wydaniu Lamentu/ puszczone być/ nagotowane. niewspominam veryficacji/ obrony jej Elenchu/ Justificacji/ i tym podobnych. w których jednej po drugiej/ im dalej/ tym rzadszy byłem w następowaniu na dogmata prawdziwe/ szerszy w rzeczach potocznych/ pod te czasy nagłe przypadłych. Niemal i teraz najduje się w Bibliotece Monastera Bractwa Cerkiewnego Wileńskiego Traktat o pochodzeniu Ducha Z. sposobem syllogismów od Greków Rzymianom/ i wzajem Grekom od Rzymian zadawać się zwykłych/ polskim językiem napisany/ i Przodkowi memu na miejscu tym Archimandritowi do czytania podany. Za którym na ten czas miejsce to tak się było poruszyło/ że aż/ na większy zaszkodny gomon/ niż na
wydániu Lámentu/ pusczone bydź/ nágotowáne. niewspominam verificátiey/ obrony iey Elenchu/ Iustificátiey/ y tym podobnych. w ktorych iedney po drugiey/ im dáley/ tym rzadszy byłem w nástępowániu ná dogmátá prawdźiwe/ szerszy w rzeczách potocznych/ pod te cżásy nagłe przypádłych. Niemal y teraz nayduie sie w Bibliotece Monásterá Bráctwá Cerkiewnego Wileńskiego Tráktat o pochodzeniu Duchá S. sposobem syllogismow od Graekow Rzymiánom/ y wzáiem Graekom od Rzymian zádáwáć sie zwykłych/ polskim ięzykiem nápisany/ y Przodkowi memu ná mieyscu tym Archimándritowi do cżytánia podány. Zá ktorym ná ten cżás mieysce to tak sie było poruszyło/ że áż/ ná większy zászkodny gomon/ niż ná
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 105
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
wszytkich narodach/ ku dusznemu ich pożytkowi/ a Heretykom ku poznaniu Katolickiej prawdy/ był tarty. Tego tylko nam Przezacny narodzie Ruski potrzeba/ aby nam na nas samych niezbywało: abyśmy słusznych/ od samego Boga nam podanych poprawy swej okazyj mimo siebie/ prze same niedbalstwo niepuszczali. Apologia Świadkami tego są wiele[...] Bractwa Wileńskiego Duchowni i świetcy. Do Narodu Ruskiego. Latwo się domyślic/ co tam w tym Katehizmie było napisane. Apologia
Mówiłbym do każdego znaczalniejszych M. waszej pojedynkiem/ ale temu nie wydołam. ni też mojej to jest powinności. Rzekę jednak z części mojej/ części wyższej powolność moję z posłuszeństwem zostawiwszy. Rzekę
wszytkich národách/ ku dusznemu ich pożytkowi/ á Hęretykom ku poznániu Kátholickiey prawdy/ był tárty. Tego tylko nám Przezacny národźie Ruski potrzebá/ áby nam ná nas sámych niezbywáło: ábysmy słusznych/ od sámego Bogá nam podánych popráwy swey occásiy mimo śiebie/ prze sáme niedbálstwo niepuszczáli. Apologia Swiádkámi tego są wiele[...] Bráctwá Wileńskiego Duchowni y swietcy. Do Narodu Ruskiego. Latwo sie domyslic/ co tám w tym Kátehizmie było nápisane. Apologia
Mowiłbym do káżdego znáczálnieyszych M. wászey poiedynkiem/ ále temu nie wydołam. ni też moiey to iest powinnośći. Rzekę iednák z częśći moiey/ częśći wyzszey powolność moię z posłuszeństwem zostáwiwszy. Rzekę
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 107
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
czasu krótkości. Do twojej się obracam teraz już litości, Któryś zginął niedawno przy dzbanie gorzałki, Coś się jej był nałożył u onej Rozdziałki. Ty zasię, który czytasz ten krociuchny żywot, O tym zacnym Matysie, miejże taki wywód: Że to był łapikufel cechu ultajskiego, Łotr nad wszytkimi łotry, z bractwa łotrowskiego. Przednie książę i prymas, dalej nie wspominam, Dla więtszej chwały jego zdjęty oskominam. Myśliwiec, zapomniałem, z niego też był pilny, Z dębową siecią sarny gonić był usilny. Lecz na co rozwodzę się z tym człowiekiem zacnym, Płacz, lamentuj towara, któryś jest tak bacznym. Płaczcie go i
czasu krótkości. Do twojej sie obracam teraz juz litości, Któryś zginął niedawno przy dzbanie gorzałki, Coś sie jej był nałożył u onej Rozdziałki. Ty zasię, który czytasz ten krociuchny żywot, O tym zacnym Matysie, miejże taki wywód: Że to był łapikufel cechu ultajskiego, Łotr nad wszytkimi łotry, z bractwa łotrowskiego. Przednie książę i prymas, dalej nie wspominam, Dla więtszej chwały jego zdjęty oskominam. Myśliwiec, zapomniałem, z niego też był pilny, Z dębową siecią sarny gonić był usilny. Lecz na co rozwodzę sie z tym człowiekiem zacnym, Płacz, lamentuj towara, któryś jest tak bacznym. Płaczcie go i
Skrót tekstu: WierszŻałBad
Strona: 12
Tytuł:
Naema abo wiersz żałosny
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Polska satyra mieszczańska. Nowiny sowiźrzalskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Karol Badecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1950
. 76v Przed pałacem wielka piacia. Sam pałac nowo wystawiony, jeszcze nie ze wszytkim perfectum opus.
