o tym nikt wiedzieć nie ma, oprócz onych. Do tego też świadectwo wszelakie na ich zeznaniu ma stanąć, takież i wiara dać się ma.
A w tym obselaniu ma być różność: jeśli na gorzałkę, tedy paciorki jedna drugiej ma dać oglądać z kościoła idąc, jeśli na wino abo na małmazyją, tedy pierścionkiem obsyłać, jeśli na piwo, tedy węzełkiem słodu abo zboża jakiego pytając, także po czemu zboże na miód, tedy kryzem abo metalikiem od paciorków.
A ustawić między sobą mają, aby jedna drugiej taniej dawała niźli komu innemu, a czasem na borg. A jeśliby zaś sprawa wielka i gwałtowna była, tedy proces
o tym nikt wiedzieć nie ma, oprócz onych. Do tego też świadectwo wszelakie na ich zeznaniu ma stanąć, takież i wiara dać się ma.
A w tym obselaniu ma być różność: jeśli na gorzałkę, tedy paciorki jedna drugiej ma dać oglądać z kościoła idąc, jeśli na wino abo na małmazyją, tedy pierścionkiem obsyłać, jeśli na piwo, tedy węzełkiem słodu abo zboża jakiego pytając, także po czemu zboże na miód, tedy kryzem abo metalikiem od paciorków.
A ustawić między sobą mają, aby jedna drugiej taniej dawała niźli komu innemu, a czasem na borg. A jeśliby zaś sprawa wielka i gwałtowna była, tedy proces
Skrót tekstu: SejmBiałBad
Strona: 78
Tytuł:
Sejm białogłowski
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
nie wcześniej niż 1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Polska satyra mieszczańska. Nowiny sowiźrzalskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Karol Badecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1950
Bonae spei, i Guardafu. Idzie za tym Asia/ kędy tez król Katolik za tymże prawem Portugaliej/ jest Panem lepszych prawie miejsc brzegu jej zachodniego/ jako jest Ormuz/ Diu/ Goa/ Malacca: abowiem Ormuz/ dla sposobności miejsca swego jest tak bogaty/ iż Arabowie mówią/ że gdzieby świat był pierścionkiem/ Ormuz byłby w nim kamyczkiem: a do tego królestwa Ormuckiego/ należy niemała część Arabiae faelicis, i Baaren/ a to jest Pani wyspów inszych/ tej tu odnogi/ i dla wielkości jej/ i dla żyznych gruntów/ i dla rozmaitych fruktów/ i dla bogatego połowu pereł. Diu jest kluczem do Kambaji
Bonae spei, y Guárdáfu. Idźie zá tym Asia/ kędy tez krol Kátholik zá tymże práwem Portogálliey/ iest Pánem lepszych práwie mieysc brzegu iey zachodniego/ iáko iest Ormuz/ Diu/ Goa/ Máláccá: ábowiem Ormuz/ dla sposobnośći mieyscá swego iest ták bogáty/ iż Arábowie mowią/ że gdźieby świát był pierśćionkiem/ Ormuz byłby w nim kámyczkiem: á do tego krolestwá Ormuckiego/ należy niemáła część Arabiae faelicis, y Bááren/ á to iest Páni wyspow inszych/ tey tu odnogi/ y dla wielkośći iey/ y dla żyznych gruntow/ y dla rozmáitych fruktow/ y dla bogátego połowu pereł. Diu iest kluczem do Cámbáiey
Skrót tekstu: BotŁęczRel_III
Strona: 180
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. III
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
o tym powiedziało/ abyście dusze wasze przystroiły i przyozdobiły cnotami świętymi: bo kto ciało swe stroi/ a duszę grzechami szpeci/ taki przed Bogiem nagi/ ba obrzydły jest. Proverb. 16. v. 5.
Powiadają o Cesarzu Karle Wielkim/ iż miał w pałacu swym białągłowę jednę/ która go była oczarowała pierścionkiem/ który przy sobie nosiła/ tak barzo/ iż nie mógł być bez niej/ póki żyła. Nawet gdy już była zdechła: nie kazał trupa jej z pokoju swego wynieść: bo umierając włożyła w gębę on oczarowany pierścionek. I aczkolwiek on trup szkaradnie śmierdział: awszakże Cesarz na to nic nie dbał: owszem on
o tym powiedźiáło/ ábyśćie dusze wásze przystroiły y przyozdobiły cnotámi świętymi: bo kto ćiáło swe stroi/ á duszę grzechámi szpeći/ táki przed Bogiem nági/ bá obrzydły jest. Proverb. 16. v. 5.
Powiádáją o Cesárzu Kárle Wielkim/ iż miał w páłácu swym białągłowę jednę/ ktora go byłá oczárowáłá pierśćionkiem/ ktory przy sobie nośiłá/ ták bárzo/ iż nie mogł bydź bez niey/ poki żyłá. Náwet gdy już byłá zdechłá: nie kazał trupá jey z pokoju swego wynieść: bo umierájąc włożyłá w gębę on oczárowány pierśćionek. Y áczkolwiek on trup szkárádnie śmierdźiał: áwszákże Cesarz ná to nic nie dbał: owszem on
Skrót tekstu: GdacPrzyd
Strona: 47.
Tytuł:
Appendiks t.j. przydatek do dyszkursu o pańskim i szlacheckim albo rycerskim stanie
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
