. 10. Bo iż umarł/ grzechowi raz umarł: a iż żywie/ żywie Bogu. 11. Tak też i wy rozumiejcie żeście wy umarłymi grzechowi: aleście żywymi Bogu w CHrystusie JEzusie PAnu naszym. 12. NIechże tedy nie króluje grzech w śmiertelnym ciele waszym/ żebyście mu posłuszni byli w pożądliwościach jego. 13. Ani stawiajcie członków waszych orężem niesprawiedliwości grzechowi: ale stawiajcie siebie samych Bogu/ jako z umarłych żywi; i członki wasze orężem sprawiedliwości Bogu. 14. Abowiem grzech panować nad wami nie będzie: boście nie pod zakonem/ ale pod łaską. 15. CÓż tedy? Będziemyż grzeszyli żeśmy nie
. 10. Bo iż umarł/ grzechowi raz umárł: á iż żywie/ żywie Bogu. 11. Ták też y wy rozumiejćie żeśćie wy umárłymi grzechowi: álesćie żywymi Bogu w CHrystusie JEzusie PAnu nászym. 12. NIechże tedy nie kroluje grzech w śmiertelnym ćiele wászym/ żebyśćie mu posłuszni byli w pożądliwosćiach jego. 13. Ani stawiajćie cżłonkow wászych orężem niespráwiedliwośći grzechowi: ále stawiajćie siebie sámych Bogu/ jáko z umárłych żywi; y cżłonki wásze orężem spráwiedliwośći Bogu. 14. Abowiem grzech pánowáć nád wámi nie będźie: bośćie nie pod zakonem/ ále pod łáską. 15. COż tedy? Będźiemyż grzeszyli żesmy nie
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 165
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
przestępstwie poczęci są/ i w grzechach się porodzili. Jednakże was/ którzyście byli umarłemi w występkach i w grzechach waszych/ w którycheście niekiedy chodzili wedle wieku świata tego i według Książęcia mocy powietrza tego/ Ducha który teraz moc pokazuje w synach niedowiarstwa/ między którymi i wy wszyscy obieraliście się niekiedy w pożądliwościach ciała waszego/ czyniąc wolą ciała i myśli waszych/ i byliście z przyrodzenia synowie gniewu/ jako i drudzy. Ale Bóg (który jest bogatym w miłosierdziu) dla wielkiej miłości swojej/ którą was umiłował/ gdyście byli umarli w grzechach/ ożywił was społem w Chrystusie (którego łaską jesteście zbawieni) i pospołu
przestępstwie pocżęci są/ y w grzechách się porodźili. Iednákże was/ ktorzyśćie byli vmárłemi w występkách y w grzechach wászych/ w ktorycheśćie niekiedy chodźili wedle wieku świátá tego y według Kśiążęćiá mocy powietrza tego/ Duchá ktory teraz moc pokázuie w synách niedowiárstwá/ między ktorymi y wy wszyscy obieráliśćie sie niekiedy w pożądliwośćiách ćiáłá wászego/ cżyniąc wolą ćiáłá y myśli wászych/ y byliśćie z przyrodzenia synowie gniewu/ iáko y drudzy. Ale Bog (ktory iest bogatym w miłośierdźiu) dla wielkiey miłośći swoiey/ ktorą was vmiłował/ gdyśćie byli vmárli w grzechách/ ożywił was społem w Chrystuśie (ktorego łáską iesteśćie zbáwieni) y pospołu
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 17v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
przy śmierci/ gdy umiera. Kto za żywota miłował godności światowe/ ten też przy śmierci nioczym inszym nie myśli/ jedno o godnościach/ honorach i zacnościach ludzkich; a iż je opuścić musi: Otoż się dlatego smuci/ frasuje/ i w sercu gryzie. Kto się za zdrowego żywota w nieczystości i pożądliwościach cielesnych kochał/ ten przy ostatnim zgonie swoim myśli i wspomina sobie na wszeteczeństwa/ cudzołóstwa/ lubości i rozkoszy przeszłe/ a ubogiej dusze swojej zapomina/ i o nią/ żeby się po śmierci do ręku Bożych dostała/ zgoła starania nie ma! (Ze człowiek duszę ma/ nikt o tym nie wątpi; Ale żeby
