/ iż niemasz takiego człowieka/ który by się w czym spotknąć nie miał: albo (jako Polacy mówią) którby był bez Ale. Toż i Horatius mówi: Serm. lib. I. Satyr. 3. Nam vitijs nemo nascitur; optimus ille est. Qui minimis vrgetur.
O tych którzy z pochlebcami nakładają/ mawiał/ że tak są opuszczeni i na mięśne jatki wydani/ nie inaczej jako gdy się owce dostaną miedzy wilki. Nie darmo mówią: Pochlebstwo jest jako trucizna. Jedno to dziwna/ że się przedsię ludzie w pochlebcach kochają/ i rychlej takowi obrywają u Panów/ niżli drudzy. Co i Terentius in Eunucho
/ iż niemász tákiego cżłowieká/ ktory by się w cżym spotknąć nie miał: álbo (iáko Polacy mowią) ktorby był bez Ale. Toż y Horatius mowi: Serm. lib. I. Satyr. 3. Nam vitijs nemo nascitur; optimus ille est. Qui minimis vrgetur.
O tych ktorzy z pochlebcámi nákładáią/ mawiał/ że ták są opuszcżeni y ná mięśne iátki wydáni/ nie inácżey iáko gdy się owce dostáną miedzy wilki. Nie dármo mowią: Pochlebstwo iest iáko trućizná. Iedno to dźiwna/ że się przedśię ludźie w pochlebcách kocháią/ y rychley tákowi obrywáią v Pánow/ niżli drudzy. Co y Terentius in Eunucho
Skrót tekstu: BudnyBPow
Strona: 57
Tytuł:
Krotkich a wezłowatych powieści [...] księgi IIII
Autor:
Bieniasz Budny
Drukarnia:
Piotr Blastus Kmita
Miejsce wydania:
Lubcz
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
filozofia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
należy, wiernie odnieśli. Królowi waszemu naprzód, a memu niegdy też panu, któremum ja zawżdy wiernym był sługą, a mogę rzec śmiele, że życzliwie radziłem zawżdy, dostojeństwa i sławy jego przestrzegałem więcej, niż ci wszyscy, co się to teraz przy nim opowiedają. powiedzcie odemnie, niech przed temi pochlebcami uszy zatula, niechaj im nie wierzy; cić to są, którzy okazjonibus rei augende inhiant zawżdy, cokolwiek i teraz czynią, nie z miłości ku niemu, ale żeby co oberwali; toć łakomstwo umie, kogo zaślepi. Niech się, póki czas ma, obaczy; zawiodąć go pewmie, zawiodą i Rzpltą i
należy, wiernie odnieśli. Królowi waszemu naprzód, a memu niegdy też panu, któremum ja zawżdy wiernym był sługą, a mogę rzec śmiele, że życzliwie radziłem zawżdy, dostojeństwa i sławy jego przestrzegałem więcej, niż ci wszyscy, co się to teraz przy nim opowiedają. powiedzcie odemnie, niech przed temi pochlebcami uszy zatula, niechaj im nie wierzy; cić to są, którzy occasionibus rei augendae inhiant zawżdy, cokolwiek i teraz czynią, nie z miłości ku niemu, ale żeby co oberwali; toć łakomstwo umie, kogo zaślepi. Niech się, póki czas ma, obaczy; zawiodąć go pewmie, zawiodą i Rzpltą i
Skrót tekstu: PrzestPotrzCz_II
Strona: 152
Tytuł:
Przestroga Rzpltej potrzebna, którą kanclerz on Zamoyski dwiema szlachcicom godnym wiary, ukazawszy się niedawno, in publicum podać i komu należy, odnieść kazał
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
epika
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1607
Data wydania (nie wcześniej niż):
1607
Data wydania (nie później niż):
1607
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
sobie za żonę taką/ która jego była własna córka. Sprawiwszy to/ wysłał Panią Katarzynę ze trzema służebnymi Pannami do jednego folwarku/ kędy strawiła ostatek żywota w ustawicznym czuciu/ na modlitwach/ na płaczu/ i na postach. A za tym dwór królewski bacząc/ iż królowa odrzucona/ a Bolena podwyższona; napełnił się pochlebcami/ i ludźmi takimi/ którzy aby dostali łaski u Boleny i u króla/ zabawiali się nie czym inszym/ tylko pośmiewiskami i szydzierstwy z kapłanów/ z zakonników/ z Papieża/ i z Sakramentów. Miedzy takimi przednie miał miejsce Tomas Kromuelus/ człowiek chytry/ czci pragnacy/ heretyk/ którzy miedzy inszymi urzędy/ danymi
