żałuje/ jeśli obojga nienawidzi/ przecię sumnienia strzeże. Ale przy tej zacnej gromadzie nic potym dyskurować. Ja widzę/ że nie jest ten przy Dworze Pańskim obyczaj/ żeby się cokolwiek zasług wspominać miało: ponieważ ten czas Ich Mć pokrewni uniżenie dziękują W. M. PP. za takiej dobroczynności przykład i za takiej ludzkości oświadczenie. Bogdajże pokrewnością i przykładem w potomstwie swym ten zmarły żył/ i słynął. Dziękują i powtórę Wmciom wszytkim swym i własnego Domu swego imieniem/ żeście się WM. do tak żałosnego Aktu nie lenili stawić. Zawarte zmarłe oczy już na to nie patrzą/ próżny proch i spruchniałe ciało o to nie
żałuie/ ieśli oboygá nienáwidźi/ przećię sumnienia strzeże. Ale przy tey zacney gromadźie nic potym diskurowáć. Ia widzę/ że nie iest ten przy Dworze Páńskim obycżay/ żeby sie cokolwiek zasług wspomináć miáło: ponieważ ten czás Ich Mć pokrewni vniżenie dźiękuią W. M. PP. zá tákiey dobrocżynnośći przykłád y zá takiey ludzkośći oświadczenie. Bogdayże pokrewnośćią y przykłádem w potomstwie swym ten zmárły żył/ y słynął. Dźiękuią y powtorę Wmćiom wszytkim swym y własnego Domu swego imieniem/ żeśćie sie WM. do ták żáłosnego Aktu nie lenili stáwić. Záwárte zmárłe ocży iuż na to nie pátrzą/ prożny proch y spruchniałe ćiáło o to nie
Skrót tekstu: SpiżAkt
Strona: G2
Tytuł:
Spiżarnia aktów rozmaitych przy zalotach, weselach, bankietach, pogrzebach
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
Monastyra Pieczarskiego. Traktatu wtórego Cuda i Paraeneses. PAEAENESIS. T. A. 22. qu: 88. 5.
OBiat/ lubo obrzekanie się/ lubo też z Łacińska votum rzeczone od woli/ jakoby od pierwszego/ który rozum nasz nachyla do obiecania/ i jest obietnica ten obrok Bogu uczyniona; lubo też jest oświadczenie niejakiejś wolnej obietnice/ która ma być Bogu z tych rzeczy/ które są Boże: i obwiązuje zamysł obrzekającego od oddania zaraz; gdyż mówi: Gdy ślub twój poślubi Panu Bogu swemu/ nie będziesz zwłaszczał oddać/ boć się go będzie upominał Pan Bóg twój: a jeślibyś zwłaczał /za grzech ci poczytano będzie
Monástyrá Pieczárskiego. Tráctatu wtorego Cudá y Paraeneses. PAEAENESIS. T. A. 22. qu: 88. 5.
OBiát/ lubo obrzekánie się/ lubo też z Lácińská votum rzeczone od woli/ iákoby od pierwszego/ ktory rozum nász náchyla do obiecánia/ y iest obietnicá ten obrok Bogu vczyniona; lubo też iest oświádczenie nieiákieyś wolney obietnice/ ktora ma bydź Bogu z tych rzeczy/ ktore są Boże: y obwiązuie zamysł obrzekáiącego od oddánia záraz; gdyż mowi: Gdy ślub twoy poślubi Pánu Bogu swemu/ nie będźiesz zwłaszczał oddáć/ boć się go będźie vpominał Pan Bog twoy: á ieslibyś zwłaczał /zá grzech ći poczytano będźie
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 187.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
najmniejszą rzecz, a przeciwko Bohuszowi tylko jeden Giecewicz, podstoli wileński, człek mało rozsądku mający, stawał, że od jego żony wziął wyżej wyrażoną czapeczkę nocną. Trwały te wniesienia przez całe ranne sądy, na których był Bohusz i oświadczył się z tym, że na te zarzuty będzie na poobiednich justyfikował się sądach, które oświadczenie barzo mu pomocne było, bo gdyby się był nie oświadczył i tym nie oszukał, tedy go miano pod wartę wziąć, aby koniecznie stawał i aby za jego stawaniem
był dekret ferowany ex controversiis oczywisty. Ale Bohusz, przebywszy te fatalne ranne sądy, już na poobiednie nie przyszedł i oświadczywszy się przez patrona, że nie
