Podgórzu na przednówku z lipowego liścia Chleb jedzą, kędy owsem i samym przędziwem
Ludzie żywi; musi być w Zawiślu to dziwem, Żeś Lipę zjadł, którą dziad twój dziedzicznie szczepił. A ów: Źle to udają, nie zjadłem, lecz przepił. 27 (F). URZĘDNICY KORONNI OD DRZEWA
Przypatrz się niestatkowi igranej fortuny: Obaczysz na królewskim majestacie zduny; Jako zasię, przeciwne kiedy wioną fale, Wielmożnych królewiczów mieni na kowale. Do kuźnie Perseuszów syn gdy z majestatu, Z gliny szedł Agatokles na tron i z warstatu. Stąd on wielki Likurgus prawodawca radzi, Że i królowi umieć rzemiesło nie wadzi. Spytasz: A nasz
Podgórzu na przednówku z lipowego liścia Chleb jedzą, kędy owsem i samym przędziwem
Ludzie żywi; musi być w Zawiślu to dziwem, Żeś Lipę zjadł, którą dziad twój dziedzicznie szczepił. A ów: Źle to udają, nie zjadłem, lecz przepił. 27 (F). URZĘDNICY KORONNI OD DRZEWA
Przypatrz się niestatkowi igranej fortuny: Obaczysz na królewskim majestacie zduny; Jako zasię, przeciwne kiedy wioną fale, Wielmożnych królewiców mieni na kowale. Do kuźnie Perseusów syn gdy z majestatu, Z gliny szedł Agatokles na tron i z warstatu. Stąd on wielki Likurgus prawodawca radzi, Że i królowi umieć rzemiesło nie wadzi. Spytasz: A nasz
Skrót tekstu: PotFrasz1Kuk_II
Strona: 23
Tytuł:
Ogród nie plewiony
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Przodków waszych zaraz po zburzeniu Jeruzalem i Kościoła Salomonowego/ przez Cesarzów Rzymskich Tutusa i Wespazjana/ które Siedmdziesiąt tłumaczów przetłumaczywszy/ Vniuersitas Ecclesiae z Najwyższą głową swoją Stolice Apostołskiej inter Libros Canonicos Proroka tego położyli. Rychlejby się o Rabinie fałszu między wami spodziewać/ którzy Biblie swoje po piecach między dziećmi chowacie/ nie przymawiając obyczajom i niestatkowi waszemu/ dosyć na tym/ że was prywata uwodzi/ tak iż nietylko tak ś. Proroka/ który wam w tej mierze przyznawa w Starym Testamencie wiarę prawdziwą: ale gdybyście i w inszych Prorokach co jakowego coby do Chrystusa i Nowego Testamentu ściągało się (jakoż i tak jest/ tylko że nie
Przodkow wászych záraz po zburzeniu Ieruzalem y Kośćiołá Sálomonowego/ przez Cesárzow Rzymskich Tutusá y Wespázyaná/ ktore Siedmdźieśiąt tłumáczow przetłumáczywszy/ Vniuersitas Ecclesiae z Naywyższą głową swoią Stolice Apostolskiey inter Libros Canonicos Proroká tego położyli. Rychleyby się o Rábinie fałszu między wámi spodźiewáć/ ktorzy Biblie swoie po piecách między dźiećmi chowaćie/ nie przymawiáiąc obyczáiom y niestátkowi wászemu/ dosyć ná tym/ że was prywatá vwodźi/ ták iż nietylko ták ś. Proroká/ ktory wám w tey mierze przyznawa w Stárym Testámenćie wiárę prawdźiwą: ále gdybyśćie y w inszych Prorokách co iákowego coby do Chrystusá y Nowego Testámentu śćiągáło się (iákoż y ták iest/ tylko że nie
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 4
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
go doszła Onegoż dnia od króla Agramanta posła Nowina, tkwi mu w głowie i widzi, że snadnie, Gdzie go wczas nie ratuje, nowem złem podpadnie. Widzi, że go nie minie sromotna przygana Stąd, że z nieprzyjacioły jeździ swego pana; Jeśli się jeszcze okrzci, dopieroż strachowi Przypisować to będą albo niestatkowi! PIEŚŃ XXV.
LXXXII.
W każdy inszy czas temu byłoby z tej miary Wierzono, że to czynił dla prawdziwej wiary; Ale że w ten czas, gdy król jego obleżony Potrzebował pomocy jego i obrony, U wszytkich niedobrego nie ujdzie mniemania, Że to raczej z bojaźni czyni i lękania, Nie dla wiary
go doszła Onegoż dnia od króla Agramanta posła Nowina, tkwi mu w głowie i widzi, że snadnie, Gdzie go wczas nie ratuje, nowem złem podpadnie. Widzi, że go nie minie sromotna przygana Stąd, że z nieprzyjacioły jeździ swego pana; Jeśli się jeszcze okrzci, dopieroż strachowi Przypisować to będą albo niestatkowi! PIEŚŃ XXV.
LXXXII.
W każdy inszy czas temu byłoby z tej miary Wierzono, że to czynił dla prawdziwej wiary; Ale że w ten czas, gdy król jego obleżony Potrzebował pomocy jego i obrony, U wszytkich niedobrego nie ujdzie mniemania, Że to raczej z bojaźni czyni i lękania, Nie dla wiary
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_II
Strona: 280
Tytuł:
Orland szalony, cz. 2
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
piersi z tych nie zwykli miewać rożsądku i uwagi, ba i dowciupu do gruntu rzeczy przenikajączego ale mają przyjemność póki są dziećmi, drudzy zasię imaginacyją mają dobrą, a nie dowcip którego tez jeśli co było, znakiem jest suchej głowy, kora za laty barziej wyschnie, i niespsobna się stanie: a pierwsze nad to są niestatkowi podlegli, gdy zaraż się im zda że rzeczy przenikneli: której ani poznali jak potrzeba. ROZDZIAŁ XVI. O Spaniu i snach.
