gerunto, Sociis parento. Se et socios conti-nento. Populi gloriam augento. Domum cum laude redeunto. Militiae ab eo qui imperabit provocatione esto. Quod is qui bellum gerit imperasset jus ratumque esto. Póki było to u nich nie tylko in seripto ale też in usu, było i trwało imperium. Takci powiadają Politykowie/ że ta Rzeczpospolita nadłużej w-dobrym trwa rządzie/ quae non otio torpescit, sed continuis exercetur bellis. Było niekiedy w Senacie Rzymskim Consilium i deliberatio: vtrum victa Carthago conservanda vel evertenda sit. Mądrze i jako rzecz sama potym pokazała pożytecznie Scipio Nasica perswadował: AEmulam virtutis Romanae conservandam esse urbem, ne ea eversa
gerunto, Sociis parento. Se et socios conti-nento. Populi gloriam augento. Domum cum laude redeunto. Militiae ab eo qui imperabit provocatione esto. Quod is qui bellum gerit imperasset jus ratumque esto. Poki było to u nich nie tylko in seripto ále też in usu, było i trwało imperium. Tákći powiadaią Politykowie/ że tá Rzeczpospolita nadłużey w-dobrym trwa rządźie/ quae non otio torpescit, sed continuis exercetur bellis. Było niekiedy w Senaćie Rzymskim Consilium i deliberatio: vtrum victa Carthago conservanda vel evertenda sit. Mądrze i iáko rzecz sámá potym pokazałá pożytecznie Scipio Nasica perswádował: AEmulam virtutis Romanae conservandam esse urbem, ne ea eversa
Skrót tekstu: PisMów_II
Strona: 61
Tytuł:
Mówca polski, t. 2
Autor:
Jan Pisarski
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
gdy się mówić będzie/ o daremnej bojaźni których/ obawiających się zniśczenia Akademii przez szkoły Jezuickie. Rozdział Piąty. Rozdział Piąty Rozdział Rozdział SZÓSTY.
SŁyszeliście P. Plebanie co o tej Kontrouersyej ten zacny i święty Doktor/ a znim szkoła Theologorum nau- cza; posłuchajciesz też teraz/ co o tym katoliccy Jurystowie i Politykowie mówią/ z których wam jednego też także/ dla krótkości/ ale bardzo znacznego naukę o tymże przełoże przed oczy. Gregorius Tolosanus, prawa tak duchownego jako i świeckiego zacny Doktor/ i we trzech Francuskich Akademiach/ Kadurceńskiej/ Tolosańskiej/ i Pontemusańskiej znaczny tegoż obojga profesor l. 18. de Rep.
gdy się mowić będźie/ o daremney boiazni ktorych/ obawiaiących się zniśczenia Akademiey przez szkoły Iezuickie. Rozdział Piąty. Rozdział Piąty Rozdzial ROZDZIAL SZOSTY.
SŁyszeliśćie P. Plebanie co o tey Kontrouersyey tęn zácny y święty Doktor/ á znim szkołá Theologorum náu- cża; posłucháyćiesz tesz teraz/ co o tym katoliccy Iuristowie y Politykowie mowią/ z ktorych wam iednego tesz tákże/ dla krotkośći/ ale bárdzo znácżnego náukę o tymże przełoże przed ocży. Gregorius Tolosanus, práwá ták duchownego iáko y swieckiego zacny Doktor/ y we trzech Fráncuskich Akádemiách/ Kádurceńskiey/ Tolosáńskiey/ y Pontemusáńskiey znácżny tegoż oboygá professor l. 18. de Rep.
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 86
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
prawo: »quod non feci, faciam«, a w sprawach tak głównych czemu nie ma być to rozumiano, a zwłaszcza nie mając nigdy czasu wolnego abo od Rzpltej abo od prywatnych przypadków?
Drugi stopień: Czyni przeciw prawu i daje.
Tu sęk: jeżeli czyni przeciw prawu i daje, tedy tyran jest. Politykowie, tyrannidem rozdzielając, tak mówią: Tyrannis est duplex. Altera cum saevit princeps in capita, contraria suae voluntati, perniciose e medio tollens, altera cum saevit in animos, cum homines idoneos magistratibus non praeficit et opibus non ornat. Et haec iterum subdividitur. Nam quidam faciunt hoc consulto, ut faciebat Ferdinandus in Hispania
prawo: »quod non feci, faciam«, a w sprawach tak głównych czemu nie ma być to rozumiano, a zwłaszcza nie mając nigdy czasu wolnego abo od Rzpltej abo od prywatnych przypadków?