najmniejszą rzecz, a przeciwko Bohuszowi tylko jeden Giecewicz, podstoli wileński, człek mało rozsądku mający, stawał, że od jego żony wziął wyżej wyrażoną czapeczkę nocną. Trwały te wniesienia przez całe ranne sądy, na których był Bohusz i oświadczył się z tym, że na te zarzuty będzie na poobiednich justyfikował się sądach, które oświadczenie barzo mu pomocne było, bo gdyby się był nie oświadczył i tym nie oszukał, tedy go miano pod wartę wziąć, aby koniecznie stawał i aby za jego stawaniem
był dekret ferowany ex controversiis oczywisty. Ale Bohusz, przebywszy te fatalne ranne sądy, już na poobiednie nie przyszedł i oświadczywszy się przez patrona, że nie
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 665
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
osobna osobam należące: Kędy się mianuje; Zbierka na ubogie/ obietnica przyścia do nich Apostołskiego/ zlecenie o Tymoteuszu/ wymowienie Apollosa/ napomnienie do stateczności w wierze i w miłości/ świadectwo Stefanowi i domowi jego dane/ pozdrowienie rozmaitych osób/ klątwa na obłudniki CHrystusa Pana nie miłujące/ Modlitwa Apostołska/ i jego się oświadczenie o miłości przeciwko Koryntczykom: co wszystko się zamyka w 16. rozdziale. ROZDZIAŁ I. Po zaleceniu Koryntów. 12. ich niezgody strofuje, i od hardości do pokory prowadzi. 19. PAn Bóg mądrość niebieską, nie w mądrości tego świata, ale w głupstwie podawa. 16. Z więtszej części podłe sobie osoby
osobná osobam należące: Kędy śię miánuje; Zbierká na ubogie/ obietnicá przyśćia do nich Apostolskiego/ zlecenie o Tymoteuszu/ wymowienie Apollosá/ nápomnienie do státecżnosći w wierze y w miłośći/ świádectwo Stefanowi y domowi jego dáne/ pozdrowienie rozmájitych osob/ klątwá ná obłudniki CHrystusá Páná nie miłujące/ Modlitwá Apostolska/ y jego śię oświadcżenie o miłośći przećiwko Koryntczykom: co wszystko śię zámyka w 16. rozdźiale. ROZDZIAŁ I. Po záleceniu Koryntow. 12. jich niezgody strofuje, y od hárdośći do pokory prowádźi. 19. PAn Bog mądrość niebieską, nie w mądrośći tego świátá, ále w głupstwie podawa. 16. Z więtszey częśći podłe sobie osoby
Skrót tekstu: BG_1Kor
Strona: 175
Tytuł:
Biblia Gdańska, Pierwszy list do Koryntian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
małżonki swojej a matki mianowanych dziatek, będąc wstępniem a młyn spustoszony zastawszy, łożył koszta swojem własnym nakładem na poprawę i restauracją młyna, zło. obłożonych 60 w regestrze verificowal: naprzod zbudował sąsiek nowy, komór nowych dwie, wyszkę, także nową izbę, podłożył młynicę, staw wyszlamował, upraszał tedy, aby to jego oświadczenie łozonego kosztu było przyjęte i koszt łozony za pracą jego nieginął, i na potym, jeżeliby większa łozył, wszelaką sobie całość przestrzega; stosując się tedy, na prośbę i żądanie mianowanego lurczyka, młynarza, teraźniejszego małżonka Agniszki Smiglowej, wynalazło prawo, za ządaniem mianowanego Pana Andrzeja Kwolkiewicza, jako namiestnika, aby tedy
małżonki swoiey a matki mianowanych dziatek, będąc wstępnięm a młyn spustoszony zastawszy, łożył koszta swoięm własnym nakładęm na poprawę y restauratią młyna, zło. obłożonych 60 w regestrze verificowal: naprzod zbudował sąsiek nowy, komor nowych dwie, wyszkę, także nową izbę, podłożył młynicę, staw wyszlamował, upraszał tedy, aby to iego oswiadczenie łozonego kosztu było przyięte y koszt łozony za pracą iego nieginął, y na potym, iezeliby większa łozył, wszelaką sobie całość przestrzega; stosuiąc się tedy, na prozbę y żądanie mianowanego lurczyka, młynarza, teraznieyszego małżonka Agniszki Smiglowey, wynalazło prawo, za ządaniem mianowanego Pana Andrzeia Kwolkiewicza, iako namiestnika, aby tedy
Skrót tekstu: KsJasUl_2
