/ jakowa była nawrócenie nowego świata. Zniwo było nieskończone/ a robotników barzo mało: i ci też ludzi tamtych nie rozumieli/ ani ich rozumiano. Z tych dwojga zatrudnienia pochodziły rozmaite defekty w nawróceniu Indianów: Jeden był/ nieumiejętność/ w której Neofitowie zostawali/ i małe zrozumienie rzeczy potrzebnych ku zbawieniu: abowiem będąc pochrzczeni bez nauki wprzód/ mało co więcej w nich znajdowało się Chrześcijaństwa/ oprócz wody: i udawali się/ aby o nią prosili/ więcej dogadzając Cacichom abo panom swym/ abo Hiszpanom: i żeby to byli czynili/ co widzieli u drugich; a niż z rozmysłu statecznego. A oni też pierwszy zakonnicy/ którzy
/ iákowa byłá náwrocenie nowego świátá. Zniwo było nieskończone/ á robotnikow bárzo máło: y ći też ludźi támtych nie rozumieli/ áni ich rozumiano. Z tych dwoygá zátrudnienia pochodźiły rozmáite defekty w náwroceniu Indianow: Ieden był/ nieumieiętność/ w ktorey Neofitowie zostawáli/ y máłe zrozumienie rzeczy potrzebnych ku zbáwieniu: ábowiem będąc pochrzczeni bez náuki wprzod/ máło co więcey w nich znáydowáło się Chrześćiáństwá/ oprocz wody: y vdawáli się/ áby o nię prośili/ więcey dogadzáiąc Cácichom ábo pánom swym/ ábo Hiszpanom: y żeby to byli czynili/ co widźieli v drugich; á niż z rozmysłu státecznego. A oni też pierwszi zakonnicy/ ktorzy
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 61
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
wielą żon abo nałożnic. Drugi defekt/ który się przydawał w nawróceniu Indianów/ był ten; abowiem ponieważ oni pierwszy Ojcowie chrzcili Indiany/ nie po jednemu/ ale po stach/ i po tysiącach/ przetoż przydawało się/ iż o wielu onych co chodzili takim sposobem do chrztu/ zostawała wątpliwość/ jeśliż byli pochrzczeni abo nie. Nadto/ gdyż każdy z nich miewał wiele żon/ niektórzy po chrzcie zostawali z strony tego/ w pierwszym postanowieniu z nimi: a co więtsza/ nie wiedzieli/ którą mieli porzucać/ abo zatrzymać: i kaznodzieje samiż w tym wątpienie mieli. Księgi trzecie. Piątej części, O lekarstwach na pomienione
wielą żon ábo nałożnic. Drugi defekt/ ktory się przydawał w náwroceniu Indianow/ był ten; ábowiem ponieważ oni pierwszy Oycowie chrzćili Indiány/ nie po iednemu/ ále po stách/ y po tyśiącách/ przetoż przydawáło się/ iż o wielu onych co chodźili tákim sposobem do chrztu/ zostawáłá wątpliwość/ iesliż byli pochrzczeni ábo nie. Nádto/ gdyż káżdy z nich miewał wiele żon/ niektorzy po chrzćie zostawáli z strony tego/ w pierwszym postánowieniu z nimi: á co więtsza/ nie wiedźieli/ ktorą mieli porzucáć/ ábo zátrzymáć: y káznodźieie sámiż w tym wątpienie mieli. Kśięgi trzećie. Piątey częśći, O lekarstwách ná pomienione
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 62
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
. W roku 1589. niejaki Tujupabuch urodzony Brasilczyk/ lecz w animuszu i w dowcipie porównany z Europczykami/ namówiony przez ojce udał się w kraje śrzedniej ziemie ku namawianiu do wiary Chrześcijańskiej tamtych ludzi/ i za krótki czas naprowadził ich barzo wiele do miasta ś. Ducha/ gdzie będąc wprzód nauczeni o tajemnicach wiary ś. pochrzczeni są zatym. Udają się dobrze niektórzy z Brasilczyków/ i popisują się grzecznie rozmaitemi dzielnościami. Taki jest pomieniony Tujupabuch: taki też był niejaki Martinus Alfonsus człowiek dzielny/ i barzo sprawny w rzeczach wojennych. Ten nie drzewiej przyjął chrztu/ aż namówił króla Sebastiana/ żeby się wwiązał w miasto Ducha ś. i w miejsca
