nędznym, Menelausie, stałeś się żebrakiem. Nieraz więc w rękę syrakuskiego tyrana miasto berła łopatka żaczków była dana. Godne płaczu przykłady, trudno się ich wstydzić i ubogim nędzarzom wolą Bożą brzydzić, aleć w mojej ruinie dobrowolna praca, gdy ciężary ponoszę, łzy we wstyd obraca. Tak i Samson, kiedy go nożyczki zdradziły, umyślny kontempt poniósł przez utratę siły. Bogdajby mię skarano służebną robotą! Zniosłaby ręka pracę szlachetna z ochotą, ale piersi odważać na sprosne ciężary, nad jarzmo niewolnice – rzecz ciężka bez miary! Wstydzę się już swych przyczyn, ach, wstydzę sowicie, ganiąc swój wynalazek, com robiła skrycie!
nędznym, Menelausie, stałeś się żebrakiem. Nieraz więc w rękę syrakuskiego tyrana miasto berła łopatka żaczków była dana. Godne płaczu przykłady, trudno się ich wstydzić i ubogim nędzarzom wolą Bożą brzydzić, aleć w mojej ruinie dobrowolna praca, gdy ciężary ponoszę, łzy we wstyd obraca. Tak i Samson, kiedy go nożyczki zdradziły, umyślny kontempt poniósł przez utratę siły. Bogdajby mię skarano służebną robotą! Zniosłaby ręka pracę szlachetna z ochotą, ale piersi odważać na sprosne ciężary, nad jarzmo niewolnice – rzecz ciężka bez miary! Wstydzę się już swych przyczyn, ach, wstydzę sowicie, ganiąc swój wynalazek, com robiła skrycie!
Skrót tekstu: HugLacPrag
Strona: 39
Tytuł:
Pobożne pragnienia
Autor:
Herman Hugon
Tłumacz:
Aleksander Teodor Lacki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1673
Data wydania (nie wcześniej niż):
1673
Data wydania (nie później niż):
1673
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Krzysztof Mrowcewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1997
/ i zaś gałka pod innemi dwiema prętami jego: tak będzie pod sześcią prętów z świecznika wychodzących. 36. Gałki ich i pręty ich z niego będą/ to wszystko cało kowane z szczerego złota będzie. 37. Uczynisz też siedm lamp jego/ i zaświecisz lampy jego/ aby świeciły po stronach jego. 38. Nożyczki też jego/ i kaganki jego ze złota szczerego. 39. Z talentu złota szczerego uczynisz go/ i wszystko naczynie jego. 40. Patrzajże abyś uczynił wszystko według podobieństwa tego/ któreć ukazano na gorze. Rozd. XXV. EKsODUS. Rozd. XXVI. ROZDZIAŁ XXVI. Budowanie Przybytku Pańskiego, opona yzasłona
/ y záś gałká pod innemi dwiemá prętámi jego: tak będźie pod sześćią prętow z świeczniká wychodzących. 36. Gałki ich y pręty ich z niego będą/ to wszystko cáło kowáne z szczerego złotá będźie. 37. Uczynisz też śiedm lámp jego/ y záświećisz lámpy jego/ áby świećiły po stronách jego. 38. Nożyczki też jego/ y kágánki jego ze złotá szczerego. 39. Z tálentu złotá szczerego uczynisz go/ y wszystko naczynie jego. 40. Pátrzájże ábyś uczynił wszystko według podobieństwá tego/ ktoreć ukázano ná gorze. Rozd. XXV. EXODUS. Rozd. XXVI. ROZDZIAŁ XXVI. Budowánie Przybytku Páńskiego, oponá yzasłoná
Skrót tekstu: BG_Wj
Strona: 82
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Wyjścia
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
15 julii 1647 darowana.
14. Lichtarzów para srebrnych, stołowych, kwadratowych, które w sobie niosą grzywien 6 bez łutów trzech, od Jego Mści Pana Jana Glinki łowczego halickiego 22 octobris 1647 oddane.
15. Lichtarzyków lilijkowych para, które sprawił ksiądz Wolski za swego urzędu, które są zawsze przy ołtarzu.
16. Nożyczki srebrne, małe, do ucierania świc, od P. Budkowskiej darowane 4 decembris 1647, które były nalezione, jednak oddane są temu, który je był zgubił.
17. Kociełek srebrny od Jej Mści Paniej Krosnowskiej do kaplice dany na święconą wodę. Anno Domini 1646.
18. Lichtarzów para srebrnych, trogranistych, które
15 julii 1647 darowana.
14. Lichtarzów para srebrnych, stołowych, kwadratowych, które w sobie niosą grzywien 6 bez łutów trzech, od Je^o^ Mści Pana Jana Glinki łowczego halickiego 22 octobris 1647 oddane.
15. Lichtarzyków lilijkowych para, które sprawił ksiądz Wolski za swego urzędu, które są zawsze przy ołtarzu.
16. Nożyczki srebrne, małe, do ucierania świc, od P. Budkowskiej darowane 4 decembris 1647, które były nalezione, jednak oddane są temu, który je był zgubił.
17. Kociełek srebrny od Jej Mści Paniej Krosnowskiej do kaplice dany na święconą wodę. Anno Domini 1646.
18. Lichtarzów para srebrnych, trogranistych, które
Skrót tekstu: InwDomLwowGęb
Strona: 309
Tytuł:
Inwentarz akcesyjny kaplicy Domagaliczów
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1645 a 1702
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1702
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
VI. DIAMÓG.
Powiedz jedno/ oto tym kyjem ci dam/ jeśli co powiesz.
Nie boję się ja twojej groźby. VII. DIALÓG. Siódma Rozmowa/ kiedy spać idą.
DZiewko/ zapal mi świecę/ a przynieś mi wody na nogi. Ej czyścieś wyszorowała lichtarz/ wej jako się łskni. A nożyczki kędy/ nie możesz wszystko razem przynieść. Dziatki zewłóczcie się/ a umycie nogi. Ściel łoże/ czyliś już posłała. Juści posłano. Niechaj ci dadzą białe poszewki/ a powlecz poduszki/ także i zwierzchnią i o spodnią pierzynę. Stanie się jak W. M każesz. Ktożto prześcieradło tak pomazał/ albo pies
VI. DIAMOG.
Powiedz iedno/ oto tym kyiem ći dam/ ieśli co powiesz.
Nie boię śię ia twoiey groźby. VII. DIALOG. Siodma Rozmowá/ kiedy spáć idą.
DZiewko/ zápal mi świecę/ á przynieś mi wody ná nogi. Ey cżyśćieś wyszorowáłá lichtarz/ wey iáko śię łskni. A nożycżki kędy/ nie możesz wszystko rázem przynieść. Dźiatki zewłocżćie śię/ á vmyćie nogi. Sćiel łoże/ cżyliś iuż posłáłá. Iuśći posłano. Niechay ći dádzą białe poszewki/ á powlecż poduszki/ tákże y zwierzchnią y o spodnią pierzynę. Stánie śię iák W. M każesz. Ktożto prześćierádło ták pomázał/ álbo pies
Skrót tekstu: VolcDial
Strona: 14
Tytuł:
Viertzig dialogi
Autor:
Nicolaus Volckmar
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
rozmówki do nauki języka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
