był nie powrócił; już się wszyscy oni z-Panem pojednali, Tomasza nie widać, już przed Panem porządnie stanęli, a Tomasz jeszcze stronił, że się bardzo bał, daleko uciekał. 10. Tomaszu daj się jedno namówić do Pana, jużeśmy konferencyje nasze z-nim odprawili, czas i tobie na audiencyją, czas niedowiarstwo porzucić. Odpowiada Tomasz: Nisi in maninus eius. Jeżeli ręku jego przebitych nie oglądam, do boku ręki nie włożę, nie uwierzę. Jako kto na Świętego Tomasza łaskaw, tak go z-tych słów sądzi. Jan Chryzostom ostry na Tomasza Świętego: O, ten Tomasz nie miał subtelnego nigdy dowcipu, zawsze wołowaty
był nie powroćił; iuż się wszyscy oni z-Pánem poiednáli, Tomaszá nie widáć, iuż przed Pánem porządnie stánęli, á Tomasz ieszcze stronił, że się bárdzo bał, dáleko vćiekał. 10. Tomaszu dái się iedno námowić do Páná, iużeśmy konferencyie násze z-nim odpráwili, czás i tobie ná audyencyią, czás niedowiárstwo porzućić. Odpowiáda Tomasz: Nisi in maninus eius. Ieżeli ręku iego przebitych nie oglądam, do boku ręki nie włożę, nie vwierzę. Iáko kto ná Swiętego Tomaszá łáskaw, ták go z-tych słow sądźi. Ian Chryzostom ostry ná Tomaszá Swiętego: O, ten Tomasz nie miał subtelnego nigdy dowćipu, záwsze wołowáty
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 30
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
albo Calo de Z. Vincente zwanej, jest Miasto Sagrez albo Sagre, gdzie cieplice Hiszpańskie najsławniejsze, i aura najzdrowsza; skąd Geografowie całego Świata, praecipue o FrancjI
swoją dymensyą biorą, Wygnanych Żydów na milion z Kastylii przez Ferdynanda Roku 1491, przyjął tu w Luzytani Emanuel Król, ea condione; aby swe parchy i niedowiarstwo wodą Chrztu Z. obmyli, do czego nie którzy i przymuszeni, i zowią się Luzytańskim językiem Christiános nuovos; którzy często ad vomitum żydowstwa powracając, na miecze i stosy zarabiają w Sądach Trybunału Sacrae inquisitionis. Z kąd tam Proverbium: Ze w Luzytanii Duchowieństwo bogate, Inkwizycja ostra, żydostwo pospolite, Nabożeństwo bardziej powierzchowne,
albo Calo de S. Vincente zwaney, iest Miasto Sagrez albo Sagrae, gdzie cieplice Hiszpańskie naysławnieysze, y aura náyzdrowsza; zkąd Geografowie całego Swiata, praecipuè o FRANCII
swoią dymensyą biorą, Wygnanych Zydow na million z Kastylii przez Ferdynanda Roku 1491, przyiął tu w Luzytani Emmanuel Krol, ea condione; aby swe parchy y niedowiarstwo wodą Chrztu S. obmyli, do czego nie ktorzy y przymuszeni, y zowią się Luzytańskim ięzykiem Christiános nuovos; ktorzy często ad vomitum żydowstwa powracaiąc, na miecze y stosy zarabiaią w Sądach Trybunału Sacrae inquisitionis. Z kąd tam Proverbium: Ze w Luzytanii Duchowienstwo bogate, Inkwizycya ostra, żydostwo pospolite, Nabożeństwo bardziey powierzchowne,
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 180
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
authoritas, toć i prawdziwa Wiara. O Czwartej Kondycji tak mówić będziemy. Albo żadnemu nie wierzysz w takowej rzeczy/ której nie widzisz? Toć też nie trzeba wierzyć/ że świat był przed tobą/ ani miejsce na świecie/ aby było kędy nie byłeś? ani też Ojca twego/ ani Matki twojej z takowe niedowiarstwo zepsowałoby wszytek świat. Przeto jeśli chcesz wierzyć jakowej rzeczy/ która tobie nie jest jawna/ albo dowodna/ wierzże Communitati, albo tym/ których wszystko pospólstwo aprobuje/ a osobliwie kiedy Communitas jaka będzie sławna/ przystojna/ z wielką uwagą aprobowana i przyjęta: tak jest Kanon Boskiego pisma/ i dla tego u
authoritas, toć y prawdźiwa Wiárá. O Czwartey Kondycyey ták mowić będźiemy. Albo żadnemu nie wierzysz w tákowey rzeczy/ ktorey nie widźisz? Toć też nie trzebá wierzyć/ że świát był przed tobą/ áni mieysce ná świećie/ áby było kędy nie byłeś? áni też Oycá twego/ áni Mátki twoiey z tákowe niedowiárstwo zepsowáłoby wszytek świát. Przeto iesli chcesz wierzyć iákowey rzeczy/ ktora tobie nie iest iáwna/ álbo dowodna/ wierzże Communitati, álbo tym/ ktorych wszystko pospolstwo ápprobuie/ á osobliwie kiedy Communitas iáka będźie sławna/ przystoyna/ z wielką vwagą ápprobowána y przyięta: ták iest Kánon Boskiego pismá/ y dla tego v
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 7
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
oczyszczenia/ nieczystym będzie aż do wieczora. 22. Czegokolwiek się dotknie nieczysty/ nieczyste będzie: człowiek także któryby się tego dotknął/ nieczysty będzie aż do wieczora. Rozdział XX. Śmierć Mariej. 3. Narzekanie ludu o wodę. 8. Która im dana z Opoki. 12. Kaźń Mojżesza i Aarona za niedowiarstwo. 14. Mojżesz posły wyprawia do Króla Edomskiego. 18. Który prześcia zabrania. 23. Aaron umarł, a na jego miejsce Eleazar nastąpił. 1.