. W roku 1589. nieiáki Tuiupábuch vrodzony Brásilczyk/ lecz w ánimuszu y w dowćipie porownány z Europczykámi/ námowiony przez oyce vdał się w kráie śrzedniey źiemie ku námawiániu do wiáry Chrześćiáńskiey támtych ludźi/ y zá krotki czás náprowádźił ich bárzo wiele do miástá ś. Duchá/ gdźie będąc wprzod náuczeni o táiemnicách wiáry ś. pochrzczeni są zátym. Vdáią się dobrze niektorzy z Brásilczykow/ y popisuią się grzecznie rozmáitemi dźielnośćiámi. Táki iest pomieniony Tuiupábuch: táki też był nieiáki Martinus Alfonsus człowiek dźielny/ y bárzo spráwny w rzeczách woiennych. Ten nie drzewiey przyiął chrztu/ áż námowił krolá Sebástiáná/ żeby się wwiązał w miásto Duchá ś. y w mieyscá
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 93
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
które się działy/ zdumiewał się. 14
. A Usłyszawszy Apostołowie którzy byli w Jeruzalem/ iż Samaria przyjęła słowo Boże/ posłali do nich Piotra i Jana. 15. Którzy tam przyszedszy/ modlili się za nimi aby przyjęli Ducha Świętego. 16. (Abowiem jeszcze był na żadnego z nich nie zstąpił; ale tylko pochrzczeni byli w Imię PAna JEzusowe.) 17. Tedy na nie wkładali ręce/ a oni przyjmowali Ducha Świętego. * 18
. A Ujrzawszy Symon/ że przez wkładanie rąk Apostołskich był dawany Duch Święty/ przyniósł im pieniądze/ 19. Mówiąc: Dajcie i mnie tę moc/ aby ten, na któregobymkolwiek ręce włożył/
ktore śię dźiały/ zdumiewał śię. 14
. A Usłyszawszy Apostołowie ktorzy byli w Ieruzalem/ yż Sámárya przyjęłá słowo Boże/ posłáli do nich Piotra y Ianá. 15. Ktorzy tám przyszedszy/ modlili śię zá nimi áby przyjęli Duchá Swiętego. 16. (Abowiem jeszcże był ná żadnego z nich nie zstąpił; ále tylko pochrzcżeni byli w Imię PAná IEzusowe.) 17. Tedy ná nie wkładáli ręce/ á oni przyjmowáli Duchá Swiętego. * 18
. A Ujrzawszy Symon/ że przez wkładánie rąk Apostolskich był dawány Duch Swięty/ przyniosł im pieniądze/ 19. Mowiąc: Dajćie y mnie tę moc/ áby ten, ná ktoregobymkolwiek ręce włożył/
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 133
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
dni został Piotr w Jopie u niejakiego Symona Garbarza. Rozdział X. Korneliusz Setnik na rozkazanie Anielskie. 5. posłał do Jopy po Piotra. 11. Który przez widzenie upomniony. 15. 20. żeby nie gardził Pogany. 34. Korneliuszowi i jego domownikom Ewangelią opowiadał. 45. Którzy, przyjąwszy Ducha Świętego, pochrzczeni byli. 1
. A W Cezarii był mąż niektóry imieniem Korneliusz Setnik/ z Roty którą zwano Włoską: 2. Pobożny i bojący się Boga ze wszystkim domem swoim/ i czyniący jałmużny wielkie ludowi. 3. A ten się zawżdy Bogu modląc/ widział jawnie w widzeniu jakoby o dziewiątej godzinie na dzień/ Anioła Bożego
dni został Piotr w Ioppie u niejákiego Symoná Gárbárzá. ROZDZIAL X. Korneliusz Setnik ná rozkazánie Anjelskie. 5. posłał do Ioppy po Piotrá. 11. Ktory przez widzenie upomniony. 15. 20. żeby nie gárdźił Pogány. 34. Korneliuszowi y jego domownikom Ewángelią opowiádał. 45. Ktorzy, przyjąwszy Ducha Swiętego, pochrzcżeni byli. 1
. A W Cezáryey był mąż niektory imieniem Korneliusz Setnik/ z Roty ktorą zwano Włoską: 2. Pobożny y bojący śię Bogá ze wszystkim domem swojim/ y cżyniący jáłmużny wielkie ludowi. 3. A ten śię záwżdy Bogu modląc/ widźiał jáwnie w widzeniu jákoby o dźiewiątey godźinie ná dźień/ Anjołá Bożego
