przydaje: ponieważ według P. Newtona, tej komety R 1680 gorącość przechodziła gorącość żelaza dwa tysiące razy, więc być może: iż taż sama kometa wysypując na ziemię kurzawy zarażliwe, i palące, sprawi przed dniem sądu ostatecznego pożar powszechny ziemi, który jest przepowiedziany.
Lubi zaś to zdanie nic nie ma w sobie niepodobnego: Bóg bowiem, kóry częstokroć używa przyczyn przyrodzonych do ukarania grzechów, mógł świat stworzywszy tak obrót Planet i komet umiarkować, aby czasu od niego naznaczonego zbiegłszy się, służyły do wykonania niedościgłych rad jego. Z tym wszystkim nie tylko nie jest gruntowne, gdyż na samym tylko rzeczy podobieństwie funduje się, ale też zuchwałe.
przydaie: poniewasz według P. Newtona, tey komety R 1680 gorącość przechodziła gorącość żelaza dwa tysiące razy, więc być może: iż taż sama kometa wysypuiąc na ziemię kurzawy zarazliwe, y palące, sprawi przed dniem sądu ostatecznego pożar powszechny ziemi, który iest przepowiedziany.
Lubi zaś to zdanie nic nie ma w sobie niepodobnego: Bog bowiem, kóry częstokroć używa przyczyn przyrodzonych do ukarania grzechow, mogł świat stworzywszy tak obrot Planet y komet umiarkować, aby czasu od niego naznaczonego zbiegłszy się, służyły do wykonania niedościgłych rad iego. Z tym wszystkim nie tylko nie iest gruntowne, gdyż na samym tylko rzeczy podobieństwie funduie się, ale też zuchwałe.
Skrót tekstu: BohJProg_II
Strona: 3
Tytuł:
Prognostyk Zły czy Dobry Komety Roku 1769 y 1770
Autor:
Jan Bohomolec
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. i Rzeczypospolitej w Kollegium Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki, traktaty
Tematyka:
astronomia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1770
Data wydania (nie wcześniej niż):
1770
Data wydania (nie później niż):
1770
że go macie, i że ja go wam sprowadził. Możecie go na wieczor wziąć do siebie, a tak możecie z sobą rozmawiać, aż znowu do dnia mego urodzenia. Teraz to chcę mieć ukontentowanie, żebyście u mnie byli wesołymi i hucznymi. Życzyliśmy sobie bez wątpienia, żebyśmy od naszego nam tak niepodobnego i rozkazującego Gospodarza zaraz się oddalili, lecz musieliśmy go z wdzięcznością usłuchać, i Stelej zdał się jakoby żadnej nie miał ochoty do opowiadania nam swoich przypadków, oprócz tego, że o śmierci Gubernatora kilka razy zaczynał. A od jego Małżonki, powiedział Hrabi, mam list do WMPana. Wspaniała ta Dusza! z mego
że go macie, i że ia go wam sprowadził. Możecie go na wieczor wziąć do śiebie, a tak możećie z sobą rozmawiać, aż znowu do dnia mego urodzenia. Teraz to chcę mieć ukontentowanie, żebyście u mnie byli wesołymi i hucznymi. Zyczyliśmy sobie bez wątpienia, żebyśmy od naszego nam tak niepodobnego i rozkazuiącego Gospodarza zaraz śię oddalili, lecz muśieliśmy go z wdzięcznośćią usłuchać, i Steley zdał śię iakoby żadney nie miał ochoty do opowiadania nam swoich przypadkow, oprocz tego, że o śmierći Gubernatora kilka razy zaczynał. A od iego Małżonki, powiedział Hrabi, mam list do WMPana. Wspaniała ta Dusza! z mego
Skrót tekstu: GelPrzyp
Strona: 143
Tytuł:
Przypadki szwedzkiej hrabiny G***
Autor:
Christian Fürchtegott Gellert
Tłumacz:
Anonim
Drukarnia:
Jan Chrystian Kleyb
Miejsce wydania:
Lipsk
Region:
zagranica
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
epika
Gatunek:
romanse
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
