było złe plemię kończyć potrzeba/ i jaszczurcy wykorzeniwać naród pozwolił/ i z-dobrotliwej natury Pańskiej wytknienia uziajanym użyczył/ a oni też porzucili oręża i wojnę wczas. Bo nie tylko się Smoleńska zaprzeli i onych białych murów/ nie ręką ludzką robionych/ ale jako drugich Trojańskich Neptunową z ale i Siewierszczyzny siła odbieżeć musieli. Zeszły tedy niezwyciężone Wojska Polskie z-ich granic/ nie kazano i naszym pokoju ustanowionego łamać. Takci szable szczerbate/ z-gorącej krwie nie do końca wychedożonych Chrześcijan otarszy/ przyszło nam do pochew schować/ i przetarte/ i zemszone powieszać temlaki; Ale żądze nieuspokojone/ i niecierpliwa ręka/ i nie przyzwykły pokojem umysł w samym schodzeniu/ przemyślał o
było złe plemię kończyć potrzebá/ i iászczurcy wykorzeniwáć narod pozwolił/ i z-dobrotliwey natury Pańskiey wytknienia uźiáiánym użyczył/ á oni też porzućili oręża i woynę wczás. Bo nie tylko się Smolenska záprzeli i onych białych murow/ nie ręką ludzką robionych/ ále iako drugich Troianskich Neptunową z ále i Siewierszczyzny śiłá odbieżeć muśieli. Zeszły tedy niezwyćiężone Woyska Polskie z-ich gránic/ nie kazano i nászym pokoiu ustánowionego łamáć. Takći száble szczerbáte/ z-gorącey krwie nie do końcá wychedożonych Chrześcian otárszy/ przyszło nam do pochew schować/ i przetárte/ i zemszone powieszáć temlaki; Ale żądze nieuspokoione/ i niećierpliwa ręká/ i nie przyzwykły pokoiem umysł w samym schodzeniu/ przemyślał o
Skrót tekstu: PisMów_II
Strona: 76
Tytuł:
Mówca polski, t. 2
Autor:
Jan Pisarski
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
tem u przodków naszych niesłychany przywilej Ojczyznę tak gubi, a im cale nie jest potrzebny, toć dla Ojczyzny sakryfikować go trzeba. Ale tu cała jest trudność niektórych z Panów, mających w tym nie żaden publiczny, ale swój własny interes od utrzymywania tego przywileju odwrócić, tudzież obcych potajemnych nieprzyjaciół naszych. Lecz to nie są niezwyciężone trudności, kiedy senat, szlachecki stan żadne swoje a wielkie Ojczyzny w tym dobro postrzeże, kiedy i uzna, że z tego nieszczęśliwego zrzódła wszystkie na naród spływają nieszczęścia.
A jakże nie z tego jednego zrzódła? O czym tu zdrowym wątpić rozumem, na co palcem noc pokazywać w północy albo dzień w samo południe
tem u przodków naszych niesłychany przywilej Ojczyznę tak gubi, a im cale nie jest potrzebny, toć dla Ojczyzny sakryfikować go trzeba. Ale tu cała jest trudność niektórych z Panów, mających w tym nie żaden publiczny, ale swój własny interes od utrzymywania tego przywileju odwrócić, tudzież obcych potajemnych nieprzyjaciół naszych. Lecz to nie są niezwyciężone trudności, kiedy senat, szlachecki stan żadne swoje a wielkie Ojczyzny w tym dobro postrzeże, kiedy i uzna, że z tego nieszczęśliwego zrzódła wszystkie na naród spływają nieszczęścia.
A jakże nie z tego jednego zrzódła? O czym tu zdrowym wątpić rozumem, na co palcem noc pokazywać w północy albo dzień w samo południe
Skrót tekstu: KonSSpos
Strona: 193
Tytuł:
O skutecznym rad sposobie
Autor:
Stanisław Konarski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1760 a 1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1760
Data wydania (nie później niż):
1763
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma wybrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Juliusz Nowak-Dłużewski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1955
żałują że lwiech pazurów/ zębów jadowitych/ miązszych skor niedźwiedzych nie mają/ i nimi nie są. Turpe sanè bo człowiek zwierzę rozumne w towarzystwie kochające się być ma; jako do wiadomości naszej jeden pięknie podaje: Duas res natura dedit, quae hominem obnoxium caeteris, validissimum facerent, Rationem et societatem.Societas Państwa/ niezwyciężone królestwa/ żywot szczęśliwy/ żywot spokojny/ porodziła/ morzu/ ptakom/ bestiam/ rozkazować nauczyła. A możesz tam/ gdzie ludzkości ani łaskawości niemasz/ Societas być: Rzecz niepodobna. Albowiem ona wiąże; ta rozpara: ona pożyteczna; ta szko- dliwa: ona i nieznajomych ratuje; ta i bratem gardzi.