I Przyszło wszystko mnóstwo synów Izraelskich na puszczą Syn/ miesiąca pierwszego: i mieszkał lud w Kades/ gdzie umarła Maria/ i tamże jest pogrzebion. 2.
oczyśćienia/ niecżystym będźie áż do wiecżorá. 22. Cżegokolwiek śię dotknie niecżysty/ nieczyste będźie: cżłowiek tákże ktoryby śię tego dotknął/ niecżysty będźie áż do wieczorá. ROZDZIAL XX. Smierć Mariey. 3. Nárzekánie ludu o wodę. 8. Ktora im dáná z Opoki. 12. Kaźń Mojzeszá y Aároná zá niedowiárstwo. 14. Mojzesz posły wypráwia do Krolá Edomskiego. 18. Ktory prześćia zábrania. 23. Aáron umárł, á ná jego miejsce Eleázár nastąpił. 1.
Y Przyszło wszystko mnostwo synow Izráelskich ná puszczą Syn/ mieśiącá pierwszego: y mieszkał lud w Kádes/ gdźie umárłá Mária/ y támże jest pogrzebion. 2.
Skrót tekstu: BG_Lb
Strona: 162
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Liczb
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
odda każdemu według uczynków jego. 28. Zaprawdę powiadam wam/ są niektórzy z tych co tu stoją/ którzy nie ukuszą śmierci/ ażby ujrzeli Syna człowieczego idącego w Królestwie swoim. Rozdział XVII. Chrystus PAn się przemienił. 5. Tego Ociec słuchać rozkazał. 12. O Eliaszu mówił. 17. Ucznie o niedowiarstwo zgromił. 18. Lunatyka uzdrowił. 20. Wiarę. 21. Modlitwę, Post zalecił. 22. Śmierć swoję przepowiedział. 24. Cło za się i za Piotra zapłacił. 1
. A Po sześci dniach/ wziął JEzus Piotra/ i Jakuba/ i Jana brata jego; i wprowadził je na górę wysoką osobno
odda káżdemu według ucżynkow jego. 28. Záprawdę powiádam wam/ są niektorzy z tych co tu stoją/ ktorzy nie ukuszą śmierći/ áżby ujrzeli Syná cżłowiecżego idącego w Krolestwie swojim. ROZDZIAL XVII. Chrystus PAn śię przemienił. 5. Tego Oćiec słucháć rozkazał. 12. O Eliaszu mowił. 17. Vcżnie o niedowiárstwo zgromił. 18. Lunatyká uzdrowił. 20. Wiárę. 21. Modlitwę, Post zálećił. 22. Smierć swoję przepowiedźiał. 24. Cło zá śię y zá Piotrá zápłáćił. 1
. A Po sześći dniách/ wźiął IEzus Piotrá/ y Iákubá/ y Ianá brátá jego; y wprowádźił je ná gorę wysoką osobno
Skrót tekstu: BG_Mt
Strona: 20
Tytuł:
Biblia Gdańska, Ewangelia według św. Mateusza
Autor:
św. Mateusz
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
11. O drugim przyściu Chrystusa że w ten czas z mocą ma sądzić. Róz: 12. O Chrystusowym Wniebowstąpieniu. Róz: 13. Jeszcze lepiej dowodzi Chrystusowego z Ciałem Wniebowstąpienia. Róz: 14. O ślepocie Żydowskiej że nie wierzą iż Chrystus przyszedł, ani rozumieją. Róz: 15. Jako ślepotę Żydowską i niedowiarstwo koło Chrystusa opowiedzieli Prorocy. Róz: 16. Pokazuje odrzucenie Żydów dla ich przewrotności, a wybranie Narodów dla ich Wiary. Róz: 17. O ożywieniu Narodów i zabiciu Żydów, co samo objaśni się w Rozdziale następującym. Róz: 18. Jako Narody przez Wiarę ożywione mają nieskazitelne zachowanie nowego Zakonu. Róz: 19
11. O drugim przyśćiu Chrystusa że w ten czas z mocą ma sądźić. Roz: 12. O Chrystusowym Wniebowstąpieniu. Roz: 13. Ieszcze lepiey dowodźi Chrystusowego z Ciałem Wniebowstąpienia. Roz: 14. O ślepoćie Zydowskiey że nie wierzą iż Chrystus przyszedł, ani rozumieią. Roz: 15. Iako ślepotę Zydowską y niedowiarstwo koło Chrystusa opowiedźieli Prorocy. Roz: 16. Pokazuie odrzucenie Zydow dla ich przewrotnośći, á wybranie Narodow dla ich Wiary. Roz: 17. O ożywieniu Narodow y zabićiu Zydow, co samo obiaśni się w Rozdźiale następuiącym. Roz: 18. Iako Narody przez Wiarę ożywione maią nieskaźitelne zachowanie nowego Zakonu. Roz: 19
