potłumiła, tak, iż sam aemulus w ręce WKMci przyszedł, taż i wszytkie sprawy WKMci po- mnażała, że żadne przeciwne conatus WKMci i Rzpltej szkodzić nie mogły; ta nawet dobrym ludziom nie dopuszczała tego, co im nie w smak było, baczyć i przedsiębrać w nadzieję tego, iż WKM. przez tę pobożność miał sobie zasłużyć onę mądrość, o którą Salomon prosił do sprawowania ludu, sobie od Pana Boga powierzonego. W której pobożności imeś się WKM. barziej pomnażał i onę tak tym przykładem swym, jako i promowowaniem ludzi dobrych i godnych, z pilnością ich szukając, na urzędy i dostojestwa tak świeckie, jako i
potłumiła, tak, iż sam aemulus w ręce WKMci przyszedł, taż i wszytkie sprawy WKMci po- mnażała, że żadne przeciwne conatus WKMci i Rzpltej szkodzić nie mogły; ta nawet dobrym ludziom nie dopuszczała tego, co im nie w smak było, baczyć i przedsiębrać w nadzieję tego, iż WKM. przez tę pobożność miał sobie zasłużyć onę mądrość, o którą Salomon prosił do sprawowania ludu, sobie od Pana Boga powierzonego. W której pobożności imeś się WKM. barziej pomnażał i onę tak tym przykładem swym, jako i promowowaniem ludzi dobrych i godnych, z pilnością ich szukając, na urzędy i dostojestwa tak świeckie, jako i
Skrót tekstu: SkryptWojCz_II
Strona: 277
Tytuł:
Mikołaj Zebrzydowski, Skrypt p. Wojewody krakowskiego, na zjeździe stężyckim niektórym pp. senatorom dany, 1606
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
na świecie, Nie tylko się samego, bracia, grzechu chronić, Nie leźć weń dobrowolnie, dopieroż nie gonić.” Tak czego nie mógł słowy, to przykładem sprawi Mądry opat i babę z klasztora wyprawi. 491 (N). NAGRODA MODLITWY ZA UMARŁE
Modlał się za umarłe jeden; jaką za tę Pobożność swoję odniósł, słuchajcie, zapłatę. Miał zaście ze złym człekiem, który mu na zdradzie, Żeby go zabił, w drodze gdzieś zasadzkę kładzie.
Już był jej niedaleko, gdy tudzież gościńca Wisiał na haku dawno skazany złoczyńca, Ale już tylko kości, i gdy patrzy na nie, Widząc, że się ruszają
na świecie, Nie tylko się samego, bracia, grzechu chronić, Nie leźć weń dobrowolnie, dopieroż nie gonić.” Tak czego nie mógł słowy, to przykładem sprawi Mądry opat i babę z klasztora wyprawi. 491 (N). NAGRODA MODLITWY ZA UMARŁE
Modlał się za umarłe jeden; jaką za tę Pobożność swoję odniósł, słuchajcie, zapłatę. Miał zaście ze złym człekiem, który mu na zdradzie, Żeby go zabił, w drodze gdzieś zasadzkę kładzie.
Już był jej niedaleko, gdy tudzież gościńca Wisiał na haku dawno skazany złoczyńca, Ale już tylko kości, i gdy patrzy na nie, Widząc, że się ruszają
Skrót tekstu: PotFrasz1Kuk_II
Strona: 218
Tytuł:
Ogród nie plewiony
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Koronnych z laskami z Zamku do Kościoła idzie, którego we drzwiach Kościelnych dwóch Biskupów przyjmują, i miedzy sobą prowadzą do Arcybiskupa Gnieźnieńskiego. Król przed nim stanąwszy Senatorowie, na Ołtarzu składają Koronę, Berło, Jabłko, i Miecz, potym Arcybiskup modli się, i po Oracyj zaspiewanej, napomina Króla o Wiarę Z. o Pobożność, i o Cnoty Królewskie, potym spytawszy się Króla, jeżeli Wiarę Z. chce trzymać, jeżeli chce być Protektorem Duchowieństwa, jeżeli chce być Obserwatorem Praw i wolności Polskich, i obronicielem ich, po troiszej odpowiedzi Króla, CHCĘ, przysięga Król na Ewangelii położywszy ręce, na Pacta Conventa. Potym wypełniwszy wszystkie Ceremonie u
Koronnych z laskami z Zamku do Kośćioła idźie, którego we drzwiach Kośćielnych dwóch Biskupów przyimują, i miedzy sobą prowadzą do Arcybiskupa Gnieznieńskiego. Król przed nim stanąwszy Senatorowie, na Ołtarzu składają Koronę, Berło, Jabłko, i Miecz, potym Arcybiskup modli śię, i po Oracyi zaspiewaney, napomina Króla o Wiarę S. o Pobożność, i o Cnoty Królewskie, potym spytawszy śię Króla, jeżeli Wiarę S. chce trzymać, jeżeli chce być Protektorem Duchowieństwa, jeżeli chce byc Obserwatorem Praw i wolnośći Polskich, i obronićielem ich, po troiszey odpowiedźi Króla, CHCĘ, przyśięga Król na Ewangelii położywszy ręce, na Pacta Conventa. Potym wypełniwszy wszystkie Ceremonie u