Jest też drugi, niedaleko nowego, staroświecki, grande opus ze szterma wieżami, gdzie przedtym bywała rezydencja książąt, ale i teraz nie pustuje; opatrzona dobrze; dwór tam księcia ma swoje stancje.
Po południu chodziła procesja bractwa Naświętszej Panny Zwiastowania i damy w kapach po niektórych kościołach z muzyka, kędy i egzorty bywały. Wiejcej też nabożeństwa nie masz, ponieważ zwyczaj ten nie jest, aby groby ubierać mieli, jako u nas i nawiedzać w kapach; różne ut mos patriae niesie. Tu zaś tota vis nabożeństwa msza rano i kazanie, potym
. 76v Przed pałacem wielka piacia. Sam pałac nowo wystawiony, jeszcze nie ze wszytkim perfectum opus.
Jest też drugi, niedaleko nowego, staroświecki, grande opus ze szterma wieżami, gdzie przedtym bywała rezydencja książąt, ale i teraz nie pustuje; opatrzona dobrze; dwór tam księcia ma swoje stancje.
Po południu chodziła procesja bractwa Naświętszej Panny Zwiastowania i damy w kapach po niektórych kościołach z muzyka, kędy i egzorty bywały. Wiejcej też nabożeństwa nie masz, ponieważ zwyczaj ten nie jest, aby groby ubierać mieli, jako u nas i nawiedzać w kapach; różne ut mos patriae niesie. Tu zaś tota vis nabożeństwa msza rano i kazanie, potym
Skrót tekstu: BillTDiar
Strona: 270
Tytuł:
Diariusz peregrynacji po Europie
Autor:
Teodor Billewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży, pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1677 a 1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1678
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Marek Kunicki-Goldfinger
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Biblioteka Narodowa
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2004
około Roku 1501.
Roku 1504 na Sejmie Walnym Aleksander Król Polski potwierdził łaski i prerogatywy Unitom dane od swoich Antecesorów. Miscell: P. Kojałowicz. Item Zygmunt I potwierdził Roku 1511. Idem.
Stanęła nie rychło potym alias Roku 1676 Konstytucja na Sej- O Schizmie Rusi.
mnie, aby Osoby Grecko Ruskiej Religii, ani Bractwa ich, quasi sub specie Religionis et appellationis, do Patriarchy Carogrodzkiego nie udawali się, pod tym pretekstem Arcana Reipublicae nieprzyjaciołom Krzyża rewelując, idq; sub paena colli et Confiscationis Bonorum.
Roku 1515 Z. Kazimierz w batalii na koniu nad Dźwiną rzeką się pokazawszy Litwie we 2000, dopomógł znieść Moskwy blisko 60000. Item według
około Roku 1501.
Roku 1504 na Seymie Walnym Alexander Krol Polski potwierdził łaski y prerogatywy Unitom dane od swoich Antecessorow. Miscell: P. Koiałowicz. Item Zygmunt I potwierdził Roku 1511. Idem.
Staneła nie rychło potym alias Roku 1676 Konstytucya na Sey- O Schizmie Rusi.
mie, aby Osoby Grecko Ruskiey Religii, ani Bractwa ich, quasi sub specie Religionis et appellationis, do Patryarchy Carogrodzkiego nie udawali się, pod tym pretextem Arcana Reipublicae nieprzyiaciołom Krzyża reweluiąc, idq; sub paena colli et Confiscationis Bonorum.