Strona: 441
Tytuł:
Księga gromadzka wsi Wola Jasienicka, cz. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wola Jasienicka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1672 a 1697
Data wydania (nie wcześniej niż):
1672
Data wydania (nie później niż):
1697
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
przez usta twoich Kaznodziejów zaniesiony zachodzi. Między inszemi o twoich cudownych Dziełach, świadczy to Miejsce święte, drogim depozytem twoim ubogacone, uwielbione, żywe daje na każdy dzień świadectwo, wielkich czynów twoich, niezliczonych łask twoich; które tu wpotrzebach swoich uciekający się wszyscy, hojnie czerpają, skutecznie wszyscy odbierają: atoli że zachodzi oświadczenie samego Chrystusa, który lubo się Bratem swoich wiernych liczy, vade ad Frates meos; nie do wszytkich jednak, choćby i prorokowali, i diabły wyganiali, i cuda rozliczne czynili, z Braterstwem swoim przyznawać się chce. Domine nonne in nomine tuo prophetauimus, daemonia eiecimus, virtutes multas fecimus? et tunc confitebor illis,
przez ustá twoich Káznodźieiow zánieśiony záchodźi. Między inszemi o twoich cudownych Dźiełach, świádczy to Mieysce święte, drogim depozytem twoim ubogácone, uwielbione, żywe dáie ná káżdy dźień świádectwo, wielkich czynow twoich, niezliczonych łask twoich; ktore tu wpotrzebách swoich ućiekáiący się wszyscy, hoynie czerpáią, skutecznie wszyscy odbieráią: átoli że záchodźi oświádczęnie sámego Chrystusa, ktory lubo się Brátem swoich wiernych liczy, vade ad Frates meos; nie do wszytkich iednák, choćby y prorokowáli, y diabły wyganiáli, y cudá rozliczne czynili, z Bráterstwem swoim przyznáwáć się chce. Domine nonne in nomine tuo prophetauimus, daemonia eiecimus, virtutes multas fecimus? et tunc confitebor illis,
Skrót tekstu: PiskorKaz
Strona: 818
Tytuł:
Kazania na Dni Pańskie
Autor:
Sebastian Jan Piskorski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1706
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1706
możności naszej; tym tam Łazarzom afektu naszego. Gdyż sam tego po nas potrzebuje, najmiłosierniejszy on żywych i umarłych Sędzia: i wdzięcznie to przyjmuje; kiedy wszyscy tak za żywota, jako i po śmierci, wzajemną sobie czyniemy usługę; i ratunek dajemy. Tego po nas potrzebuje najmiłosierniejszy Pan nasz, i to od nas oświadczenie, wszytkim w Panu zasypiającym uczynione, wdzięcznie bardzo odbiera. hoc misericors ille vult et gratum habet. Część III. Kazanie Pierwsze
10. Poświęćmysz tedy ręce nasze, poświęćmy usta nasze, poświęćmy serca nasze, pamięć naszę; przykładem samego, który jest Najświętszy: przykładem tej tu Świętej Miłosierdzia Konfraterniej: jako o żywych w
możnośći nászey; tym tám Łázárzom áffektu nászego. Gdyż sąm tego po nas potrzebuie, naymiłośiernieyszy on żywych y umárłych Sędźia: y wdźięcznie to przyimuie; kiedy wszyscy ták zá żywotá, iáko y po śmierći, wzáiemną sobie czynięmy usługę; y rátunek dáięmy. Tego po nas potrzebuie naymiłośiernieyszy Pan nász, y to od nas oświádczęnie, wszytkim w Pánu zásypiáiącym uczynione, wdźięcznie bárdzo odbiera. hoc misericors ille vult et gratum habet. Część III. Kazanie Pierwsze
10. Poświęćmysz tedy ręce násze, poświęćmy ustá násze, poświęćmy sercá násze, pámięć nászę; przykłádem sámego, ktory iest Nayświętszy: przykłádem tey tu Swiętey Miłośierdźia Konfraterniey: iáko o żywych w
Skrót tekstu: PiskorKaz
Strona: 850
Tytuł:
Kazania na Dni Pańskie
Autor:
Sebastian Jan Piskorski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1706
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1706
