cnotliwie nie pilnując szynku. Godło jej arfa nie wystawne szaty, Podło się niosła nie wielkie utraty.
Hojnie ubogim nie żakom dawała, Przystojnie sławy nie źle nabywała. Szkodna lat młodych nie pomnicie na to, Godna pochwały nie przymówek za to. KONSOLACJA JEDNEJ DAMY PO SUCZCE ZDECHŁEJ
Źle-ć by tak z gruntu wywróconej Troje Albo Parysa, w którym wszystkie swoje Składła uciechy, w żałobliwym trenie Płakać Helenie.
Jako ty, lubo nie chcę czynić wzmianki, Swej opłakujesz odejszcia Dianki. Lecz dam pociechę, posłuchaj mię jeno, Piękna Heleno.
Zdarzy Fortuna i już tego blisko, Że za to stare i krzywe suczysko Pieska-ć do pieszczot, nie
cnotliwie nie pilnując szynku. Godło jej arfa nie wystawne szaty, Podło się niosła nie wielkie utraty.
Hojnie ubogim nie żakom dawała, Przystojnie sławy nie źle nabywała. Szkodna lat młodych nie pomnicie na to, Godna pochwały nie przymówek za to. KONSOLACJA JEDNEJ DAMY PO SUCZCE ZDECHŁEJ
Źle-ć by tak z gruntu wywróconej Troje Albo Parysa, w którym wszystkie swoje Składła uciechy, w żałobliwym trenie Płakać Helenie.
Jako ty, lubo nie chcę czynić wzmianki, Swej opłakujesz odejszcia Dyjanki. Lecz dam pociechę, posłuchaj mię jeno, Piękna Heleno.
Zdarzy Fortuna i już tego blisko, Że za to stare i krzywe suczysko Pieska-ć do pieszczot, nie
Skrót tekstu: ZbierDrużBar_II
Strona: 600
Tytuł:
Wiersze zbieranej drużyny
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
jego niby to osobliwszym wdzięczności przywilejem kładła się, tak ochotnie idąc w towarzystwo śmierci, jak go mile i przyjemnie w życiu zażywała, a drugie z owego braku pozostałe w wielkim żalu i zazdrości żyć mizernie musiały, że przegrały chciwą o śmierć, jaką mamy o życie utarczkę. Oenone, nimfa idejska, pierwszego małżeństwa żona Parysa, królewicza trojańskiego, lubo była swoją od niego wzgardą przez powtórne z Heleną królową spartańską małżeństwo okrutnie zraniona, obaczywszy ciało zabitego i srodze zranionego w okazji z Grekami, trupem zaraz z dawnej miłości i żalu na niego padła i wspólny stos zaległa. Kamina, jedna z dam greckich znaczniejsza, dostawszy się w małżeństwo Synatowi z
jego niby to osobliwszym wdzięczności przywilejem kładła się, tak ochotnie idąc w towarzystwo śmierci, jak go mile i przyjemnie w życiu zażywała, a drugie z owego braku pozostałe w wielkim żalu i zazdrości żyć mizernie musiały, że przegrały chciwą o śmierć, jaką mamy o życie utarczkę. Oenone, nimfa idejska, pierwszego małżeństwa żona Parysa, królewicza trojańskiego, lubo była swoją od niego wzgardą przez powtórne z Heleną królową spartańską małżeństwo okrutnie zraniona, obaczywszy ciało zabitego i srodze zranionego w okazyi z Grekami, trupem zaraz z dawnej miłości i żalu na niego padła i wspólny stos zaległa. Kamina, jedna z dam greckich znaczniejsza, dostawszy się w małżeństwo Synatowi z
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 264
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
niego rzeczone, Roku po Stworzeniu Świata 2600 według Kirchera, według Euzebiusza za Aoda Sędziego Ludu Bożego, którego czas Sęstwa z rokiem namienionym zda się zgadzać. Stało nad rzeką Scámandrus. Ciężkie Crises na te Miasto były; pierwsza kiedy za Laomedonta było od Herkulesa z gruntu zrujnowane, druga za Priama Króla, kiedy od Parysa dla Heleny Królewny, po dziesięciu letnym oblężeniu, tandem dobyte, zrujnowane, i to non Marte, sed Arte, niejakiego Sinona Greka, według innych od Epea Panopeuszowego Syna, który z Ulisesem na tęż oblężenie Ilium, albo Troi przybywszy, z inwentował Machinę ad formam Konia, w nim wybornych zamknąwszy Rycerżów, sub specie