Roku 1515 S. Kazimierz w batalii na koniu nad Dzwiną rzeką się pokazawszy Litwie we 2000, dopomogł znieść Moskwy blisko 60000. Item według
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 12
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
miar 6. Te już otworowe propter cognitionem bez przypisku gr 8 pisze, które bez tej poprawy gr 8 łatwie obaczyć może w pismach kopackich. 5. Instrukcja dla kopaczy w żupie wielickiej
Naprzód gdy jest rozkazanie z żupy, aby był kopacz posłan na robotę dolną, tedy starejsi (starsi) dadzą znać przez trąbę kopackiego bractwa tak, jako to jest dawny znak, robotnicy wszyscy mają przyjść do gospody dla rozdawania. P. podsędek i starejsi bractwa, jako urzędnicy p. podkomorzego, osadziwszy swoje miejsca, mają spisać łoje, których jest in nr 121, tamże przez sługę opowiedzieć.
Mają też ciż urzędnicy - podsędek i z starejszemi -
miar 6. Te już otworowe propter cognitionem bez przypisku gr 8 pisze, które bez tej poprawy gr 8 łatwie obaczyć może w pismach kopackich. 5. Instrukcja dla kopaczy w żupie wielickiej
Naprzód gdy jest rozkazanie z żupy, aby był kopacz posłan na robotę dolną, tedy starejsi (starsi) dadzą znać przez trąbę kopackiego bractwa tak, jako to jest dawny znak, robotnicy wszyscy mają przyjść do gospody dla rozdawania. P. podsędek i starejsi bractwa, jako urzędnicy p. podkomorzego, osadziwszy swoje miejsca, mają spisać łoje, których jest in nr 121, tamże przez sługę opowiedzieć.
Mają też ciż urzędnicy - podsędek i z starejszemi -
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 19
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
w pismach kopackich. 5. Instrukcja dla kopaczy w żupie wielickiej
Naprzód gdy jest rozkazanie z żupy, aby był kopacz posłan na robotę dolną, tedy starejsi (starsi) dadzą znać przez trąbę kopackiego bractwa tak, jako to jest dawny znak, robotnicy wszyscy mają przyjść do gospody dla rozdawania. P. podsędek i starejsi bractwa, jako urzędnicy p. podkomorzego, osadziwszy swoje miejsca, mają spisać łoje, których jest in nr 121, tamże przez sługę opowiedzieć.
Mają też ciż urzędnicy - podsędek i z starejszemi - wezwać do siebie pp. stygarów, i tak ci urzędnicy mają na robotę k. imci obierać godnie i dobre pachołki,
w pismach kopackich. 5. Instrukcja dla kopaczy w żupie wielickiej
Naprzód gdy jest rozkazanie z żupy, aby był kopacz posłan na robotę dolną, tedy starejsi (starsi) dadzą znać przez trąbę kopackiego bractwa tak, jako to jest dawny znak, robotnicy wszyscy mają przyjść do gospody dla rozdawania. P. podsędek i starejsi bractwa, jako urzędnicy p. podkomorzego, osadziwszy swoje miejsca, mają spisać łoje, których jest in nr 121, tamże przez sługę opowiedzieć.
Mają też ciż urzędnicy - podsędek i z starejszemi - wezwać do siebie pp. stygarów, i tak ci urzędnicy mają na robotę k. jmci obierać godnie i dobre pachołki,
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 19
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
miejsca; gdzieby któren miał robić za magistra, tamże urząd obaczywszy, iż godzien taki z łojem robić, ma mu być naznaczone miejsce i tam ma mieć naukę, jako się ma zachować przeciw robocie i dorębie, tak długo, aż rozdawszy wszystkie 121 łojów.
Nazajutrz po rozebraniu łojów nad górą od starejszych tego bractwa ma każdy tego miejsca pilnie patrzeć, iżby na nim robił jako się godzi do tygodnia, i opatrzywszy tę robotę, którą w gospodzie przyjął, do swego miejsca na dół ma iść, aby przez starejsze każdy na swym był znaleziony, oglądawszy miejsce, jeśliby było nie fołdrowane, urzędowi żupnemu mają dać znać, aby kopacz
miejsca; gdzieby któren miał robić za magistra, tamże urząd obaczywszy, iż godzien taki z łojem robić, ma mu być naznaczone miejsce i tam ma mieć naukę, jako się ma zachować przeciw robocie i dorębie, tak długo, aż rozdawszy wszystkie 121 łojów.
Nazajutrz po rozebraniu łojów nad górą od starejszych tego bractwa ma każdy tego miejsca pilnie patrzeć, iżby na nim robił jako się godzi do tygodnia, i opatrzywszy tę robotę, którą w gospodzie przyjął, do swego miejsca na dół ma iść, aby przez starejsze każdy na swym był znaleziony, oglądawszy miejsce, jeśliby było nie fołdrowane, urzędowi żupnemu mają dać znać, aby kopacz
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 20
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
WOTUM.
