, bydło, są wyśmienite. Rząd jest Monarchiczny i dziedziczny: jeśliby Familia panująca w Linii męskiej ustała, spada Sukcesia na linię Białogłowską. Król Hiszpański we wszystkich czterech częściach świata ma sobie podległe Kraje, przeto można mówić, że w Państwie jego nigdy słońce nie zachodzi. To Królestwo jest Religii Katoickiej Rzymskiej, żadnych odszczepieńców od Kościoła Katolickiego cierpieć nie może, ma u siebie Z. Inkwizycią na zniszczenie herezyj i zgorszenia. Hiszpanów pospolicie mają za dumnych i pysznych, przyznać im jednak potrzeba, że są trzeźwi, oszczędni, przezorni, cierpliwi w nieszczęściu. Powaga Hiszpańska w przysłowie poszła. P. Jaki jest podział Hiszpanii? O. Podział
, bydło, są wyśmienite. Rząd iest Monarchiczny y dziedziczny: ieśliby Familia panuiąca w Linii męskiey ustała, spada sukcessia na linię Białogłowską. Krol Hiszpański we wszystkich czterech częściach świata ma sobie podległe Kraie, przeto można mowić, że w Państwie iego nigdy słońce nie zachodzi. To Krolestwo iest Religii Katoickiey Rzymskiey, żadnych odszczepieńcow od Kościoła Katolickiego cierpieć nie może, ma u siebie S. Inkwizycią na zniszczenie herezyi y zgorszenia. Hiszpanow pospolicie maią za dumnych y pysznych, przyznać im iednak potrzeba, że są trzeźwi, oszczędni, przezorni, cierpliwi w nieszczęściu. Powaga Hiszpańska w przysłowie poszła. P. Jaki iest podział Hiszpanii? O. Podział
Skrót tekstu: SzybAtlas
Strona: 31
Tytuł:
Atlas dziecinny
Autor:
Dominik Szybiński
Drukarnia:
Michał Groell
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
astronomia, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1772
Data wydania (nie wcześniej niż):
1772
Data wydania (nie później niż):
1772
i na wieki wschodząc, a jakoby słonecznego wschodu atrybuta sobie przywłaszczając. Wtenczas najbarziej szczyrości i sprawiedliwości najaśniejsze wypuścił promienia, kiedy okrutnemu i krew rozlewającemu oparszy się książęciu, a raczej tyranowi, do swych rzek herbownych niewinnej krwie obfite przyłączył posoki. Zadrżała na odwagę tej sławnej perły, buntując się niegdy przeciwko watykańskiej głowie, niewiernych odszczepieńców sekta, kiedy przez zjednoczenie się z Kościołem katolickim za odwagę przodkujących Komorowskich ona moc tyrańska do szczętu zniesiona i na głowę porażona została.
Ta dzielność i w Pietrze Komorowskim za Macieja, węgierskiego króla, wieczną po sobie zostawiła pamiątkę, którego już by była cale zgardzona, zrujnowana sława, gdyby ją była tego odważnego Herkulesa heroiczna
i na wieki wschodząc, a jakoby słonecznego wschodu atrybuta sobie przywłaszczając. Wtenczas najbarziej szczyrości i sprawiedliwości najaśniejsze wypuścił promienia, kiedy okrutnemu i krew rozlewającemu oparszy się książęciu, a raczej tyranowi, do swych rzek herbownych niewinnej krwie obfite przyłączył posoki. Zadrżała na odwagę tej sławnej perły, buntując się niegdy przeciwko watykańskiej głowie, niewiernych odszczepieńców sekta, kiedy przez zjednoczenie się z Kościołem katolickim za odwagę przodkujących Komorowskich ona moc tyrańska do szczętu zniesiona i na głowę porażona została.
Ta dzielność i w Pietrze Komorowskim za Macieja, węgierskiego króla, wieczną po sobie zostawiła pamiątkę, którego już by była cale zgardzona, zrujnowana sława, gdyby ją była tego odważnego Herkulesa heroiczna
Skrót tekstu: HugLacPrag
Strona: 19
Tytuł:
Pobożne pragnienia
Autor:
Herman Hugon
Tłumacz:
Aleksander Teodor Lacki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1673
Data wydania (nie wcześniej niż):
1673
Data wydania (nie później niż):
1673
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Krzysztof Mrowcewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1997
obietnice Marc: 6. Robota Chrystusa Pana. Joan: 5.12. Psal: 75. Job 34. Nagrobek Psal: 77. Isa: 14. 4. Psal: 34. Pobor Ośmański brzydki, który zamyślał brać. Cesarza Tureckiego. Isa: 14. 5. Osman kostur Heretyków, i odszczepieńców, na którym się wspierali. Nagrobek Psal: 113. Isa: 14. 9. Witanie Osmana w piekle. Mahometów Raj. Apoc. 20. 10. Cesarza Tureckiego.