niego rzeczone, Roku po Stworzeniu Swiata 2600 według Kirchera, według Euzebiusza za Aoda Sędziego Ludu Bożego, ktorego czas Sęstwa z rokiem namienionym zda się zgadzać. Stało nad rzeką Scámandrus. Cięszkie Crises na te Miasto były; pierwsza kiedy za Laomedonta było od Herkulesa z gruntu zruynowane, druga za Priama Krola, kiedy od Parysa dla Heleny Krolewny, po dziesięciu letnym oblężeniu, tándem dobyte, zruynowane, y to non Marte, sed Arte, nieiakiego Sinona Greka, według innych od Epèá Panopèúszowego Syna, ktory z Ulysesem ná tęż oblężenie Ilium, albo Troi przybywszy, z inwentował Machinę ad formam Konia, w nim wybornych zamknąwszy Rycerżow, sub specie
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 418
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
Do Miasta tego pewnych tylko dni, nie zawsze wniść godziło się. Było tu wiele Kościołów, prawie każdej Pasył poświęconych, jako to Pudory, Timory, Somno, Invidie, Morti, Fame, Ludzi też za Bogów i Boginię szanowano, Są po dziś dzień tam rudera Kościołów Herkulesa, Heleny, Wenery, Priama, Parysa, Kasandry, Agamemnona, Menelausa, Klitemnestry: Oresta. etc. Wszystko z Marmuru, którego tam jest abundancja. Są też nie które Nadgrobki Wodzów Spartańskich, jakoto Pauzaniusza, Leonidesa etc. Spartańczykowie czyli Lacedemończykowie rosłych tylko respektowali: Króla nawet detronizując, że małą pojął Zonę. Piaństwo miano za wielki eksces: Na
Do Miasta tego pewnych tylko dni, nie zawsze wniść godziło się. Było tu wiele Kościołow, prawie każdey Pasył poświęconych, iako to Pudori, Timori, Somno, Invidiae, Morti, Famae, Ludzi też za Bogow y Boginię szanowano, Są po dziś dzień tam rudera Kościołow Herkulesa, Heleny, Wenery, Pryama, Parysa, Kasandry, Agamemnona, Menelausa, Klitemnestry: Oresta. etc. Wszystko z Marmuru, ktorego tam iest abundancya. Są też nie ktore Nadgrobki Wodzow Spartańskich, iakoto Pauzaniusza, Leonidesa etc. Spartańczykowie czyli Lacedemończykowie rosłych tylko respektowali: Krola nawet detronizuiąc, że małą poiął Zonę. Piaństwo miano za wielki exces: Na
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 423
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
sprosną oddali się akcją, 24. tysiące zginęło swywolników. Principes populi wisieć mufieli, patrzyć na Słońce, któremi patrzyli na niewstyd, Numer: 25. Całe Beniamina zgładzone Pokolenie za Cnoty, i życia wydarcie Lewity Zonie, Judyc: 20. Trojańska Stolica Ilium zrownana z ziemią, a kto ruiny Autorem? Heleny i Parysa rozgorzałe miłością serca, sprawiły pożary i tak pożarły Troję. Cyrus zrujnował Jonię, bo sprosność tam popełniona była mu podżogą. Głowa Świata Rzym w Królewskiej chodziła Koronie, póki Tarkwiniusz w Wianku podściwości; lecz jak Lukrecja mu cudza Zonasłodnieć poczęła, gorżko i ciężko było Rzymianom cierpieć Króla Zalotnika: A tak Armavit Patrie justos in
sprosną oddali się akcyą, 24. tysiące zgineło swywolnikow. Principes populi wisieć mufieli, patrzyć na Słońce, ktoremi patrzyli na niewstyd, Numer: 25. Całe Beniamina zgładzone Pokolenie za Cnoty, y życia wydarcie Lewity Zonie, Iudic: 20. Troiańska Stolica Ilium zrownana z źiemią, á kto ruiny Autorem? Heleny y Parysa rozgorzałe miłością serca, sprawiły pożary y tak pożarły Troię. Cyrus zruynował Ionię, bo sprosność tam popełniona była mu podżogą. Głowa Swiata Rzym w Krolewskiey chodziła Koronie, poki Tarkwiniusz w Wianku podściwości; lecz iak Lukrecya mu cudza Zonasłodnieć poczęła, gorżko y cięszko było Rzymianom cierpieć Krola Zalotnika: A tak Armavit Patriae iustos in
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 439
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
przy tym pas piękny turecki dałem. Zjechał do Telatycz i takową uczyniwszy indagacją, przysłał mi de tenore sequente:
Punkta do inwestygacji śledztwa w Telatyczach o ojcu pracowitej Szymczychy Gińczukowej w Krynkach będącej.
