pokażę od pluder zawiasy I po kabacie różne wywijasy, I wstęgi, których nie trzeba się tykać, Chyba kto by chciał bez pluder umykać Z izby co prędzej; nauczę i tego, Jak ma zażywać rzemiesła własnego, Jak swoję suknią z cudzą suknią zszywać, Jak wścibiać igłę i jak jej dobywać, I jako świerzbi palec rzemieślnika, Kiedy naparstka nie ma od złotnika. Będzie tu igła do takiej roboty, Będzie wezgłówko, żeby mu ochoty
Nie ubywało, gdyby twardo siedział; Wiem, żeby przyszedł, gdyby o tym wiedział. Jeśliby nie chciał, więc wy przyjdźcie sami, Prędzej robota będzie niż z krawcami.. DRUŻYNA ZAPUSTNA
Zapuszczam
pokażę od pluder zawiasy I po kabacie różne wywijasy, I wstęgi, których nie trzeba się tykać, Chyba kto by chciał bez pluder umykać Z izby co prędzej; nauczę i tego, Jak ma zażywać rzemiesła własnego, Jak swoję suknią z cudzą suknią zszywać, Jak wścibiać igłę i jak jej dobywać, I jako świerzbi palec rzemieślnika, Kiedy naparstka nie ma od złotnika. Będzie tu igła do takiej roboty, Będzie wezgłówko, żeby mu ochoty
Nie ubywało, gdyby twardo siedział; Wiem, żeby przyszedł, gdyby o tym wiedział. Jeśliby nie chciał, więc wy przyjdźcie sami, Prędzej robota będzie niż z krawcami.. DRUŻYNA ZAPUSTNA
Zapuszczam
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 28
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
. ŚWIERZBIĄCEJ
Wierę-ś zbyteczna, już czynię, co mogę, I rozumiałem, że-ć osadnię nogę,
A ty chcesz coraz trzeć się, dobra żono, I wytrwasz, choćby z ciebie nie złażono. Chcesz, żeby stało jak kija kawalec? Pójdźże do diabła, kuśka-ć to nie palec! BABIE
Bądź młodszą, gładszą, wleź w lepsze ubranie, Umiej się udać, to mi na cię wstanie, Bo pókiś babą, choćby się przegłodzić, Kumka-ć (choćbym ja chciał) nie chce wygodzić; Choć się ty smażysz, ona z tego szydzi, I chociaż ślepa, przecię babę
. ŚWIERZBIĄCEJ
Wierę-ś zbyteczna, już czynię, co mogę, I rozumiałem, że-ć osadnię nogę,
A ty chcesz coraz trzeć się, dobra żono, I wytrwasz, choćby z ciebie nie złażono. Chcesz, żeby stało jak kija kawalec? Pójdźże do diabła, kuśka-ć to nie palec! BABIE
Bądź młodszą, gładszą, wleź w lepsze ubranie, Umiej się udać, to mi na cię wstanie, Bo pókiś babą, choćby się przegłodzić, Kumka-ć (choćbym ja chciał) nie chce wygodzić; Choć się ty smażysz, ona z tego szydzi, I chociaż ślepa, przecię babę
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 321
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
naŁany i Włoki. DO wymiaru i podziału Gruntów na Łany, służą temiary: Piędź, którą Łacinnicy zowią Pálmus: Stopa, u Łacinników Pes: Łokieć: Krok, Pręt, Miara, Sznur, Staje, Morg. Miara, Piędź. Ta jest dwojaka. Pieerwsza: Przyrodzona, jaka jest, kiedy ręki palec wielki i mały rozciągami wolno, która się u słusznej osoby równa półtorej ćwierci łokcia Krakowskiego. Który ma być posplity wKoronie, krom Lwowa i Gdańska, według prawa. Druga Piędź jest: której używają Geometrowie; i rachują wniej trzy dłoni, a wdłoni cztery palce. Palec zaś ma wyrownać calowi jednemu,
náŁany y Włoki. DO wymiáru y podżiału Gruntow ná Łany, służą temiáry: Piędź, ktorą Łáćinnicy zowią Pálmus: Stopá, v Łáćinnikow Pes: Łokieć: Krok, Pręt, Miárá, Sznur, Stáie, Morg. Miárá, Piędź. Tá iest dwoiáka. Pieerwsza: Przyrodzona, iáka iest, kiedy ręki pálec wielki y máły rośćiągámi wolno, ktora się v słuszney osoby rowna połtorey ćwierći łokćiá Krákowskiego. Ktory ma bydż posplity wKoronie, krom Lwowá y Gdańska, według práwá. Druga Piędź iest: ktorey vżywáią Geometrowie; y ráchuią wniey trzy dłoni, á wdłoni cztery pálce. Pálec záś ma wyrownáć calowi iednemu,
