Od imienia Oknowej macierze nazwane.
LX.
Gdzie na świetnem, ozdobnem i pobożnem dworze Będzie z swojem małżonkiem godnem w wielkiej sporze, Kto z nich więcej miłuje i poważa cnoty I kto ludzkość przyjmuje przestrzeńszemi wroty. Powieli on, że zguby włoski kraj uchował, Gdy pod Tarem Francuzy zuchwałe zwojował, Ta rzecze: Penelope, że w czystości żyła, Nie mniej sławna na świecie, niż Ulisses była.
LXI.
Wielkie rzeczy zawieram w krótkiej barzo mowie I opuszczam o tej cnej siła białej głowie, Czegom się od Merlina o niej nasłuchała W ten czas, gdym w tej nauce doktorką została, I gdzie na wielkiem morzu tem
Od imienia Oknowej macierze nazwane.
LX.
Gdzie na świetnem, ozdobnem i pobożnem dworze Będzie z swojem małżonkiem godnem w wielkiej sporze, Kto z nich więcej miłuje i poważa cnoty I kto ludzkość przyjmuje przestrzeńszemi wroty. Powieli on, że zguby włoski kraj uchował, Gdy pod Tarem Francuzy zuchwałe zwojował, Ta rzecze: Penelope, że w czystości żyła, Nie mniej sławna na świecie, niż Ulisses była.
LXI.
Wielkie rzeczy zawieram w krótkiej barzo mowie I opuszczam o tej cnej siła białej głowie, Czegom się od Merlina o niej nasłuchała W ten czas, gdym w tej nauce doktorką została, I gdzie na wielkiem morzu tem
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_I
Strona: 288
Tytuł:
Orland Szalony, cz. 1
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
mę[...] nem na ziemi Gen: 30 Cap: Wygnanie Wolności Wolność Swawola pd płaszczem Wolnmości ukriwa się Opisanie Niewolej z Swowoleństwem. Clauda de Honoryj konsa Procliujor usus Złota Dworzanie Swejwolej Okrutownicy Wolność Srzodek try[...] ma Wolność Miecisłąw Król Polsk ochrzczony Zwyczaj staropolski Wolność Polska wiary i Praw strzeże Złota Horacius Sponsi Paenoelopes nebulones Alcionoique Baszkowie i wigoleni Junaczy Penelope Zona przysięgę swą trzymajaca Mężowi . Wolność Zmisłów człowieczych strzeże Wolność więce ymiłuje Honestum aniż Utile Wolność Liberum arbitrum Złota Powinność Szlachcica Polskiego Wolność Myśl wolna Nispokojne Sumnienie woła na każdego Uczeni sławę miłują Złota Herostrates z łotrostwa sławy szukał Złego nabyć[...] la trzeci dziedzic niezazyje Wolność Złota Wolność Złota Chciwość urzędów zła Nienawiść zła pycha nie zna kto lepszy
mę[...] nem ná ziemi Gen: 30 Cap: Wygnánie Wolnośći Wolność Swawola pd płásczem Wolnmośći vkriwa się Opisanie Niewoley z Swowolenstwem. Clauda de Honorii consa Procliuior vsus Zlota Dworzánie Sweywoley Okrutownicy Wolność Srzodek try[...] ma Wolność Miecisłąw Krol Polsk ochrzczony Zwyczáy staropolski Wolność Polska wiary y Praw strzeże Zlota Horacius Sponsi Paenoelopes nebulones Alcionoique Baszkowie y wigoleni Iunaczy Penelope Zona przysięgę swą trzymáiaca Męzowi . Wolność Zmisłow człowieczych strzeże Wolność więce ymiłuie Honestum ániż Vtile Wolność Liberum arbitrum Zlota Powinność Slachcicá Polskiego Wolność Mysl wolná Nispokoyne Sumnienie woła ná káżdego Vczeni sławę miłuią Zlota Herostrates z łotrostwa sławy szukał Złego nabyć[...] la trzeci dźiedźic niezazyie Wolność Zlota Wolność Zlota Chćiwość vrzedow zła Nienawiśc zła pycha nie zna kto lepszy
Skrót tekstu: WitkWol
Strona: G2v
Tytuł:
Złota wolność koronna
Autor:
Stanisław Witkowski
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
nie jeden taki przykład/ tysiącami przytoczyłabym ci tych/ które Mężom swoim tak wiary dotrzymowały/ że i śmiercią to pieczętować zwykły były/ gdyby mi nie szło o czas. Nie trzeba im było jako mówisz kajdan na nogi/ okularów na oczy/ albo stróżów przydawać. ODPOWIEDZ DAMY na ZŁOTE JARZMO ODPOWIEDZ DAMY
Cnotliwa Penelope, choć straży nie miała. A i tysiącom gachów, uwieść się nie dała. i owszym/ choć już żadnej nadziei o powrocie Męża jej nie było wolała się zstarzeć/ niż wiarę złomać małżeńską.
