wasz strój/ ku niebieskiej chwale. Stąd/ waszę doskonałość/ A postoł zaczyna: Gdy skromny białymgłowom/ naprzód strój wspomina. Znać/ iż wiedział/ to pierwsze/ białej płci/ staranie/ Bogate/ wedle Mody/ nad innych ubranie. Stara się jaka taka/ by drugiej nie miała/ Któraby jej w niezwykłym stroju/ wydołała. Więc na to wiele czasu/ koszty niepojęte/ Lożą Panie/ krom strojów/ choć się zdadzą święte. Nic to/ drogo przepłacić/ byle co Modnego/ Byledruga/ nie miała stroju podobnego. Stąd wielka w sercu pycha/ wielkie rozumienie O sobie; stąd uboższych/ lekkie poważenie. Aleć
wász stroy/ ku niebieskiey chwale. Ztąd/ wászę doskonáłość/ A postoł záczyná: Gdy skromny białymgłowom/ náprzod stroy wspominá. Znáć/ iż wiedźiał/ to pierwsze/ biáłey płći/ stáránie/ Bogáte/ wedle Mody/ nád innych vbránie. Stara się iáká táka/ by drugiey nie miáłá/ Ktoraby iey w niezwykłym stroiu/ wydołáłá. Więc ná to wiele czasu/ koszty niepoięte/ Lożą Pánie/ krom stroiow/ choć się zdádzą święte. Nic to/ drogo przepłáćić/ byle co Modnego/ Byledruga/ nie miałá stroiu podobnego. Ztąd wielka w sercu pychá/ wielkie rozumienie O sobie; ztąd vboższych/ lekkie powáżenie. Aleć
Skrót tekstu: ŁączZwier
Strona: Cv
Tytuł:
Nowe zwierciadło
Autor:
Jakub Łącznowolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
i mięszkać z nim współ w ścisłym Zakonie. HISTORIA Z. JANA DAMASCENA, Psal. 39.
W tym postrzeże jaskinią za natchnieniem Boga, Do której śladem ludzkim miała bita droga Ciasny tor. tej po bokach rozrosłe pokrzywy Kwitły, a na wierzchu jej chwast rósł, i bluszcz krzywy. Do tej swe po niezwykłym schodzie stopy zmyka, A w tym otworzywszy drzwi znajdzie Pustelnika, Którego obłapiwszy wdzięcznie, miał pytanie O Barlaamie, gdzieby swe trzymał mieszkanie. Potym o swych mu przygód stanie opowiadał, A gdy się o mieszkaniu swojego wybadał Mistrza, którego szukał, szedł drogą niemylną Do jamy Barlaama z kwapliwością pilną: Tak myśliwiec łakomy
y mięszkać z nim wspoł w ścisłym Zakonie. HISTORYA S. IANA DAMASCENA, Psal. 39.
W tym postrzeże iáskinią zá nátchnieniem Bogá, Do ktorey śládem ludzkim miałá bita drogá Ciásny tor. tey po bokách rozrosłe pokrzywy Kwitły, á ná wierzchu iey chwast rosł, y bluszcz krzywy. Do tey swe po niezwykłym schodźie stopy zmyka, A w tym otworzywszy drzwi znaydźie Pustelniká, Ktorego obłápiwszy wdźięcznie, miał pytánie O Barláámie, gdźieby swe trzymał mieszkánie. Potym o swych mu przygod stanie opowiádał, A gdy się o mieszkániu swoiego wybádał Mistrzá, ktorego szukał, szedł drogą niemylną Do iámy Bárláámá z kwápliwością pilną: Ták myśliwiec łákomy
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 280
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
. I. M. Frymark jaki z szkodą Rzeczypospolitej korony Polskiej. Ale na to, abyśmy K. I. M. prosili o lepszy rząd w Polsce; tak w obronie jako i sprawiedliwości świętej, której prawie nie mamy. A też bez Kolegów Braci Naszych Senatorów wszytkich Polskich niemożem na tym Sejmie Budzyńskim niezwykłym nic stanowić. Król Ludwik bacząc że in publica nie mógł nic na nich wymoc, rzucił się do Prywaty: Ruzciwszy miedzy nie złotą perswazją, która przemogłą wszytko co chciał. A Król Prywatniki upewnił za wszelakie niebezpieczeństwo od Braci Polskich, których do tego konsensu w rychle miał był przywieść; na czym się bardzo omylił i
. I. M. Frymark iaki z szkodą Rzeczypospolitey korony Polskiey. Ale na to, abyśmy K. I. M. prośili o lepszy rząd w Polszcze; tak w obronie iako y sprawiedliwośći świętey, ktorey prawie nie mamy. A tesz bez Kolegow Braći Naszych Senatorow wszytkich Polskich niemożem na tym Seymie Budzynskim niezwykłym nic stanowic. Krol Ludwik bacząc żę in publica nie mogł nic na nich wymoc, rzućił się do Prywaty: Ruzciwszy miedzy nie złotą perswazyą, ktora przemogłą wszytko co chćiał. A Krol Prywatniki upewnił za wszelakie niebespieczenstwo od Braci Polskich, ktorych do tego konsensu w rychle miał był przywieść; ná czym się bardzo omylił y
Skrót tekstu: MurChwałPam
Strona: Y4
Tytuł:
Pamiętnik albo Kronika Pruskich Mistrzów i Książąt Pruskich
Autor:
Mikołaj Chwałkowski
Drukarnia:
Jan Tobiasz Keller
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1712
Data wydania (nie wcześniej niż):
1712
Data wydania (nie później niż):
1712
