. — Papiery różne. — Pistoletów para, kołowych. — Szefry skórzane 2. — Zwierciadło stłuczone, moskiewskie. G
Mieczów 2. — Szabel demeszki 2, trzecia krzywa. — Szabel węgierskich 2. — Szabel szerokich 2. — Pochew dwoje, jedne jaszczurowe, a drugie nie. — Szabla 1 w prostej oprawie. Łuk indyjski. — Czubak. — Czapka aksamitna, do za- woju. — Kłódka gdańska. — Sawluków 2, a trzeci mosiądzowy, pozłocisty. — ... tułka czarna. — ... oldak błękitny. — Kalit 3 do fuzji. — Pudło białe. — Sczotki do koni NB. —
. — Papiery różne. — Pistoletów para, kołowych. — Szefry skórzane 2. — Zwierciadło stłuczone, moskiewskie. G
Mieczów 2. — Szabel demeszki 2, trzecia krzywa. — Szabel węgierskich 2. — Szabel szerokich 2. — Pochew dwoje, jedne jaszczurowe, a drugie nie. — Szabla 1 w prostej oprawie. Łuk indyjski. — Czubak. — Czapka aksamitna, do za- woju. — Kłódka gdańska. — Sawluków 2, a trzeci mosiądzowy, pozłocisty. — ... tułka czarna. — ... oldak błękitny. — Kalit 3 do fuzji. — Pudło białe. — Sczotki do koni NB. —
Skrót tekstu: InwRuchGęb
Strona: 126
Tytuł:
Częściowy inwentarz ruchomości króla Jana III z 1673 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1673
Data wydania (nie wcześniej niż):
1673
Data wydania (nie później niż):
1673
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
Gospody” do szybu”Ligęza” alias „Bednarki”. Szlacheckiego bałwana, składowego na Kraków po swemu powinni walić, tak na równej, jako i w najgorszej drodze.
Ciż walacze, rozwaliwszy się z sobą, powinni one według starego zwyczaju wziąwszy sobie na drągi oprawiać, a gdyby który z nich szkodę w oprawie umyślnie uczynił, takowego wolno będzie urzędnikowi na miejscu skarać albo do więzienia urzędowi oddać, zatrzymawszy jego nad górą.
A gdzie by się takowy znalazł między walaczami i innym robotnikiem nieposłuszny albo też inszych od posłuszeństwa odwodził, takowy ma być oddalony od roboty, tak dolnej, jako i górnej, do której nie ma być przypuszczony
Gospody” do szybu”Ligęza” alias „Bednarki”. Szlacheckiego bałwana, składowego na Kraków po swemu powinni walić, tak na równej, jako i w najgorszej drodze.
Ciż walacze, rozwaliwszy się z sobą, powinni one według starego zwyczaju wziąwszy sobie na drągi oprawiać, a gdyby który z nich szkodę w oprawie umyślnie uczynił, takowego wolno będzie urzędnikowi na miejscu skarać albo do więzienia urzędowi oddać, zatrzymawszy jego nad górą.
A gdzie by się takowy znalazł między walaczami i innym robotnikiem nieposłuszny albo też inszych od posłuszeństwa odwodził, takowy ma być oddalony od roboty, tak dolnej, jako i górnej, do której nie ma być przypuszczony
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 35
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
i beczkowym robotę naznaczyć, wozaków rozporządzić, piecowym łój rozdać; po zjachaniu cieślów tablice spisać i zaraz na dół zjechać. Tam wprzód walaczów dojźrzeć, potym różnego robotnika, jeśli każdy pilny; zostawiwszy p. stygara przy walaczach, wyjechawszy na górę tablice ma poprawić, do jutra nie odkładając.
Podwarcabny aby się znał na oprawie, a z walaczami na dół zjeżdżał, ich robót do końca pilnował i pp. stygarów słuchał.
Seniorowie mają rozumieć też oprawę, z walaczami się nie bracić, mieć swoją powagę między chłopstwem, gdyż przez seniora wiernego robota nie psuje i za dozorem jego sprawna sól oprawi się bez szkody, a przez nieumiejętnego kilkanaście złotych
i beczkowym robotę naznaczyć, wozaków rozporządzić, piecowym łój rozdać; po zjachaniu cieślów tablice spisać i zaraz na dół zjechać. Tam wprzód walaczów dojźrzeć, potym różnego robotnika, jeśli każdy pilny; zostawiwszy p. stygara przy walaczach, wyjechawszy na górę tablice ma poprawić, do jutra nie odkładając.