Pięknie tedy odbyła takiego zdrajcę (jako się siła między wami znajduje/ którzy na cudze Zony mrzecie) jedna; którą
nie ieden táki przykład/ tyśiącámi przytoczyłábym ći tych/ ktore Męzom swoim ták wiáry dotrzymowały/ że y śmierćią to pieczętowáć zwykły były/ gdyby mi nie szło o czás. Nie trzebá im było iako mowisz káydan ná nogi/ okularow ná oczy/ álbo strożow przydáwáć. ODPOWIEDZ DAMY ná ZŁOTE IARZMO ODPOWIEDZ DAMY
Cnotliwa Penelope, choć straży nie miáłá. A y tyśiącom gáchow, uwieść się nie dáłá. y owszym/ choć iuż żadney nádźiei o powroćie Mężá iey nie było woláłá się zstárzeć/ niż wiárę złomáć małżeńską.
Pięknie tedy odbyłá tákiego zdraycę (iáko się śiłá między wámi znáyduie/ ktorzy na cudze Zony mrzećie) iedná; ktorą
Skrót tekstu: GorzWol
Strona: 26
Tytuł:
Gorzka wolność młodzieńska
Autor:
Andrzej Żydowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1670 a 1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1700
niemi, pókiby przędziwa, które w ręku miała, nie wyprzędła. Co otrzymawszy fortelna Niewiasta; cokolwiek we dnie naprzędła, to w nocy znowu na włokna rozwodziła, i tym kształtem ich zawód, aż do powrotu męża swego odwlekła; który pod postawą żebraka od niej przyjęty do domu, wszystkich owych pozabijał gachów. Penelope Jej list do Ulissesa Męża.
Przyjm, gdy nierychłe wracasz nazad stopy List Ulissesie od twej Penelopy, Ani na respons nie trudź ręki, ale Sam jak najprędzej przybądź na me żale. Już wieść jest, jako przez wasze zaboje Upadły mury nieprzyjaznej Troje, Która z Priamem ledwie warta sama, Aby jej Grecka złorzeczyła Dama
niemi, pokiby przędźiwá, ktore w ręku miáłá, nie wyprzędłá. Co otrzymawszy fortelna Niewiástá; cokolwiek we dnie náprzędłá, to w nocy znowu ná włokná rozwodźiłá, y tym kształtem ich zawod, áż do powrotu mężá swego odwlekłá; ktory pod postáwą żebraká od niey przyięty do domu, wszystkich owych pozábiiáł gáchow. Penelope Iey list do Ulissesá Mężá.
PRzyim, gdy nierychłe wracasz názád stopy List Vlisseśie od twey Penelopy, Ani ná respons nie trudź ręki, ále Sam iák nayprędzey przybądź ná me żale. Iuż wieść iest, iáko przez wásze záboie Vpadły mury nieprzyiázney Troie, Ktora z Pryamem ledwie wartá sámá, Aby iey Grecka złorzeczyłá Dámá
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 1
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
Niemiał pod żaglem wrócić się pogodnym. Mnie Ikariusz Ociec, niby Wdowę, Przymusza za mąż, i gryzie mi głowę; Nie mogąc dłużej znosić twojej zwłoki, Stan mi odmienić wdowy radzi wskoki. Ale niech łaje, niech nęka, niech dusi; Ja twoją chcę być, nikt mię nie przymusi, Bym Penelope, choć mię w groby wżoną, Ulissesową nie miała być żoną. W krótce się potym starzec obaczywszy, Wiarę i prośbę moję uważywszy, Da pokoj, skoro zawiążę go wstydem, Ze być dwumężnej dziewce, jest obrzydem. I z Dulichium młodzieńcy, i z Samu, Aż i z Zacyntu, ledwie nie
Niemiał pod żaglem wroćić śię pogodnym. Mnie Ikáryusz Oćiec, niby Wdowę, Przymusza zá mąż, y gryźie mi głowę; Nie mogąc dłużey znośić twoiey zwłoki, Stan mi odmienić wdowy rádźi wskoki. Ale niech łáie, niech nęka, niech dusi; Ia twoią chcę bydź, nikt mię nie przymuśi, Bym Penelope, choć mię w groby wżoną, Vlissesową nie miałá być żoną. W krotce się potym starzec obáczywszy, Wiárę y proźbę moię uważywszy, Da pokoy, skoro záwiążę go wstydem, Ze bydź dwumężney dźiewce, iest obrzydem. Y z Dulichium młodźieńcy, y z Sámu, Aż y z Zácyntu, ledwie nie
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 9
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
ś mu powieki Swą ręką zawarł, bo już kończy wieki, I dzień ostatni czeka go w marmurze, By dług wypłacił śmierci i naturze. Mnie zaś, którejeś odjechał dziewczyną, Gdy się okręty ku Troi zawiną, Niźli powrócisz, za nadzieją słabą, Nie poznasz pewnie, bo już będę babą. Ulissi. Penelope Ulissi. Penelope Ulissi. Penelope Ulissi. Penelope Ulissi. FYLLIS.
