, i wydaje Uniwersały na Sejmiki konwokacjalne (na których Sejmikach sprzysięgają się Stany każdego Województwa nie zrywać, a jeżeli kto zerwie to pod Konfederacją Sejmiki stawać muszą) naznacza czas Sejmu Konwokacjalnego, podatki zatrzymane wybierać każe, Starostom nakazuje pilnować i karać wszelkie swawole i tumulty, Sejmiki przestrzega, ażeby radzili o wszelkim bezpieczeństwie, Starostom pogranicznym daje przestrogę, żeby nie dopuszczali korespondencyj pogranicznych, i żeby nikt z Listami ani Poseł bez konsensu Prymasa nie ważył się przejechać granic. Senatorowie Duchowni i Świeccy wyznaczeni bywają do asystencyj zmarłemu Królowi. Koszta skarb Rzeczypospolitej prowidować powinien do pogrzebu. Posłowie z denuncjacją śmierci wyznaczeni bywają do postronnych Monarchów, którym skarb koszta prowiduje. Ekspedycje
, i wydaje Uniwersały na Seymiki konwokacyalne (na których Seymikach sprzyśięgają śię Stany każdego Województwa nie zrywać, á jeżeli kto zerwie to pod Konfederacyą Seymiki stawać muszą) naznacza czas Seymu Konwokacyalnego, podatki zatrzymane wybierać każe, Starostom nakazuje pilnować i karać wszelkie swawole i tumulty, Seymiki przestrzega, ażeby radźili o wszelkim bespieczeństwie, Starostom pogranicznym daje przestrogę, żeby nie dopuszczali korrespondencyi pogranicznych, i żeby nikt z Listami ani Poseł bez konsensu Prymasa nie ważył śię przejechać granic. Senatorowie Duchowni i Swieccy wyznaczeni bywają do assystencyi zmarłemu Królowi. Koszta skarb Rzeczypospolitey prowidować powinien do pogrzebu. Posłowie z denuncyacyą śmierći wyznaczeni bywają do postronnych Monarchów, którym skarb koszta prowiduje. Expedycye
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 135
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
na nienawiści, w którą księdza Dymitra wprawić chce, wszytkę swoje rzecz zasadził, nieosądzonego już on osądził, nieprzekonanego na gardło i na cześć skazał, we wszytkim żywocie księdza Dymitrowym najduje przyganę, to, co jest ku czci księdza Dymitrowej i czym się on zdobić chce, w hańbę obraca; rycerskie postępki, które tajemne pogranicznym ludziom nie są, strofuje, grzechy niesłychane nieznacznie nań kładzie. Owa, nie to pokazuje, w czymby kto, jeśliby doszedł prawdy, księdza Dymitra winnym naleźć mógł, ale to pokazuje strona przeciwna, jako ma złośliwe serce przeciwko księdzu Dymitrowi, i jakoby rada nie tylko to mu odjęła, co
na nienawiści, w którą księdza Dymitra wprawić chce, wszytkę swoje rzecz zasadził, nieosądzonego już on osądził, nieprzekonanego na gardło i na cześć skazał, we wszytkim żywocie księdza Dymitrowym najduje przyganę, to, co jest ku czci księdza Dymitrowej i czym się on zdobić chce, w hańbę obraca; rycerskie postępki, które tajemne pogranicznym ludziom nie są, strofuje, grzechy niesłychane nieznacznie nań kładzie. Owa, nie to pokazuje, w czymby kto, jeśliby doszedł prawdy, księdza Dymitra winnym naleźć mógł, ale to pokazuje strona przeciwna, jako ma złośliwe serce przeciwko księdzu Dymitrowi, i jakoby rada nie tylko to mu odjęła, co
Skrót tekstu: GórnDzieje
Strona: 192
Tytuł:
Dzieje w Koronie Polskiej
Autor:
Łukasz Górnicki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1637
Data wydania (nie wcześniej niż):
1637
Data wydania (nie później niż):
1637
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła wszystkie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Piotr Chmielowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Salomon Lewental
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1886
ani wspominają, tylko ten tykt dają wojsku litewskiemu, że się spieszyli do domu i że się nie zapatrowali na zaharę. Najpewniej zaś drudzy i to stratagema przypisują imp. Brandtowi, że eius consilio factum est z umniejszeniem tak wielkiej zdobyczy, która bardzi in rapinam poszła i coś niewiele Okopom się jej dostało, pp. pogranicznym Wołoszy bardzo sieła. Die 26 ejusdem
Rano prywatne miał consilium z imp. wojewodą ruskim i imp. referendarzem kor. król im. i konferencyją, na której, co dnia wczorajszego konkludowali, dziś resolverunt: sejmiki i sejm tak jak wczora w determinowaniu. Po mszy król im. na obiad pojachał na Solec i tam
ani wspominają, tylko ten tykt dają wojsku litewskiemu, że się spieszyli do domu i że się nie zapatrowali na zaharę. Najpewniej zaś drudzy i to stratagemma przypisują jmp. Brandtowi, że eius consilio factum est z umniejszeniem tak wielkiej zdobyczy, która bardzi in rapinam poszła i coś niewiele Okopom się jej dostało, pp. pogranicznym Wołoszy bardzo sieła. Die 26 eiusdem
Rano prywatne miał consilium z jmp. wojewodą ruskim i jmp. referendarzem kor. król jm. i konferencyją, na której, co dnia wczorajszego konkludowali, dziś resolverunt: sejmiki i sejm tak jak wczora w determinowaniu. Po mszy król jm. na obiad pojachał na Solec i tam
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 154
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
rzecz tę Pelagiuszowi/ Albańskiemu Biskupowi/ Posłowi swemu zlecił na wyrożumienie. 3. Danią Papież uspokaja, jak Królestwo Z. Piotrowi oddane.
