krótkość/ jak umyślnie sadzą. Atosz tak? czytać je raż/ przeczytać i drugi/ To każdy Rytm naikrotszy/ bendzieć się zdał długi. Animuszowata Starożytność.
Szczyć się ty Starożytną Przodków twych przysługą/ On się tym wiedzę szczyci/ ze ma Wieś/ i drugą. A jeżeli pieniądze Królową są wszędzie? To ty Plebejuszem/ a on Grafem będzie. O Przecławie.
WSzytko mówi podpiwszy Przecław/ pojmę Zonę/ A pijanym te śluby nie są pozwolne. Niech Zona jego pojmie/ byle trzeźwia była/ Żeby go pijanego/ spać zaprowadziła. Księgi Pierwsze. Mała z obłudy Korzyść.
MAchiawel jak Jahel/ tu cię Mlekiem słodkiem Częstuje/ owdzie
krotkość/ iák vmyślnie sádzą. Atosz ták? czytáć ie raż/ przeczytáć y drugi/ To kozdy Rytm naikrotszy/ bendźieć się zdał długi. Animuszowáta Stárożytność.
SCzyć sie ty Stárożytną Przodkow twych przysługą/ On sie tym wiedzę sczyći/ ze ma Wieś/ y drugą. A ieżeli pieniądze Krolową są wszędźie? To ty Plebeiuszem/ á on Graffem będźie. O Przecłáwie.
WSzytko mowi podpiwszy Przecław/ poimę Zonę/ A piiánym te śluby nie są pozwolne. Niech Zoná iego poimie/ byle trzeźwia byłá/ Zeby go piiánego/ spáć záprowádźiłá. Kśięgi Pierwsze. Máła z obłudy Korzyść.
MAchiáwel iak Iáhel/ tu ćię Mlekiem słodkiem Częstuie/ owdźie
Skrót tekstu: KochProżnEp
Strona: 2
Tytuł:
Epigramata polskie
Autor:
Wespazjan Kochowski
Drukarnia:
Wojciech Górecki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1674
Data wydania (nie wcześniej niż):
1674
Data wydania (nie później niż):
1674
niepochybnie poznać może/ iż zapewne nie ujdą karania/ którzy pychę włosami płodza. A co się teraz na świecie nie dzieje/ to się zaiste na sądny dzień stanie/ kiedy Diabeł ludzi takich za włosy do przepaści piekielnych zawlecze. (Tu kwestyja: Jeśli Mężczyzna albo męskiej płci ludzie tak miedzy Szlachtą/ jako i miedzy Plebejuszem grzeszą/ i Boga przez to obrażają/ kiedy włosy noszą? Co i jakoby się na tę kwestyją odpowiedzieć miało/ powiedziałem o tym in biga Quaestionum Torunii excusarum, miedzy którymi ta in ordine druga jest: Jeśli te słowa Apostoła Z. Azaż samo przyrodzenie was nie naucza tego? Iż Mąż/ gdyby włosy
niepochybnie poznáć może/ iż zápewne nie uydą karánia/ ktorzy pychę włosámi płodza. A co śię teraz ná świećie nie dźieie/ to śię záiste ná sądny dźień stánie/ kiedy Dyiabeł ludźi tákich zá włosy do przepáśći piekielnych záwlecze. (Tu kwestyia: Ieśli Męsczyzná álbo męskiey płci ludźie ták miedzy Szláchtą/ iáko y miedzy Plebeiuszem grzeszą/ y Bogá przez to obrażáią/ kiedy włosy noszą? Co y iákoby śię ná tę kwestyią odpowiedźieć miáło/ powiedźiałem o tym in biga Quaestionum Torunii excusarum, miedzy ktorymi tá in ordine druga iest: Ieśli te słowá Apostołá S. Azaż sámo przyrodzenie was nie náucza tego? Iż Mąż/ gdyby włosy
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Hii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
Paniczków swowolnych i rozpustnych do pijaństwa przymuszać: Sąć bez tego do niego skłonni/ i za grzech go nie mają. Vid. Dambr. Postil. inDominie. II. Adv. It. Postil. Schömfliss. f. m. 64.
O Boże wszechmogący coć się dziś co żywo miedzy Szlachtą i plebejuszem za tym grzechem obżarstwem i pijaństwem udało!
Są kędy uczty/ Wesela/ Biesiady/ pokaż mi/ kto trzeźwi do domu przydzie? A co gorsza/ coby ludzie serdecznie za ten grzech żałować mieli/ to się jeszcze nim bezpiecznie przechwalają. Bo kiedy się nazajutrz po upiciu zejdą? To jeden drugiego pyta/ jakoby
Pániczkow swowolnych y rospustnych do piiáńśtwá przymuszáć: Sąć bez tego do niego skłonni/ y zá grzech go nie máią. Vid. Dambr. Postil. inDominie. II. Adv. It. Postil. Schömfliss. f. m. 64.
O Boże wszechmogący coć śię dźiś co żywo miedzy Szláchtą y plebeiuszem zá tym grzechem obżárstwem y piiáństwem udáło!