Podwarcabny aby się znał na oprawie, a z walaczami na dół zjeżdżał, ich robót do końca pilnował i pp. stygarów słuchał.
Seniorowie mają rozumieć też oprawę, z walaczami się nie bracić, mieć swoją powagę między chłopstwem, gdyż przez seniora wiernego robota nie psuje i za dozorem jego sprawna sól oprawi się bez szkody, a przez nieumiejętnego kilkanaście złotych
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 52
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
Po pogrzebie (który trwał trzy dni z odprawowaniem procesji), po odprawie posłów cudzoziemskich i po odprawie dworu, zdało się tak ludziom, iż królowa Bona radaby była mieszkała przy synie; lecz nie wiem, z której przyczyny poczęła być jakaś niesnaska miedzy niemi. Zaczym królowa jęła się gotować w Mazowsza, żeby na oprawie swej usiadła. Ochmistrzem u niej był Jan Ocieski, który potym po śmierci Grabię podkanclerzego, był podkanclerzem, i po śmierci księdza Maciejowskiego kanclerzem koronnym. O czym niżej się powie. Niedługo po pogrzebie król pan nowy w Piotrkowie sejm złożył tegoż roku, na który zjachawszy się panowie koronni, i posłowie, iż nietajemne
Po pogrzebie (który trwał trzy dni z odprawowaniem procesyi), po odprawie posłów cudzoziemskich i po odprawie dworu, zdało się tak ludziom, iż królowa Bona radaby była mieszkała przy synie; lecz nie wiem, z której przyczyny poczęła być jakaś niesnaska miedzy niemi. Zaczym królowa jęła się gotować w Mazowsza, żeby na oprawie swej usiadła. Ochmistrzem u niej był Jan Ocieski, który potym po śmierci Grabię podkanclerzego, był podkanclerzem, i po śmierci księdza Maciejowskiego kanclerzem koronnym. O czym niżej sie powie. Niedługo po pogrzebie król pan nowy w Piotrkowie sejm złożył tegoż roku, na który zjachawszy się panowie koronni, i posłowie, iż nietajemne
Skrót tekstu: GórnDzieje
Strona: 154
Tytuł:
Dzieje w Koronie Polskiej
Autor:
Łukasz Górnicki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1637
Data wydania (nie wcześniej niż):
1637
Data wydania (nie później niż):
1637
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła wszystkie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Piotr Chmielowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Salomon Lewental
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1886
/ i które z czarnej gdzieś Afryki/ I świeżo znalezionej wożą Ameryki/ W puszkach złotych. A w głowach Chracki łuk z strzałami Wisiał Cydonowymi/ które Brontes sami Hartowali piorunem. Przy drugiej stał ścienie Stolik srebrny; na którym w prześliczne promienie Wieniec wity bobkowy/ i kwoli zabawie Lutnia czasem/ i kilka w kosztownej oprawie Ksiąg niebieskich. Służba drzwi strzegła hebanowa Gdzie z nalewką międnica stała szmaragowa Z lichtarzami takimisz. Więc żeby pośnikiem Jakim ją kontentował/ za tym to stolikiem Prosi trochę posiedzieć. Sam wnet polędzwicę Przyniesie jej jelenią/ i wody szklenicę/ Smaku słowy dodając/ że ją tym jeleniem/ Jeśli owdzie postrzegła idąc nad strumieniem/ Krwie
/ y ktore z czarney gdzieś Afryki/ Y świeżo ználezioney wożą Ameryki/ W puszkách złotych. A w głowách Chrácki łuk z strzáłámi Wisiał Cydonowymi/ ktore Brontes sámi Hártowáli piorunem. Przy drugiey stał ścienie Stolik srebrny; ná ktorym w przesliczne promienie Wieniec wity bobkowy/ y kwoli zábawie Lutniá czásem/ y kilká w kosztowney opráwie Xiąg niebieskich. Służbá drzwi strzegłá hebanowa Gdzie z nalewką międnicá stałá szmárágowa Z lichtarzámi tákimisz. Więc żeby pośnikiem Iákim ią kontentował/ zá tym to stolikiem Prosi trochę posiedzieć. Sam wnet polędzwicę Przyniesie iey ielenią/ y wody szklenicę/ Smáku słowy dodáiąc/ że ią tym ieleniem/ Ieśli owdzie postrzegłá idąc nád strumieniem/ Krwie
Skrót tekstu: TwarSPas
Strona: 66
Tytuł:
Nadobna Paskwalina
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1701
