(Bielski, Stryjkowskii Miechowita).
Zawisza Jan, starosta spiski, mąż wielki, którego kronikarze nazywają mężem niepospolitym, drudzy serdecznym i dobrej sławy chciwym. Ten najpierwszy czasów unii w. księstwa l. z koroną polską, w małżeństwo pojął córkę Kieżgałly wojewody trockiego, jedynaczkę, wziąwszy po niej. w posagu Bakszty z pięcią tysięcy poddaństwa, jako dawne inwentarze i prawa informują: od którego czasu Zawiszowie poczęli się pisać na Baksztach, wziąwszy oraz i przydatek przezwiska według zwyczaju na znak ściślejszego zjednoczenia się Kieżgałły, skąd się nazywają Zawiszowie Kieżgałłowie, wziąwszy za herb sobie herb Kieżgałłów Łabędzia, a w hełmie Różę, dawny swój herb, położywszy, jako
(Bielski, Stryjkowskii Miechowita).
Zawisza Jan, starosta spiski, mąż wielki, którego kronikarze nazywają mężem niepospolitym, drudzy serdecznym i dobréj sławy chciwym. Ten najpierwszy czasów unii w. księstwa l. z koroną polską, w małżeństwo pojął córkę Kieżgałly wojewody trockiego, jedynaczkę, wziąwszy po niéj. w posagu Bakszty z pięcią tysięcy poddaństwa, jako dawne inwentarze i prawa informują: od którego czasu Zawiszowie poczęli się pisać na Baksztach, wziąwszy oraz i przydatek przezwiska według zwyczaju na znak ściślejszego zjednoczenia się Kieżgałły, zkąd się nazywają Zawiszowie Kieżgałłowie, wziąwszy za herb sobie herb Kieżgałłów Łabędzia, a w hełmie Różę, dawny swój herb, położywszy, jako
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 4
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
wszystkie klasztory zrabowane, w których deposita były rozmaite, cesserunt te in praedam furenti populo. I opanował August Warszawę, ale niedługo w niej trwał, bo król szwedzki w pogoń za nim przyszedł, od którego sromotniej Augustani uchodzili, nie przeszkadzając nawet przeprawy od Pragi. Wciąż tedy August z wojskami uchodził a król gonił z pięcią tylko regimentów, wojska przeciwne in Nro 20,000 dopędzając bił, aż do samej Odry rzeki, i mało co bardzo uszło, wszystkie wojska August stracił i sam umknął do Saksonii.
Poznań eodem tempore saksonowie, kozacy i Moskwa obiegła była, którego ubieżono Warszawę. W Poznaniu z generałem Mejerfeltem było 3,000 piechoty, która się w
wszystkie klasztory zrabowane, w których deposita były rozmaite, cesserunt te in praedam furenti populo. I opanował August Warszawę, ale niedługo w niéj trwał, bo król szwedzki w pogoń za nim przyszedł, od którego sromotniéj Augustani uchodzili, nie przeszkadzając nawet przeprawy od Pragi. Wciąż tedy August z wojskami uchodził a król gonił z pięcią tylko regimentów, wojska przeciwne in Nro 20,000 dopędzając bił, aż do saméj Odry rzeki, i mało co bardzo uszło, wszystkie wojska August stracił i sam umknął do Saxonii.
Poznań eodem tempore saxonowie, kozacy i Moskwa obiegła była, którego ubieżono Warszawę. W Poznaniu z generałem Mejerfeltem było 3,000 piechoty, która się w
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 231
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
ale z łaski Bożej convaluii, do którego nie tylko singulariter accedebat nobilitas, ale i przez konfederacje jako to: Nowogródek, Słonim, Wołkowysk, Lida, Wilno, Troki, Kowno.
W same zapusty komunik wyprawiony wojska koronnego i litewskiego z Ostryny napadł na generała wojsk republikańskich Sinickiego w Olicie we dwunastu chorągwi polskich z pięcią chorągwi dragońskich stojącego, sromotnie zniósł i uciekających pędził o mil trzy. Nabito wiele i żywcem pobrano. Sam Sinicki bez szpady uciekł w jednej kamizeli. Wozy wszystkie wojsku i Sinickiemu zabrano. Byli w tym podjeździe przy koronnem wojsku ichm. panowie Potoccy, wojewoda kijowski i pisarz polny koronny. Przy litewskiem ip. starosta bobrujski
ale z łaski Bożéj convaluii, do którego nie tylko singulariter accedebat nobilitas, ale i przez konfederacye jako to: Nowogródek, Słonim, Wołkowysk, Lida, Wilno, Troki, Kowno.