Skrót tekstu: SamTrakt
Strona: 7 nlb
Tytuł:
Traktat Samuela rabina błąd żydowski pokazujący
Autor:
Samuel Rabi Marokański
Tłumacz:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1705
Data wydania (nie wcześniej niż):
1705
Data wydania (nie później niż):
1705
władzą Boską jesteśmy w przypadku tym naszym, i w niewoli tej, która jest bez końca, w której zostajemy już od tysiąca lat, co jednak nie przytrafiło się tak zle Ojcom naszym, którzy czcili bałwanów, i zabili Proroków, i przestąpili byli Prawo z całego serca swego. ROZDZIAŁ Piętnasty. Jako ślepotę Żydowską i niedowiarstwo koło Chrystusa opowiedzieli Prorocy.
BOję się mój Rabinie żeby dla tego iż nie uwierzyliśmy w Sprawiedliwego tego nie przytafiło się nam, i nie spełniło to, co mówi Bóg przez Izajasza 29. 11. Erunt Prophetiaetanquam verba libri clausi, qui dabitur lectori, et dicetur, iste liber clausus est, nescio quid est
władzą Boską iesteśmy w przypadku tym naszym, y w niewoli tey, ktora iest bez końca, w ktorey zostaiemy iuż od tyśiąca lat, co iednak nie przytrafiło się tak zle Oycom naszym, ktorzy czćili bałwanow, y zabili Prorokow, y przestąpili byli Prawo z całego serca swego. ROZDZIAŁ Piętnasty. Iáko ślepotę Zydowską y niedowiarstwo koło Chrystusa opowiedźieli Prorocy.
BOię się moy Rabinie żeby dla tego iż nie uwierzyliśmy w Sprawiedliwego tego nie przytafiło się nam, y nie spełniło to, co mowi Bog przez Izaiasza 29. 11. Erunt Prophetiaetanquam verba libri clausi, qui dabitur lectori, et dicetur, iste liber clausus est, nescio quid est
Skrót tekstu: SamTrakt
Strona: D2v
Tytuł:
Traktat Samuela rabina błąd żydowski pokazujący
Autor:
Samuel Rabi Marokański
Tłumacz:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1705
Data wydania (nie wcześniej niż):
1705
Data wydania (nie później niż):
1705
w nim samym nie widzi/ tylko w stworzeniu. Ten Almeryk potym od Concilium Lateranenńskiego potępiony i wyklęty/ a z rozkazania Króla Francuskiego wykopany i po śmierci spalony. Niektórzy też domagali się komunii pod obiema osobami/ chleba i wina/ niedowierzając/ żeby pod osobą chleba krew Chrystusowa była: ale cud jeden zbił to niedowiarstwo/ gdy przy rozłamaniu poświęconej Hostyj widziano krew z niej ciekącą. która też patenę zlała/ jako pisze Jacobus de Vitriaco: Oraz tu wspominając jako B. Maria Oegniaceńska nieraz Chrystusa widziała w Najświętszym Sakramencie od Aniołów pokłonem uszanowanego; i o drugiej Pannie w Senoneńskiej Diecezyj/ samym Najświętszym Sakramentem przez dni czterdzieści bez pokarmu żyjącej;
