zewsząd doszłych nad wieczorem, których zabierając się do wczasu, nie czytałem, chcąc ujść jakowych gryzot. 15. Wiele o sciencjach waszmość pani Dąbskiej starościny winowrocławskiej słysząc, byłem ciekaw ją poznać jako damę godnego urodzenia de domo grafównę Szliwen. Z racji tej tedy będąc u nich w Białachowie, gdziem zupełnie urekreowany nienasyconym słuchaniem niesłychanych w mężczyźnie, a dopiroż w damie, tak chwalebnych przymiotów i sciencji, został na świat, wspak one obracający, głosicielem. Przy którym to wyznaję śmiele, że świat nie zna, czyli tyż, zazdroszcząc, nie chce się znać na przymiotach tego feniksa niewiast, który nie tylko de omni scibili sciencje
zewsząd doszłych nad wieczorem, których zabierając się do wczasu, nie czytałem, chcąc ujść jakowych gryzot. 15. Wiele o sciencjach waszmość pani Dąbskiej starościny winowrocławskiej słysząc, byłem ciekaw ją poznać jako damę godnego urodzenia de domo grafównę Szliwen. Z racji tej tedy będąc u nich w Białachowie, gdziem zupełnie urekreowany nienasyconym słuchaniem niesłychanych w mężczyźnie, a dopiroż w damie, tak chwalebnych przymiotów i sciencji, został na świat, wspak one obracający, głosicielem. Przy którym to wyznaję śmiele, że świat nie zna, czyli tyż, zazdroszcząc, nie chce się znać na przymiotach tego feniksa niewiast, który nie tylko de omni scibili sciencje
Skrót tekstu: RadziwHDiar
Strona: 126
Tytuł:
Diariusze
Autor:
Hieronim Radziwiłł
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1747 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1747
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
.
4. Pokornym ukłonem/ i głębokim poszanowaniem czczę/ szanuję wielmożny majestat twój Boże mój. Abowiem tyś jest sam jeden Twórca i Ociec/ Pan i Król/ monarcha i Bóg mój/ wszelkiej czci/ wszelkiego poszanowania/ wszelkiego uczczenia i uraczenia najgodniejszy.
5. O Boże mój zapal mię proszę nieugaszonym pragnieniem i nienasyconym szukaniem większej a większej chwały twojej/ a przy niej zbawienia i doskonałości/ tak mojej jako i wszytkich bliźnich moich.
6. Najszczodrobliwszy Boże/ za wszytkie dobrodziejstwa twoje/ któreś mnie ubożuchnej kreaturze twoje/ abo już uczynił/ abo jeszcze uczynisz/ i po wszytkie wieki przyszłe czynić będziesz/ jużci teraz dziękuję sercem i
.
4. Pokornym vkłonem/ i głębokim poszánowániem czczę/ szánuię wielmożny máiestat twoy Boże moy. Abowiem tyś iest sam ieden Tworcá i Oćiec/ Pan i Krol/ monárchá i Bog moy/ wszelkiey czći/ wszelkiego poszánowánia/ wszelkiego vczczenia i vráczenia naygodnieyszy.
5. O Boże moy zápal mię proszę nieugászonym prágnieniem i nienásyconym szukániem większey á większey chwały twoiey/ á przy niey zbáwienia i doskonáłośći/ ták moiey iáko i wszytkich bliźnich moich.
6. Náyszczodrobliwszy Boże/ zá wszytkie dobrodźieystwá twoie/ ktoreś mnie vbożuchney kreáturze twoie/ ábo iuż vczynił/ ábo ieszcze vczynisz/ i po wszytkie wieki przyszłe czynić będziesz/ iużći teraz dźiękuię sercem i
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 295
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
uczynkami/ ustawiczne za wszytko dzięki oddawać/ a siebie między najgorsze/ między najniepożyteczniejsze/ między najniegodniejsze/ między najniewdzięczniejsze sługi policzać kazała.
17. Daj mi łaskę statecznego i ostatniego dotrwania w-służbie twojej/ w-świętym i doskonałym żywocie/ w-gorącej i serdecznej pokucie/ i żalu za grzechy/ w-ognistym/ żarliwym/ nienasyconym miłowaniu/ i chwaleniu/ i pragnieniu ciebie/ w-głębokim pogardzeniu i poniżeniu siebie/ w-ochotnym/ rzetelnym/ wesołym/ pokornym cierpieniu jako najwięcej dla ciebie. 18. To mi daj z-łaski i z-miłosierdzia twego wielkiego BOże mój/ i wszytko nad to/ co ty w mądrości twojej lepiej znasz/
vczynkámi/ vstáwiczne zá wszytko dźięki oddawáć/ á śiebie między naygorsze/ między nayniepożytecznieysze/ między nayniegodnieysze/ między nayniewdźięcznieysze sługi policzáć kazałá.
17. Day mi łáskę státecznego i ostátniego dotrwánia w-służbie twoiey/ w-świętym i doskonáłym żywoćie/ w-gorącey i serdeczney pokućie/ i żalu zá grzechy/ w-ognistym/ żárliwym/ nienásyconym miłowániu/ i chwáleniu/ i prágnieniu ćiebie/ w-głębokim pogárdzeniu i poniżeniu śiebie/ w-ochotnym/ rzetelnym/ wesołym/ pokornym ćierpieniu iáko naywięcey dlá ćiebie. 18. To mi dáy z-łáski i z-miłośierdźiá twego wielkiego BOże moy/ i wszytko nád to/ co ty w mądrośći twoiey lepiey znasz/
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 319
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