Alkoranu/ pałaców i budynków od pereł i od złota. Nie dla Bisurmanów takie mieszkania gotuje Bóg/ ale dla wiernych Chrześcijan swych/ jako
obietnice Marc: 6. Robotá Chrystusá Páná. Ioan: 5.12. Psal: 75. Iob 34. Nagrobek Psal: 77. Isa: 14. 4. Psal: 34. Pobor Osmáński brzydki, ktory zamyślał brać. Cesárzá Tureckiego. Isa: 14. 5. Osman kostur Heretykow, y odsczepieńcow, ná ktorym się wspierali. Nagrobek Psal: 113. Isa: 14. 9. Witánie Osmaná w piekle. Máhometow Ray. Apoc. 20. 10. Cesárzá Tureckiego.
Alkoranu/ páłacow y budynkow od pereł y od złotá. Nie dla Bisurmánow tákie mieszkánia gotuie Bog/ ále dla wiernych Chrześćián swych/ iáko
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: 36
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
nauk świeckich nauczali/ czyniąc sobie przystęp do ćwiczenia ich w pobożności Chrześcijańskiej. Czytajcie P. Plebanie S. Basilium in Reg. breu. Trithemium Abb. Ferdin, á Castillo Dominikana l. 2. c. 70. Rozdział Piąty. Rozdział Rozdział SZÓSTY. Co się zasię ścia do pogaństwa/ do Heretyków/ i odszczepieńców dotycze/ zadaje P. Pleban że tego Jezuici żaniechali/ a do szkół się obrócili.
W Tym/ zwielką swą niewiadomością rzeczy światu wszystkiemu wiadomych/ wydaje się/ gdyż i złaski Bożej Jezuici pilnują dobrze wtym powołania swego; czego ponieważ on niewie we swej Plebaniej in concauo Lunę siedząc/ nauczyć go przyjdzie
náuk świeckich náuczáli/ czyniąc sobie przystęp do cwiczenia ich w pobożnośći Chrześćiáńskiey. Czytáyćie P. Plebanie S. Basilium in Reg. breu. Trithemium Abb. Ferdin, á Castillo Dominikana l. 2. c. 70. Rozdział Piąty. Rozdział ROZDZIAL SZOSTY. Co sie zásię sćia do pogáństwá/ do Heretykow/ y odszczepieńcow dotycże/ zádáie P. Pleban że tego Iezuići żániecháli/ á do szkoł sie obroćili.
W Tym/ zwielką swą niewiádomośćią rzeczy świátu wszystkiemu wiádomych/ wydaie sie/ gdyż y złáski Bożey Iezuići pilnuią dobrze wtym powołaniá swego; czego poniewasz on niewie we swey Plebaniey in concauo Lunę siedząc/ náucżyć go przyidźie
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 32
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
Flectere si nequeo superos, Acheronta mouebo. Wszak nam tego pozwalano przedtym/ a teraz czemu nie? Teraz czas mówić o tym/ pod te burze i gromy dobry połów na węgorze/ na wolności naszych dochodzenia. Wszytkim widzę wolno na Duchowieństwo wołać/ a Duchowni mają o tych/ Egzorbitancjach milczeć? Tak wiele dysydentów i odszczepieńców następują na obozy Pańskie okrzykami olbrzymowatemi/ po Goliacku/ a my milczeć mamy dla pokoju? Nic z tego panowie: Aleć z łaski Bożej ozywają się drudzy/ i odpor dość potężny nieprzyjaciołom Bożym dają. Wystąpię i ja trochę dzisia/ i o tych Egzorbitancjach nieco rzekę/ W imię Pańskie. O Egzorbitancjach Cron:
Flectere si nequeo superos, Acheronta mouebo. Wszák nam tego pozwalano przedtym/ á teraz czemu nie? Teraz czás mowić o tym/ pod te burze y gromy dobry połow ná węgorze/ ná wolnośći nászych dochodzenia. Wszytkim widzę wolno ná Duchowieństwo wołáć/ á Duchowni máią o tych/ Exorbitáncyách milczeć? Ták wiele dyssydentow y odszczepieńcow nástępuią ná obozy Páńskie okrzykámi olbrzymowátemi/ po Goliácku/ á my milczeć mamy dla pokoiu? Nic z tego pánowie: Aleć z łáski Bożey ozywáią się drudzy/ y odpor dość potężny nieprzyiaciołom Bożym dáią. Wystąpię y ia trochę dźiśia/ y o tych Exorbitáncyách nieco rzekę/ W imię Páńskie. O Exorbitáncyách Cron:
Skrót tekstu: BirkEgz
Strona: 2
Tytuł:
O Egzorbitancjach kazania dwoje