w nim sámym nie widźi/ tylko w stworzeniu. Ten Almeryk potym od Concilium Láteránenńskiego potępiony i wyklęty/ á z roskazánia Krola Fráncuskiego wykopány i po śmierći spalony. Niektorzy też domagali się kommunii pod obiemá osobámi/ chlebá i winá/ niedowierzáiąc/ żeby pod osobą chlebá krew Chrystusowá byłá: ále cud ieden zbił to niedowiárstwo/ gdy przy rozłamániu poświęconey Hostyi widźiano krew z niey ćiekącą. ktora też pátenę zlałá/ iáko pisze Iacobus de Vitriaco: Oraz tu wspomináiąc iáko B. Márya Oegniáceńska nieraz Chrystusá widźiáłá w Nayświętszym Sákrámenćie od Aniołow pokłonem uszánowánego; i o drugiey Pánnie w Senoneńskiey Diecezyi/ sámym Nayświętszym Sakrámentem przez dni czterdźieśći bez pokármu żyiącey;
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 10
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
Koleńskiego Scholastika strony tego; a on spyta: Jestli tu kto/ co nie dowierza tajemnicy Najświętszego Sakramentu; a gdy odpowiedziano: że była jedna/ co o tym powątpiwa. Kazał jej przywołać/ mówiąc że dla niej ten cud/ żeby się w wierze umocniła. Przywołana/ gdy to zrożumie i obaczy/ zaraz niedowiarstwo złożyła/ a Korporał/ kolor ów cudowny stracił/ a do swego przyszedł. Wiek 13 Rok P. 1219. Hono. III. 3. Zachodnie i Wschód: Pan: wakuje 22. Cud o krwi Pańskiej w Sakramencie. 23. Relikwie Święte zacne Król Wegierski przynosi z Syryj.
Z Syryj do swych Węgier
Koleńskiego Scholastiká strony tego; á on spytá: Iestli tu kto/ co nie dowierza táiemnicy Náyświętszego Sákrámentu; á gdy odpowiedźiáno: że byłá iedna/ co o tym powątpiwa. Kazał iey przywołáć/ mowiąc że dlá niey ten cud/ żeby się w wierze umocniłá. Przywołáná/ gdy to zrożumie i obaczy/ zaraz niedowiarstwo złożyła/ á Korporał/ kolor ow cudowny stráćił/ á do swego przyszedł. Wiek 13 Rok P. 1219. Hono. III. 3. Zachodnie y Wschod: Pan: wakuie 22. Cud o krwi Páńskiey w Sakramenćie. 23. Reliquie Swięte zacne Krol Wegierski przynośi z Syrii.
Z Syrii do swych Węgier
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 43.
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
sobie na wszeteczeństwa/ cudzołóstwa/ lubości i rozkoszy przeszłe/ a ubogiej dusze swojej zapomina/ i o nią/ żeby się po śmierci do ręku Bożych dostała/ zgoła starania nie ma! (Ze człowiek duszę ma/ nikt o tym nie wątpi; Ale żeby dusza człowiecza była nieśmiertelna/ nie każdy temu wierzy. Takowe niedowiarstwo zbija pismo Z. które uczy/ że dusze ludzkie są nieśmiertelne/ które nie umierają oraz z ciałem / jako duch bydlęcy który ze krwią ginie/ ale mają byt swój nieśmiertelny/ etc. Z onej rozmowy/ którą miał Jan z. z Seniorem, poznać możemy/ że dusze ludzi sprawiedliwych żyją u Boga. Pokazał
sobie ná wszeteczeństwá/ cudzołostwá/ lubośći y roskoszy przeszłe/ á ubogiey dusze swoiey zápomina/ y o nię/ żeby śię po śmierći do ręku Bożych dostáłá/ zgołá stáránia nie ma! (Ze człowiek duszę ma/ nikt o tym nie wątpi; Ale żeby duszá człowiecza byłá nieśmiertelna/ nie káżdy temu wierzy. Tákowe niedowiárstwo zbiia pismo S. ktore uczy/ że dusze ludzkie są nieśmiertelne/ ktore nie umieráią oraz z ćiáłem / iáko duch bydlęcy ktory ze krwią ginie/ ále máią byt swoy nieśmiertelny/ etc. Z oney rozmowy/ ktorą miał Ian s. z Seniorem, poznáć możemy/ że dusze ludźi spráwiedliwych żyią u Bogá. Pokazał
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Xiii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
