Nakoniec z gniewem Prorocy ogłoszą Swywolnej Rzeszy, że Król Nieba, Ziemi, Syna im ześle, co go nie przeproszą, Będzie on wiedział, jak postąpić zniemi, Szturmem Fortecę wziąwszy wnet ją zburzy, Wraz z Szatanami w studnią piekła wnurzy. Wojsk niezliczonych przyidą Regimenty, W dym was rozwloką w letkie pajęczyny, Nic nie pomogą w czas gniewu lamenty, Przyschną do kości grzesznych własne winy, Potym choć byście w zdrój się rozpłyneli, Łzy nie pomogą tym, co chcąc zgineli. Jakoż nie bawiąc, nie przejrzane Roty, Marsz swój zawodzą pod Fortecę dumną,
Potęga zmierza do tak małej kwoty, Tysiączne Pułki,
Nákoniec z gniewem Prorocy ogłoszą Swywolney Rzeszy, że Krol Nieba, Ziemi, Syna im ześle, co go nie przeproszą, Będzie on wiedział, iák postąpić zniemi, Szturmem Fortecę wziąwszy wnet ią zburzy, Wraz z Szatanami w studnią piekła wnurzy. Woysk niezliczonych przyidą Regimenty, W dym was rozwloką w letkie paięczyny, Nic nie pomogą w czas gniewu lamenty, Przyschną do kości grzesznych własne winy, Potym choć byście w zdroy się rozpłyneli, Łzy nie pomogą tym, co chcąc zgineli. Jákoż nie bawiąc, nie przeyrzane Roty, Marsz swoy záwodzą pod Fortecę dumną,
Potęga zmierza do ták małey kwoty, Tysiączne Pułki,
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 196
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
obwijających, gdy się tyka w oku oka rogowej, jest czarna, w wołach modra, a na wierzchu oka czyni farby rozmaite jakoby tęczą około zrzenice. Zrzenica jest we srzodku koła ocznego na wierzchu polerowana. w człowieku okrągła, w wole podługowata, u kota szybiasta, tę czasem ściskamy czasem rozszerzamy. Piąta błonka nakszatałt pajęczyny, i ta okrywa humor kryształowy, o którym niżej mówić będziemy. Szósta, która w sobie zawiera humor szklany. Nakoniec Retyna, która oku ztyłu zamyka, nakształt owej czapeczki która żołądź okrywa, a z niej nakształt gałązki żyła ze srzodku wychodzi, nazwana Nervus opticus. Humory oko ma trzy.
obwiiáiących, gdy się tyka w oku oká rogowey, iest czarna, w wołach modra, á ná wierzchu oká czyni fárby rozmáite iákoby tęczą około zrzenice. Zrzenicá iest we srzodku kołá ocznego ná wierzchu polerowana. w człowieku okrągła, w wole podługowáta, u kotá szybiásta, tę czásem śćiskamy czásem rozszerzámy. Piąta błonká nákszatałt páięczyny, y tá okrywa humor kryształowy, o ktorym niżey mowić będziemy. Szosta, ktora w sobie záwiera humor szklány. Nákoniec Retyna, ktora oku ztyłu zámyka, nákształt owej czapeczki ktora żołądź okrywa, á z niey nákształt gáłązki żyłá ze srzodku wychodźi, názwána Nervus opticus. Humory oko ma trzy.
Skrót tekstu: TylkRoz
Strona: 192
Tytuł:
Uczone rozmowy
Autor:
Wojciech Tylkowski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1692
Data wydania (nie wcześniej niż):
1692
Data wydania (nie później niż):
1692
uczynić miał, gdyby Arymanta w młodości wieku z świata zabrać miał, Począłem tedy opatrywać rany jego, i lubom się na tym nie rozumiał, zdało mi się jednak że śmiertelne nie były, a tak nie widząc co dalej czynić, bo strasznie z ran jego krew się dobywała, podarłszy swoję koszulę, i pajęczyny nabrawszy, o którą tam wpustkach nie trudno było, zawinęłem jak najlepiej rany one, a potym szukając wszędzie, w kącie jednym trochę nadbutwiałej słomy znalazłem, na której go położyłem, głowę jego na łonie moim wsparłszy. Nie wspominam tu Pani moja lamentu mego nad nim, ani łez którem na ten czas wylał
uczynić miáł, gdyby Arymántá w młodośći wieku z świátá zábráć miał, Począłem tedy opatrywáć rány iego, y lubom się ná tym nie rozumiał, zdáło mi się iednák że śmiertelne nie były, á ták nie widząc co daley czynic, bo strásznie z ran iego krew się dobywáłá, podarłszy swoię koszulę, y paięczyny nabráwszy, o ktorą tám wpustkach nie trudno było, zawinęłem iák náylepiey rány one, á potym szukáiąc wszędźie, w kąćie iednym trochę nádbutwiałey słomy znalazłem, na ktorey go położyłem, głowę iego ná łonie moim wsparłszy. Nie wspominam tu Páni moia lamentu mego nád nim, áni łez ktorem ná ten czas wylał
Skrót tekstu: UrfeRubJanAwan
Strona: 156
Tytuł:
Awantura albo Historia światowe rewolucje i niestatecznego alternatę szczęścia zamykająca
Autor:
Honoré d'Urfé
Tłumacz:
Jan Karol Rubinkowski
Drukarnia:
Jan Ludwik Nicolai
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
epika
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1741
Data wydania (nie wcześniej niż):
1741
Data wydania (nie później niż):
1741
u Pana wzdy pożywie snadnie, A ty Pająku w Warsztacie i stroju, Łatwo u chłopa dostąpisz pokoju. I tak się stało, i tak dotąd dzieje, Obuch zamysły wyszły i nadzieje. Skoro Podagra wzdy ukąsi Pana, W pierzyny wije nogi po kolana, I pieści się z nią. A Pająk gdy robi Swe Pajęczyny, chłopskie ściany zdobi. 12.Podagra i Pająk. 13.Wilk koń i Lis. Trzynasta. WILK KON I LIS.
Consilia Consiliis frustrantur. Quam quisque novit artem, in bac se exerceat. KOń, który Pańskiej stajni czynił sławę, Był raz na wiosnę puszczony na trawę. Koń był wypasły w
u Pana wzdy pożywie snadnie, A ty Paiąku w Warsztaćie i stroiu, Łatwo u chłopa dostąpisz pokoiu. I tak śię stało, i tak dotąd dźieie, Obuch zamysły wyszły i nadźieie. Skoro Podagra wzdy ukąśi Pana, W pierzyny wiie nogi po kolana, I pieśći śię z nią. A Paiąk gdy robi Swe Paięczyny, chłopskie śćiany zdobi. 12.Podagra i Paiąk. 13.Wilk koń i Lis. Trzynasta. WILK KON I LIS.
Consilia Consiliis frustrantur. Quam quisque novit artem, in bac se exerceat. KOń, ktory Pańskiey stayni czynił sławę, Był raz na wiosnę puszczony na trawę. Koń był wypasły w
Skrót tekstu: JabłEzop
Strona: 34
Tytuł:
Ezop nowy polski
Autor:
Jan Stanisław Jabłonowski
Drukarnia:
Andrzej Ceydler
Miejsce wydania:
Lipsk
Region:
zagranica
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
bajki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1731
Data wydania (nie wcześniej niż):
1731
Data wydania (nie później niż):
1731
