wyśpiewuję, Aby, gdy mi me zmysły śmiertelność skrępuje, Te po mnie duchem twoim otchnione zostały I w grobie popiół kości mych nie był bez chwały. ROZMOWA ŻARTOWAŻNA Damon
Do nas, Tyrsy! Nie pryciaj, nasz kochany nosie, Podobno zguby szukasz? Tyrsis
Tak jest, złotowłosie, Że do was pewnie śpieszę. Nos, co się rozkłada Na mej twarzy, o zgubie u was mej powiada: O kozie z koźlętami. I oko skakało Niedaremno mi prawe — nadzieję dawało Widzenia mi dobrego. A jako odbiegło Psie to mięso, już słońce dobrze w górę wbiegło. Damon
Dobry nos; węchu także musi być dobrego, Że cię przywiódł
wyśpiewuję, Aby, gdy mi me zmysły śmiertelność skrępuje, Te po mnie duchem twoim otchnione zostały I w grobie popiół kości mych nie był bez chwały. ROZMOWA ŻARTOWAŻNA Damon
Do nas, Tyrsy! Nie pryciaj, nasz kochany nosie, Podobno zguby szukasz? Tyrsis
Tak jest, złotowłosie, Że do was pewnie śpieszę. Nos, co się rozkłada Na mej twarzy, o zgubie u was mej powiada: O kozie z koźlętami. I oko skakało Niedaremno mi prawe — nadzieję dawało Widzenia mi dobrego. A jako odbiegło Psie to mięso, już słońce dobrze w górę wbiegło. Damon
Dobry nos; węchu także musi być dobrego, Że cię przywiódł
Skrót tekstu: GawBukBar_II
Strona: 129
Tytuł:
Bukolika albo sielanki nowe
Autor:
Jan Gawiński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
sielanki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1668
Data wydania (nie wcześniej niż):
1668
Data wydania (nie później niż):
1668
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