żáłuią że lwiech pázurow/ zębow iádowitych/ miązszych skor niedźwiedzych nie máią/ y nimi nie są. Turpe sanè bo człowiek zwierzę rozumne w towarzystwie kocháiące się być ma; iáko do wiádomośći nászey ieden pięknie podáie: Duas res natura dedit, quae hominem obnoxium caeteris, validissimum facerent, Rationem et societatem.Societas Páństwá/ niezwyćiężone krolestwa/ żywot sczęśliwy/ żywot spokoyny/ porodźiłá/ morzu/ ptákom/ bestyam/ roskázowáć náuczyłá. A możesz tám/ gdźie ludzkośći áni łáskawośći niemász/ Societas bydź: Rzecz niepodobna. Albowiem oná wiąże; tá rospara: oná pożyteczna; tá szko- dliwa: oná y nieznáiomych rátuie; ta y bratem gárdźi.
Skrót tekstu: KunWOb
Strona: G4v
Tytuł:
Obraz szlachcica polskiego
Autor:
Wacław Kunicki
Drukarnia:
Drukarnia dziedziców Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
jako Plutarcbus świadczy. RZECZYPOSPOLITEJ co jest RUINĄ
NAjwyższy Architekt Świata BÓG, tak Fundamenta Państwom jak Miny zasadza: Jemu właściwa rzecz struere, destruere: Jak Koronie przypisano, tak Krojestwom przypisz: Faber cudit, DEUS ludit, imponendo, deponendo, to primum et generale eversivum: któremu, ani Amunicje, ani wielkie Praesidia, niezwyciężone Fortyfikacje nie mogą resistere bez Min, Armat, Bomb Królestwa, Respublicae, Miasta z ziemią równiają, jeno Najwyższego Rządczy Sic volo, sic jubeo zajdzie ordynans, Jako mówi Daniel: Ipse transfert Regna, et constituit Reges. Na co plusquam Chrystiane mówi Filozof Rzymski Seneka: Perpetua illa in omnibus rebus Lex est, ut
iako Plutarcbus świadczy. RZECZYPOSPOLITEY co iest RUINĄ
NAywyższy Architekt Świata BOG, tak Fundamenta Państwom iak Miny zasadza: Iemu właściwa rzecz struere, destruere: Iak Koronie przypisano, tak Kroiestwom przypisz: Faber cudit, DEUS ludit, imponendo, deponendo, to primum et generale eversivum: ktoremu, ani Ammunicye, ani wielkie Praesidia, niezwyciężone Fortyfikacye nie mogą resistere bez Min, Armat, Bomb Krolestwa, Respublicae, Miasta z ziemią rowniaią, ieno Naywyższego Rządczy Sic volo, sic iubeo zaydzie ordynans, Iako mowi Daniel: Ipse transfert Regna, et constituit Reges. Na co plusquam Christiane mowi Filozof Rzymski Seneka: Perpetua illa in omnibus rebus Lex est, ut
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 436
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
swe/ i starają się o nie wszelakim sposobem. Cierpliwi są na głód/ i na pragnienie/ więcej niż który inszy naród w Europie/ co im też pomogło do zwycięstwa w wielu potrzebach. Będąc w obcych krajach bronią jeden drugiego/ i trzymają się w kupie/ co jest przyczyną/ iż ich wojska są jakby niezwyciężone. Na wojnach lepszy są pieszo/ a niż konno/ acz mają konie dziwnie osobliwe: a nawięcej rusznicami poczynają/ a niż inszą bronią. Pokrywają z wielką pilnością swoję słabość. Pokazują wielkie nabożeństwo ku kościołowi ś. i ku rzeczom Boskim. Co jaśnie wyświadczają nieoszacowane intraty tamtego Duchowieństwa: i zaiste ja tak wierzę/
swe/ y stáráią się o nie wszelákim sposobem. Cierpliwi są ná głod/ y ná prágnienie/ więcey niż ktory inszy narod w Europie/ co im też pomogło do zwyćięstwá w wielu potrzebách. Będąc w obcych kráiách bronią ieden drugiego/ y trzymáią się w kupie/ co iest przyczyną/ iż ich woyská są iákby niezwyćiężone. Ná woynách lepszy są pieszo/ á niż konno/ ácz máią konie dźiwnie osobliwe: á nawięcey rusznicámi poczynáią/ á niż inszą bronią. Pokrywáią z wielką pilnośćią swoię słábość. Pokázuią wielkie nabożeństwo ku kośćiołowi ś. y ku rzeczom Boskim. Co iásnie wyświádczáią nieoszácowáne intraty támtego Duchowieństwá: y záiste ia ták wierzę/
