te serca bolesnego wrzody Siedmiu radości przywinie ochłody. Panna
Maryja (znowu) O drogi Synu, ochłodo prawdziwa, Kiedy mi na myśl przyjdzie twoja męka I śmierć okrutna, tyrańska, zelżywa — Serce umiera, rozum we mnie stęka, Łez nie mam w oczu, matka nieszczęśliwa!
O, sroga ludzka ku Bogu niewdzięka, Że trzeba było na ich niedowiarstwa Z drogiej krwie Syna mojego lekarstwa!
Przebóg! Jakoż to zmieścić się ma w głowie: Źródło żywota, który siłu ludzi (Na co więc sami patrzali Żydowie) Wydziera śmierci i z grobu ich budzi, Umiera, kładąc na krzyżu swe zdrowie, I już zimny grób ciało jego
te serca bolesnego wrzody Siedmiu radości przywinie ochłody. Panna
Maryja (znowu) O drogi Synu, ochłodo prawdziwa, Kiedy mi na myśl przyjdzie twoja męka I śmierć okrutna, tyrańska, zelżywa — Serce umiera, rozum we mnie stęka, Łez nie mam w oczu, matka nieszczęśliwa!
O, sroga ludzka ku Bogu niewdzięka, Że trzeba było na ich niedowiarstwa Z drogiej krwie Syna mojego lekarstwa!
Przebóg! Jakoż to zmieścić się ma w głowie: Źródło żywota, który siłu ludzi (Na co więc sami patrzali Żydowie) Wydziera śmierci i z grobu ich budzi, Umiera, kładąc na krzyżu swe zdrowie, I już zimny grób ciało jego
Skrót tekstu: PotZmartKuk_I
Strona: 618
Tytuł:
Dialog o zmartwychwstaniu pańskim.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