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
swoich/ i corek/ które na służbę Bożą do Zakonów idą/ i tych/ i owych. Słyszę okrzyki Sejmikowe/ słyszę i Sejmowe/ podobne onym/ które niegdy na lud Pański od pogaństwa bywały: Exinanite, exinanite vsque ad fundamentum in ea: Wygubcie/ wygubcie zły naród ten. A by jeszcze od odszczepieńców/ abo od heretyków te tyrańskie głosy pochodziły; jako tako/ idą od Katolików moich miłych; et tu fili, niestetyż. Wiem co uczynię tym głosom/ to co diabelskim kiedyś Chrystus/ Pan mój/ uczynił: Increpans non sinebat daemonia loqui; powiem im kilka słowek nie przykrych/ ale zbawiennych: Słuchajcie/
swoich/ y corek/ ktore ná służbę Bożą do Zakonow idą/ y tych/ y owych. Słyszę okrzyki Seymikowe/ słyszę y Seymowe/ podobne onym/ ktore niegdy ná lud Páński od pogáństwá bywáły: Exinanite, exinanite vsque ad fundamentum in ea: Wygubćie/ wygubćie zły narod ten. A by ieszcze od odszczepieńcow/ ábo od heretykow te tyráńskie głosy pochodźiły; iáko táko/ idą od Kátholikow moich miłych; et tu fili, niestetyż. Wiem co vczynię tym głosom/ to co dyabelskim kiedyś Chrystus/ Pan moy/ vczynił: Increpans non sinebat daemonia loqui; powiem im kilká słowek nie przykrych/ ále zbáwiennych: Słuchayćie/
Skrót tekstu: BirkEgz
Strona: 19
Tytuł:
O Egzorbitancjach kazania dwoje
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
książecką małą przed osobę W. M. A tak już upadając do nóg Jasności twojej/ proszę naprzód/ abyś W. M: raczył przyjąć ten maluczki znak powolności mojej przeciw sobie/ i chęci też ku posłudze kościoła Bożego. Nie dał mi Bóg tej łaski/ abym się był zabawiał nawracaniem Pogan/ abo odszczepieńców/ abo też przywodzeniem Heretyków do światłości prawej Ewangeliej (które ja prace więcej poważam/ a niż obalać strzelbą mocne mury/ abo pokrywać pola trupami ludzkimi) zdało mi się przecię/ żebym był uczestnikiem jakokolwiek tej zabawy zacnej/ przynamniej wysławiać onych/ którzy świeżo i mężnie w tym pracowali. A co wiedzieć/ może
kśiążecką máłą przed osobę W. M. A ták iuż vpadáiąc do nog Iásnośći twoiey/ proszę naprzod/ ábyś W. M: raczył przyiąć ten máluczki znák powolnośći moiey przećiw sobie/ y chęći też ku posłudze kośćiołá Bożego. Nie dał mi Bog tey łáski/ ábym się był zábáwiał náwracániem Pogan/ ábo odsczepieńcow/ ábo też przywodzeniem Haeretykow do świátłośći práwey Ewángeliey (ktore ia prace więcey powáżam/ á niż obáláć strzelbą mocne mury/ ábo pokrywáć polá trupámi ludzkimi) zdáło mi się przećię/ żebym był vczestnikiem iákokolwiek tey zabáwy zacney/ przynamniey wysłáwiáć onych/ ktorzy świeżo y mężnie w tym prácowáli. A co wiedźieć/ może
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 8 nlb
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
i Liwlandska ziemia: także które graniczą z Śląskiem/ z Morawą/ z Węgrami/ pamazały się smołą od swych sąsiad: lecz tamte które zachodzą ku południowi i ku wschodowi/ po wielkiej części są uwikłane w błędach Greckich/ ale też i od herezyj dzisiejszych nie są czyste. A żeby się zrozumiało jak wiele tam jest odszczepieńców/ położę tu dwa przykłady: Lucko miasto na Wołyniu/ ma do tysiąca domów: z nich 107. jest Katolickich/ a ostatek Ruskich i Ormiańskich. W Połocku które król Stefan odjął Moskwicinowi/ Ruś mają 7. Cerkwi/ a Łacinnicy dwie tylo/ które też przez wiele lat nie miały kapłanów. Polska mała jest
