kiedy za każdym niesłusznie skaże/ będzie sędzia niesprawiedliwym. Takiegoć wy sędziego czynicie pismo ś. żeby za każdym skazał co kto chce/ prawda abo nieprawda/ przecię on skaże: a pewnyż to sędzia? Gdzież tu prawda będzie/ ponieważ po dekrecie/ wszytkie strony sobie nieprawdę zadają/ i tak wszyscy heretycy w nieprawdzie zostają? Jakim sędzim Heretycy pismo ś. czynią. Którzy Ariani prawdę mówią. Starzy Ariani nieprawdy uczyli.
A żebyśmy rzeczą samą tego dozali/ spytajmy się P. M. ponieważ Ariani różne o Synu Bożym rozumienia mają/ którzyż wżdy prawdę mówią/ czyli teraźniejszy/ czyli oni dawniejszy? Ariani starzy czterdzieści miejsc
kiedy zá káżdym niesłusznie skaże/ będźie sędźia niespráwiedliwym. Tákiegoć wy sędźiego czynićie pismo ś. żeby zá káżdym skazał co kto chce/ prawdá ábo nieprawdá/ przećię on skaże: á pewnyż to sędźia? Gdźież tu prawdá będźie/ ponieważ po dekrećie/ wszytkie strony sobie nieprawdę zádáią/ y ták wszyscy heretycy w nieprawdźie zostáią? Iákim sędźim Hereticy pismo ś. czynią. Ktorzy Ariani prawdę mowią. Stárzy Aryani nieprawdy vczyli.
A żebysmy rzeczą sámą tego dozáli/ spytaymy się P. M. ponieważ Aryani rozne o Synu Bożym rozumienia máią/ ktorzyż wżdy prawdę mowią/ czyli teraznieyszy/ czyli oni dawnieyszy? Aryani stárzy czterdźieśći mieysc
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 18
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
by temu nie wierzył? Ale kiedyby też onych starych Arianów spytać/ jeśli też ci młodzi prawdę mówią? abo jeśli też prawdziwie pisma rozumieją? Nie trzeba o tym wątpić żeby im nie pochlebili: oni którzy tak wielką część świata zawiedli/ tak wiele Cesarzów omamili/ takie okrucieństwa nad Chrześcijany czynili/ jakoby tych w nieprawdzie nie przekonali? Mam pewny dowód tego: Był też jeden Arianin Fotinus/ który zaprzawszy się przedwieczności Syna Bożego/ nie we wszytkim chciał wyznania Ariańskiego trzymać/ więcej mu się Samosatenowe/ które się zgadza z Mahometowym/ podobało; nie moglić go ścierpieć/ zaraz go na Syrmińskim zieździe wyklęli/ ani mu miedzy sobą postać
by temu nie wierzył? Ale kiedyby też onych stárych Aryanow spytáć/ iesli też ći młodźi prawdę mowią? ábo iesli też prawdźiwie pismá rozumieią? Nie trzebá o tym wątpić żeby im nie pochlebili: oni ktorzy ták wielką część świátá záwiedli/ ták wiele Cesarzow omamili/ tákie okrućienstwá nád Chrześćiány czynili/ iakoby tych w nieprawdźie nie przekonáli? Mam pewny dowod tego: Był też ieden Aryánin Photinus/ ktory záprzawszy się przedwiecznośći Syná Bożego/ nie we wszytkim chćiał wyznánia Aryánskiego trzymáć/ więcey mu się Samosátenowe/ ktore się zgadza z Máhometowym/ podobało; nie moglić go śćierpieć/ záraz go ná Syrmińskim zieźdźie wyklęli/ áni mu miedzy sobą postać
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 19
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
trup/ i dał świadectwo/ iż Tomasz był posłańcem prawego Boga: a iż ociec jego z jadu i z zazdrości ku cnocie ś. Tomasza/ onego zabił. Król/ który już nakłoniony był przedtym ku imieniu Chrystusowemu/ za cudem tam jasnym/ przyjął bez odwłoki Ewangelią ś. Lecz Bramani/ acz pokonani w swej nieprawdzie/ nie mogąc znieść onych postępków ś. Apostoła/ i zburzenia swych bałwanów; resolwowali się/ aby go koniecznie zabili byli. Był za miastem jeden pagórek/ gdzie ś. Tomasz zwykł był przykładem P. Chrystusowym/ chodzić na modlitwę/ i na rekolleccją samego siebie. Tam tedy/ gdy się modlił przed krzyżem/
trup/ y dał świádectwo/ iż Thomasz był posłáńcem práwego Bogá: á iż oćiec iego z iádu y z zazdrośći ku cnoćie ś. Thomaszá/ onego zábił. Krol/ ktory iuz nákłoniony był przedtym ku imieniu Chrystusowemu/ zá cudem tám iásnym/ przyiął bez odwłoki Ewángelią ś. Lecz Brámáni/ ácz pokonáni w swey niepráwdźie/ nie mogąc znieść onych postępkow ś. Apostołá/ y zburzenia swych báłwanow; resolwowáli się/ áby go koniecznie zábili byli. Był zá miástem ieden págorek/ gdźie ś. Thomasz zwykł był przykłádem P. Chrystusowym/ chodźić ná modlitwę/ y ná recollectią sámego śiebie. Tám tedy/ gdy się modlił przed krzyżem/
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 167
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
tych, quorum interest. A kto się żeni, iście siadła swego zbywać i potomstwu swemu nadzieje utracać i w onej go ogałacać nie myśli. Co i samiż ci mistrzowie w swojej bełskiej instrukcji drugiemi artykułami, na ohydę pańską do ludzi zebranemi, potwierdzają, jedno, że się częstokroć zapominają, jako to zawsze w nieprawdzie być musi. Albowiem w tych tam inszych artykułach napisali, że KiM. ekonomie robi, któremi intratę sobie wielką przyczynia na ujmę nagród ludzi zasłużonych. Otóż kto się żeni, potomstwo częste płodzi, w gospodarstwie się rozpościera, funduje, buduje, naprawia, mieszkania swe kosztem wielkim ochędoża, ten zaprawdę nie pokazuje myśli niespokojnych
tych, quorum interest. A kto się żeni, iście siadła swego zbywać i potomstwu swemu nadzieje utracać i w onej go ogałacać nie myśli. Co i samiż ci mistrzowie w swojej bełskiej instrukcyej drugiemi artykułami, na ohydę pańską do ludzi zebranemi, potwierdzają, jedno, że się częstokroć zapominają, jako to zawsze w nieprawdzie być musi. Albowiem w tych tam inszych artykułach napisali, że KJM. ekonomie robi, któremi intratę sobie wielką przyczynia na ujmę nagród ludzi zasłużonych. Otóż kto się żeni, potomstwo częste płodzi, w gospodarstwie się rozpościera, funduje, buduje, naprawia, mieszkania swe kosztem wielkim ochędoża, ten zaprawdę nie pokazuje myśli niespokojnych
Skrót tekstu: DyskZacCz_II
Strona: 365
Tytuł:
Dyskurs o zawziętych teraźniejszych zaciągach, skąd in Republica urosły, i o postępku sejmu 1606
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