Skrót tekstu: SolGeom_II
Strona: 144
Tytuł:
Geometra polski cz. 2
Autor:
Stanisław Solski
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
matematyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1684
Data wydania (nie wcześniej niż):
1684
Data wydania (nie później niż):
1684
, jaka jest, kiedy ręki palec wielki i mały rozciągami wolno, która się u słusznej osoby równa półtorej ćwierci łokcia Krakowskiego. Który ma być posplity wKoronie, krom Lwowa i Gdańska, według prawa. Druga Piędź jest: której używają Geometrowie; i rachują wniej trzy dłoni, a wdłoni cztery palce. Palec zaś ma wyrownać calowi jednemu, jakich łokieć Krakowski liczy 24. Zaczym Piędży Geometrycznej wystarczy półłokcia Krakowskiego. Gdy Statut Polski, wKsiędze czwartej skarbowej, wczęści 2. wtytule 4. na karcie 390. pzydawa do 14. Łokci, Piędź jednę, stanowiąc miarę, jakich Łan Frankoński wzdłuż powinien mieć 270:
, iáka iest, kiedy ręki pálec wielki y máły rośćiągámi wolno, ktora się v słuszney osoby rowna połtorey ćwierći łokćiá Krákowskiego. Ktory ma bydż posplity wKoronie, krom Lwowá y Gdańska, według práwá. Druga Piędź iest: ktorey vżywáią Geometrowie; y ráchuią wniey trzy dłoni, á wdłoni cztery pálce. Pálec záś ma wyrownáć calowi iednemu, iákich łokieć Krákowski liczy 24. Záczym Piędżi Geometryczney wystárczy połłokćiá Krákowskiego. Gdy Státut Polski, wKśiędze czwartey skárbowey, wczęśći 2. wtytule 4. ná kárćie 390. pzydawa do 14. Łokći, Piędź iednę, stánowiąc miárę, iákich Łan Fránkoński wzdłuż powinien mieć 270:
Skrót tekstu: SolGeom_II
Strona: 144
Tytuł:
Geometra polski cz. 2
Autor:
Stanisław Solski
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
matematyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1684
Data wydania (nie wcześniej niż):
1684
Data wydania (nie później niż):
1684
smakowała małmazyja słona, Bo trzy dni womitował, z kosmatego grona. 398. MĘDROCHNA
Ktoś coś pannie, gdy ręce trzymała za sobą, Włożył w garść; więc postrzegszy, z okrutną żałobą Bieży uskarżając się swojej paniej starej. Gdy ta grozi, że mu to nie ujdzie bez kary, Przysięga ów, że palec, jako zdrów, jak żyje; A panna: „Wiem ci ja też, co palec, co pyje.” Co słysząc pani stara: „A kiedy tak mądra, Możesz — rzecze — drugi raz włożyć jej i jądra.” 399. MIŁOŚĆ ŻENINA
Skoro się nietrzeźwemu pijany sprzeciwił, Na ostre z Kazanowskim
smakowała małmazyja słona, Bo trzy dni womitował, z kosmatego grona. 398. MĘDROCHNA
Ktoś coś pannie, gdy ręce trzymała za sobą, Włożył w garść; więc postrzegszy, z okrutną żałobą Bieży uskarżając się swojej paniej starej. Gdy ta grozi, że mu to nie ujdzie bez kary, Przysięga ów, że palec, jako zdrów, jak żyje; A panna: „Wiem ci ja też, co palec, co pyje.” Co słysząc pani stara: „A kiedy tak mądra, Możesz — rzecze — drugi raz włożyć jej i jądra.” 399. MIŁOŚĆ ŻENINA
Skoro się nietrzeźwemu pijany sprzeciwił, Na ostre z Kazanowskim
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 357
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Dokąd każdemu zawsze wolno chodzić, bo też tego miejsca
i nie zamykają. O tym się czasie najbarziej mercerie otwierają i forystierów różnych zbiera, bo podczas karnawału jest też jakoby jarmark jeneralny w Wenecji.