y Liwlándska źiemiá: tákże ktore grániczą z Sląskiem/ z Moráwą/ z Węgrámi/ pámázáły się smołą od swych sąśiad: lecz támte ktore záchodzą ku południowi y ku wschodowi/ po wielkiey częśći są vwikłáne w błędách Graeckich/ ále też y od haeresiy dźiśieyszych nie są czyste. A żeby się zrozumiáło iák wiele tám iest odsczepieńcow/ położę tu dwá przykłády: Lucko miásto ná Wołyniu/ ma do tyśiącá domow: z nich 107. iest Kátholickich/ á ostátek Ruskich y Ormiáńskich. W Połocku ktore krol Stefan odiął Moskwićinowi/ Ruś máią 7. Cerkwi/ á Láćinnicy dwie tylo/ ktore też przez wiele lat nie miáły kápłanow. Polská máła iest
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 119
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
którego Cesarstwo Greckie należało/ z wielkim Wojskiem idącemu/ do Grecyj drogę przez Bułgarią otworzył. Bo Baldwin do Anglij się był po posiłki udał/ pięknie tam od Henryka Króla przyjęty; a Koronę cierniową Zbawiciela naszego i insze instrumenta Męki Pańskiej w wielkiej cenie zastawił/ woląc że w rękach Katolickich zostawały/ niż żeby w ręce Odszczepieńców z Cesarstwem przyszły; które zaś Król Ludwik odkupiwszy/ z wielką pompą na ramionach swoich z bratem swym Robertem/ boso i w jednej suknie idąc/ wniósł do kaplice Królewskiej. I Papież Baldwinowi dopomógł/ dając mu część skarbu na Wojnę Świętą zebranego dla Wojska. Namawiał też Świętego Ludwika/ aby Francuscy Biskupi trzydziestą część dochodów
ktorego Cesárstwo Greckie należało/ z wielkim Woyskiem idącemu/ do Grecyi drogę przez Bulgáryą otworzył. Bo Báldwin do Anglij się był po pośiłki udał/ pięknie tam od Henryká Krolá przyięty; á Koronę ćierniową Zbáwićielá nászego i insze instrumentá Męki Pańskiey w wielkiey cenie zástáwił/ woląc że w rękach Kátolickich zostawały/ niż żeby w ręce Odszczepieńcow z Cesárstwem przyszły; ktore záś Krol Ludwik odkupiwszy/ z wielką pompą ná rámionách swoich z brátem swym Robertem/ boso i w iedney suknie idąc/ wniosł do káplice Krolewskiey. I Papież Báldwinowi dopomogł/ dáiąc mu część skárbu ná Woynę Swiętą zebránego dla Woyská. Námawiał też Swiętego Ludwiká/ aby Fráncuscy Biskupi trzydźiestą część dochodow
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 85
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
i wolność. Jakoż wielka do tego aparencja jest, że ta sekta luterska zginie, gdy się dużo z dwóch racji nachyliła: bo nie tylko że protektor tej wiary król szwedzki straciwszy życie z tak wielu prowincji ocięty został, którym to zawsze sectarii grozili katolikom i w nim ufność swoję pokładali, ale też i sedes bezbożności odszczepieńców, gniazdo i początek ich, Saksonia poczęła nieco do światłości przychodzić gdy panowie tamteczni, król nasz August i syn jego (który także r. p. 1719 w Rzymie błędy swoje rewokował) kościoły w Saksonii katolickie pofundował a osobliwie w Dreznie. ROK 1719. ROK PAŃSKI 1719.
§. 1. Sejm z limity
i wolność. Jakoż wielka do tego apparencya jest, że ta sekta luterska zginie, gdy się dużo z dwóch racyi nachyliła: bo nie tylko że protektor téj wiary król szwedzki straciwszy życie z tak wielu prowincyi ocięty został, którym to zawsze sectarii grozili katolikom i w nim ufność swoję pokładali, ale téż i sedes bezbożności odszczepieńców, gniazdo i początek ich, Saxonia poczeła nieco do światłości przychodzić gdy panowie tamteczni, król nasz August i syn jego (który także r. p. 1719 w Rzymie błędy swoje rewokował) kościoły w Saxonii katolickie pofundował a osobliwie w Dreznie. ROK 1719. ROK PAŃSKI 1719.
§. 1. Sejm z limity
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 333
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
