Złote obiecadło. A 1.
Abyś tylko samemu ufał Bogu swemu, Pamiętaj, a nie dufaj człeku śmiertelnemu. W tym nadzieję swą połóż, w tym ugruntuj wiarę. Krom tej wiary na świecie wszytko miej za marę. B. 2.
Bierz się mocno do sławy poczciwej a pilnie Ćwicz się w cnocie, sromoty strzegąc
Złote obiecadło. A 1.
Abyś tylko samemu ufał Bogu swemu, Pamiętaj, a nie dufaj człeku śmiertelnemu. W tym nadzieję swą położ, w tym ugruntuj wiarę. Krom tej wiary na świecie wszytko miej za marę. B. 2.
Bierz się mocno do sławy poczciwej a pilnie Ćwicz się w cnocie, sromoty strzegąc
Skrót tekstu: ZłObiecWir_II
Strona: 309
Tytuł:
Złote obiecadło
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1675
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1911
tej Arystoteles poczynał swe imię: Ten rozumem, a tamci męstwem przodek bierą; Przeto się szlachta polska A pisze literą. 132. DO NIEUKA HERBOWNEGO
W herbie nosisz literę; wierę, nie do ładu, Dwu liter nie umiejąc, miły bracie, składu. Przynamniej co rok inszą każ rznąć na pieczęci. Aż całe obiecadło wlezieć do pamięci. 133. O JEDNEJ HERBOWNEJ
Grzeczna, i posag dobry, na twarzy nieżadna, Pewnie hożo tańcuje, w opasaniu ładna, W herbie ma A literę, szlachcianka jest cale, Kłaniałbym się jej nisko, kiedyby nie: Ale. KITA 134. DO JEDNEGO
Patrzyłem, kiedyś
tej Arystoteles poczynał swe imię: Ten rozumem, a tamci męstwem przodek bierą; Przeto się szlachta polska A pisze literą. 132. DO NIEUKA HERBOWNEGO
W herbie nosisz literę; wierę, nie do ładu, Dwu liter nie umiejąc, miły bracie, składu. Przynamniej co rok inszą każ rznąć na pieczęci. Aż całe obiecadło wlezieć do pamięci. 133. O JEDNEJ HERBOWNEJ
Grzeczna, i posag dobry, na twarzy nieżadna, Pewnie hożo tańcuje, w opasaniu ładna, W herbie ma A literę, szlachcianka jest cale, Kłaniałbym się jej nisko, kiedyby nie: Ale. KITA 134. DO JEDNEGO
Patrzyłem, kiedyś
Skrót tekstu: PotPoczKuk_III
Strona: 455
Tytuł:
Poczet herbów szlachty
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
herbarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
okularów ślepy: Śmieją się jedni, drudzy dla jego wygody Chcą szkło z drutu wybierać, ale bez swej szkody; Że też trafił do jednej niecnotliwej baby. Ta mu odpowie, że ma; ów jej prosi, aby Pokazała, jeśli mu do nosa przypadło. „Owszem — rzecze — wielkie w nim zda się obiecadło.” Wraz podniósszy koszulę: „Włóżże sam nos, głupi! Będziesz widział, choć ci kto i drugie wyłupi; Ale trzeba przypłacić okularów ortem.” A ten, plunąwszy, dalej: „Weźm, diable, i z szkortem.” 9. PRZY POSŁANIU FRASZEK PO NABOŻNYCH RZECZACH
Nie barzoć to do
okularów ślepy: Śmieją się jedni, drudzy dla jego wygody Chcą szkło z drutu wybierać, ale bez swej szkody; Że też trafił do jednej niecnotliwej baby. Ta mu odpowie, że ma; ów jej prosi, aby Pokazała, jeśli mu do nosa przypadło. „Owszem — rzecze — wielkie w nim zda się obiecadło.” Wraz podniósszy koszulę: „Włóżże sam nos, głupi! Będziesz widział, choć ci kto i drugie wyłupi; Ale trzeba przypłacić okularów ortem.” A ten, plunąwszy, dalej: „Weźm, diable, i z szkortem.” 9. PRZY POSŁANIU FRASZEK PO NABOŻNYCH RZECZACH
Nie barzoć to do
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 235
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
ludzi bywałych/ i z ksiąg doświadczonych/ co tu pisał/ wyczerpnął: i ten drugi/ coby sam chciał nawiedzić/ i oglądać kraje którekolwiek/ stądże będzie mógł mieć wprzód informacją/ i regestr nie jaki/ do snadniejszego i porządniejszego uprawowania krajów/ Monarchów/ i przymiotów ich: i stanie ta książka dobre obiecadło każdemu do Kosmografiej/ i do historyjej wszelakiej/ a zwłaszcza do świeżej. A tęć ja książkę/ będąc w Moskwie z I. M. Wielmożnym Panem Mikołajem Oleśnickim/ Kaszt: Małóg: Panem i dobrodziejem moim/ mając potrosze wolnego czasu od moich powinnych kapłańskich i zakonnych zabaw/ nie mogąc tez służyć zbawieniu tamtego narodu
