumienie/ i ta miłość jest samą istotą/ samą substancją Boską/ a nie żadnym przypadkiem albo trafunkiem
przypadkowe/ y tráfunkowe/ przemieniáiące się/ in praeteritum et in futurum, wielką niedoskonáłość w sobie stąd pokázuie. Lecz v Bogá rozumienie iest záwsze permanens, záwsze obecne/ záwsze trwáiące/ nie przypadkowe áni tráfunkowe/ ále istotne/ gdysz kiedyby ináczey kto chćiał rozumieć/ muśiałby w tey spráwie wielką przypisáć PAnu BOgu niedoskonáłość/ y nie byłby iego rozum doskonálszy nád rozum ludzki/ czego się nie godźi mowić. Toż rozumieć mamy o miłośći nieskończoney Boskiey/ ktora przez wolą Bożą iáko rozumienie przez rozum Boski pochodźi: Ponieważ tedy to rozumienie/ y tá miłość iest sámą istotą/ sámą substántią Boską/ á nie żadnym przypadkiem álbo tráfunkiem
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 41
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
modum voluntatis, i to jest/ de substantia Patris, nie względem natury/ która nierozdzielna jest w Osobach/ ale względem pochodzenia od Ojca/ przez które społuje z nim w naturze Boskiej/ albowiem takowe rodzenie Boskie/ nie jest podobne rodzeniu stworzenia/ które bywa per transmutationem, et motum cum diuisione naturae, co pokazuje niedoskonałość/ ale jest sama społeczność Bóstwa/ przez pochodzenie jednej Osoby od drugiej/ bez żadnej odmiany/ albo działu w Bóstwie. Scot: 1. d 5. q. 2. RABIN.
JEśliże Syn Boży jest de substantia Patris? Pytam tedy/ albo ta propozycia de, znaczy różność jaką/ albo nie?
modum voluntatis, y to iest/ de substantia Patris, nie względem nátury/ ktora nierozdźielna iest w Osobách/ ále względem pochodzenia od Oycá/ przez ktore społuie z nim w náturze Boskiey/ álbowiem tákowe rodzenie Boskie/ nie iest podobne rodzeniu stworzenia/ ktore bywa per transmutationem, et motum cum diuisione naturae, co pokázuie niedoskonáłość/ ále iest sámá społeczność Bostwá/ przez pochodzenie iedney Osoby od drugiey/ bez żadney odmiány/ álbo dźiału w Bostwie. Scot: 1. d 5. q. 2. RABIN.
IEśliże Syn Boży iest de substantia Patris? Pytam tedy/ álbo tá propozycia de, znáczy rożność iáką/ álbo nie?
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 44.
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
/ albo nie? jeśli znaczy/ to już propozycia nie będzie prawdziwa/ ponieważ Bóstwo nie dzieli się rzetelnie od Syna/ ani od Ojca/ jeśliże jest jedno z Ojcem/ toć tedy Syn będzie de substantia Patris, jako Syn stworzony ex Ma-teria, vel quasi de Materia, cobyśmy musieli przypisać Bogu niedoskonałość/ co się nie godzi. TEOLÓG. Scot: 1. d 5. q. 2.
MAsz wiedzieć/ że generatio in Creaturis, rodzenie w stworzeniu dwie rzeczy ma w sobie/ a jedna bez drugiej może być: jedna pokazuje doskonałość/ a druga niedoskonałość/ to jest productionem et mutationem, rodzenie i odmienienie
/ álbo nie? ieśli znáczy/ to iuż propozycia nie będźie prawdźiwa/ ponieważ Bostwo nie dźieli się rzetelnie od Syná/ áni od Oycá/ iesliże iest iedno z Oycem/ toć tedy Syn będźie de substantia Patris, iáko Syn stworzony ex Ma-teria, vel quasi de Materia, cobysmy muśieli przypisáć Bogu niedoskonáłość/ co się nie godźi. THEOLOG. Scot: 1. d 5. q. 2.
MAsz wiedźieć/ że generatio in Creaturis, rodzenie w stworzeniu dwie rzeczy ma w sobie/ á iedná bez drugiey może bydź: iedná pokázuie doskonáłość/ á druga niedoskonáłość/ to iest productionem et mutationem, rodzenie y odmienienie
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: F3
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