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 143
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
przeklęctwie. O czym nie ukróconej Papieskiej hardości czuły burzyciel Bernhardus on ś. do Papieża pisze/ mówiąc/ I, niegdy zaiste sprzeciwialiście się Apostołowi Piotrowi, panując nad Królem, i przeciw społapostołowi jego Pawłu, władnęliście wiarą wszystkiego świata, A teraz nowegoście coś przydali, rzucając się nad zamiar i na samą pobożność, cóż zbywa? tylko żebyście sobie i nad Aniołami Panowanie przywlaszczyli. A Grzegorz on wielki nazwany/ Papież Rzymski/ tak tę dzisiejszą hardość Papieską zdobi. Ja śmiele mówię, że kto się kolwiek powszechnym Kapłanem nazywa, albo nazwany być pragnie hardością swoją, Antychrysta uprzedza, ponieważ pychą nadęty, nad insze się stawi
przeklęctwie. O cżym nie vkroconey Papieskiey hárdośći cżuły burzyćiel Bernhárdus on ś. do Papieżá pisze/ mowiąc/ Y, niegdy záiste sprzećiwiáliśćie się Apostołowi Piotrowi, pánuiąc nád Krolem, y przećiw społápostołowi iego Páwłu, władnęlisćie wiárą wszystkiego świátá, A teraz nowegośćie coś przydali, rzucáiąc się nád zamiar y ná sámą pobożność, coż zbywa? tylko żebyśćie sobie y nád Aniołámi Pánowánie przywlaszcżyli. A Grzegorz on wielki názwány/ Papież Rzymski/ ták tę dźiśieyszą hárdość Papieską zdobi. Ia śmiele mowię, że kto sie kolwiek powszechnym Kápłanem názywa, álbo názwány być prágnie hárdośćią swoią, Antichrystá vprzedza, ponieważ pychą nádęty, nád insze się stáwi
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 57
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
ognie/ przedają Ołtarze/ Nawet niebo i Boga ci dobrzy szafarze. Idem, ibidem. Hi quoq qui Nomen de Relligione superbum Vsurpant, quanquam sanctis à Patribus ortos Se iactent, ouium molli sub vellere fraudes Mente Lycaonias seruant, et crimine sordent, Quod speciem virtutis habens, scelus omne coronat To jest/ Ci wszelaką pobożność sobie przypisują/ Świętych się potomkami Ojców być mianują. Zwierzchu owce pokornej wełną obleczeni/ A wewnątrz Likaońskiej zdrady napełnieni. Która kształt pobożności mając/ to sprawuje/ Iż wszelkiej niezbożności rodzaj koronuje. Kościele Rzymskim. explic. Prophe. Method. Mantuanus lib. 3. calamita. o teraźniejszym Garanza mona. in summa
ognie/ przedáią Ołtarze/ Náwet niebo y Bogá ci dobrzy száfárze. Idem, ibidem. Hi quoq qui Nomen de Relligione superbum Vsurpant, quanquam sanctis à Patribus ortos Se iactent, ouium molli sub vellere fraudes Mente Lycaonias seruant, et crimine sordent, Quod speciem virtutis habens, scelus omne coronat To iest/ Ci wszeláką pobożność sobie przypisuią/ Swiętych się potomkámi Oycow być miánuią. Zwierzchu owce pokorney wełną oblecżeni/ A wewnątrz Lykáonskiey zdrády nápełnieni. Ktora kształt pobożnośći máiąc/ to spráwuie/ Iż wszelkiey niezbożnośći rodzay koronuie. Kosćiele Rzymskim. explic. Prophe. Method. Mantuanus lib. 3. calamita. o teráźnieyszym Garanza mona. in summa
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 72v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
dla mnie na wieki/ nigdy nie umierając. Et qui mãducatmanducatme, et ipse viu et propter me. A tego żywota wiecznego dostąpi/ pożywając Ciała mojego z ołtarza/ które te trzy skutki w nim uczyni. Naprzód gładzi w nim grzechy oczyszczając go od wszelakiej nieprawości. Potym pomnaża w nim cnoty święte i pobożność wszelaką. A nakoniec wlewa na duszę jego wszytkie dary Ducha świętego/ i łaski niebieskie. Yto to Doktor Anielski wyraził/ gdy jakośmy wyżej rzekli/ powiedział/ iż przez używanie tego Naświętszego Sakramentu. Purgantur peccata, virtutes augentur, et mens omnium spiritualium charismatum abundantia impinguatur. Jest bowiem Naświętszy Sakrament/ jako mówi