W same zapusty kommunik wyprawiony wojska koronnego i litewskiego z Ostryny napadł na generała wojsk republikańskich Sinickiego w Olicie we dwunastu chorągwi polskich z pięcią chorągwi dragońskich stojącego, sromotnie zniósł i uciekających pędził o mil trzy. Nabito wiele i żywcem pobrano. Sam Sinicki bez szpady uciekł w jednéj kamizeli. Wozy wszystkie wojsku i Sinickiemu zabrano. Byli w tym podjeździe przy koronném wojsku ichm. panowie Potoccy, wojewoda kijowski i pisarz polny koronny. Przy litewskiem jp. starosta bobrujski
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 239
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
Vis Adversa, tym fortior być powinna Virtus, potężne i mocne inwentując Fortyfikację. Aksjomata Architekture Militarys te są: 1. Ze Fortece mieć powinny wały i Propugnacula, alias z Francuskiego języka Bastiony, po Włosku Beleardy, z mocnej kamiennej, lub cegiełnej materyj. 2. Ze Munimenta, albo Fortyfikacje triangularne są niedoskonałe; pięcią węgielne dobre, Poligona, albo wielu węgielne najlepsze, z doświadczenia Bellatorów Jednej strony każdej, albo ściany długość ma być na stop tysiąc uniwersalnie: Włosi dają tylko po stop ośm set, inne Narody inaczej. Kortyny zaś alias mur między Bastionami nie ma być ciągniony dalej nad 500 stop, ani mniej nad trzydzieści. 3
Vis Adversa, tym fortior bydź powinna Virtus, potężne y mocne inwentuiąc Fortyfikacyę. Axiomata Architecturae Militaris te są: 1. Ze Fortece mieć powinny wały y Propugnacula, alias z Francuskiego ięzyka Bastiony, po Włosku Beleardy, z mocney kámienney, lub cegiełney materyi. 2. Ze Munimenta, albo Fortyfikacye tryangularne są niedoskonałe; pięcią węgielne dobre, Polygona, albo wielu węgielne naylepszé, z doswiadczenia Bellatorow Iedney strony każdey, albo sciany długość ma bydź na stop tysiąc uniwersalnie: Włosi daią tylko po stop ośm set, inne Narody inaczey. Kortyny zaś alias mur między Bastyonami nie ma bydź ciągniony daley nad 500 stop, ani mniey nad trzydzieści. 3
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 234
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
nas Oziembłowski. Oczekiwaliśmy go uszykowani, komendę miał generalną Massalski, teraźniejszy hetman polny, bo regimentarz ciężkim chiragry pedogry paroksyzmem był złożony.
Pole około Bartnik jest górzyste, ale nie z przykrych, i owszem z obszernych i pochodzistych gór złożone. My tedy na jednej górze w jednę linią i mając ludzi trzydziestu artylerii z pięcią armat polnych, przy których i piechota brzeska spod przedniej
straży z koni zsiadłszy stała, uszykowaliśmy się, a na drugiej górze od Łankuliszek stanęła Moskwa, wszystka pieszo. Między tymi dwoma górami była dolina i rzeczka tudzież od tej rzeczki ku górze, gdzie stali Moskale, byli chojniaki na kilkoro stai. Pobiegliśmy na
nas Oziembłowski. Oczekiwaliśmy go uszykowani, komendę miał generalną Massalski, teraźniejszy hetman polny, bo regimentarz ciężkim chiragry pedogry paroksyzmem był złożony.