Gdy spiemy, próżnują zmysły powierzchowne, a tylo na czas sam wnętrzny pracuje: w ten czas naprawuje natura co przez prace duchów ubyło, i tuczenie i inne do zachowania należące sprawy
pierśi z tych nie zwykli miewać rożsądku y uwagi, bá y dowciupu do gruntu rzeczy przenikáiączego ále maią przyiemność poki są dziećmi, drudzy zásię imaginacyią máią dobrą, á nie dowćip ktorego tez iesli co było, znákiem iest suchey głowy, korá zá láty bárźiey wyschnie, y niespsobna się stánie: á pierwsze nád to są niestátkowi podlegli, gdy záráż się im zda że rzeczy przenikneli: ktorey áni poználi iák potrzeba. ROZDZIAŁ XVI. O Spániu y snach.
Gdy spiemy, proznuią zmysły powierzchowne, á tylo ná czás sam wnętrzny pracuie: w ten czás náprawuie náturá co przez prace duchow ubyło, y tuczenie y inne do záchowania náleżące sprawy
Skrót tekstu: TylkRoz
Strona: 284
Tytuł:
Uczone rozmowy
Autor:
Wojciech Tylkowski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1692
Data wydania (nie wcześniej niż):
1692
Data wydania (nie później niż):
1692
ich własnych/ Trofaea sobie wybudować nakazał/ aby po trupiastym tronie postępując/ trupy ich depcąc/ jako Pan szczęściem uniesiony/ zdał się śmiertelność przewyciężywszy nieodmiennego w swym pozorze szczęścia terminu zasiągać. Przyzna zaprawdę każdy/ że triumf ten/ i to zwycięstwo wielkie! wielkie od odwagi! wielkie od animuszu nieustraszonego! od animuszu namniej niestatkowi niepodlegającego! wielkie od pociemiężenia srogiego! ale cóż? gdy tego triumfu wielkość sprofanowawszy/ okrucieństwo zmniejszyło. A zatym i triumf/ który był wspaniały/ fortuny kołem jako przymierza dekretem stanął zapieczętowany. Triumf zaprawdę sławny/ tylko że pod namioten niesławy rozpostarty. Triumf znamienity/ tylko że w sałaszu nie pewnego końca ogłoszony. Tak
ich własnych/ Trophaea sobie wybudowáć nákázał/ áby po trupiástym thronie postępuiąc/ trupy ich depcąc/ iáko Pan szczęśćiem vnieśiony/ zdał się śmiertelność przewyćiężywszy nieodmiennego w swym pozorze szczęścia terminu záśiągáć. Przyzna záprawdę kożdy/ że tryumph ten/ y to zwyćięstwo wielkie! wielkie od odwagi! wielkie od ánimuszu nieustrászonego! od ánimuszu námniey niestátkowi niepodlegáiącego! wielkie od poćiemiężenia srogiego! ále coż? gdy tego tryumphu wielkość sprofánowawszy/ okrućieństwo zmnieyszyło. A zátym y tryumph/ ktory był wspániáły/ fortuny kołem iáko przymierza dekretem stánął zápieczętowány. Tryumph záprawdę sławny/ tylko że pod namioten niesławy rospostárty. Tryumph známienity/ tylko że w sáłászu nie pewnego końcá ogłoszony. Ták
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 117
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
jeszcze nie służę jako pragnę/ że się w-tej oziębłości niezbytej czuję/ że gorącość skutku/ doskonałość pomnożenia/ cnota postępku jakiego trzeba/ niema:
I pokiż tak będzie Panie Boże mój: pokiż od jutra do jutra: pokiż leniwo a oziemble. Dziś Panie dziś/ owszem teraz zaraz/ niech będzie koniec zimnu lenistwu niestatkowi memu. Górąco Panie/ ogniście/ z zapałem nie-ustajnej i nie ugaszonej ochoty i miłości/ ku tobie wszytko czynić/ wszytkie sprawy służby twojej poczynać/ sprawować/ kończyć chcę: a zawsze dalej/ a dalej więcej z-rostropnością powinną postępować/ i przyczyniać pragnę. Część pierwsza/ Ćwiczenie 14.
4. Dosyć Panie dosyć leniwych
ieszcze nie służę iáko prágnę/ że się w-tey oźiębłośći niezbytey czuię/ że gorącość skutku/ doskonáłość pomnożenia/ cnotá postępku iakiego trzebá/ niema:
I pokiż ták będźie Pánie Boże moy: pokiż od iutra do iutrá: pokiż leniwo á oźiemble. Dźiś Pánie dźiś/ owszem teraz záraz/ niech będźie koniec źimnu lenistwu niestátkowi memu. Gorąco Pánie/ ogniśćie/ z zápałem nie-ustáyney i nie ugászoney ochoty i miłośći/ ku tobie wszytko czynić/ wszytkie spráwy służby twoiey poczynáć/ spráwowáć/ konczyć chcę: á záwsze dáley/ á dáley więcey z-rostropnośćią powinną postępowáć/ i przyczyniać prágnę. Część pierwsza/ Cwiczenie 14.
4. Dosyć Pánie dosyć leniwych
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 50
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