dla mnie ná wieki/ nigdy nie vmieráiąc. Et qui mãducatmanducatme, et ipse viu et propter me. A tego żywotá wiecznego dostąpi/ pożywáiąc Ciáłá moiego z ołtarzá/ ktore te trzy skutki w nim vczyni. Naprzod głádźi w nim grzechy oczyszczáiąc go od wszelákiey niepráwośći. Potym pomnaża w nim cnoty święte y pobożność wszeláką. A nákoniec wlewa ná duszę iego wszytkie dáry Duchá świętego/ y łáski niebieskie. Yto to Doktor Anyelski wyráźił/ gdy iákosmy wyżey rzekli/ powiedźiał/ iż przez vżywánie tego Naświętszego Sákrámentu. Purgantur peccata, virtutes augentur, et mens omnium spiritualium charismatum abundantia impinguatur. Iest bowiem Naświętszy Sákráment/ iáko mowi
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 41
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
. Co też uczynił. I. M. X. Kardynał Barberyn/ i przezacne Matrony II. M. PP. Konstancją i Anna/ uszanowawszy tamtych pięć białychgłów z mężami ich w domach swoich/ i udarowawszy upominkami/ które godne były tak wielkiej Familii Barberynów i Collonnów. Po te wszytkie czasy/ ci Chrześcijanie wielką pobożność po sobie pokazali/ i obchodzili dziewięć kościołów z nabożeństwem dnia24. potym ich zaprosił na obiad. I. M. X. Kardynał Barberyn/ do klasztora ś. Stefana/ nazwanego Rotundo. Wrócili się naostatek ku Ojczyźnie/ i do Krakowa w dzień 8. Maja przybywszy/ oddali z nabożeństwem/ i z budowaniem
. Co też vczynił. I. M. X. Kárdynał Bárberin/ y przezacne Mátrony II. M. PP. Konstáncyą y Anná/ vszánowawszy támtych pięć białychgłow z mężámi ich w domách swoich/ y vdárowawszy vpominkámi/ ktore godne były tak wielkiey Fámiliey Bárberinow y Collonnow. Po te wszytkie czásy/ ći Chrześciánie wielką pobożność po sobie pokazáli/ y obchodźili dźiewięć kośćiołow z nabożeństwem dniá24. potym ich záprośił ná obiad. I. M. X. Kárdynał Barberyn/ do klasztorá ś. Stephaná/ názwánego Rotundo. Wroćili się náostátek ku Oyczyznie/ y do Krákowá w dźień 8. Máiá przybywszy/ oddáli z nabożenstwem/ y z budowániem
Skrót tekstu: OpisGal
Strona: A4
Tytuł:
Opisanie krótkie zdobycia galery przedniejszej aleksandryjskiej
Autor:
Marco Marnaviti
Tłumacz:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Gatunek:
relacje
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
pokazał Anno Domini 1705 w Wiedniu. Spowiedź czyniąc, tytułu Cesarskiego dawać sobie nie kazał, tylko Imię Leopolda; całując nie raz Krucyfiks, z afektem i do serca przytulając mówił: A te Sceptrum et Coronas accepi, ad tuos pedes hodie iterum lubens, depono. Uczyniwszy pożegnanie Cesarzowej, Józefowi Królowi Rzymskiemu obecnemu Klemencję i Pobożność Matkę, Brata i Zonę polecił, od Kardynała Kolonitehiusa ostatnią na drogę wieczności wziął Benedykcją. Ostatnie słowa jego były: Memento mei Domine etc. Consummatum est. Ciało pogrzebione przy Ojcu Ferdynandzie III. Serce 11 OO. Augustyanów, Wnętrzności u Z. Stefana cum visceribus Ferdynanda Ojca. Oprócz Imienia LEOPOLDUS ten Cesarz miał Imion
pokazał Anno Domini 1705 w Wiedniu. Spowiedź czyniąc, tytułu Cesarskiego dawać sobie nie kazał, tylko Imie Leopolda; całuiąc nie raz Krucyfix, z áffektem y do serca przytulaiąc mowił: A te Sceptrum et Coronas accepi, ad tuos pedes hodie iterum lubens, depono. Uczyniwszy pożegnanie Cesarzowey, Iozefowi Krolowi Rzymskiemu obecnemu Klemencyę y Pobożność Matkę, Brata y Zonę polecił, od Kardynała Kollonitehiusa ostatnią na drogę wieczności wziął Benedykcyą. Ostatnie słowa iego były: Memento mei Domine etc. Consummatum est. Ciało pogrzebione przy Oycu Ferdynandzie III. Serce 11 OO. Augustyanow, Wnętrzności u S. Stefana cum visceribus Ferdynanda Oyca. Oprocz Imienia LEOPOLDUS ten Cesarz miał Imion
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 526
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
.