Likurga Trackiego Króla Córka, która Demofoonta, Syna Tezeuszowego z wojny Trojańskiej powracającego, i do domu i do afektu przyjęła; wziąwszy wprzód od niego słowo, że się w domu swoim uspokoiwszy, miał ją pojąć za żonę. Odjechawszy tedy Demofoon; gdy
ś mu powieki Swą ręką záwárł, bo iuż kończy wieki, Y dźień ostátni czeka go w mármurze, By dług wypłáćił śmierći y náturze. Mnie záś, ktoreyeś odiechał dźiewczyną, Gdy się okręty ku Troi záwiną, Niźli powrocisz, zá nádźieią słabą, Nie poznasz pewnie, bo iuż będę bábą. Vlissi. Penelope Vlissi. Penelope Vlissi. Penelope Vlissi. Penelope Vlissi. PHYLLIS.
LYkurgá Tráckiego Krolá Corká, ktora Demofoontá, Syná Tezeuszowego z woyny Troiáńskiey powracáiącego, y do domu y do affektu przyięłá; wziąwszy wprzod od niego słowo, że się w domu swoim uspokoiwszy, miał ią poiąć zá żonę. Odiechawszy tedy Demofoon; gdy
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 11
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
Swą ręką zawarł, bo już kończy wieki, I dzień ostatni czeka go w marmurze, By dług wypłacił śmierci i naturze. Mnie zaś, którejeś odjechał dziewczyną, Gdy się okręty ku Troi zawiną, Niźli powrócisz, za nadzieją słabą, Nie poznasz pewnie, bo już będę babą. Ulissi. Penelope Ulissi. Penelope Ulissi. Penelope Ulissi. Penelope Ulissi. FYLLIS.
Likurga Trackiego Króla Córka, która Demofoonta, Syna Tezeuszowego z wojny Trojańskiej powracającego, i do domu i do afektu przyjęła; wziąwszy wprzód od niego słowo, że się w domu swoim uspokoiwszy, miał ją pojąć za żonę. Odjechawszy tedy Demofoon; gdy się na czas
Swą ręką záwárł, bo iuż kończy wieki, Y dźień ostátni czeka go w mármurze, By dług wypłáćił śmierći y náturze. Mnie záś, ktoreyeś odiechał dźiewczyną, Gdy się okręty ku Troi záwiną, Niźli powrocisz, zá nádźieią słabą, Nie poznasz pewnie, bo iuż będę bábą. Vlissi. Penelope Vlissi. Penelope Vlissi. Penelope Vlissi. Penelope Vlissi. PHYLLIS.
LYkurgá Tráckiego Krolá Corká, ktora Demofoontá, Syná Tezeuszowego z woyny Troiáńskiey powracáiącego, y do domu y do affektu przyięłá; wziąwszy wprzod od niego słowo, że się w domu swoim uspokoiwszy, miał ią poiąć zá żonę. Odiechawszy tedy Demofoon; gdy się ná czás
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 11
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
, bo już kończy wieki, I dzień ostatni czeka go w marmurze, By dług wypłacił śmierci i naturze. Mnie zaś, którejeś odjechał dziewczyną, Gdy się okręty ku Troi zawiną, Niźli powrócisz, za nadzieją słabą, Nie poznasz pewnie, bo już będę babą. Ulissi. Penelope Ulissi. Penelope Ulissi. Penelope Ulissi. Penelope Ulissi. FYLLIS.
