mu szczęście, niepomyślnie Kości rzuciło, ADOLF na te losy Fatalne trafił, zwiądł od czasu kosy. Zdjął Zefir zbroje, co ją miał na sobie KSIĄŻĘ, Tropheum z niej, oraz z oręża Zrobiwszy, z żalem postawił przy grobie, Na znak, że zły Czas Rycerzów zwycięża, Kirys, Tarcz, Szyszak, Pancerzowe nity Puszczą, komu Czas dać chce z życia kwity; Jeszcze KsIĄZĘCIU oddaje cześć inną Płaczący Zefir, i nieutulony, Nazbierał kwiatów przysługą Dziecinną, Rozrucił na grób, a Wieniec zielony, Z Lauru uwity, na wysokiej Tyce Powiesił, miał w tym skrytą Tajemnicę.
Jakoż niepłonną, bo owa Regnantka Fortunnej Wyspy, często
mu szczęście, niepomyślnie Kości rzuciło, ADOLF ná te losy Fátalne tráfił, zwiądł od czasu kosy. Zdiął Zefir zbroie, co ią miał ná sobie XIĄZĘ, Tropheum z niey, oraz z oręża Zrobiwszy, z żalem postáwił przy grobie, Ná znák, że zły Czas Rycerzow zwycięża, Kirys, Tarcz, Szyszak, Pancerzowe nity Puszczą, komu Czas dać chce z życia kwity; Jeszcze XIĄZĘCIU oddaie cześć inną Płaczący Zefir, y nieutulony, Názbierał kwiatow przysługą Dziecinną, Rozrucił ná grob, á Wieniec zielony, Z Láuru uwity, ná wysokiey Tyce Powiesił, miał w tym skrytą Taiemnicę.
Jákoż niepłonną, bo owa Regnantka Fortunney Wyspy, często
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 84
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
