Łacinnikach wschodnich.
Oprócz Kupców Weneckuch/ Raguzinów/ Francuzów/ i inszych Narodów/ którzy jeżdżą w wielkiej liczbie z Tripolim do Damaszku/ do Aleppo/ i do innych miast Asijskich i Syryjskich a służą im w rzeczach duchownych Ojcowie Bernardyni/ mieszkający w Jeruzalem abo w Beteem; znajduje się też tam trocha ludzi/ którzy miedzy Ormiany żyją po Rzymsku. Alangiacana jest jeden kasztel/ dwa dni drogi od Taurys/ który ma 25. wsi pod swą Jurysdykcją nabożeństwa Rzymskiego/ ale języka Ormiańskiego. Ci nawróceni byli od Ojca Barłomieja Bonończyka Dominikana/ który został był Biskupem Ormiańskim w roku 1337. pod Janem XXII. było przedtym 25 wsi abo miasteczek/ jako
Láćinnikách wschodnich.
OProcz Kupcow Weneckuch/ Ráguzinow/ Fráncuzow/ y inszych Narodow/ ktorzy ieżdżą w wielkiey liczbie z Tripolim do Dámászku/ do Aleppo/ y do innych miast Asiyskich y Syriyskich á służą im w rzeczách duchownych Oycowie Bernárdini/ mieszkáiący w Ieruzálem ábo w Beteem; znáyduie się też tám trochá ludźi/ ktorzy miedzy Ormiány żyią po Rzymsku. Alángiácáná iest ieden kásztel/ dwá dni drogi od Tauris/ ktory ma 25. wśi pod swą Iurisdictią nabożeństwá Rzymskiego/ ále ięzyká Ormiáńskiego. Ci náwroceni byli od Oycá Bárłomieia Bonończyká Dominikaná/ ktory został był Biskupem Ormiáńskim w roku 1337. pod Iánem XXII. było przedtym 25 wśi ábo miasteczek/ iáko
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 165
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
tam w Kościele Z. Piotra na Cesarstwo Koronowany od Honoriusza wespół z Zoną/ a potym z rąk Biskupa Ostyeńskiego Krzyż wziąwszy/ znowu ślub odnowił o wyprawę na nieprzyjaciele Krzyża Świętego. Wiek 13 Rok P. 1220. Honoriu: Ij.I 4. Fryderyka II. 1. Roberta 1. Jan Król Jerożolimski, Ormiany sobie przywłaszcza.
Damiatę Janowi Królowi Jerozolimskiemu poruczył Honoriusz/ gdy jej Chrześcijanie dostali. Ale Jan chcąc się kusić o Królestwo Ormiańskie/ z Damiaty z swemi ustąpił do Akony miasta swego. O tym słysząc Honoriusz/ bojąc się aby to Chrześcijaństwu nie szkodziło/ pilnie go napominał/ aby wojska Chrześcijańskiego nie odstępował/ i klątwą mu
tam w Kośćiele S. Piotra ná Cesárstwo Koronowány od Honoriusza wespoł z Zoną/ á potym z rąk Biskupá Ostyeńskiego Krzyż wźiąwszy/ znowu slub odnowił o wypráwę ná nieprzyiáćiele Krzyża Swiętego. Wiek 13 Rok P. 1220. Honoriu: II.I 4. Friderika II. 1. Roberta 1. Ian Krol Ierożolimski, Ormiány sobie przywłaszczá.
