Ekonomice, mianowicie o Koniach, Stadach.
Sama jedna na czole gwiazdeczka, bez żadnej innej odmiany, znaczy wesołego i dowcipnego konia. Konia rogu białego i ostrego strzec się, gdyż jest kruchy, do chromoty skłonny i zgodny. Ciała albo ścierwa twardego, jest koń duży nie przepadzisty. Koń puzdra małego bywa rączym, pochopnym do wszytkiego, długoletnim. O Koniach multa scienda, jako też sławne konie opisałem w Części 1 Aten folio 475. KON do stada albo do odchowania klacz, albo stadnik ma być nie stary, bo zrebce ponim (abardziej po klaczy starej) z dołkami nad oczyma rodzić się będą, mdłe nie dowcipne
Ekonomice, mianowicie o Koniach, Stadach.
Sama iedna na czole gwiazdeczka, bez żadney inney odmiany, znaczy wesołego y dowcipnego konia. Konia rogu białego y ostrego strzec się, gdyż iest kruchy, do chromoty skłonny y zgodny. Ciała albo scierwa twardego, iest koń duży nie przepadzisty. Koń puzdra małego bywa rączym, pochopnym do wszytkiego, długoletnim. O Koniach multa scienda, iako też sławne konie opisałem w Części 1 Aten folio 475. KON do stada albo do odchowania klacz, albo stadnik ma bydź nie stary, bo zrebce ponim (abardziey po klaczy starey) z dołkami nad oczyma rodzić się będą, mdłe nie dowcipne
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 476
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
nie pracowity/ acz bywa żartkim z miejsca.
Koń karku wyniosłego/ dużym w przedzie/ trwałym/ i do skoków sposobnym/ ale nieco przytępszym bywa/ i do biegu długiego niepochopnym. Szyje zasię cienkiej/ taki do biegu podobny.
Koń który jądra małe ma/ abo one w się rad wciąga i kryje/ bywa pochopnym do wszytkiego/ rączym/ i barzo długo żyjącym.
Wszytkie te znaki i wzwyż pomienione przymioty na palcach umiejąc/ nie już przedsię dla tego zupełne zdanie swe wydać możesz/ aż się też i temu przypatrzysz/ jaką urodą i postacią koń najdowan być ma/ skąd dobroci abo złości rozsądek pochodzi. Co na dobrym baczeniu mając
nie prácowity/ ácz bywa żártkim z mieyscá.
Koń kárku wyniosłego/ dużym w przedźie/ trwáłym/ y do skokow sposobnym/ ále nieco przytępszym bywa/ y do biegu długiego niepochopnym. Szyie zásię ćienkiey/ táki do biegu podobny.
Koń ktory iądrá máłe ma/ ábo one w śię rad wćiąga y kryie/ bywa pochopnym do wszytkiego/ rączym/ y bárzo długo żyiącym.
Wszytkie te znáki y wzwysz pomienione przymioty ná pálcách vmieiąc/ nie iuż przedsię dla tego zupełne zdánie swe wydáć możesz/ áż się też y temu przypátrzysz/ iáką vrodą y postáćią koń náydowan być ma/ skąd dobroći ábo złośći rozsądek pochodźi. Co ná dobrym baczeniu máiąc
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Biv
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