Drugi stopień: Czyni przeciw prawu i daje.
Tu sęk: jeżeli czyni przeciw prawu i daje, tedy tyran jest. Politykowie, tyrannidem rozdzielając, tak mówią: Tyrannis est duplex. Altera cum saevit princeps in capita, contraria suae voluntati, perniciose e medio tollens, altera cum saevit in animos, cum homines idoneos magistratibus non praeficit et opibus non ornat. Et haec iterum subdividitur. Nam quidam faciunt hoc consulto, ut faciebat Ferdinandus in Hispania
Skrót tekstu: DeklPisCz_II
Strona: 322
Tytuł:
Deklaracya pisma pana Wojewody krakowskiego, w Stężycy miedzy ludzie podanego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
obfitowała sprawiedliwość wasza, nie wnidziecie do królestwa niebieskiego. Matt. 5.
GDy Chrystus Pan/ i Zbawiciel nasz/ o sprawiedliwości jako nabogatszej mówi/ a mówi przez Kaznodzieje swoje/ po wszytkim świecie; my tu w Warszawie pod to nieszczęsne Interregnum, radzimy o tym/ aby jako najszczuplej sprawiedliwość świata chodziła. I mówią Politykowie: Jako nie zwinie proporców swych tak szerokich Duchowieństwo/ jako nam impupunitatem Schismatis & Haerescos nie pozwolą/ którą my libertatem conscientiarum zowiemy/ wojna pewna domowa stąd uroście/ pójdziem do Zaporoża poMołojce. Flectere si nequeo superos, Acheronta mouebo. Wszak nam tego pozwalano przedtym/ a teraz czemu nie? Teraz czas mówić o
obfitowáłá spráwiedliwość wászá, nie wnidziećie do krolestwá niebieskiego. Matt. 5.
GDy Chrystus Pan/ y Zbáwićiel nász/ o spráwiedliwośći iáko nabogátszey mowi/ á mowi przez Káznodźieie swoie/ po wszytkim świećie; my tu w Wárszáwie pod to nieszczęsne Interregnum, rádzimy o tym/ áby iáko nayszczupley spráwiedliwość świáta chodźiłá. Y mowią Politykowie: Iáko nie zwinie proporcow swych ták szerokich Duchowieństwo/ iáko nam impupunitatem Schismatis & Haerescos nie pozwolą/ ktorą my libertatem conscientiarum zowiemy/ woyná pewna domowá ztąd vrośćie/ poydźiem do Zaporoża poMołoyce. Flectere si nequeo superos, Acheronta mouebo. Wszák nam tego pozwalano przedtym/ á teraz czemu nie? Teraz czás mowić o
Skrót tekstu: BirkEgz
Strona: 1
Tytuł:
O Egzorbitancjach kazania dwoje
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
drudzy co poczną to szkoda/ o wszytkich tych rzeczach Pan Bóg wie/ wszytkie losy nasze w ręku Bożych/ przez opatrzność swoję Bóg rządzi wszytkimi. By to dobrze uważyli ci skąpkowie/ nie takby ostro i twardo poczynali sobie z tymi/ którzy do Zakonu wchodzą/ aniby Chrystusowi cząstki jego umykali.
Mówią Polscy Politykowie: ale nam pospolite dobro ginie/ i wojny co rok z ugranicznymi nieprzyjacioły mamy/ na pospolite ruszenie Mnich nie pójdzie/ a trzyma majętność/ z którejby żołnierz jeden i drugi pod chorągiew poszedł; teraz nikt nie idzie. Nato odpowiadam/ że wojny i przedtym i teraz rzadko dobrze idą/ z tego ruchu pospolitego
drudzy co poczną to szkodá/ o wszytkich tych rzeczách Pan Bog wie/ wszytkie losy násze w ręku Bożych/ przez opátrzność swoię Bog rządźi wszytkimi. By to dobrze vważyli ći skąpkowie/ nie tákby ostro y twárdo poczynáli sobie z tymi/ ktorzy do Zakonu wchodzą/ ániby Chrystusowi cząstki iego vmykáli.