Dámiátę Iánowi Krolowi Ierozolimskiemu poruczył Honoriusz/ gdy iey CHrześciańie dostali. Ale Ian chcąc się kuśić o Krolestwo Ormiańskie/ z Dámiáty z swemi ustąpił do Akony miástá swego. O tym słysząc Honoriusz/ boiąc się aby to Chrześćiaństwu nie szkodźiło/ pilnie go nápomináł/ áby woyská Chrześćiańskiego nie odstępował/ i klątwą mu
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 46
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
/ abyśmy w pustyniej mieli/ gdyż też już czas odjazdu naszego nadchodził. Bawią się często Arabowie około tego klasztoru/ i są mu barzo ciężcy/ ponieważ Opat musi ich ośmdziesiąt/ abo i sto/ dnia każdego chlebem i krupami podejmować. Tenże też Opat do Reguły swej przyjmuje wszytkich Nacyj i sekt ludzie/ Ormiany a Jakubity same wyjąwszy. Ci którzy wstępują/ powinni żyć wedle ustaw Zakonnych/ i zwyczaju Greckiego. Manna, a co jest etc. Sadzawka Mojżeszowa. Jałmużne swoją odjadają. Peregrynacja
DROGA Z GÓRY SYNAI DO KAiru, okręty bez żelaza, etc.
DNia 27. Wrześ: gdyśmy już mieli wsiadać/ rano Kapitan
/ ábysmy w pustyniey mieli/ gdyż też iuż czás odiázdu nászego nádchodźił. Báwią sie często Arábowie około tego klasztoru/ y są mu bárzo ćiężcy/ poniewasz Opát muśi ich ośmdźieśiąt/ ábo y sto/ dniá káżdego chlebem y krupámi podeymowáć. Tenże też Opát do Reguły swey przyimuie wszytkich Nácyi y sekt ludźie/ Ormiány á Iákubity sáme wyiąwszy. Ci ktorzy wstępuią/ powinni żyć wedle ustaw Zakonnych/ y zwyczáiu Greckiego. Mánná, á co iest etc. Sadzáwká Moyzeszowá. Iáłmuzne swoią odiadaią. Peregrinacya
DROGA Z GORY SYNAI DO KAiru, okręty bez żelázá, etc.
DNiá 27. Wrześ: gdysmy iuż mieli wśiádáć/ ráno Kápitan
Skrót tekstu: BreyWargPereg
Strona: 34
Tytuł:
Peregrynacja arabska albo do grobu św. Katarzyny
Autor:
Bernhard Breydenbach
Tłumacz:
Andrzej Wargocki
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
z Heretiki/ jest głupstwo: gdyż wiara Katolicka/ jest tak szczyra i szlachetna/ iż nie cierpi nic przeciwnego swej szczyrości i jasności: i owszem ledwie może być nazwany Chrześcijaninem ów/ kto się nie brzydzi herezją. Lecz oni powiadają/ iż Turczyn też ma pod sobą Mahometany/ Żydy/ Nestoriany/ Jakubity/ Ormiany/ Greki/ i Chrześcijany/ a w pokoju się zachowują. Przyznawam ja to; lecz za tym to u nich idzie/ iż oręże/ i sprawiedliwość/ i rząd jest wszytek w ręku Mahometanów: insze narody/ które żyją pod Turki/ nie mają urzędów/ ani rad pospolitych: nie mają miejsca żadnego w sprawowaniu
z Haeretiki/ iest głupstwo: gdyż wiárá Cátholicka/ iest ták sczyra y szláchetna/ iż nie ćierpi nic przećiwnego swey sczyrośći y iásnośći: y owszem ledwie może być názwány Chrześćiáninem ow/ kto się nie brzydźi haeresią. Lecz oni powiádáią/ iż Turczyn też ma pod sobą Máhumetany/ Zydy/ Nestoriany/ Iákubity/ Ormiány/ Greki/ y Chrześćiány/ á w pokoiu się záchowuią. Przyznawam ia to; lecz zá tym to v nich idźie/ iż oręże/ y spráwiedliwość/ y rząd iest wszytek w ręku Máhumetanow: insze narody/ ktore żyią pod Turki/ nie máią vrzędow/ áni rad pospolitych: nie máią mieyscá żadnego w spráwowániu
Skrót tekstu: BotŁęczRel_III
Strona: 19
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. III
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