1-mo. Jak się zwał ociec Szymczychy Gińczukowej? — Ad 1-mum. responsoriaodpowiedzi przez pracowitego Chwedora Jaszczuka, poddanego IMPana Parysa, w Wilanowie mieszkającego, lat więcej 60 mającego. Imię ojcu Szymczychy Gińczukowej było Maciej, ale przezwiska nie wie i nigdy nie słyszał. Ten służył z młodszych lat swoich, przed
konfederacją jeszcze, za żołnierza w regimencie pieszym, ale nie wie czyim, i stąd nazywali go czasem piechurem. Po skasowanym zaś regimencie ten
przy tym pas piękny turecki dałem. Zjechał do Telatycz i takową uczyniwszy indagacją, przysłał mi de tenore sequente:
Punkta do inwestygacji śledztwa w Telatyczach o ojcu pracowitej Szymczychy Gińczukowej w Krynkach będącej.
1-mo. Jak się zwał ociec Szymczychy Gińczukowej? — Ad 1-mum. responsoriaodpowiedzi przez pracowitego Chwedora Jaszczuka, poddanego JMPana Parysa, w Wilanowie mieszkającego, lat więcej 60 mającego. Imię ojcu Szymczychy Gińczukowej było Maciej, ale przezwiska nie wie i nigdy nie słyszał. Ten służył z młodszych lat swoich, przed
konfederacją jeszcze, za żołnierza w regimencie pieszym, ale nie wie czyim, i stąd nazywali go czasem piechurem. Po skasowanym zaś regimencie ten
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 548
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
sobą Heleny; dla której Grecy, zburzyli Troję. W upadku zatym powszechnym Ojczyzny zabity Parys, trupem był zaniesiony do OEnony Nimfy, aby go była pogrzebła; która pamiątką dawnej miłości wzruszona, obaczywszy zabitego Parysa, z ciężkiego żalu padła i umarła, i w jednymże z nim pochowana grobie. OEnone List jej do Parysa.
NIewiem, jeśli się wprzód nie trzeba spytać, Czylić da nowa Zona mój list czytać; Czytaj go przecię, choć nie z Grejckiej ręki, Może i on mieć zapomniane wdzięki. W Frygijskich lasach Nimfa wychowana, Ani krom ciebie nikomu nie znana, Jeżeliś jest mój, i z tym się pochwalę
sobą Heleny; dlá ktorey Grecy, zburzyli Troię. W upadku zátym powszechnym Oyczyzny zábity Párys, trupem był zánieśiony do OEnony Nimfy, áby go byłá pogrzebłá; ktora pámiątką dawney miłośći wzruszona, obaczywszy zábitego Párysa, z ćięszkiego żalu pádłá y umárłá, y w iednymże z nim pochowána grobie. OEnone List iey do Párysá.
NIewiem, ieśli się wprzod nie trzebá spytáć, Czylić da nowa Zoná moy list czytáć; Czytay go przećię, choć nie z Greyckiey ręki, Może y on mieć zápomniáne wdźięki. W Frygiyskich lásach Nimfá wychowána, Ani krom ćiebie nikomu nie znána, Ieżeliś iest moy, y z tym się pochwalę
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 54
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
powodź krwawą! Mówiła, nie bez wieszczego kaduku, Ze miecącą się wzięły dziewki z bruku; A mnie, na te jej przeraźliwe głosy, Wstawały strachem niewymownym włosy. O zbyteś wieszczką prawdziwą mi była, Kasandro w ten czas, kiedyś to mówiła: Ono już brzydka Jałowica, ono, Osiadła moje u Parysa łono. Ale niech będzie piękna, jako tuszę; Cudzołożnicą zwać ją przecię muszę: Bo z mężem sobie postąpiła grubi, Kiedy tak gościa zakochawszy, lubi. Tak to jest małpa, co w niedawną chwilę, Tezeusz jakiś, jeśli się nie mylę, Porwał ją z własnej Ojczyzny dziewczęciem, I już podobno stał się
powodź krwáwą! Mowiłá, nie bez wieszczego káduku, Ze miecącą się wźięły dźiewki z bruku; A mnie, ná te iey przeráźliwe głosy, Wstawáły stráchem niewymownym włosy. O zbyteś wieszczką práwdźiwą mi byłá, Kásándro w ten czás, kiedyś to mowiłá: Ono iuż brzydka Iáłowicá, ono, Ośiádłá moie u Párysa łono. Ale niech będźie piękna, iako tuszę; Cudzołożnicą zwać ią przećię muszę: Bo z mężem sobie postąpiłá grubi, Kiedy ták gośćiá zákochawszy, lubi. Ták to iest máłpá, co w niedawną chwilę, Tezeusz iákiś, ieśli się nie mylę, Porwał ią z własney Oyczyzny dźiewczęćiem, Y iuż podobno stał się
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 65
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
Enee Dydo Enee Dydo Enee Dydo Enee. Dydo Enee Dydo Enee. Dydo Enee. HERMIONE.