Pole około Bartnik jest górzyste, ale nie z przykrych, i owszem z obszernych i pochodzistych gór złożone. My tedy na jednej górze w jednę linią i mając ludzi trzydziestu artylerii z pięcią armat polnych, przy których i piechota brzeska spod przedniej
straży z koni zsiadłszy stała, uszykowaliśmy się, a na drugiej górze od Łankuliszek stanęła Moskwa, wszystka pieszo. Między tymi dwoma górami była dolina i rzeczka tudzież od tej rzeczki ku górze, gdzie stali Moskale, byli chojniaki na kilkoro stai. Pobiegliśmy na
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 100
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
pod Białogórę, na której się oparł z wojskiem do potrzeby uszykowanem. Iż jednak wyprawiono było wprzód dla języka za wrzkomo królem Frydrychem dwie chorągwie Elearów, to jest czarną i Łahodowskiego z kilkuset przy nich ochotnika i 5 kornetów Walonów z pułku Gosiego, ci wprzód nieprzyjaciela pod Bialągórą nadgoniwszy, trafili na Horwat Janusza, który z pięcią set Węgrów i trzema kornetami rajtarów z podjazdu się wracał; tam tedy samego Horwat Janusza zabili, kornety z chorągwiami zdobyli, i wszystek on lud, tak Węgry jako i rajtary, na głowę zbili. Nazajutrz, to jest w niedzielę rano, gdy się podjazd zbiwszy Horwata Janusza wracał,, wojska cesarskie i książęcia bawarskiego
pod Białogórę, na której się oparł z wojskiem do potrzeby uszykowanem. Iż jednak wyprawiono było wprzód dla języka za wrzkomo królem Frydrychem dwie chorągwie Elearów, to jest czarną i Łahodowskiego z kilkuset przy nich ochotnika i 5 kornetów Walonów z pułku Gosiego, ci wprzód nieprzyjaciela pod Bialągórą nadgoniwszy, trafili na Horwat Janusza, który z pięcią set Węgrów i trzema kornetami rajtarów z podjazdu się wracał; tam tedy samego Horwat Janusza zabili, kornety z chorągwiami zdobyli, i wszystek on lud, tak Węgry jako i rajtary, na głowę zbili. Nazajutrz, to jest w niedzielę rano, gdy się podjazd zbiwszy Horwata Janusza wracał,, wojska cesarskie i książęcia bawarskiego
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 38
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
Razem do Polski z kolumną pod Leszkiem Czarnym per Comitem Bisnonem te roże przyszły, jakoby już w ten czas dzisiejsze znowu ścisłe per connubium złączenie Nieba destynowały. Niechcę ja tu in Medio Deliciarum tak prześwietnej ozdoby Belli Pacisq; Decora, innumeras numerare rosas, Są w nie zagubionej późnych wieków pamięci Filip pod Władysławem pierwszym przed pięcią set ośmdziesiąt i pięcią lat Płocki Biskup, Marcin pod tenże czas Poznański, Wawrzyniec w lat trzydzieści; potym Kujawski w lat siedmdziesiąt; potym Poznański, Piotr Krakowski Podkanclerzy Koronny, wielki od Kazimierza do Króla Francuskiego Poseł; Vincentius roku czterysta trzydziestego pierwszego Arcybiskup Gnieźnieński, którego cardmeo texit fortuna galero, Sarmatico nulli quem dedit
Razem do Polski z kolumną pod Leszkiem Czarnym per Comitem Bisnonem te roże przyszły, iákoby iuż w ten czas dzisieysze znowu ścisłe per connubium złączenie Nieba destynowáły. Niechcę iá tu in Medio Deliciarum ták prześwietney ozdoby Belli Pacisq; Decora, innumeras numerare rosas, Są w nie zagubioney poźnych wiekow pámięci Filip pod Władysławem pierwszym przed pięcią set osmdziesiąt y pięcią lat Płocki Biskup, Marcin pod tenże czas Poznański, Wawrzyniec w lat trzydzieści; potym Kuiáwski w lat siedmdziesiąt; potym Poznański, Piotr Krákowski Podkanclerzy Koronny, wielki od Kazimierza do Krola Fráncuskiego Poseł; Vincentius roku czterysta trzydziestego pierwszego Arcybiskup Gnieznieński, ktorego cardmeo texit fortuna galero, Sarmatico nulli quem dedit
Skrót tekstu: DanOstSwada
Strona: 45
Tytuł:
Swada polska i łacińska t. 1, vol. 2
Autor:
Jan Danejkowicz-Ostrowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1745
Data wydania (nie wcześniej niż):
1745
Data wydania (nie później niż):
1745
kolumną pod Leszkiem Czarnym per Comitem Bisnonem te roże przyszły, jakoby już w ten czas dzisiejsze znowu ścisłe per connubium złączenie Nieba destynowały. Niechcę ja tu in Medio Deliciarum tak prześwietnej ozdoby Belli Pacisq; Decora, innumeras numerare rosas, Są w nie zagubionej późnych wieków pamięci Filip pod Władysławem pierwszym przed pięcią set ośmdziesiąt i pięcią lat Płocki Biskup, Marcin pod tenże czas Poznański, Wawrzyniec w lat trzydzieści; potym Kujawski w lat siedmdziesiąt; potym Poznański, Piotr Krakowski Podkanclerzy Koronny, wielki od Kazimierza do Króla Francuskiego Poseł; Vincentius roku czterysta trzydziestego pierwszego Arcybiskup Gnieźnieński, którego cardmeo texit fortuna galero, Sarmatico nulli quem dedit ante viro . Stanisława
kolumną pod Leszkiem Czarnym per Comitem Bisnonem te roże przyszły, iákoby iuż w ten czas dzisieysze znowu ścisłe per connubium złączenie Nieba destynowáły. Niechcę iá tu in Medio Deliciarum ták prześwietney ozdoby Belli Pacisq; Decora, innumeras numerare rosas, Są w nie zagubioney poźnych wiekow pámięci Filip pod Władysławem pierwszym przed pięcią set osmdziesiąt y pięcią lat Płocki Biskup, Marcin pod tenże czas Poznański, Wawrzyniec w lat trzydzieści; potym Kuiáwski w lat siedmdziesiąt; potym Poznański, Piotr Krákowski Podkanclerzy Koronny, wielki od Kazimierza do Krola Fráncuskiego Poseł; Vincentius roku czterysta trzydziestego pierwszego Arcybiskup Gnieznieński, ktorego cardmeo texit fortuna galero, Sarmatico nulli quem dedit ante viro . Stanisława
Skrót tekstu: DanOstSwada
Strona: 45
Tytuł:
Swada polska i łacińska t. 1, vol. 2
Autor:
Jan Danejkowicz-Ostrowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1745
Data wydania (nie wcześniej niż):
1745
Data wydania (nie później niż):
1745
Flandryiskich, aż do Polskich i Węgierskich jest na mil Niemieckich 220. wzdluż, wszerz zaś od Gór Alpes aż do Morza Niemieckiego jest mil 180. EUROPA. Niemieckie Państwo.