Są kędy uczty/ Wesela/ Bieśiády/ pokaż mi/ kto trzeźwi do domu przydźie? A co gorsza/ coby ludźie serdecznie zá ten grzech żáłowác mieli/ to śię iescze nim bespiecznie przechwaláią. Bo kiedy śię názáiutrz po upićiu zeydą? To ieden drugiego pyta/ iákoby
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Niiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
do stołu Bożego przystępować/ żądał od sługi Bożego/ żemu nie jako Rzemieślnikowi/ ale jako Szlachcicowi/ i wysokiego stanu Osobie przy Komunijej Z. więtszą hostyją podać miał. A lubo Kapłan zrazu temu się sprzeciwiał/ i na to pozwolić nie chciał; powiadając/ że u stołu Bożego żadnej nie masz różnice miedzy Szlachcicem i Plebejuszem: a też na wielkości nie należy/ jeśli hostią jest wielka/ czyli mała/ gdyż co jest pokarm duszny; Lecz iż on Szlachcic w głupim przedsięwzięciu swoim i uporze trwał: Otoż mu Ksiądz więtszy Opłatek/ niż Prostaczkowi podać musiał. Ale słuchajcie jako Bóg tego hardka starał! Skoro usta otworzył/ chcąc onę
do stołu Bożego przystępowáć/ żądał od sługi Bożego/ żemu nie iáko Rzemieślnikowi/ ále iáko Szláchćicowi/ y wysokiego stanu Osobie przy Kommuniiey S. więtszą hostyią podáć miał. A lubo Kápłan zrázu temu śię sprzeciwiał/ y ná to pozwolić nie chćiał; powiádáiąc/ że u stołu Bożego żadney nie mász rożnice miedzy Szláchćicem y Plebeiuszem: á też ná wielkośći nie należy/ ieśli hostyą iest wielka/ czyli máła/ gdyż co iest pokarm duszny; Lecz iż on Szláchcic w głupim przedśięwźięćiu swoim y uporze trwał: Otoż mu Xiądz więtszy Opłátek/ niż Prostaczkowi podáć muśiał. Ale słuchayćie iáko Bog tego hárdká starał! Skoro ustá otworzył/ chcąc onę
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Siii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
to występek taki/ o którym się nie godzi przed uczciwymi uszyma mówić. Zaczym się zowie peccatum mutum, grzechem niemym/ ponieważ się o nim nic wiedzieć/ nic widzieć/ i nic mówić nie ma. Pospolicie też ten występek skrycie płodzony bywa. O mój Boże! Jak sroga rzecz takich miedzy Szlachtą/ i miedzy Plebejuszem/ co tajemnie nie tylko Sodomitą/ albo grzech Sodomski ale i inne rozliczne występki/ cudzołóstwo/ nierząd/ kazirodztwo/ nałożnictwo/ mężobójstwo/ i tym podobne NB. peccata conscientiam gravantia, grzechy sumnienie obciążające popełniają/ a one tają/ i Spowiednikom ich swoim nie objawiają. Takowi lubo na spowiedzi bywają/ i z grzechów
to występek táki/ o ktorym śię nie godźi przed uczćiwymi uszymá mowić. Záczym śię zowie peccatum mutum, grzechem niemym/ ponieważ śię o nim nic wiedźiec/ nic widźieć/ y nic mowić nie ma. Pospolićie też ten występek skryćie płodzony bywa. O moy Boże! Iák sroga rzecz tákich miedzy Szláchtą/ y miedzy Plebeiuszem/ co táiemnie nie tylko Sodomitą/ álbo grzech Sodomski ále y inne rozliczne występki/ cudzołostwo/ nierząd/ káźirodztwo/ náłożnictwo/ mężoboystwo/ y tym podobne NB. peccata conscientiam gravantia, grzechy sumnienie obćiążáiące popełniáią/ á one táią/ y Spowiednikom ich swoim nie obiáwiáią. Tákowi lubo ná spowiedźi bywáią/ y z grzechow
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Uiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
v. 24. I. Tim. 2. v. 9. 1. Petr. 3. v. 3. rozumieć ma? G b. XXXIX. Jeśli to grzech cudze włosy/ albo Paruki nosić? H. b. XL. Jeśli Mężczyzna albo męskiej płci ludzie tak miedzy Szlachtą/ jako i plebejuszem Boga przez to obrażają/ kiedy włosy zapuszczają/ albo zbytnie długie włosy noszą? H ii. a. XLI. Jeśli owi zacni Panowie Lucius Verus i Galienus przed laty dobrze czynili kiedy włosy złotym jakimsi proszkiem posypali/ i jeszcze podziśdzień niektórzy proszkiem osobliwym posypują? H iii. a. XLII. Jeśli Bóg Osób Pańskich
v. 24. I. Tim. 2. v. 9. 1. Petr. 3. v. 3. rozumieć ma? G b. XXXIX. Ieśli to grzech cudze włosy/ álbo Páruki nośić? H. b. XL. Ieśli Męsczyzná álbo męskiey płći ludźie ták miedzy Szláchtą/ iáko y plebeiuszem Bogá przez to obrażáią/ kiedy włosy zápusczáią/ álbo zbytnie długie włosy noszą? H ii. a. XLI. Ieśli owi zacni Pánowie Lucius Verus y Galienus przed láty dobrze czynili kiedy włosy złotym iákimśi proszkiem posypáli/ y iescze podźiśdźień niektorzy proszkiem osobliwym posypuią? H iii. a. XLII. Ieśli Bog Osob Páńskich
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Eeii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