wąż gdy go zaklinają boskimi słowy, w ziemię się skryć chce, tak księżna na tak uczciwe słowa, na tak zdrową radę zatykała sobie uszy, a nie tylko nie umniejszyła gniewu, ale puściwszy mu obie wodzy, a jad swój szkaradnymi słowy wynurzywszy, omdlała. Jego M. książę Wasil widząc taki upór, doznawszy niepodobnego jadu i obaczywszy w księżnie Jej M. starszej więtszą chciwość ku majętności córki swej, niż miłość ku jej osobie, widząc, iż gdyby był z niczym odjachał, żeby też była już to w niwecz księżna Jej M. wszytko obróciła, wziął tę radę przed się, oddać zaraz księżnę Jej M. mężowi, aby
wąż gdy go zaklinają boskimi słowy, w ziemię się skryć chce, tak księżna na tak uczciwe słowa, na tak zdrową radę zatykała sobie uszy, a nie tylko nie umniejszyła gniewu, ale puściwszy mu obie wodzy, a jad swój szkaradnymi słowy wynurzywszy, omdlała. Jego M. książę Wasil widząc taki upór, doznawszy niepodobnego jadu i obaczywszy w księżnie Jej M. starszej więtszą chciwość ku majętności córki swej, niż miłość ku jej osobie, widząc, iż gdyby był z niczym odjachał, żeby téż była już to w niwecz księżna Jej M. wszytko obróciła, wziął tę radę przed się, oddać zaraz księżnę Jej M. mężowi, aby
Skrót tekstu: GórnDzieje
Strona: 196
Tytuł:
Dzieje w Koronie Polskiej
Autor:
Łukasz Górnicki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1637
Data wydania (nie wcześniej niż):
1637
Data wydania (nie później niż):
1637
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła wszystkie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Piotr Chmielowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Salomon Lewental
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1886
. Tordylium. Ceruaria alba, et Pinastellum, et Seseli Creticum vulgare. Hirschem schwantz. Wejsz hirzwurc.
JEleni ogon/ albo korzeń biały/ acz się zda Laniejbroni albo Jeleniem oku/ zapachem pornym i smakiem gorzkim być podobny/ jednak skutkami od niego mdlejszy. Korzenia niemałego/ z wielą cienkich odnóżek. Liścia także mało niepodobnego pierwszemu/ jeno głębiej rozkrojonego/ mocnego/ i zielono żółtawego. Kłącza kolankowatego/ cienkiego /dwułokietnego/ podczas wyższego/ podług bujności ziemie. Kwiatu w okołkach swych podobnego Kminowi/ białego/ i gęstego naswych stopkach. Z tych nasienie jako Broniłaniej obszyrne/ żłobkowate albo skrysiaste. Korzeń. Liście. Kłącze. Nasienie. Miejsce
. Tordylium. Ceruaria alba, et Pinastellum, et Seseli Creticum vulgare. Hirschem schwantz. Weysz hirzwurtz.
IEleni ogon/ álbo korzeń biały/ ácz sie zda Lánieybroni álbo Ieleniem oku/ zapáchem pornym y smákiem gorzkim być podobny/ iednák skutkámi od niego mdleyszy. Korzeniá niemáłego/ z wielą ćienkich odnożek. Liśćia tákże mało niepodobnego pierwszemu/ ieno głębiey roskroionego/ mocnego/ y źielono żołtáwego. Kłącża kolankowátego/ ćienkiego /dwułokietnego/ podczás wyższego/ podług buynośći źiemie. Kwiátu w okołkách swych podobnego Kminowi/ białego/ y gęstego náswych stopkách. Z tych naśienie iáko Broniłániey obszyrne/ żłobkowáte álbo skrysiáste. Korzeń. Liśćie. Kłącze. Naśienie. Mieysce
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 132
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
zieloności. Kwiecia w wierzchu pręta kłosowate/ jako u Lawendy brunatnego abo modrego. Niekiedy kwiat odmienia w biały. Smaku ziele gorzkawego. 2.