CÓrka Menelausza Króla Spartańskiego, z Heleny porwanej spłodzona, którą Tyndarus Dziad poślubił Orestowi Wnukowi swemu za wiadomością, i zezwoleniem Ojca, na ten czas o Helenę Zonę, pod Troją wojującego. Na tej Wojnie gdy Achilles, zdradą Parysa poległ, a Syn jego Pyrrus, na miejsce Ojca zabitego postąpił; Menelausz zapomniawszy o tym, co jego Teszcz w Grecji straktował; Hermionę, Pyrrusowi obiecał: jakoż powróciwszy do Ojczyzny Małżonką oddał. Czego znieść i wycierpieć nie mogąc Orestes Stryjeczny Brat, Purrhusa w Kościele Apollinowym zabił, i Zonę swoję odebrał. Jej List
Æneæ Dido Æneæ Dido Æneæ Dido Æneæ. Dido Æneæ Dido Æneæ. Dido Æneæ. HERMIONE.
COrká Meneláuszá Krolá Spártáńskiego, z Heleny porwáney spłodzona, ktorą Tyndárus Dźiad poślubił Orestowi Wnukowi swemu zá wiádomośćią, y zezwoleniem Oycá, ná ten czás o Helenę Zonę, pod Troią woiuiącego. Ná tey Woynie gdy Achilles, zdrádą Párysá poległ, á Syn iego Pyrrus, ná mieysce Oycá zábitego postąpił; Menelausz zápomniawszy o tym, co iego Teszcz w Grecyey ztráktował; Hermionę, Pyrrusowi obiecał: iákosz powroćiwszy do Oyczyzny Małżonką oddał. Czego znieść y wyćierpieć nie mogąc Orestes Stryieczny Brát, Purrhusa w Kośćiele Apollinowym zábił, y Zonę swoię odebrał. Iey List
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 100
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
całej Francyj Stolica LUTETIA, po Francusku PARYS nad rzeką Sekwaną vulgò Sejne. Paryż nazwany od całej tam Nacyj Parisii zwanej od Francuzów: Łacinnicy wszystko regularnie denominujący nazwali LUTETIAM Parisiorum à luto od zbytniego błota, na którym te wielkie stoi Miasto. Są Autorowie piszący, że Paryż wziął imię i fundamenta od Pa- rydesa, albo Parysa, Jafetowego Potomka tu w Celtyckiej Nacyj panującego. Juliusz Cesarz zawojowawszy Gallią, Murem Paryż opasał, stąd według Boecjusza Iulii Civitas nazwany był przed tym. Jest to Świata Compendium, i składem całej Europy, Szkołą Peregrynantów. EUROPA. O Królestwie Francuskim
Stoi Obszerne te Miasto na Insule Francyj vulgò Isla de France od Sekwany rzeki
całey Fráncyi Stolica LUTETIA, po Francusku PARIS nád rzeką Sekwáną vulgò Seyne. Paryż názwany od całey tam Nacyi Parisii zwáney od Fráncuzow: Łácinnicy wszystko regularnie denominuiący názwali LUTETIAM Parisiorum à luto od zbytniego błota, ná ktorym te wielkie stoi Miasto. Są Autorowie piszący, że Paryż wźiął imię y fundamenta od Pa- rydesa, albo Parisa, Iafetowego Potomka tu w Celtyckiey Nacyi panuiącego. Iuliusz Cesarz záwoiowawszy Gallią, Murem Paryż opasał, ztąd według Boecyusza Iulii Civitas názwany był przed tym. Iest to Swiáta Compendium, y składem całey Europy, Szkołą Peregrynantow. EUROPA. O Krolestwie Francuskim
Stoi Obszerne te Miasto ná Insule Fráncyi vulgò Isla de France od Sekwány rzeki
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 46
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
