swej toż przezwisko dał. Ma Proboszcza i Kanoniki z Akademii Krakowskiej/ której Król Jageło to podawanie nadał. W tym Kościele jest grób znaczny/ i cudami zdawna wsławiony Błogosławionego Jana Kantego Doktora w piśmie świętym tejże Akademii Krak. A przy tym grobie jest ołtarz uprzywilejowany za umarłe. Są też i Vikariowie/ którzy Parafianom Sakramentami świętemi usługują. Jest też tam i Bractwo ś. Anny/ które mają z Bernardynami spolne/ i szarych kap w procesiach używają. Jest i szkoła od Macieja Miechowity Kanonika Krakowskiego zmurowana. AKADEMIA. Tu się godzi przypomnieć Akademią zacną Krakowską/ od Jageła Króla i Jadwigi świętej małżonki jego Ludwikowej córki fundowaną. W której
swey toż przezwisko dał. Ma Proboszczá y Kánoniki z Akádemiey Krákowskiey/ ktorey Krol Iágeło to podawánie nádał. W tym Kośćiele iest grob znáczny/ y cudámi zdawná wsławiony Błogosłáwionego Ianá Kántego Doktorá w piśmie świętym teyże Akádemiey Krák. A przy tym grobie iest ołtarz uprzywileiowány zá umárłe. Są też y Vikáryowie/ ktorzy Páráfianom Sákrámentámi świętemi usługuią. Iest też tám y Bráctwo ś. Anny/ ktore máią z Bernárdynámi spolne/ y szárych kap w processiách używáią. Iest y szkołá od Máćieiá Miechowity Kánoniká Krákowskiego zmurowána. AKADEMIA. Tu sie godźi przypomnieć Akádemią zacną Krákowską/ od Iágełá Krolá y Iádwigi świętey małżonki iego Ludwikowey corki fundowáną. W ktorey
Skrót tekstu: PrzewKoś
Strona: 29
Tytuł:
Przewodnik abo kościołów krakowskich [...] krótkie opisanie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Jakub Siebeneicher
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
nastan zakonny namówili/ nicby nie sprawieli/ jeśli sama osobna łaska powołania na to od Boga/ do tego niepprzystąpi. Do opuszczena grzechu jako trudno namówić człowieka/ chociaż ustawnie łaska Boża jemu dy serca kołace/ a cóż do opuszczenia świata i samego siebie. Wiedzciesz to na potym miły P. Plebanie a nieumiejętnością waszą parafianom swym i patientom błądzie wtakich rzeczach okazji nie dajcie. A daleko jeszcze większe baiki są owe co powiada/ że Jezuici cukrami/ i obietnicami malowania po śmierci spromieńmi około główy/ do siebie młodź ciągną. To P. Plebanowi pozwalam rad/ ze Jezuić wtych/ co się do ich zakonu proszą/ i których/
nástan zakonny námowili/ nicby nie spráwieli/ iesli sámá osobna łáská powołánia ná to od Bogá/ do tego niepprzystąpi. Do opuszczena grzechu iáko trudno námowić człowieká/ choćiasz vstawnie łáská Boża iemu di serca kołáce/ á cosz do opuszczenia świátá y sámego siebie. Wiedzćiesz to ná potym miły P. Plebanie á nieumieiętnośćią wászą páráfianom swym y patientom błądzie wtákich rzeczách okázyey nie dáyćie. A dáleko ieszcze większe báiki są owe co powiáda/ że Iezuići cukrámi/ y obietnicámi málowánia po śmierći zpromieńmi około główy/ do siebie młodź ćiągną. To P. Plebanowi pozwalam rad/ ze Iezuić wtych/ co się do ich zakonu proszą/ y ktorych/
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 10
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
/ aby Profesorowie jej Chwałę Pańską żarliwie rozmnażali przez się/ i przez młodź im powierzoną/ co z łaski Pańskiej czynią pilnie. Ma ten Kościół Proboszcza swego/ i Kanoniki z tejże Akademii/ także i Wikariów. Ten im inkorporował Jagiełło Król/ i Sukcesorom ich. Jest to Kościół Parafialny/ w którym świętemi Sakramentami Parafianom swym administrują/ ma Bractwo ś. Anny z Odpustami wielkimi/ we Wtorki odprawują Wotiwę o ś. Annie/ Bracia tego Bractwa używają kap szarych płóciennych/ odpoczywa tu Ciało w marmurowym grobie w wielkim Chórze po lewej ręce przy ścienie/ Przewielebnego B. Jana Kantego/ Doktora w Piśmie ś. i Profesora Akademii Krak.
/ áby Professorowie iey Chwałę Pánską żárliwie rozmnażáli przez się/ y przez młodź im powierzoną/ co z łáski Pánskiey czynią pilnie. Ma ten Kośćioł Proboszczá swego/ y Kánoniki z teyże Akádemiey/ tákże y Wikáryow. Ten im inkorporował Iágieło Krol/ y Successorom ich. Iest to Kośćioł Páráfiálny/ w ktorym świętemi Sákrámentámi Páráfiánom swym ádministruią/ ma Bráctwo ś. Anny z Odpustámi wielkimi/ we Wtorki odpráwuią Wotiwę o ś. Annie/ Bráćia tego Bráctwá vżywáią kap szárych płoćiennych/ odpoczywa tu Ciáło w mármurowym grobie w wielkim Chorze po lewey ręce przy śćienie/ Przewielebnego B. Ianá Kántego/ Doktorá w Piśmie ś. y Professorá Akádemiey Krák.
