Płocku. Po nim BOLESŁAW III. Od krzywych Ust, Krzywousty nazwany, Syn, na Rząd Polski nastąpił, ożeniony z Zbisławą Córką Swatopełka, Książęcia Kijowskiego. Zbigniew zaś miasto sprzyjania Bratu Uzurpatorem Rządu w Państwie pokazał się być, jako starszy, i zażyć chciał sił Borzywoja Czeskiego, i Swatopełka Morawskiego Książąt, ale ci niesłuszną pretensją jego widząc, zwrócili się z Wojskami nadrujnowawszy Śląska, a Zbigniew udał się do Pomeranów. Ale Bolesław i Morawów zbił i Kraj spustoszył po dwa razy, Pomarzanów także dwa razy zbił, z ostatniej wygranej Bolesław powracając został się we stu koni na weselu pewnym, skąd na łowy wyjechawszy napadł na Podjazd Pomeranów 3000 koni
Płocku. Po nim BOLESŁAW III. Od krzywych Ust, Krzywousty nazwany, Syn, na Rząd Polski nastąpił, ożeniony z Zbisławą Córką Swatopełka, Xiążęćia Kijowskiego. Zbigniew zaś miasto sprzyjania Bratu Uzurpatorem Rządu w Państwie pokazał śię być, jako starszy, i zażyć chćiał śił Borzywoja Czeskiego, i Swatopełka Morawskiego Xiążąt, ale ći niesłuszną pretensyą jego widząc, zwróćili śię z Woyskami nadruynowawszy Sląska, á Zbigniew udał śię do Pomeranów. Ale Bolesław i Morawow zbił i Kray spustoszył po dwa razy, Pomarzanów także dwa razy zbił, z ostatniey wygraney Bolesław powracając został śię we stu koni na weselu pewnym, zkąd na łowy wyjechawszy napadł na Podjazd Pomeranów 3000 koni
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 17
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
jaskólęta, prawda była, i potym wziął swoję zapłatę. Jakom powiedział, rzadko na świecie co tajemnego być może. I one Midasowe ośle uszy, jako się wydały, podobnoś słyszał.
Zło. A com ja słyszeć dobrego miał, w karczmach się chowając?
Czart. Midas ten rozgniewał był sobie Apollinem niesłuszną swoją skaźnią, czego się Apollo mszcząc, odmienił uszy człowiecze jego, w uszy osła gnuśnego. Na co inego lekarstwa on król naleźć nie mógł, jedno pokrywać one uszy, i nikomu się tego swego niedostatku nie zwierzać. I czynił temu dosyć, iż żaden człowiek nań tego nie wiedział, okrom jedynego barwierza,
jaskólęta, prawda była, i potym wziął swoję zapłatę. Jakom powiedział, rzadko na świecie co tajemnego być może. I one Midasowe ośle uszy, jako się wydały, podobnoś słyszał.
Zło. A com ja słyszeć dobrego miał, w karczmach się chowając?
Czart. Midas ten rozgniewał był sobie Apollinem niesłuszną swoją skaźnią, czego się Apollo mszcząc, odmienił uszy człowiecze jego, w uszy osła gnuśnego. Na co inego lekarstwa on król naleść nie mógł, jedno pokrywać one uszy, i nikomu się tego swego niedostatku nie zwierzać. I czynił temu dosyć, iż żaden człowiek nań tego nie wiedział, okrom jedynego barwierza,
Skrót tekstu: GórnDem
Strona: 254
Tytuł:
Demon Socratis
Autor:
Łukasz Górnicki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1624
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1624
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła wszystkie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Piotr Chmielowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Salomon Lewental
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1886
/ co się i stało. Druga, Aby czas i dzień pewny na święcenie Dnia Wielkonocnego/ abo Paschi postanowiony był/ aby ani przed Żydami/ ani spół jednegoż dnia z Żydami Chrześcijanie Pasche swoje odprawowali/ (jako przedtym trafiało się) gdyż to nietylko Dychowieństwu i Biskupom/ ale i samemu onemu pobożnemu Cesarzowi niesłuszną rzeczą zdało się być/ aby Chrześcijanie z BOga przemierzłymi Żydami Pasche swoje mieli odprawo- wać. Oczym jest poważna Oracia samegoż tego Cesarza do onych SS. Ojców na Soborze Niceńskim będących. Tamże tedy SS. Ojcowie owe niż pomienione Reguły o święceniu Paschi postanowili. PIERWSZA REGULA.
Aby Pascha nasza Chrześcijańska zawsze po
/ co się y stáło. Druga, Aby czás y dźień pewny ná święcenie Dniá Wielkonocnego/ ábo Páschi postánowiony był/ áby áni przed Zydámi/ áni społ iednegoż dniá z Zydámi Chrześćiánie Pásche swoie odpráwowáli/ (iáko przedtym tráfiáło się) gdyż to nietylko Dychowieństwu y Biskupom/ ále y sámemu onemu pobożnemu Cesárzowi niesłuszną rzeczą zdáło się być/ áby Chrześćiánie z BOgá przemierzłymi Zydámi Pásche swoie mieli odpráwo- wáć. Oczym iest powáżna Orácia sámegoż tego Cesárzá do onych SS. Oycow ná Soborze Niceńskim będących. Támże tedy SS. Oycowie owe niż pomienione Reguły o święceniu Páschi postánowili. PIERWSZA REGVLA.
Aby Paschá nászá Chrześćiáńska záwsze po
Skrót tekstu: SakKal
Strona: A2v
Tytuł:
Kalendarz stary
Autor:
Kalikst Sakowicz
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1640
Data wydania (nie później niż):
1640