W GERMANII starej pięć Nacyj lokuje Pliniusz, to jest: Vindilos, Ingaevones, Istaevones, Hermiones, Peucinos inaczej Bastarnas. Pod temi obszernie panującemi pięcią Narodami byli inni Populi mniejsze Nacje. Naprzód pod Windelami lub Wandylami inaczej Wandalami i Wandulami nazwanemi inkludowały się, mniejsze te Nacje. Gotones albo Guttones, lub Gythones albo Gothi, Carini, Lemovii, Rugii, Varini, Angili, albo Anglii, Eudoses, Svardones, Nurthones, Caviones, Deuringi, albo Thoringi,
Flandryiskich, aż do Polskich y Węgierskich iest ná mil Niemieckich 220. wzdluż, wszerz zaś od Gor Alpes aż do Morza Niemieckiego iest mil 180. EUROPA. Niemieckie Państwo.
W GERMANII starey pięć Nacyi lokuie Pliniusz, to iest: Vindilos, Ingaevones, Istaevones, Hermiones, Peucinos inaczey Bastarnas. Pod temi obszernie panuiącemi pięcią Národami byli inni Populi mnieysze Nacye. Náprzod pod Windelami lub Wandilami inaczey Wandálami y Wandulami názwanemi inkludowáły się, mnieysze te Nácye. Gotones albo Guttones, lub Gythones albo Gothi, Carini, Lemovii, Rugii, Varini, Angili, albo Anglii, Eudoses, Svardones, Nurthones, Caviones, Deuringi, albo Thoringi,
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 217
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
/ broni i zachowywa od morowego powietrza.
Weźmi Biedrzeńcowego korzenia dwa łoty/ korzenia kurzego ziela/ Dyptanowego po łocie/ to co namilej utłuc/ a czasu powietrza morowego/ jako laskowy Orzech na skibce chleba w winie obmaczanej/ na czczo każdego dnia używać.
[...] Tegoż też prochu Biedrzeńcowego ćwierć łota/ ze trzema abo z pięcią łyżek wodki Szczawikowej/ a z dwiema łyżkoma wina dobrego na czco pić dobrze.
Tegoż korzenia miałko utartego prochu z pół kwinty/ z Driakwie przedniej/ z ćwiercią łota zmieszawszy/ rozetrzeć w pięci łyżkach dobrego octu winnego/ przylawszy łyżkę abo trzy tegoż korzenia Biedrzeńcowego wodki/ i ciepło dać wypić/ tym którzyby
/ broni y záchowywa od morowego powietrza.
Weźmi Biedrzeńcowego korzenia dwá łoty/ korzenia kurzego źiela/ Dyptanowego po łoćie/ to co namiley vtłuc/ á czásu powietrza morowego/ iáko laskowy Orzech ná skibce chlebá w winie obmaczáney/ ná czczo káżdego dniá vżywáć.
[...] Tegoż też prochu Biedrzeńcowego ćwierć łotá/ ze trzemá ábo z pięcią łyżek wodki Sczawikowey/ á z dwiemá łyszkomá winá dobrego ná czco pić dobrze.
Tegoż korzenia miáłko vtártego prochu z poł kwinty/ z Dryákwie przedniey/ z ćwierćią łotá zmieszawszy/ rozetrzeć w pięći łyszkách dobrego octu winnego/ przylawszy łyszkę ábo trzy tegoż korzenia Biedrzeńcowe^o^ wodki/ y ćiepło dáć wypić/ tym ktorzyby
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 68
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