przy śmierći/ gdy umiera. Kto zá żywotá miłował godnośći świátowe/ ten też przy śmierći nioczym inszym nie myśli/ iedno o godnośćiách/ honorách y zacnośćiách ludzkich; á iż ie opuśćić muśi: Otoż się dlatego smući/ frásuie/ y w sercu gryźie. Kto śię zá zdrowego żywotá w nieczystośći y pożądliwośćiách ćielesnych kochał/ ten przy ostátnim zgonie swoim myśli y wspomina sobie ná wszeteczeństwá/ cudzołostwá/ lubośći y roskoszy przeszłe/ á ubogiey dusze swoiey zápomina/ y o nię/ żeby śię po śmierći do ręku Bożych dostáłá/ zgołá stáránia nie ma! (Ze człowiek duszę ma/ nikt o tym nie wątpi; Ale żeby
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Xiii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
:chcąc jako Lew pożrzeć niewinne. II. Cieszy się, że sięPAN podejmi: utrapionych a okrutniki uskromi. 1
PANIE przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku? 2 Złośnik z hardości prześladuje ubogiego: niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłach/ które zamyślają. 3 Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach dusze swojej: a łakomy błogosławi sobie a drażni PAna. 4 Niepobożny dla pychy którą po sobie pokazuje nie pyta się o Bogu. Wszystka myśl jego/ że niemasz Boga. 5 Darzą mu się drogi jego na każdy czas: dalekie są sądy twoje od niego: Sapa przeciwko wszystkim nieprzyjaciołom swym. 6 Mówi w
:chcąc jako Lew pożrźeć niewinne. II. Cieszy śię, że śięPAN podejmi: utrapionych á okrutniki uskromi. 1
PANIE przecżże stojisz z dáleká? przecżże śię ukrywasz czásu ućisku? 2 Złośnik z hárdośći prześláduje ubogiego: niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłách/ ktore zámyśláją. 3 Bo śię chlubi niezbożnik w pożądliwośćiách dusze swojey: á łakomy błogosławi sobie á drażni PAná. 4 Niepobożny dla pychy ktorą po sobie pokázuje nie pyta śię o Bogu. Wszystká myśl jego/ że niemász Bogá. 5 Dárzą mu śię drogi jego ná káżdy cżás: dálekie są sądy twoje od niego: Sapa przećiwko wszystkim nieprzyjaćiołom swym. 6 Mowi w
Skrót tekstu: BG_Ps
Strona: 556
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Psalmów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
innym z zimnych i zbytecznych wodę i puchlinę wydaje. Stąd do zdrowia i życia długiego/ Doktorowie cztery rzeczy najpotrzebniejsze być rozumieją. Naprzód/ dobre przyrodzenie i kompleksią od rodziców daną. Drugą/ rozum i umiejętność życia: aby nie do czego gęba ani żądza kogo wiedzie/ do tego się miał/ ale umiał się w pożądliwościach swych rozumem powściągać i miarkować. Trzecią/ mieszkanie przy wodzie i powietrzu zdrowym. Czwartą/ owoce/ jarzyny/ mięsa/ i pokarmy zdrowe. Dwie pierwsze kondycje powinien każdy z siebie samego mieć/ drugie od wód pochodzą. Bo i powietrze odmianę swoję z dymów i pary bierze/ nad jakimi wodami zawieszone jest/ i
innym z źimnych y zbytecznych wodę y puchlinę wydáie. Stąd do zdrowia y żyćia długiego/ Doktorowie cztery rzeczy naypotrzebnieysze bydź rozumieią. Naprzod/ dobre przyrodzenie y komplexią od rodźicow dáną. Drugą/ rozum y vmieiętność żyćia: aby nie do czego gębá áni żądza kogo wiedźie/ do tego się miał/ ale vmiał się w pożądliwośćiách swych rozumem powściągáć y miárkowáć. Trzećią/ mieszkánie przy wodźie y powietrzu zdrowym. Czwartą/ owoce/ iarzyny/ mięsá/ y pokármy zdrowe. Dwie pierwsze kondycye powinien każdy z śiebie same^o^ mieć/ drugie od wod pochodzą. Bo y powietrze odmiánę swoię z dymow y páry bierze/ nád iákimi wodámi záwieszone iest/ y
Skrót tekstu: PetrJWod
Strona: 2
Tytuł:
O wodach w Drużbaku i Łęckowej
Autor:
Jan Innocenty Petrycy
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1635
Data wydania (nie wcześniej niż):
1635
Data wydania (nie później niż):
1635