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 135
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
słuchające tych słów. 45. I zdumieli się oni którzy byli z obrzezania wierzący którzy byli z Piotrem przyszli/ że i na Pogany dar Ducha Świętego jest wylany. 46. Abowiem słyszeli je mówiące językami rozlicznymi, i wielbiące Boga. Tedy odpowiedział Piotr: 47. Izali kto może zabronić wody/ żeby ci nie byli pochrzczeni/ którzy wzięli Ducha Świętego jako i my? 48. I rozkazał je pochrzcić w Imieniu PAńskim. *
I Prosili go/ aby u nich został na kilka dni. Rozdział XI. Piotr dla Korneliusza Oskarżony. 5. Dawa o sobie sprawę. 12. Barnabasz do Antiochijej posłany. 24. Gdzie uczniowie naprzód Chrześcijany
słuchájące tych słow. 45. Y zdumieli śię oni ktorzy byli z obrzezánia wierzący ktorzy byli z Piotrem przyszli/ że y ná Pogány dar Duchá Swiętego jest wylany. 46. Abowiem słyszeli je mowiące językámi rozlicżnymi, y wielbiące Bogá. Tedy odpowiedźiał Piotr: 47. Izali kto może zábronić wody/ żeby ći nie byli pochrzcżeni/ ktorzy wźięli Duchá Swiętego jáko y my? 48. Y rozkazáł je pochrzćić w Imieniu PAńskim. *
Y Prośili go/ áby u nich został ná kilká dni. ROZDZIAL XI. Piotr dla Korneliuszá oskárzony. 5. Dawa o sobie spráwę. 12. Bárnábasz do Antiochijey posłány. 24. Gdźie ucżniowie naprzod Chrześćiány
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 137
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
na jednej żenie przestać. Co się zaś włosów tycze/ aczkolwiek radzibyśmy to widzieli/ abyście je poobrzynali/ jednak grzechu niemasz długie nosić/ ale jest wielka pobudka wzbudzająca was do srogości i nieprzyjaźni i mordów/ których P. Bóg zakazuje. Wszakże jednak jeśli tak chcecie/ bądźcie z włsoj zapuszczonemi pochrzczeni/ byleście jedno przedniejsze rzeczy/ któreście słyszeli i usłyszycie lepiej/ zachowali Chrześcijańskiego Zakonu; a wiedzcie o tym że po Chrzcie ś. na Mszej przystoi/ żebyście byli z odkrytą głową/ trzymając te wasze kity w ręku/ dla obyczaju i uczciwości którąście dać powinni P. Bogu. Na co oni
ná iedney żenie przestáć. Co się zás włosow tycze/ áczkolwiek rádźibysmy to widźieli/ ábyśćie ie poobrzynáli/ iednák grzechu niemász długie nośić/ ále iest wielka pobudká wzbudzáiąca was do srogośći y nieprzyiáźni y mordow/ ktorych P. Bog zákázuie. Wszákże iednák iesli ták chcećie/ bądźćie z włsoy zápuszczonemi pochrzczeni/ byleśćie iedno przednieysze rzeczy/ ktoreśćie słyszeli y usłyszyćie lepiey/ záchowáli Chrześćiáńskiego Zakonu; á wiedzćie o tym że po Chrzćie ś. ná Mszey przystoi/ żebyśćie byli z odkrytą głową/ trzymáiąc te wásze kity w ręku/ dla obyczáiu y uczćiwośći ktorąśćie dác powinni P. Bogu. Ná co oni
Skrót tekstu: TorRoz
Strona: 18.
Tytuł:
O rozszerzeniu wiary świętej chrześcijańskiej katolickiej w Ameryce na Nowym Świecie
Autor:
Diego de Torres
Tłumacz:
Anonim
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
Qui crucifixus es. (acz się rozmaitemi wykładami justifikują: wzywają też miedzy świętymi Marona; acz powiadają/ że to nie był Herezjarcha/ ale że to był niejaki Maron Opat wielkiej poważności/ i sławny jest u nich z strony świątobliwości. Miedzy Maronitami/ znajdują się niektórzy/ co ich zowią białymi: ci acz są pochrzczeni; i zowią się Chrześcijany/ i spowiadają się/ i komunikują potajemnie; jednak po wierzchu żyją po Mahumetańsku. Czwartej części, Księgi wtóre. O Kurdach, i Druzach.