sobie zá żonę táką/ ktora iego byłá własna corká. Spráwiwszy to/ wysłał Pánią Káthárzynę ze trzemá służebnymi Pánnámi do iednego folwárku/ kędy strawiłá ostátek żywotá w vstáwicznym czućiu/ ná modlitwách/ ná płáczu/ y ná postách. A zá tym dwor krolewski bacząc/ iż krolowa odrzucona/ á Bolená podwyższona; nápełnił się pochlebcámi/ y ludźmi tákimi/ ktorzy áby dostali łáski v Boleny y v krolá/ zábawiáli się nie czym inszym/ tylko pośmiewiskámi y szydźierstwy z kápłanow/ z zakonnikow/ z Papieżá/ y z Sákrámentow. Miedzy tákimi przednie miał mieysce Tomás Kromuelus/ człowiek chytry/ czći prágnacy/ haeretyk/ ktorzy miedzy inszymi vrzędy/ dánymi
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 44
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
(Szlachcicy) Jana Olbrychta Książęcia Mekleburskiego Pana bogobojnego naśladować mają? Q iii. b. LXXXVI. Jako każdy Kaznodzieja przykładem D. Wiganda z wielką gorliwością i Teoloicką żarliwością bez względu na Osoby Urząd swój ma wykonywać? Q iii. b. LXXXVII. Jako się Książęta/ Panowie i Szlachcicy Zausznikami t. I. Pochlebcami/ którzy je podżegają/ podszczuwają/ na Kaznodzieje i inne ludzie niewinne pobudzają/ brzydzić mają? Q iii. b. LXXXVIII. Kogo Prorok Ezajasz w tych słowiech: Dlatego rozszerzyło piekło gardło swoje/ i rozwarło nad miarę paszczękę swoję/ i zstąpi do niego Szlachta/ przez Szlachtę rozumie? Q b. LXXXIX.
(Szláchćicy) Ianá Olbrychtá Xiążęćiá Mekleburskiego Páná bogoboynego nászládowáć máią? Q iii. b. LXXXVI. Iáko káżdy Káznodźieiá przykłádem D. Wigandá z wielką gorliwośćią y Teoloicką żárliwośćią bez względu ná Osoby Urząd swoy ma wykonywáć? Q iii. b. LXXXVII. Iáko śię Xiążętá/ Pánowie y Szláchćicy Záusznikámi t. I. Pochlebcámi/ ktorzy ie podźegáią/ podsczuwaią/ ná Káznodźieie y inne ludźie niewinne pobudzáią/ brzydźić máią? Q iii. b. LXXXVIII. Kogo Prorok Ezáiasz w tych słowiech: Dlatego rozszerzyło piekło gárdło swoie/ y rozwárło nád miárę pásczękę swoię/ y zstąpi do niego Szláchtá/ przez Szláchtę rozumie? Q b. LXXXIX.
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Ff
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
który się smęci/ chodząc po matce w żałobie. 15. Lecz oni/ gdym ja chorował/ weselili się/ i zbierali się: Zbierali się przeciwko mnie/ jakoby byli dla mnie utrapieni/ czegom ja niepostrzegł: szczypali mię/ a nie milczeli. 16. Z obłudnikami/ z naśmiewcami/ z pochlebcami zgrzytali na mię zębami swymi. 17. PAnie/ długoż na to patrzać będziesz? wyrwiże duszę moję od zguby ich: od lwiąt jedynaczkę moję. 18. Będę cię wysławiał w zgromadzeniu wielkim: między ludem wielkim będę cię chwalił. 19. Niech się nie weselą ze mnie/ którzy mi ją nieprzyjaciółmi bez przyczyny
ktory śię smęći/ chodząc po mátce w żáłobie. 15. Lecz oni/ gdym ja chorował/ weselili śię/ y zbieráli śię: Zbieráli śię przećiwko mnie/ jákoby byli dla mnie utrapieni/ cżegom ja niepostrzegł: szcżypáli mię/ á nie milcżeli. 16. Z obłudnikámi/ z naśmiewcámi/ z pochlebcámi zgrzytáli ná mię zębámi swymi. 17. PAnie/ długoż ná to patrzáć będźiesz? wyrwiże duszę moję od zguby ich: od lwiąt jedynacżkę moję. 18. Będę ćię wysławiał w zgromádzeniu wielkim: między ludem wielkim będę ćię chwalił. 19. Niech śię nie weselą ze mnie/ ktorzy mi ją nieprzyjaćiołmi bez przyczyny
Skrót tekstu: BG_Ps
Strona: 568
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Psalmów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