Mowią Polscy Politykowie: ále nam pospolite dobro ginie/ y woyny co rok z vgranicznymi nieprzyiaćioły mamy/ ná pospolite ruszenie Mnich nie poydźie/ á trzyma máiętność/ z ktoreyby żołnierz ieden y drugi pod chorągiew poszedł; teraz nikt nie idźie. Náto odpowiádam/ że woyny y przedtym y teraz rzadko dobrze idą/ z tego ruchu pospolitego
Skrót tekstu: BirkEgz
Strona: 27
Tytuł:
O Egzorbitancjach kazania dwoje
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
tak szalejesz/ pyszniąc się nikczemnymi włosami twymi? Jeden Mąż Uczony pisze/ że się kiedyś Mężowie i Młodzieńcy w barzo długich kochali włosach; co Pana Boga tak srodze obrażało/ że z sprawiedliwego dopuścił sądu/ iż się włosy na głowach ich ijmowały i gorzały. Lękajcie się tych przykładów strasznych wy tak Duchowni/ jako i Politykowie/ Szlachta i Panowie/ którzy osobliwe w nader długich włosach ukochanie macie/ by się wam toż nie stało; albo/ jako jeden teolog mówi/ by się snadź kiedyż tedyż Diabli w włosy wasze długie nie wplątali/ i z was szydząc mówili: O jakie to śliczne cudne włosy; o jak się świecą
ták száleiesz/ pyszniąc śię nikczemnymi włosámi twymi? Ieden Mąż Uczony pisze/ że śię kiedyś Mężowie y Młodźieńcy w bárzo długich kocháli włosách; co Páná Bogá ták srodze obrażáło/ że z spráwiedliwego dopuścił sądu/ iż śię włosy na głowách ich iimowáły y gorzáły. Lękayćie się tych przykłádow strásznych wy ták Duchowni/ iáko y Politykowie/ Szláchtá y Pánowie/ ktorzy osobliwe w náder długich włosách ukochánie macie/ by śię wam toż nie stáło; álbo/ iáko ieden teolog mowi/ by śię snadź kiedyż tedyż Dyiabli w włosy wásze długie nie wplątáli/ y z was szydząc mowili: O iákie to śliczne cudne włosy; o iák śię świecą
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Hiii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
kuchnię zagrzewają/ i smaczne kąski przynoszą; Próżnacy i stare Babki niech się o wiarę starają: Co mnie do tego/ o co się Księża rozpierają? Strigenit. 5. Schul-Predygt. Vid. L.T. H. Tit. p. m. 255.
To ja uważając śmiele rzec mogę/ że takowi Politykowie albo ludzie światowi/ jakim ten był z Religii/ albo z wiary tylko szydzą; ba z Boga i słowa jego lekkomyślnie się naśmiewają. Do Bractwa takich należy Zbrodzień on/ o którym D. Selneccerus pisze w te słowa: Mieliśmy czasu niedawnego Oszczercę takowego/ który się był zwykł z słowa Bożego wyszczerzać mówiąc:
kuchnię zágrzewáią/ y smáczne kąski przynosżą; Proznacy y stáre Bábki niech śię o wiárę stáráią: Co mnie do tego/ o co śię Xięża rospieráią? Strigenit. 5. Schul-Predigt. Vid. L.T. H. Tit. p. m. 255.
