swe syny/ żeby im nie zadawali przeszkody gdy uchodzili/ abo też nie zawadzali w ucieczce/ abo ich grzebli żywo. Zamieszała była ta peszteleńca osobliwie kraj około Bajej/ i nie mogła się uspokoić bez wielkiego kłopotu/ i zakonników i urzędników królewskich. A jest to godna uważenia rzecz/ jaką chytrością szatan walczy przeciw władzej Papieskiej: i zaś jako na nie bije/ nie przyznawając jej/ przez paszczękę Luterską i Kalwińską/ i naśladowców ich/ a w Brasilu konterfetując ją przez te zwodniki/ i insze swe służki. Piątej części, Księgi czwarte. O przeszkodach Heretickich w Brasilu.
ALeć nie mniejsze kłopoty zadawali Heretycy w nawracaniu Brasilianów. W
swe syny/ żeby im nie zádawáli przeszkody gdy vchodźili/ ábo też nie záwadzáli w vćieczce/ abo ich grzebli żywo. Zámieszáłá byłá tá peszteleńcá osobliwie kray około Báiey/ y nie mogłá się vspokoić bez wielkiego kłopotu/ y zakonnikow y vrzędnikow krolewskich. A iest to godna vważenia rzecz/ iáką chytrośćią szátan walczy przećiw władzey Papieskiey: y záś iáko ná nie biie/ nie przyznawáiąc iey/ przez pásczekę Luterską y Kálwińską/ y nászládowcow ich/ á w Brásilu conterfetuiąc ią przez te zwodniki/ y insze swe służki. Piątey częśći, Kśięgi czwarte. O przeszkodách Haeretickich w Brásilu.
ALeć nie mnieysze kłopoty zádawáli Haereticy w náwracániu Brásilianow. W
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 95
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
tym czasem Guilelmus Varamus Arcybiskup Kantwarski/ który gorąco i wolnie/ jako takiemu urzędnikowi przystało/ bronił małżeństwa królowej. Na ten czas król/ za naleganiem Tomasza Bolena (który był domniemanym ojcem Anny) i samejże Anny/ dał ono Arcybiskupstwo Kranmerowi/ za umową i za Kondycją/ żeby osądził/ choć też przeciw władzej Papieskiej/ ono małżeństwo z Katarzyną być niesłuszne/ i nieważne. Już się tu szaleństwo Henrykowe wypełniło i do góry przyszło: przetoż naprzód kazał in stigować na duchowne/ o to/ iż przyznawali władzą Legatów cudzoziemskich; a dla tego kazał też deklarować/ iż dobra ich wszytkie do skarbu per confiscationem należały: a taką sztuką
tym czásem Guilelmus Varamus Arcybiskup Kántwárski/ ktory gorąco y wolnie/ iáko tákiemu vrzędnikowi przystało/ bronił małżeństwá krolowey. Ná ten czás krol/ zá nálegániem Thomaszá Bolená (ktory był domniemánym oycem Anny) y sámeyże Anny/ dał ono Arcybiskupstwo Kránmerowi/ zá vmową y zá Conditią/ żeby osądźił/ choć też przećiw władzey Papieskiey/ ono małżeństwo z Káthárzyną być niesłuszne/ y nieważne. Iuż się tu szaleństwo Henrikowe wypełniło y do gory przyszło: przetoż naprzod kazał in stigowáć ná duchowne/ o to/ iż przyznawáli władzą Legatow cudzoźiemskich; á dla tego kazał też deklárowáć/ iż dobrá ich wszytkie do skárbu per confiscationem należáły: á táką sztuką
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 43
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
Chrześcijany z Europy od małżeństwa z białymigłowami Mahometankami/ abo Żydowkami (za tym bowiem przychodziło/ iż potomstwo wychowane od matek/ udawało się do obrządków i do obyczajów ich) ucząc wiary Chrześcijańskiej i Katechismu dziatek i niewolników/ i ludu pospolitego: zastawiając się tym/ którzy przywozili żelazo i siarkę/ i podobne rzeczy przeciw Bulle Papieskiej/ Turkom i Maurom: kazał długo przeciw lichwom/ które tam górę były wzięły/ z takim pożytkiem/ iż lichwiarze czynili wielkie restitutie i jałmużny: którymi się rozprzestrzenił i akomodował szpital/ i wyposażyło się niemało panieniek. W Piątek czynił staranie o Mahometany/ a w Sobotę o Żydy. W wielkim był poważeniu dla świątobliwości
Chrześćiány z Europy od małżeństwá z białymigłowámi Máhumetankámi/ ábo Zydowkámi (zá tym bowiem przychodźiło/ iż potomstwo wychowáne od mátek/ vdawáło się do obrządkow y do obyczáiow ich) vcząc wiáry Chrześćiánskiey y Cáthechismu dźiatek y niewolnikow/ y ludu pospolitego: zástáwiáiąc się tym/ ktorzy przywoźili żelázo y śiárkę/ y podobne rzeczy przećiw Bulle Pápieskiey/ Turkom y Maurom: kazał długo przećiw lichwom/ ktore tám gorę były wźięły/ z tákim pożytkiem/ iż lichwiarze czynili wielkie restitutiae y iáłmużny: ktorymi się rozprzestrzenił y áccommodował szpital/ y wyposáżyło się niemáło pánieniek. W Piątek czynił stáránie o Máhumetany/ á w Sobotę o Zydy. W wielkim był poważeniu dla świątobliwośći
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 193
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
zgadzali się w błędach/ z Petrobrysjanami/ z Albigensami/ z Marsyliuszem Padewskim. Barzo się sprzeciwiali wzywaniu Świętych/ śpiewania kościelne mieli za żart z Boga; niepożyteczne być trzymali zażywanie Najświętszego Sakramentu: nieczystość i cudzołóstwo/ u nich za rzecz duchowną była/ jako i u Tanchelina abo Tandema; nauczali z Marsyliuszem wiele przeciw władzy Papieskiej. Ich błędy. 3. O. O. Dominikami i Franciszkani Albigensów rażą.
Walczyli ustawicznie i szczęśliwie jak z Albigensami tak i z temi Patareny Towarzysze Świętych Dominika i Franciszka/ tak iż Robert który potym był w Zakonie Kaznodziejskim/ nazwany był młotem Heretyckim. A Dydacus Azebes Biskup Oksonieński/ dwie lecie pracując około nawracania
zgadzáli się w błędách/ z Petrobrysyánámi/ z Albigensámi/ z Mársyliuszem Pádewskim. Bárzo się sprzećiwiáli wzywániu Swiętych/ śpiewánia kośćielne mieli zá żárt z Bogá; niepożyteczne bydź trzymáli záżywánie Nayświętszego Sákrámentu: nieczystość i cudzołostwo/ u nich za rzecz duchowną byłá/ iáko i u Táncheliná ábo Tándemá; náuczáli z Mársyliuszem wiele przećiw władzy Papieskiey. Ich błędy. 3. O. O. Dominikami i Franćiszkáni Albigensow rażą.
Walczyli ustáwicznie i szczęśliwie iák z Albigensámi ták i z temi Pátáreny Towárzysze Swiętych Dominiká i Fránćiszká/ ták iż Robert ktory potym był w Zakonie Káznodźieyskim/ názwány był młotem Heretyckim. A Didacus Azebes Biskup Oxonieński/ dwie lećie prácuiąc około náwracánia
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 19
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