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 21
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
bywa instar magni Iubilaei od Stolice Apostołskiej dany. Ma też i Relikwij śś. dostatek/ przy tym Szkoła z Mistrzem/ z Kanotrem i z Studentami/ a ci mają żywność swą z przerzeczonego Konwentu. Kościoły i Klejnoty. 17. Kościół Z. KrzyżA.
TYm Kościołem rządzą ci Ojcowie wżwyż pomienieni de Saxia, i Parafianom we wszytkim usługują/ ma swe Indulgencje i Relikwij Świętych dostatek. KLASZTOR PANIEŃSKI.
Nie daleko tych Kościołów mają Panny swój Klasztor/ tejże Reguły/ i tego Habitu używają/ z prace rąk swoich i z eleemozyny ś. się żywiąc/ powinności podlegają tej co i Kapłani. 18. Kościół Naświętszej P. MARIEJ,
bywa instar magni Iubilaei od Stolice Apostolskiey dány. Ma też y Reliquiy śś. dostátek/ przy tym Szkołá z Mistrzem/ z Kánotrem y z Studentámi/ á ći máią żywność swą z przerzeczonego Konwentu. Kośćioły y Kleynoty. 17. Kośćioł S. KRZYZA.
TYm Kośćiołem rządzą ći Oycowie wżwyż pomienieni de Saxia, y Páráfiánom we wszytkim vsługuią/ má swe Indulgencye y Reliquiy Swiętych dostátek. KLASZTOR PANIENSKI.
Nie dáleko tych Kośćiołow máią Pánny swoy Klasztor/ teyże Reguły/ y tego Hábitu vżywáią/ z prace rąk swoich y z eleemozyny ś. się żywiąc/ powinnośći podlegáią tey co y Kápłani. 18. Kośćioł Naświętszey P. MARIEY,
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 33
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
ś. nabywają. Leży także ciało Świętowidsławy Mieszczki Kazimierskiej/ nabożnej do ś. Stanisława. Jest i Ołtarz Panny Przenaświętszej/ na podobieństwo Częstochowskiego/ przy którym Obrazie pokazuje Pan Bóg dobrodziejstwa różne/ o czym wota zawieszone świadczą. Jest i Bractwo Anioła Stróża z Odpustami wielkiemi/ które to kap białych używa/ a Zakonni Kapłani Parafianom w administrowaniu Naświętszych Sakramentów pilnie wysługują. Ma ten Kościół Relikwij śś. dostatek/ ochędostwo piękne barzo/ i Odpusty barzo częste. Także i onego wielkiego sławnego Dziejopisa Polskiego/ niegdy Inspektóra Kazimierza ś. Jana Długosza/ umarłego Roku 1480. tego dnia właśnie gdy był zabity jego Patron święty Stanisław. Miasta Krakowa 39. Kościół
ś. nábywáią. Leży tákże ćiáło Swiętowidsłáwy Mieszczki Káźimierskiey/ nabożney do ś. Stánisłáwá. Iest y Ołtarz Pánny Przenaświętszey/ ná podobieństwo Częstochowskiego/ przy ktorym Obráźie pokázuie Pan Bog dobrodźieystwá rożne/ o czym wotá záwieszone świádczą. Iest y Bráctwo Anyołá Strożá z Odpustámi wielkiemi/ ktore to kap białych vżywa/ á Zákonni Kápłáni Páráfiánom w ádministrowániu Naświętszych Sákrámentow pilnie wysługuią. Ma ten Kośćioł Reliquiy śś. dostátek/ ochędostwo piękne bárzo/ y Odpusty bárzo częste. Tákże y onego wielkiego sławnego Dźieiopisá Polskiego/ niegdy Inspektorá Káźimierzá ś. Ianá Długoszá/ vmárłego Roku 1480. tego dniá właśnie gdy był zábity iego Pátron święty Stánisław. Miástá Krákowá 39. Kośćioł
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 66
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
/ za pozwoleniem Piotra Wyższa Biskupa Krak. których i prowizją dobrą opatrzył/ Przez P. Ligęzę Wojewodę Lęczyckiego/ honorificè 6. w Piśmie ś. Doktorów przyprowadził. Z tych był pierwszym Proboszczem Conradus I. V. D. et Theologiae po Plebanie. Pilni są ci Zakonnicy nabożeństwa i powołania swego/ wygadzając świętemi Sakramentami Parafianom swoim. Ma ten Kościół Kaplic niemało/ miedzy inszemi ta jedna/ w której Obraz Panny Przenaświętszej cudowny/ i srebrnemi wotami ozdobiony. Poświęcona ta Kaplica na chwałę Panny Naś. Wniebowzięcia/ i Trzech Królów/ Roku 1470. tę ubogacili Odpustami Najwyższy Pasterze Kościoła ś. Paweł II. Papież Roku 1470. Aleksander VI.
/ zá pozwoleniem Piotrá Wyzszá Biskupá Krák. ktorych y prowizyą dobrą opátrzył/ Przez P. Ligęzę Woiewodę Lęczyckiego/ honorificè 6. w Piśmie ś. Doktorow przyprowádźił. Z tych był pierwszym Proboszczem Conradus I. V. D. et Theologiae po Plebanie. Pilni są ći Zakonnicy nabożeństwá y powołánia swego/ wygadzáiąc świętemi Sákrámentámi Páráfianom swoim. Ma ten Kośćioł Káplic niemáło/ miedzy inszemi tá iedná/ w ktorey Obraz Pánny Przenaświętszey cudowny/ y srebrnemi wotámi ozdobiony. Poświęcona tá Káplicá ná chwałę Pánny Naś. Wniebowźięćia/ y Trzech Krolow/ Roku 1470. tę vbogáćili Odpustámi Naywyższy Pásterze Kośćiołá ś. Páweł II. Papież Roku 1470. Alexánder VI.
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 67
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