To ia uważáiąc śmiele rzec mogę/ że tákowi Politykowie álbo ludźie świátowi/ iákim ten był z Religiey/ álbo z wiáry tylko szydzą; bá z Bogá y słowá iego lekkomyślnie śię náśmiewáią. Do Bráctwá tákich należy Zbrodźień on/ o ktorym D. Selneccerus pisze w te słowá: Mieliśmy czásu niedawnego Osczercę tákowego/ ktory śię był zwykł z słowá Bożego wysczerzáć mowiac:
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Aaiiiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
Zoilis me haut satisfecisse. At quotus quisq; vel ex doctissimis istiusmodi hominibus aut satisfaciet aut satisfecit unquam? Igitur non curo Viperas aut Canes istos, Zoili ut plurimum sunt Scioli. Discant autem Latwiej ganic/ niż naśladować; a pospolicie tak więc bywa; Kiedy jaki zacny Uczony Mąż co pisze albo mówi/ to to Politykowie chętliwie i chciwie przyjmują i czytają;
(Iżem teraz Polityki wspomniał/ a niektórzy miedzy nimi obruszać się zwykli/ kiedy im Teologowie sprawy i obyczaje ich ganią: Otoż wiedzieć mają/ że Politykowie są dwojacy/ dobrzy i źli. Vid. Cnap. Thesau. Polono-Latino-Graec. sub lit. P. f. m
Zoilis me haut satisfecisse. At quotus quisq; vel ex doctissimis istiusmodi hominibus aut satisfaciet aut satisfecit unquam? Igitur non curo Viperas aut Canes istos, Zoili ut plurimum sunt Scioli. Discant autem Latwiey gánic/ niż nászládowáć; á pospolićie ták więc bywa; Kiedy iáki zacny Uczony Mąż co pisze álbo mowi/ to to Politykowie chętliwie y chciwie przyimuią y czytáią;
(Iżem teraz Polityki wspomniał/ á niektorzy miedzy nimi obruszáć śię zwykli/ kiedy im Teologowie spráwy y obyczáie ich ganią: Otoż wiedźieć máią/ że Politykowie są dwoiácy/ dobrzy y źli. Vid. Cnap. Thesau. Polono-Latino-Graec. sub lit. P. f. m
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Cciii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
ganic/ niż naśladować; a pospolicie tak więc bywa; Kiedy jaki zacny Uczony Mąż co pisze albo mówi/ to to Politykowie chętliwie i chciwie przyjmują i czytają;
(Iżem teraz Polityki wspomniał/ a niektórzy miedzy nimi obruszać się zwykli/ kiedy im Teologowie sprawy i obyczaje ich ganią: Otoż wiedzieć mają/ że Politykowie są dwojacy/ dobrzy i źli. Vid. Cnap. Thesau. Polono-Latino-Graec. sub lit. P. f. m. 765. Gdzie te pamiętne napisał słowa: Polityk dobry. Vir administrandae Reipulbicae peritus, Administrator, Moderator Reipublicae praeclarus. Vir civilis publicarum privatarumq; rerum administrationi accommodatus, qui regere consiliis urbes,
gánic/ niż nászládowáć; á pospolićie ták więc bywa; Kiedy iáki zacny Uczony Mąż co pisze álbo mowi/ to to Politykowie chętliwie y chciwie przyimuią y czytáią;
(Iżem teraz Polityki wspomniał/ á niektorzy miedzy nimi obruszáć śię zwykli/ kiedy im Teologowie spráwy y obyczáie ich ganią: Otoż wiedźieć máią/ że Politykowie są dwoiácy/ dobrzy y źli. Vid. Cnap. Thesau. Polono-Latino-Graec. sub lit. P. f. m. 765. Gdźie te pámiętne nápisał słowá: Polityk dobry. Vir administrandae Reipulbicae peritus, Administrator, Moderator Reipublicae praeclarus. Vir civilis publicarum privatarumq; rerum administrationi accommodatus, qui regere consiliis urbes,
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Cciii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
nie tylko zacni/ ale i podli ludzie nie chcą dać nauczać/ napominać/ przestrzegać ani karać: C c ii. a. b. CXXXVI. Która królowa i Księżna Kaznodziejom swoim/ kiedy je z grzechów karali/ i Łacine im dawali /zgoła się nie sprzeciwiały? C c ii. CXXXVII. Wieloracy są Politykowie? C c iii. a. b. (Powiedziałem o tej Kwestyjej/ że Politykowie są dwojacy; Dobrzy i źli. Dobrzy etc. źli nazywają się Libertini, Atei, et Machiavelliste; a są ludźmi obłudnymi i nieszczerymi/ cokolwiek mówią i czynią/ to wszytko czynią i mówią pokrycie/ dla pożytku swego
nie tylko zacni/ ále y podli ludźie nie chcą dáć náuczáć/ nápomináć/ przestrzegáć áni karáć: C c ii. a. b. CXXXVI. Ktora krolowa y Xiężna Káznodźieiom swoim/ kiedy ie z grzechow karáli/ y Láćine im dawáli /zgołá śię nie sprzeciwiáły? C c ii. CXXXVII. Wielorácy są Politykowie? C c iii. a. b. (Powiedźiałem o tey Kwestyiey/ że Politykowie są dwoiácy; Dobrzy y źli. Dobrzy etc. źli názywáią śie Libertini, Athei, et Machiavellistae; á są ludźmi obłudnymi y niesczerymi/ cokolwiek mowią y czynią/ to wszytko czynią y mowią pokryćie/ dla pożytku swego
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Ffiii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
