warzywa dawać: dla starych zaś kalik kuchnię zbudował/ z którejby ustawicznie karmili się. Napotym jeśli który z tych chlebowych szafarzów mówił/ nie dostanie na Bracią/ nie mam skąd dać/ zwykł był mawiać Ociec Święty: zły sługo/ daj i tym którzy potrzebują/ ciebie nie stanie samego/ a Monastyr święty do pośledniego ubóstwa nigdy nie przydzie za łaską Bożą/ Naśw: Panny/ i za intercessyą Świętych Patriarchów Antoniego i Teodozego Pieczarskich. Jałmużna to jest/ a ta więcej zawsze od Pana Boga przyjmuje/ a niżeli rozdaje. Ostatni chleb/ naśladując wdowy Sareptańskiej w trocha mące i mało oleju/ które ta dała Heliaszowi: rozdziel/ aby
wárzywá dawáć: dla stárych záś kálik kuchnię zbudował/ z ktoreyby vstáwicznie karmili się. Nápotym iesli ktory z tych chlebowych száfárzow mowił/ nie dostánie ná Brácią/ nie mam zkąd dáć/ zwykł był mawiáć Oćiec Swięty: zły sługo/ day y tym ktorzy potrzebuią/ ciebie nie stánie sámego/ á Monástyr święty do posledniego vbostwá nigdy nie przydźie zá łáską Bożą/ Naśw: Pánny/ y zá intercessyą Swiętych Pátriárchow Antoniego y Theodozego Pieczárskich. Iáłmużná to iest/ á tá więcey záwsze od Páná Bogá przyimuie/ á niżeli rozdáie. Ostátni chleb/ náśláduiąc wdowy Sáreptáńskiey w trochá mące y máło oleiu/ ktore tá dáłá Heliaszowi: rozdźiel/ áby
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 128.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
w wyrobieniu roboty, wszelkiej potrzebuje wygody; podobnym jako i koło piwa sposobem Prostej i przepalanej Gorzałki dla Intraty i odbycia nie przebierać, a dla wygody Karczmy wystarczać. Zielem według samej potrzeby dogadzać, które aby nic wietrzały w przykryciu chować. Drozdze mieć zawsze świeże, które aby Kaczmarka po wy- szynku piwa oddawała: Tazbiery pośledniego piwa, stoczki, aby dla załiwania słodów, do tyejże oddawano roboty. Na Surowicę też do zmieszania słodów pewne zboża osobliwie zito melają, którę na raz tylko bezpytel przepuściwszy, Mąkę z niej przesianą odebrawszy, wpuł abo trzecią część do słodu przymięszać dla sporszego na gorzałkę spuszczania. O Mierże tej Mąki tu się nie
w wyrobieniu roboty, wszelkiey potrzebuie wygody; podobnym iáko y koło piwá sposobem Prostey y przepalaney Gorzałki dla Intraty y odbyćia nie przebieráć, á dla wygody Kárczmy wystárczáć. Zielem według sámey potrzeby dogadzáć, ktore áby nic wietrzáły w przykryćiu chowáć. Drozdze mieć záwsze świeże, ktore áby Káczmarká po wy- szynku piwá oddawáłá: Tázbiery posledniego piwá, stoczki, áby dla záłiwánia słodow, do tyeyże oddawano roboty. Ná Surowicę też do zmieszánia słodow pewne zbożá osobliwie źyto meláią, ktorę ná raz tylko bezpytel przepuśćiwszy, Mąkę z niey prześianą odebrawszy, wpuł ábo trzećią część do słodu przymięszáć dla sporszego ná gorzałkę spuszczania. O Mierże tey Mąki tu się nie
Skrót tekstu: HaurEk
Strona: 21
Tytuł:
OEkonomika ziemiańska
Autor:
Jakub Kazimierz Haur
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
poradniki
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