DZiwno mi temu barzo żeśmy się wprzód nie udali do P. Boga/ niżesmy tę wojnę zaczęli/ chociesmy Chrześcijanie gdyż to i Poganie czynią zawsze i Sektarze wszyscy i Żydży aleśmy się udali miasto Boga do zdrady/ przymierze i przysięgę zrzuciwszy z Królem Polskim/ udalismy się do praktyk i szalbierstwa abo bractwa z Pogany i z Lutry z Turki i Gustawem : ważylismy sumpt i koszt wielki na podarunki tak wielkie/ obiecując im Trybut i Ołdowanie : My Chrześcijaine Poganów gorszymi się stali niż oni Żydzi co cielca ulawszy Pana Boga opuścili i świętych jego : wstydajmy się sami naszych spraw i uczynków. A czymże to idzie : kogo chce
WOTVM.
DZiwno mi temu bárzo żesmy sie wprzod nie vdáli do P. Bogá/ niżesmy tę woynę zácżęli/ choćiesmy Chrzesćiánie gdyż to y Poganie cżynią záwsze y Sektarze wszyscy y Zydżi álesmy sie vdali miásto Bogá do zdrády/ przymierze y przyśięgę zrzućiwszy z Krolem Polskim/ vdálismy sie do práktyk y szálbierstwa abo bractwá z Pogány y z Lutry z Turki y Gustawem : ważylismy sumpt y koszt wielki ná podárunki ták wielkie/ obiecuiąc im Trybut y Ołdowánie : My Chrześćiáine Pogánow gorszymi sie sstali niż oni Zydźi co ćielcá vlawszy Pána Bogá opusćili y świętych iego : wstydaymy sie sámi naszych spraw y vcżynkow. A czymże to idźie : kogo chce
Skrót tekstu: NowinyMosk
Strona: B
Tytuł:
Nowiny z Moskwy albo wota z traktatów i konsulty panów radnych ziemi moskiewskiej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Gatunek:
relacje
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1634
Data wydania (nie wcześniej niż):
1634
Data wydania (nie później niż):
1634
Ksienią Benedyktynek Lwowskich Panna Gryzelda Ożdżanka, którą dnia 13go kwietnia X. Skarbek Arcybiskup konsekrował. Kazanie miał X. Maniecki S. J.
Dnia 28go kwietnia, Jan Jabłonowski Wojewoda Ruski dziad Królowej Francuskiej teraźniejszej tu we Lwowie z dobrą dispozycją umarł i pochowany jesl u Jezuitów. Dnia 14go lipca solenna introdukcja odprawiła się w Warszawie bractwa nowo erigowanego ś. Grzegorza Oświeciciela i Patriarchy naszego z kolegiaty do konwentu OO. Bernardynów. Asystowali na tym akcie wszystkie zakony, z armat bito, i na różnych instrumentach grano. Indulgencje wielkie od Ojca ś. nadane do ołtarza nowo wystawionego u pomienionych OO. Bernardynów.
Dnia 3go sierpnia, Piotrków miasto Trybunalskie funditus zgorzało
Ksienią Benedyktynek Lwowskich Panna Gryzelda Ożdzanka, którą dnia 13go kwietnia X. Skarbek Arcybiskup konsekrował. Kazanie miał X. Maniecki S. J.
Dnia 28go kwietnia, Jan Jabłonowski Wojewoda Ruski dziad Królowej Francuzkiej teraźniejszej tu we Lwowie z dobrą dispozycyą umarł i pochowany jesl u Jezuitów. Dnia 14go lipca solenna introdukcya odprawiła się w Warszawie bractwa nowo erigowanego ś. Grzegorza Oświeciciela i Patryarchy naszego z kollegiaty do konwentu OO. Bernardynów. Assystowali na tym akcie wszystkie zakony, z armat bito, i na różnych instrumentach grano. Jndulgencye wielkie od Ojca ś. nadane do ołtarza nowo wystawionego u pomienionych OO. Bernardynów.
Dnia 3go sierpnia, Piotrków miasto Trybunalskie funditus zgorzało
Skrót tekstu: KronZakBarącz
Strona: 192
Tytuł:
Kronika zakonnic ormiańskich reguły ś. Benedykta we Lwowie
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1703 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1703
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętnik dziejów polskich: z aktów urzędowych lwowskich i z rękopisów
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wojciech Maniecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1855