PRzypominam te dwa narody/ iż też trochę/ acz barzo mało/ i prawie nic/ pokazuje się w nich wiary Chrześcijańskiej. Kurdowie mieszkają w
Qui crucifixus es. (ácz się rozmáitemi wykłádámi iustifikuią: wzywáią też miedzy świętymi Mároná; ácz powiádáią/ że to nie był Haeresiárchá/ ále że to był nieiáki Máron Opát wielkiey poważnośći/ y sławny iest v nich z strony świątobliwośći. Miedzy Máronitámi/ znáyduią się niektorzy/ co ich zowią białymi: ći ácz są pochrzczeni; y zowią się Chrześćiány/ y spowiádáią się/ y communikuią potáiemnie; iednák po wierzchu żyią po Máhumetáńsku. Czwartey częśći, Kśięgi wtore. O Kurdách, y Druzách.
PRzypominam te dwá narody/ iż też trochę/ ácz bárzo máło/ y práwie nic/ pokázuie się w nich wiáry Chrześćiáńskiey. Kurdowie mieszkáią w
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 164
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
Był w onym mieście Konsaluus Velosus Portugalczyk: ten potuszył książęciu onego miasta/ iż gdzieby został Chrześcijaninem/ tedyby snadnie mógł mieć ratunek od Chrześcijan. Podobała się ta rada temu panu: przetoż z rady Vesola/ wyprawił posły do Gubernatora Ternaty: które gdy on łaskawie przyjął/ zaraz tam po kilku dni byli pochrzczeni/ i z wielką układnością i ludzkością uszanowani. Za czym opowiedziawszy swemu panu to co się stało/ namówili go/ aby sam pojachał do Ternaty/ jakoż tak uczynił: tam też był i on ochrzczony z towarzyszmi swymi/ i wziął imię Jan: zwracając się wziął zsobą kapłana Simona Vas/ za którego staraniem
Był w onym mieśćie Consaluus Velosus Portogálczyk: ten potuszył kśiążęćiu onego miástá/ iż gdźieby został Chrześćiáninem/ tedyby snádnie mogł mieć rátunek od Chrześćian. Podobáłá się tá rádá temu pánu: przetoż z rády Vesolá/ wypráwił posły do Gubernatorá Ternáty: ktore gdy on łáskáwie przyiął/ záraz tám po kilku dni byli pochrzczeni/ y z wielką vkłádnośćią y ludzkośćią vszánowáni. Zá czym opowiedźiawszy swemu pánu to co się sstáło/ námowili go/ áby sam poiáchał do Ternáty/ iákoż ták vczynił: tám też był y on ochrzczony z towárzyszmi swymi/ y wźiął imię Ian: zwracaiąc się wźiął zsobą kápłaná Simoná Vás/ zá ktorego stárániem
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 195
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
też w Ternacie dwaj bracia rodzeni z Macazar wyspy od Moluk 45. mil wielkich: którzy gdy się wrócili do domu/ pobudzili swych ziemków ku chęci gorącej do nowej Religii: przetoż oni podjąwszy się od nich poselstwa/ wzięli z sobą niektórych młodzieniaszków szlacheckich z rozmaitymi towarami swojskimi do Ternate/ kędy byli z weselem przyjęci pochrzczeni: Za tą okazją Galuanuo posłał w tamte kraje Franciscum de Corbo, szlachcica w dowcipie i w męstwie doznanego. Ten w drodze przywiódł do wiary króla de Ceryguano, (a jest to wyspa Selebów) któremi imię dano Franciszek/ ze trzema bracią/ z żoną i z synem: a za 22. dni/ ochrzczonych
też w Ternáćie dwáy bráćia rodzeni z Mácázár wyspy od Moluk 45. mil wielkich: ktorzy gdy się wroćili do domu/ pobudźili swych źiemkow ku chęći gorącey do nowey Religiey: przetoż oni podiąwszy się od nich poselstwá/ wźięli z sobą niektorych młodźieniaszkow szlácheckich z rozmáitymi towarámi swoyskimi do Ternáte/ kędy byli z weselem przyięći pochrzczeni: Zá tą occásią Gáluánuo posłał w támte kráie Franciscum de Corbo, szláchćicá w dowćipie y w męstwie doznánego. Ten w drodze przywiodł do wiáry krolá de Ceriguano, (á iest to wyspá Selebow) ktoremi imię dano Fránciszek/ ze trzemá bráćią/ z żoną y z synem: á zá 22. dni/ ochrzczonych
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 197
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