Dnia sanctae 21, w dzień św. Jagnieszki, byłem w kościele u św. Łukasza, gdzie jest palec z ciała tej świętej. W tym kościele jest ołtarz tej świętej, u którego induliencje trwają przez dni 15. Tygodniem się zaczynają przed świętem, a kończą się także w tydzień po samym święcie. W tym kościele msze się przez ten czas zaczynają odprawować w godzin dwie przede dniem, a kończą się równo z wieczorem.
Dokąd kożdemu zawsze wolno chodzić, bo też tego miejsca
i nie zamykają. O tym się czasie najbarziej mercerie otwierają i forystierów różnych zbiera, bo podczas karnawału jest też jakoby jarmark jeneralny w Wenecjej.
Dnia sanctae 21, w dzień św. Jagnieszki, byłem w kościele u św. Łukasza, gdzie jest palec z ciała tej świętej. W tym kościele jest ołtarz tej świętej, u którego induliencje trwają przez dni 15. Tygodniem się zaczynają przed świętem, a kończą się także w tydzień po samym święcie. W tym kościele msze się przez ten czas zaczynają odprawować w godzin dwie przede dniem, a kończą się równo z wieczorem.
Skrót tekstu: BillTDiar
Strona: 172
Tytuł:
Diariusz peregrynacji po Europie
Autor:
Teodor Billewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży, pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1677 a 1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1678
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Marek Kunicki-Goldfinger
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Biblioteka Narodowa
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2004
cogitamus, Anima i pośmierci żyje, Mens umiera i ustaje.
Aures, zowią się ab auro, z którego kulczyki robią, albo od słówka Haurio, że uchem sonum czerpamy Varro wywodzi, że zowią się ab Aveo, od witania, pozdrawiania.
Palce u Rąk Ludzkich mają denominacje, stąd: Wielki Palec Polleks, że pollet silą: drugi palec Indeks, Pokaziciel, że indycat Średni medius Czwarty zowie się Annularis, ab ánnulo, Cordialis, że od niego do Serća idzie żyłka, dlatego na nim od przyjaznych Osób; noszą Pierścienie. Ostatni mizynny palec, zowie się ab aure; że tym uszy częstokroć chędożą
cogitamus, Anima y pośmierci żyie, Mens umiera y ustaie.
Aures, zowią się ab auro, z ktorego kulczyki robią, albo od słowka Haurio, że uchem sonum czerpamy Varro wywodzi, że zowią się ab Aveo, od witania, pozdrawiania.
Palce u Rąk Ludzkich maią denominacye, ztąd: Wielki Palec Pollex, że pollet silą: drugi palec Index, Pokaziciel, że indicat Srzedni medius Czwarty zowie się Annularis, ab ánnulo, Cordialis, że od niego do Serća idzie żyłka, dlatego na nim od przyiáznych Osob; noszą Pierścienie. Ostatni mizynny palec, zowie się ab aure; że tym uszy częstokroć chędożą
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 60
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
Mens umiera i ustaje.
Aures, zowią się ab auro, z którego kulczyki robią, albo od słówka Haurio, że uchem sonum czerpamy Varro wywodzi, że zowią się ab Aveo, od witania, pozdrawiania.
Palce u Rąk Ludzkich mają denominacje, stąd: Wielki Palec Polleks, że pollet silą: drugi palec Indeks, Pokaziciel, że indycat Średni medius Czwarty zowie się Annularis, ab ánnulo, Cordialis, że od niego do Serća idzie żyłka, dlatego na nim od przyjaznych Osób; noszą Pierścienie. Ostatni mizynny palec, zowie się ab aure; że tym uszy częstokroć chędożą Aurycularys.
Capitolium Izba Senatu Rzymskiego, zowie
Mens umiera y ustaie.