Data wydania (nie wcześniej niż):
1701
Data wydania (nie później niż):
1701
Paczorka, także Pawła Swinkę, Grzegorza Szatka ze wszy Ricirki, o ukradzioną owczę, także i kozę. S których zwis napiszanich inquisitia jest taka: jako to pomieniani Maczek Paczorek wiznał szam dobrowolnie na się, ze ni mogli owcze Adama Klesca inaczej uchwiczyc, aż one musieli na uboczi zrozrąbac, także i kozę w bucniku oprawie. S których przyczyn uznaje sząt nasz wałaski przy niniejszich aktach, także przy obecności jegomości pana administratora Jana Pyskowskiego na ten czasz rezydujączego, ze się nie godzi żadnego statka po łaszach rąbać ani tis po kąscach oprawiać. Za co powinni ugodę uczynic, wini pańskiej 4 talari oddać, także kosczołowi wosku funtów
Paczorka, tagze Pawła Swinkę, Grzegorza Szatka ze wszi Ricirki, o ukradzioną owczę, tagze y kozę. S ktorich zwis napiszanich inquisitia iest taka: iako to pomieniąni Maczek Paczorek wiznał szam dobrowolnie na sie, ze ni mogli owcze Adama Klesca inaczey uchwiczyc, asz one musieli na uboczi zrozrąbac, tagze y kozę w bucniku oprawie. S ktorich przyczyn uznaie sząt nasz wałaski przi ninieyszich actach, tagze przi obecnosci jegomosci pana administratora Jana Pyskowskiego na ten czasz residuiączego, ze sie nie godzi zadnego statka po łaszach rąbac ani tis po kąscach oprawiac. Za czo powinni ugodę uczinic, wini panskiey 4 talari oddac, tagze kosczołowi wosku funtow
Skrót tekstu: KsŻyw
Strona: 75
Tytuł:
Księga sądowa państwa żywieckiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1681 a 1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1752
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Karaś, Ludwik Łysiak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1978
są mimo uchwałę sejmową privata auctoritate uczynione, albo i starostwa główne w przedniejszych kluczach swoich rozerwane, aby to ex nunc KiM. wedle prawa rozdać raczył. To i tu się jawna egzorbitancja pokazuje, którą też i sami Wiśliczanie, choć nie tak dokładnie, atoli ją przecię w swoje artykuły do naprawy naterminowali. Artykuł o oprawie małżonki pierwszej KiMci jest tak porządnie ku pożytkowi pospolitemu napisany, że nie wiem, by nawiętsza subtelność mogła w nim jaką nieszczerość wytknąć. Wiśliczanie zaś naprzód, że go jakoś głucho napisali, powiadając, że z śmiercią królowej IMci ustać miała; nie rozumiemy, co to jest, gdyż i potomek jest i pensje na
są mimo uchwałę sejmową privata auctoritate uczynione, albo i starostwa główne w przedniejszych kluczach swoich rozerwane, aby to ex nunc KJM. wedle prawa rozdać raczył. To i tu się jawna egzorbitancya pokazuje, którą też i sami Wiśliczanie, choć nie tak dokładnie, atoli ją przecię w swoje artykuły do naprawy naterminowali. Artykuł o oprawie małżonki pierwszej KJMci jest tak porządnie ku pożytkowi pospolitemu napisany, źe nie wiem, by nawiętsza subtelność mogła w nim jaką nieszczerość wytknąć. Wiśliczanie zaś naprzód, że go jakoś głucho napisali, powiadając, że z śmiercią królowej JMci ustać miała; nie rozumiemy, co to jest, gdyż i potomek jest i pensye na
Skrót tekstu: ZebrzApolCz_III
Strona: 222
Tytuł:
Apologia abo sprawota szlachcica polskiego.
Autor:
Zebrzydowski Mikołaj
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1607
Data wydania (nie wcześniej niż):
1607
Data wydania (nie później niż):
1607
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
kazała, że większy kary godzien był na przykład inszym. Imp. Sasin patron w.ks.m. w trybunale kor., będąc dziś u mnie, napisał ten list do w.ks.m. dla informacyjej zupełnej w sprawie w.ks.m. Im. ks. metropolita bardzo w pięknej oprawie mszał ruski przysłał mi tu z listem tym, który odsyłam, a mszał przy sobie zachowuje do odesłania bezpieczniejszą okazją. Więcej nie mając do diariusza mego przydać tylko mój najniższy do nóg pańskich ukłon.