51 Peccatum wyraża się przez Młodziana ślepego, w szatach czarnych, opasanego wężem, drugi piersi jego gryzie; a co nad różnemi będąc drogami,[...] ii się puszcza.
52 Pietatem, albo Pobożność, wyrażają jedni osobą przy Ołtarzach z skrzynką, albo puszką, w której rzeczy są do kadzenia. Metellus Pius wyrażając Pobożność,Białogłowę malowałz Bocianem. Antoninus Pius Cesarz, tejże Białogłowie przydał dzięcię. Casar Ripa wyraża Pobożność przez Niewiastę skromną, z skrzydłami, w stroju czerwonym, nad której głową płomień, prawą ręką sypie obfitość z roga, lewą skazuje na Bociana.
53 Periculum, wyraża Młodzian stojący z jednej strony nad przepaścią, z
.
51 Peccatum wyrażá się przez Młodziana ślepego, w szatach czarnych, opasánego wężem, drugi piersi iego gryzie; a co nad rożnemi będąc drogami,[...] ii się puszczá.
52 Pietatem, albo Pobożność, wyrażaią iedni osobą przy Ołtarzach z skrzynką, albo puszką, w ktorey rzeczy są do kadzenia. Metellus Pius wyrażaiąc Pobożność,Białogłowę malowałz Bocianem. Antoninus Pius Cesarz, teyże Białogłowie przydáł dzięcię. Casar Ripa wyraża Pobożność przez Niewiastę skromną, z skrzydłami, w stroiu czerwonym, nad ktorey głową płomień, prawą ręką sypie obfitość z roga, lewą skazuie ná Bociáná.
53 Periculum, wyraża Młodzián stoiący z iedney strony nad przepaścią, z
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1172
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
gryzie; a co nad różnemi będąc drogami,[...] ii się puszcza.
52 Pietatem, albo Pobożność, wyrażają jedni osobą przy Ołtarzach z skrzynką, albo puszką, w której rzeczy są do kadzenia. Metellus Pius wyrażając Pobożność,Białogłowę malowałz Bocianem. Antoninus Pius Cesarz, tejże Białogłowie przydał dzięcię. Casar Ripa wyraża Pobożność przez Niewiastę skromną, z skrzydłami, w stroju czerwonym, nad której głową płomień, prawą ręką sypie obfitość z roga, lewą skazuje na Bociana.
53 Periculum, wyraża Młodzian stojący z jednej strony nad przepaścią, z tyłu od węża ukoszony. O Emblematach i Symbolach
54 Paenitentia, maluje się adinstar Niewiasty smutnej, w
gryzie; a co nad rożnemi będąc drogami,[...] ii się puszczá.
52 Pietatem, albo Pobożność, wyrażaią iedni osobą przy Ołtarzach z skrzynką, albo puszką, w ktorey rzeczy są do kadzenia. Metellus Pius wyrażaiąc Pobożność,Białogłowę malowałz Bocianem. Antoninus Pius Cesarz, teyże Białogłowie przydáł dzięcię. Casar Ripa wyraża Pobożność przez Niewiastę skromną, z skrzydłami, w stroiu czerwonym, nad ktorey głową płomień, prawą ręką sypie obfitość z roga, lewą skazuie ná Bociáná.
53 Periculum, wyraża Młodzián stoiący z iedney strony nad przepaścią, z tyłu od wężá ukoszony. O Emblematach y Symbolach
54 Paenitentia, maluie się adinstar Niewiasty smutney, w
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1172
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