Aures, zowią się ab auro, z ktorego kulczyki robią, albo od słowka Haurio, że uchem sonum czerpamy Varro wywodzi, że zowią się ab Aveo, od witania, pozdrawiania.
Palce u Rąk Ludzkich maią denominacye, ztąd: Wielki Palec Pollex, że pollet silą: drugi palec Index, Pokaziciel, że indicat Srzedni medius Czwarty zowie się Annularis, ab ánnulo, Cordialis, że od niego do Serća idzie żyłka, dlatego na nim od przyiáznych Osob; noszą Pierścienie. Ostatni mizynny palec, zowie się ab aure; że tym uszy częstokroć chędożą Auricularis.
Capitolium Izba Senátu Rzymskiego, zowie
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 60
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
pozdrawiania.
Palce u Rąk Ludzkich mają denominacje, stąd: Wielki Palec Polleks, że pollet silą: drugi palec Indeks, Pokaziciel, że indycat Średni medius Czwarty zowie się Annularis, ab ánnulo, Cordialis, że od niego do Serća idzie żyłka, dlatego na nim od przyjaznych Osób; noszą Pierścienie. Ostatni mizynny palec, zowie się ab aure; że tym uszy częstokroć chędożą Aurycularys.
Capitolium Izba Senatu Rzymskiego, zowie się a Capite Toli, że Toluso głowę znaleziono w fundamentach, tegoż Pałacu i Zamku Rzymskiego.
Tu naJeżą Imiona Polskie, zktórych łatwa wydaje, się Notacja, albo tłumaczenie, których u Słowaków, teraz u
pozdrawiania.
Palce u Rąk Ludzkich maią denominacye, ztąd: Wielki Palec Pollex, że pollet silą: drugi palec Index, Pokaziciel, że indicat Srzedni medius Czwarty zowie się Annularis, ab ánnulo, Cordialis, że od niego do Serća idzie żyłka, dlatego na nim od przyiáznych Osob; noszą Pierścienie. Ostatni mizynny palec, zowie się ab aure; że tym uszy częstokroć chędożą Auricularis.
Capitolium Izba Senátu Rzymskiego, zowie się à Capite Toli, że Toluso głowę znaleziono w fundamentach, tegoż Pałacu y Zamku Rzymskiego.
Tu naIeżą Imiona Polskie, zktorych łatwa wydaie, się Notacya, albo tłumaczenie, ktorych u Słowakow, teraz u
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 60
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
, 22 o Lewiatan Rybie, 23 o Szorobor Wole, 14 o Rzece Sabaticus, 25 o Ciele Mahometa, 26 Czy Grzegorz Wielki Trajana Cesarza z Piekła wybawił, 27 Samson, Salamon, Orygenes, Plato, Arystoteles czy zbawieni? 28 o Drzewie Krzyża Świętego i Gwoździach, 29 Gdzie Ciało, Głowa, Ręka, Palec, Świętego Jana Chrzciciela?
To wszystko czy jest? i gdzie? tu dysputatur. O których rzeczach jednych w Piśmie Świętym wspomnianych; Drugich w Historiach, i Fabułach, gdy pisać zaczynam, najpierwej kontra Zoilos uzbrajam się słowy u Laercjusza lib: 2 wyrażonemi o Sokratesie: Socrates disputabat, non ut aliorum Sententiam refełleret,
, 22 o Lewiathan Rybie, 23 o Sżorobor Wole, 14 o Rzece Sabbaticus, 25 o Ciele Machometa, 26 Czy Grzegorz Wielki Traiana Cesarza z Piekła wybawił, 27 Samson, Salamon, Origenes, Plato, Aristoteles czy zbawieni? 28 o Drzewie Krzyża Swiętego y Gwoździach, 29 Gdzie Ciało, Głowa, Ręka, Palec, Swiętego Iana Chrzciciela?
To wszystko czy iest? y gdzie? tu disputatur. O ktorych rzeczach iednych w Pismie Swiętym wspomnianych; Drugich w Historyach, y Fabułach, gdy pisać zaczynam, naypierwey contra Zoilos uzbraiam się słowy u Làércyusza lib: 2 wyrażonemi o Sokratesie: Socrates disputabat, non ut aliorum Sententiam refełleret,
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 87
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