Do Danii też na uśmierzenie domowych niepokojów/ za prośbą tamecznego Króla/ Honoriusz żesłał Kardynała Grzegorza Krescencjusza/ z klątwą na tych/ którzyby praw Króla Duńskiego nieco naruszali. Królom też pogranicznym oznajmił/ że do Stolice Apostołskiej należy bronić tego Królestwa/ jako jemu w opiekę poruczonego/ i dla daniny z niego zdawna uchwalonej/ która z tamtąd idzie na Stolicę Apostołską. Tak to dawno Królestwo było Katolickie! 4. Król Serbów z Kościołem się jednoczy.
Stefan Król Serwii abo Serbów i Diaklii/ przez Posły
rzecz tę Pelágiuszowi/ Albańskiemu Biskupowi/ Posłowi swemu zlećił ná wyrożumienie. 3. Danią Papież uspokaia, iak Krolestwo S. Piotrowi oddane.
Do Dánii też ná uśmierzenie domowych niepokoiow/ zá proźbą támecznego Krolá/ Honoriusz żesłał Kardynáłá Grzegorzá Krescencyusżá/ z klątwą ná tych/ ktorżyby praw Krolá Duńskiego nieco naruszáli. Krolom też pogranicznym oznaymił/ że do Stolice Apostolskiey náleży bronić tego Krolestwá/ iáko iemu w opiekę poruczonego/ i dla dániny z niego zdáwná uchwáloney/ ktorá z tamtąd idźie ná Stolicę Apostolską. Tak to dawno Krolestwo było Katolickie! 4. Krol Serbow z Kośćiołem się iednoczy.
Stefan Krol Serwii ábo Serbow i Diaklii/ przez Posły
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 46
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
lentem zostawisz Perpetuitati Recordationem . Domowi swemu zacnemu Contumeliam et diminutionem . Duszy zaś post Fata Indeplorata, wielką na sądzie Bożym turbacyją. Transfigurowałes dobrego Pana Malaciam in Malitiam zepsowałes mu konfidencyją do Poddanych, Poddanym do Niego wymazałes jego Imię ex Albo Dobrych i sprawiedliwych Monarchów. Rujnujesz wiecznie dobrego Pana w Reputacyjej podając go in opprobrim Narodom Pogranicznym. Już kiedy mu tak na tym świecie życzysz toć go upewniac nie możesz z Cyneassem żeby mu i na tam tym świecie twoje miały w czym kolwiek suffragari zasługi. W ten czas kiedy na owym najstraszniejszym Parlamencie rzeką vive et Responde Responde. Czemus wzruszał pokoju o który Narody zawsze do Nieba suplikują. Responde czemus dał okazją
lentem zostawisz Perpetuitati Recordationem . Domowi swemu zacnemu Contumeliam et diminutionem . Duszy zas post Fata Indeplorata, wielką na sądzie Bozym turbacyią. Transfigurowałes dobrego Pana Malaciam in Malitiam zepsowałes mu konfidencyią do Poddanych, Poddanym do Niego wymazałes iego Imię ex Albo Dobrych y sprawiedliwych Monarchow. Ruynuiesz wiecznie dobrego Pana w Reputacyiey podaiąc go in opprobrim Narodom Pogranicznym. Iuz kiedy mu tak na tym swiecie zyczysz toc go upewniac nie mozesz z Cyneassęm zeby mu y na tam tym swiecie twoie miały w czym kolwiek suffragari zasługi. W ten czas kiedy na owym naystrasznieyszym Parlamencie rzeką vive et Responde Responde. Czemus wzruszał pokoiu o ktory Narody zawsze do Nieba supplikuią. Responde czemus dał okazyią
Skrót tekstu: PasPam
Strona: 195v
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Jan Chryzostom Pasek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1688
do nich na tę rozmowę Gajusz Karpinejus szlachcić Rzymski/ Tyturiuszów towarzysz/ i Kwintus Junius Hiszpan/ którego też był przedtym Cezar zwykł do Ambioryksa posyłać. Do nich Ambioryks tak mówił: Siła ja Cezarowi dla wielkich jego przeciwko mnie uczynności i dobrodziejstw przyznać muszę/ ponieważ za jego staraniem od żołdu/ abym go więcej Aduatykom pogranicznym moim nie płacił/ wolen jestem/ i nad to/ syna mojego/ i bratanka (których ciż Aduatykowie w zastawie mieli/ niewolą i łańcuchowym więzieniem trapili) odesłał mi wolno. To co się z strony dobywania obozu stało/ nie moją to radą i wolą/ ale przymuszony od miasta uczynił/ gdyż takie jest
do nich ná tę rozmowę Gáius Kárpineius szláchćić Rzymski/ Tyturyuszow towarzysz/ y Kwintus Iunius Hiszpan/ ktorego też był przedtym Cezár zwykł do Ambioryxá posyłáć. Do nich Ambioryx ták mowił: Siłá ia Cezárowi dla wielkich iego przećiwko mnie vczynnośći y dobrodźieystw przyznáć muszę/ ponieważ zá iego stárániem od żołdu/ ábym go więcey Aduátykom pogránicznym moim nie płáćił/ wolen iestem/ y nád to/ syna moiego/ y brátanká (ktorych ćiż Aduátykowie w zastáwie mieli/ niewolą y łáncuchowym więźieniem trapili) odesłał mi wolno. To co sie z strony dobywánia obozu sstało/ nie moią to rádą y wolą/ ále przymuszony od miástá vczynił/ gdyż tákie iest
Skrót tekstu: CezWargFranc
Strona: 107.