Ps. P. Pęczalski kuchmistrz przeszły w.ks.m. dobrodzieja suplikuje, abyś go w.ks
kazała, że większy kary godzien był na przykład inszym. Jmp. Sasin patron w.ks.m. w trybunale kor., będąc dziś u mnie, napisał ten list do w.ks.m. dla informacyjej zupełnej w sprawie w.ks.m. Jm. ks. metropolita bardzo w pięknej oprawie mszał ruski przysłał mi tu z listem tym, który odsyłam, a mszał przy sobie zachowuje do odesłania bezpieczniejszą okazyją. Więcej nie mając do diariusza mego przydać tylko mój najniższy do nóg pańskich ukłon.
Ps. P. Pęczalski kuchmistrz przeszły w.ks.m. dobrodzieja suplikuje, abyś go w.ks
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 240
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
której nie masz nic, tylko warcabnica, a w skrytej szufladzie plik jeden papierów, zapieczętowany, z tytułem: Spowiedź generalna, który papier zaraz spalony.
Szkatuła hebanowa, srebrem wybijana, z herbem króla Zygmunta, od JoMci ksdza Radziejowskiego, w której te się rzeczy znajdują
Pierwsza szuflada: Oficium w capie czarnej, w oprawie złotej, na szmelcie czarnym. R.
Numisma Caroli Quinti złote na kamieniu czarnym.
Numisma na takowymże kamieniu, cesarza rzymskiego bez imienia.
Portrecik mały damy, w puzderku żółwiowym.
Twarz króla JoMci, z pastylij, w puzderku popsowanym.
Twarz kscia JoMci Kondeusza, w puzderku czerwonym na szmelcu czarnym. Twarz króla
której nie masz nic, tylko warcabnica, a w skrytej szufladzie plik jeden papierów, zapieczętowany, z tytułem: Spowiedź generalna, który papier zaraz spalony.
Szkatuła hebanowa, srebrem wybijana, z herbem króla Zygmunta, od JoMci ksdza Radziejowskiego, w której te się rzeczy znajdują
Pierwsza szuflada: Officium w capie czarnej, w oprawie złotej, na szmelcie czarnym. R.
Numisma Caroli Quinti złote na kamieniu czarnym.
Numisma na takowymże kamieniu, cesarza rzymskiego bez imienia.
Portrecik mały damy, w puzderku żółwiowym.
Twarz króla JoMci, z pastylij, w puzderku popsowanym.
Twarz kscia JoMci Kondeusza, w puzderku czerwonym na szmelcu czarnym. Twarz króla
Skrót tekstu: InwSkarbWarGęb
Strona: 147
Tytuł:
Inwentarz prywatnego skarbca króla Jana III na zamku w Warszawie z 1696 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
takiż.
Twarz na kości króla JoMci francuskiego.
Lucretia złota, piersi perłowe, w pudełku czerwonym.
Druga szuflada: Paseke, Sztuciec kościany, turecki, na pasku drucianym.
Dwoje nożenek blachmalowych, bez nożów, rubinki u jednego.
Nóż aspisowy, złotem nabijany, z złotym paskiem.
Nóż turecki długi, w oprawie złotej, trzonek biały, nabijany, z łańcuszkiem złotym.
Nóż agatowy, złotem nabijany.
Nóż kryształowy, w złoto oprawny, turkusami i rubinami suto osadzony.
Nóż aspisowy, turecki, w pochwach zielonych, diamentami sadzony.
Nóż złoty, w pochwach capowych, czarnym, z orłem złotym.
Nóż koralowy, w pochwach
takiż.
Twarz na kości króla JoMci francuskiego.
Lucretia złota, piersi perłowe, w pudełku czerwonym.
Druga szuflada: Paseke, Sztuciec kościany, turecki, na pasku drucianym.
Dwoje nożenek blachmalowych, bez nożów, rubinki u jednego.
Nóż aspisowy, złotem nabijany, z złotym paskiem.
Nóż turecki długi, w oprawie złotej, trzonek biały, nabijany, z łańcuszkiem złotym.
Nóż agatowy, złotem nabijany.
Nóż kryształowy, w złoto oprawny, turkusami i rubinami suto osadzony.
Nóż aspisowy, turecki, w pochwach zielonych, diamentami sadzony.
Nóż złoty, w pochwach capowych, czarnym, z orłem złotym.
Nóż koralowy, w pochwach
Skrót tekstu: InwSkarbWarGęb
Strona: 147
Tytuł:
Inwentarz prywatnego skarbca króla Jana III na zamku w Warszawie z 1696 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