Likurga Trackiego Króla Córka, która Demofoonta, Syna Tezeuszowego z wojny Trojańskiej powracającego, i do domu i do afektu przyjęła; wziąwszy wprzód od niego słowo, że się w domu swoim uspokoiwszy, miał ją pojąć za żonę. Odjechawszy tedy Demofoon; gdy się na czas umówiony, dla
, bo iuż kończy wieki, Y dźień ostátni czeka go w mármurze, By dług wypłáćił śmierći y náturze. Mnie záś, ktoreyeś odiechał dźiewczyną, Gdy się okręty ku Troi záwiną, Niźli powrocisz, zá nádźieią słabą, Nie poznasz pewnie, bo iuż będę bábą. Vlissi. Penelope Vlissi. Penelope Vlissi. Penelope Vlissi. Penelope Vlissi. PHYLLIS.
LYkurgá Tráckiego Krolá Corká, ktora Demofoontá, Syná Tezeuszowego z woyny Troiáńskiey powracáiącego, y do domu y do affektu przyięłá; wziąwszy wprzod od niego słowo, że się w domu swoim uspokoiwszy, miał ią poiąć zá żonę. Odiechawszy tedy Demofoon; gdy się ná czás umowiony, dla
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 11
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
kończy wieki, I dzień ostatni czeka go w marmurze, By dług wypłacił śmierci i naturze. Mnie zaś, którejeś odjechał dziewczyną, Gdy się okręty ku Troi zawiną, Niźli powrócisz, za nadzieją słabą, Nie poznasz pewnie, bo już będę babą. Ulissi. Penelope Ulissi. Penelope Ulissi. Penelope Ulissi. Penelope Ulissi. FYLLIS.
Likurga Trackiego Króla Córka, która Demofoonta, Syna Tezeuszowego z wojny Trojańskiej powracającego, i do domu i do afektu przyjęła; wziąwszy wprzód od niego słowo, że się w domu swoim uspokoiwszy, miał ją pojąć za żonę. Odjechawszy tedy Demofoon; gdy się na czas umówiony, dla różnych w Ojczyźnie
kończy wieki, Y dźień ostátni czeka go w mármurze, By dług wypłáćił śmierći y náturze. Mnie záś, ktoreyeś odiechał dźiewczyną, Gdy się okręty ku Troi záwiną, Niźli powrocisz, zá nádźieią słabą, Nie poznasz pewnie, bo iuż będę bábą. Vlissi. Penelope Vlissi. Penelope Vlissi. Penelope Vlissi. Penelope Vlissi. PHYLLIS.
LYkurgá Tráckiego Krolá Corká, ktora Demofoontá, Syná Tezeuszowego z woyny Troiáńskiey powracáiącego, y do domu y do affektu przyięłá; wziąwszy wprzod od niego słowo, że się w domu swoim uspokoiwszy, miał ią poiąć zá żonę. Odiechawszy tedy Demofoon; gdy się ná czás umowiony, dla rożnych w Oyczyźnie
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 11
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
/ mam głupstwo zmyślić wolą/ Przy bytności Legata/ będę orać rolą. Ktemu solą posicię, by nasieniem zbożnym/ Nie będzieli więc poseł w tej mierze ostróżnym/ Poniechawszy potrzeby zostanę przy domu. Pójdę tedy tak czynić/ nie mieniąc nikomu. AKT WTÓRY.
Persony do niego należące. ULiSSES, PALAMEDES, AntyFUS, Penelope, Icarus, Telemachus, Ewryklia, Melancho, Krystynka.
ULiSSES.
IZ zmyślnego szaleństwa Legat postrzegł mego/ Wziąwszy Telemachusa/ syna maluchnego/ Położył mi przed pługiem/ na ten czas gdym orał: A iż mój syn był własny/ przenieściem go wolał. I takci me szaleństwo wnet się okazało/ Gdyż Palamedesowi
/ mam głupstwo zmyślić wolą/ Przy bytnośći Legatá/ będę oráć rolą. Ktemu solą pośićię, by naśieniem zbożnym/ Nie będźieli więc poseł w tey mierze ostrożnym/ Poniechawszy potrzeby zostánę przy domu. Poydę tedy ták czynić/ nie mieniąc nikomu. AKT WTORY.
Persony do niego należące. VLYSSES, PALAMEDES, ANTIPHVS, Penelope, Icarus, Telemachus, Ewryklia, Melancho, Krystynká.
VLYSSES.
IZ zmyślnego szaleństwá Legat postrzegł mego/ Wźiąwszy Telemachusá/ syná maluchnego/ Położył mi przed pługiem/ ná ten czás gdym orał: A iż moy syn był własny/ przenieśćiem go wolał. Y tákći me szaleństwo wnet się okazáło/ Gdyż Pálámedesowi
Skrót tekstu: PaxUlis
Strona: D3v
Tytuł:
Tragedia o Ulissesie
Autor:
Adam Paxillus
Drukarnia:
Wojciech Kobyliński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