Tytuł:
O wojnie francuskiej ksiąg siedmioro
Autor:
Gajusz Juliusz Cezar
Tłumacz:
Andrzej Wargocki
Drukarnia:
Drukarnia wdowy Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
i obwarowana jest Francja we śrzodku swym/ jako też i po granicach: abowiem ani Beones/ ani Troja/ ani Orleans/ ani Angiers/ ani Burges/ ani Limoges/ ani San Floro, ani Montalbano/ ani Carcassona/ ani Suessons/ nic nie ustępują Kalesowi/ ani Peronie/ ani Narbonie/ ani inszym miejscom pogranicznym: tak iż każda strona Królestwa/ może się stawić czołem i bronić inszych miejsc/ nieprzyjacielowi. Trzeciej części,
Nie trzeba mi mówić o Panach pogranicznych/ bo Francja jest teraz w takim postanowieniu/ iż nawiętszy nieprzyjaciele/ które kiedy miewała/ są jej obywatele własni: abowiem rozerwawszy się na przeciwne strony/ dla królestwa i
y obwárowána iest Fráncia we śrzodku swym/ iáko też y po gránicách: ábowiem áni Beones/ áni Troiá/ áni Orleáns/ áni Angiers/ áni Burges/ áni Limoges/ áni San Floro, áni Montálbano/ áni Cárcássoná/ áni Suessons/ nic nie vstępuią Kálesowi/ áni Peronie/ áni Narbonie/ áni inszym mieyscom pogránicznym: ták iż káżda stroná Krolestwá/ może sie stáwić czołem y bronić inszych mieysc/ nieprzyiaćielowi. Trzećiey częśći,
Nie trzebá mi mowić o Pánách pogránicznych/ bo Fráncia iest teraz w tákim postánowieniu/ iż nawiętszy nieprzyiaćiele/ ktore kiedy miewáłá/ są iey obywátele własni: ábowiem rozerwawszy sie ná przećiwne strony/ dla krolestwá y
Skrót tekstu: BotŁęczRel_III
Strona: 18
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. III
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
w pokrzyku.
Skąd tybrówej Rzym przy wodzie tak zakwitnął po niezgodzie, że gdzie Orły swe obrócił, szczęśliwie je do dom wrócił,
wiodąc w trokach króle, pany i przeważne ich hetmany.
O, by mieli toż w umyśle przy pienistej naszej Wiśle, nie tak by krew krwie pragnęła, ale murem by stanęła pogranicznym szańcom wkoło, niosąc wyższe nieba czoło.
Ty też zaczni palinodę, a jamby puść na niezgodę, mając pióro do pokoju, a dopiero cię do zdroju i w swój Febus poczet przyjmie, wielomowny pisorymie. VIII. PUGNA ANDABAT A RUM ALBO ŚLEPY POJEDYNEK HERETYKA Z PasYJANEM
Parę harcerzów wspomnij, pióro moje, ubrane
w pokrzyku.
Skąd tybrowéj Rzym przy wodzie tak zakwitnął po niezgodzie, że gdzie Orły swe obrócił, szczęśliwie je do dom wrócił,
wiodąc w trokach króle, pany i przeważne ich hetmany.
O, by mieli toż w umyśle przy pienistej naszej Wiśle, nie tak by krew krwie pragnęła, ale murem by stanęła pogranicznym szańcom wkoło, niosąc wyższe nieba czoło.
Ty też zaczni palinodę, a jamby puść na niezgodę, mając pióro do pokoju, a dopiero cię do zdroju i w swój Febus poczet przyjmie, wielomowny pisorymie. VIII. PUGNA ANDABAT A RUM ALBO ŚLEPY POJEDYNEK HERETYKA Z PASSYJANEM
Parę harcerzów wspomnij, pióro moje, ubrane
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 205
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