Druga Głowienka abo mały Żywokost/ korzenia także cienkiego/ jeno nie tak jako pierwsze gęstego . Z którego dwa abo trzy rosczki pochodzą cienkie/ w wierzchu kwiatki białe. Liścia mało niepodobnego do pierwszego/ jeno ostrzejsze i kosmatsze do Szałwiej mniejszej podobne. 3.
Trzecia korzeniem podobna pierwszej. Rózgi abo byla czworogranowitego kosmato wełnistego/ napiąć wzwyż. Liścia też nieco do pierwszej podobnego/ tylko trochę podługowatszego: smaku cirpkiego i ściągającego: kwiatu rozmaicie mieszanego/ biało/ popielato/ czerwono/ blękitno: w główkach jako
źielonośći. Kwiećia w wierzchu prętá kłosowáte/ iáko v Láwendy brunatnego ábo modrego. Niekiedy kwiát odmienia w biały. Smáku źiele gorzkáwego. 2.
Druga Głowienká ábo máły Zywokost/ korzenia tákże ćienkiego/ ieno nie ták iáko pierwsze gęstego . Z ktorego dwá ábo trzy rosczki pochodzą ćienkie/ w wierzchu kwiatki białe. Liśćia máło niepodobnego do pierwszego/ ieno ostrzeysze y kosmátsze do Szałwiey mnieyszey podobne. 3.
Trzećia korzeniem podobna pierwszey. Rozgi ábo byla czworogránowitego kosmáto wełnistego/ nápiąć wzwysz. Liśćia też nieco do pierwszey podobnego/ tylko trochę podługowátszego: smáku ćirpkiego y śćiągáiącego: kwiátu rozmáićie mieszánego/ biało/ popieláto/ czerwono/ blękitno: w głowkách iáko
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 262
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
. 56. Między dwiema kwadratami danymi, znaleźć różnicę. 192. 57. Połowicę kwadratu całego, jakąkolwiek linią równą przedzielonego, przemienić na kwadrat doskonały. 192. 58. Dwa kwadraty nierówne, przemienić na drugie dwa, i sobie, i dwiema nierównym równe. 192. 116.Kwadrat podobny, wyjąć z drugiego niepodobnego. 217. 59. Kwadrat wystawić, równy wszelkiej figurze wielościennej. 192. 60. Kwadrat przemienić wcyrkuł, równy obwodem. 192. 61. Kwadrat przemienić w cyrkuł, równy ile do pola, albo placu obwodem zawartego. na kar: 193. Drugi sposób przemieniania kwadratu w Cyrkuł równy ile do placu.
. 56. Między dwiemá kwádratámi dánymi, ználeść roźnicę. 192. 57. Połowicę kwádratu cáłego, iákąkolwiek liniią rowną przedźielonego, przemięnić ná kwádrat doskonały. 192. 58. Dwá kwádraty nierowne, przemięnić ná drugie dwá, y sobie, y dẃiemá nierownym rowne. 192. 116.Kwádrat podobny, ẃyiąć z drugiego niepodobnego. 217. 59. Kwádrat wystáwić, rowny wszelkiey figurze wielośćienney. 192. 60. Kwádrat przemięnić wcyrkuł, rowny obwodem. 192. 61. Kwádrat przemięnić w cyrkuł, rowny ile do polá, álbo placu obwodem záwártego. ná kár: 193. Drugi sposob przemięniánia kwádratu w Cyrkuł rowny ile do plácu.
Skrót tekstu: SolGeom_I
Strona: 17
Tytuł:
Geometra polski cz. 1
Autor:
Stanisław Solski
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
matematyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