ludźi bywáłych/ y z kśiąg doświádczonych/ co tu pisał/ wyczerpnął: y ten drugi/ coby sam chćiał náwiedźić/ y oglądáć kráie ktorekolwiek/ ztądże będźie mogł mieć wprzod informátią/ y regestr nie iáki/ do snádnieyszego y porządnieyszego vpráwowánia kráiow/ Monárchow/ y przymiotow ich: y stánie tá kśiążká dobre obiecádło káżdemu do Kosmográphiey/ y do historiey wszelákiey/ á zwłasczá do świeżey. A tęć ia kśiążkę/ będąc w Moskwie z I. M. Wielmożnym Pánem Mikołáiem Oleśnickim/ Kászt: Máłog: Pánem y dobrodźieiem moim/ máiąc potrosze wolnego czásu od moich powinnych kápłáńskich y zakonnych zabaw/ nie mogąc tez służyć zbáwieniu támtego narodu
Skrót tekstu: BotŁęczRel_III
Strona: 4
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. III
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
A puściwszy na stronę to zgorzałe piekło/ Znowuc powiem do tego co się wyżej rzekło. Jam się w Czyśću urodził/ chrzciłem sięw Jordanie/ Teraz nie barzo dawno już po świętym Janie. Uczyłem się w Paryżu obiecadła w szkole/ I książkim już pogubił pojadły ich mole. Yże brzydko co sobie wspomnie obiecadło/ Siłam przynim ucierpiał/ bogdaj diabła z jadło. Więc zaś kiedy przystała ona Gramatyka/ Tać zemnie uczynieła nie raz Męczennika. Co raz deklinowano/ to koło mnie wartes/ Akazdą raz na ławkę/ dicas quot sunt partes Ach niestetyż/ już mniej/ długoż tego będzie/ Toć mnie noszą
A puśćiwszy ná stronę to zgorzáłe piekło/ Znowuc powiem do tego co się wyżey rzekło. Iam się w Czyśću vrodźił/ chrzćiłem sięw Iordánie/ Teraz nie bárzo dawno iuż po świętym Ianie. Vczyłem się w Páryżu obiecádła w szkole/ Y kśiąszkim iuż pogubił poiádły ich mole. Yże brzytko co sobie wspomnie obiecádło/ Siłam przynim vćierpiał/ bogday diabłá z iádło. Więc záś kiedy przystáłá oná Grámátyká/ Táć zemnie vczyniełá nie raz Męczenniká. Co raz deklinowano/ to koło mnie wartes/ Akázdą raz ná ławkę/ dicas quot sunt partes Ach niestetysz/ iuż mniei/ długoż tego będźie/ Toć mnie noszą
Skrót tekstu: NowSow
Strona: A2
Tytuł:
Nowy Sowiźrzał abo raczej Nowyźrzał
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1684
Data wydania (nie wcześniej niż):
1684
Data wydania (nie później niż):
1684
w opisaniu i notowaniu Maniera podaje się. REMANENTY, to jest: Jakim Stylem ich być ma Specyfikacja? ModelUSZ INWENTARZA. Jako, być ma każda rzecz compendiosè, cum Distinctione & Specifioátione (która się tylko przy, Majętności na gruncie znajdzie, minima quae[...] , kładąc) opisana i konotowana. TABVLA MVLTIPLICATIONIS . Abo, Obiecadło Arytmetyczne. Specyfikacja, Numeracjej i Summowania. EKsPLIKACJA Fraccji Arytmetycznych, także różnych Miar, na: Ćwiertnia, Korzec, Garniec, Kwartę, Łokieć, etc. Wagi, Na Cetnar, Kamień, Grzywne, Funt, etc. Liczby. Na Balle. Postaw, Sztukę, Pułsetek, Kopę, Łaszt, Sorok,
w opisániu y notowániu Mánierá podáie się. REMANENTY, to iest: Iákim Stylęm ich bydź ma Specifikácya? MODELLVSZ INWENTARZA. Iáko, bydż ma káżda rzecz compendiosè, cum Distinctione & Specifioátione (ktora się tylko przy, Máiętnośći ná grunćie znaydżie, minima quae[...] , kłádąc) opisána y konnotowána. TABVLA MVLTIPLICATIONIS . Abo, Obiecádło Arythmetyczne. SPECIFIKACYA, Numerácyey y Summowánia. EXPLIKACYA Fráctiey Arythmetycznych, tákże rożnych Miar, ná: Cwiertnia, Korzec, Gárniec, Kwartę, Łokieć, etc. Wagi, Ná Cetnar, Kámień, Grzywne, Funt, etc. Liczby. Ná Bálle. Postaw, Sztukę, Pułsetek, Kopę, Łaszt, Sorok,
Skrót tekstu: HaurEk
Strona: 12
Tytuł:
OEkonomika ziemiańska
Autor:
Jakub Kazimierz Haur
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
poradniki
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
