, co i taż Gińczukową gadała? — Ad 13-tium responsio: Roman Żyruń zeznał, że o tym nie wie, aby IMPP. Witanowscy namawiali jakich
krewnych tejże Gińczukowej do gadania przeciwko WYMPanom Matuszewicom, tylko słyszał o deklaracji w karczmie dla Szymka Gińczuka od IMPanów Witanowskich.
14-to. Jeżeli IMPanowie Witanowscy nieumyślnie puścili tę pogłoskę, że ociec Gińczukowej, nie wiedzieć skąd zahoży, zwał się Matusem, a potem go chłopi w karczmach Matuszewicem nazwali, jeżeli kto o tym co przedtem dawniej za życia tegoż chłopa, ojca Gińczukowej, słyszał, że się on Matusem nazywał? — Ad 14-tum responsio: Ociec Gińczukowej jeszcze kiedy się żenił, powiedał
, co i taż Gińczukową gadała? — Ad 13-tium responsio: Roman Żyruń zeznał, że o tym nie wie, aby JMPP. Witanowscy namawiali jakich
krewnych tejże Gińczukowej do gadania przeciwko WJMPanom Matuszewicom, tylko słyszał o deklaracji w karczmie dla Szymka Gińczuka od JMPanów Witanowskich.
14-to. Jeżeli JMPanowie Witanowscy nieumyślnie puścili tę pogłoskę, że ociec Gińczukowej, nie wiedzieć skąd zahoży, zwał się Matusem, a potem go chłopi w karczmach Matuszewicem nazwali, jeżeli kto o tym co przedtem dawniej za życia tegoż chłopa, ojca Gińczukowej, słyszał, że się on Matusem nazywał? — Ad 14-tum responsio: Ociec Gińczukowej jeszcze kiedy się żenił, powiedał
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 551
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
, który wesół z księżną matką przyobiecawszy bytność swoję, ledwie mię od siebie puścić chcieli. Stanąłem w Białej o ósmej wieczór. 9. Pan stolnik krasnostawski Mogilnicki przybył tu do mnie z jejmością swoją, mając bawić ad 12. eiusdem na powinszowanie przypadających w tym dniu rodzin żony mojej. 10. Byli puścili powtórną pogłoskę, jakoby zbieg Ryckowski miał się tu gdzieś pobliżu znajdować, której lubom nie wierzył, adhibendo jednak omnem curam ordynowałem, lecz jakom mówił przedtym vacuis powrócili manibus. 11. Księżna IM dobrodzika ciotka moja, IW pisarz polny WKL-go i IWYM pan Ogiński czesznik WKL-go przybyli tu do mnie in comitato srodze
, który wesół z księżną matką przyobiecawszy bytność swoję, ledwie mię od siebie puścić chcieli. Stanąłem w Białej o ósmej wieczór. 9. Pan stolnik krasnostawski Mogilnicki przybył tu do mnie z jejmością swoją, mając bawić ad 12. eiusdem na powinszowanie przypadających w tym dniu rodzin żony mojej. 10. Byli puścili powtórną pogłoskę, jakoby zbieg Ryckowski miał się tu gdzieś pobliżu znajdować, której lubom nie wierzył, adhibendo jednak omnem curam ordynowałem, lecz jakom mówił przedtym vacuis powrócili manibus. 11. Księżna JM dobrodzika ciotka moja, JW pisarz polny WKL-go i JWJM pan Ogiński czesznik WKL-go przybyli tu do mnie in comitato srodze
Skrót tekstu: RadziwHDiar
Strona: 55
Tytuł:
Diariusze
Autor:
Hieronim Radziwiłł
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1747 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1747
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