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 5
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
nie miała pro dispensanda ulla Lege Rzeczpospolita, czemu nie może na czwartym rozlazłym Sejmie dispensari Prawo 1717? Wierz mi W. Pan, że jeżeli co do tego mnie determinuje sentymentu, to te dwie paritates, jedna tam freqvens dispensatio Legis 1690. druga toties dispensata Lex o pieczęciach na Sejmie tylko, etc. Urgentur dwie niezwyciężone paritates, prima że Lex Anni 1690. decies dispensatur, ergo semel Lex Anni 1717. dispensari może. Druga paritas, Kanclerstwa i Podkan. dispensata Lege A. 1504. są rozdane nie na Sejmie więc Buławy etc. CZĘŚĆ TRZEĆIA. De executione rigorosa ad literam Prawa A. 1717.
§. I. ZIEMIANIN
nie miała pro dispensanda ulla Lege Rzeczpospolita, czemu nie może na czwartym rozlazłym Seymie dispensari Prawo 1717? Wierz mi W. Pan, że ieżeli co do tego mnie determinuie sentymentu, to te dwie paritates, iedna tam freqvens dispensatio Legis 1690. druga toties dispensata Lex o pieczęćiach na Seymie tylko, etc. Urgentur dwie niezwyćiężone paritates, prima że Lex Anni 1690. decies dispensatur, ergo semel Lex Anni 1717. dispensari może. Druga paritas, Kanclerstwa y Podkan. dispensata Lege A. 1504. są rozdane nie na Seymie więc Buławy etc. CZĘŚĆ TRZEĆIA. De executione rigorosa ad literam Prawa A. 1717.
§. I. ZIEMIANIN
Skrót tekstu: KonSRoz
Strona: 64
Tytuł:
Rozmowa pewnego ziemianina ze swoim sąsiadem
Autor:
Stanisław Konarski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
LXIII. Cenzura na progres rokoszu anni 1606 et sequenti anno i defekty jego, scripta anno 1608, 10 lanuarii. Iż każde poparcie armatae multitudinis aut militum delectu ex agris constat albo żołnierzem pieniężnym, piewsze rokosze dlatego były za przodków naszych duże i niezwyciężone, iż ich manus była de lege publica supremi magistratus auctoritate convocata, byli wszyscy optimates, urzędnicy wojenni, którzy w pewnym porządku rycerskim onę wielkość ludzi zatrzymywali. Kwitnęna (s) onych czasów dawnych barziej disciplina militaris, zaczym ludzie ad arma byli gotowszy i ochotniejszy, pod chorągwiami na pewne pułki i województwa na ruszeniu pospolitem
LXIII. Cenzura na progres rokoszu anni 1606 et sequenti anno i defekty jego, scripta anno 1608, 10 lanuarii. Iż każde poparcie armatae multitudinis aut militum delectu ex agris constat albo żołnierzem pieniężnym, piewsze rokosze dlatego były za przodków naszych duże i niezwyciężone, iż ich manus była de lege publica supremi magistratus auctoritate convocata, byli wszyscy optimates, urzędnicy wojenni, którzy w pewnym porządku rycerskim onę wielkość ludzi zatrzymywali. Kwitnęna (s) onych czasów dawnych barziej disciplina militaris, zaczym ludzie ad arma byli gotowszy i ochotniejszy, pod chorągwiami na pewne pułki i województwa na ruszeniu pospolitem
Skrót tekstu: CenzProgCz_III
Strona: 414
Tytuł:
Cenzura na progres rokoszu
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
